Си Аминат

Tunzale Agayeva - Gozleyirem

أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ لِلهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَالْحَمْدُ لِلهِ، وَالْكِبْرِيَاءُ وَالْعَظَمَةُ لِلهِ، وَالْخَلْقُ وَالْأَمْرُ وَاللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَمَا يَسْكُنُ فِيهِمَا لِلهِ وَحْدَهُ. اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ هٰذَا النَّهَارِ صَلَاحًا، وَأَوْسَطَهُ فَلَاحًا، وَأٰخِرَهُ نَجَاحًا، أَسْأَلُكَ خَيْرَ الدُّنْـيَا وَالْأٰخِرَةِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

El-Kulûbu'd-Dâria

002 (1) - Peygamber Efendimiz'in (aleyhissalâtü vesselam) Sabah Duaları

Lil Orxan ft Ifrat-Deyibler 2014

İsmet Özel - Bakır Tenli Yapraklar (kofiakofo edit)

"Ellerim uykuluyken ne eskiye, ne şimdiye tutunabiliyorum. İki uyku arasında güçlü bir omuz yok. Hep korkak omuzlar. Çöp.

Yatağın altı elma çöpleriyle doldu. İki uyku arasında koca bir elmayı gözlerim kapalı yerken ona benziyorum. Kimseye benzemek istemedikçe, en çok babama benziyorum. Acı, sarı ve uykulu bakıyorum. elma çöplerini yatağın altına bırakıyorum.

Aynı sokaklarda, aynı zamanlarda aralıksız yürüyorum. Gün geçtikçe bu daha kolay… Daha anlamlı… Az melankoli, yok kendine acıma.

Kendine acımaktan vazgeç!

Sıkıcı bir konforu var devrile devrile sayıklamanın. Hikayeni sayıklarken, sevmeyi bırakıyorsun bir kere. 

Dünyanın derdi böylesine koyuyken, vasat hikayelerin aydınlanmaya ihtiyacı yok. Uykuya tutununca kırıldıkları yerden sönüyorlar ne de olsa. 

Senden önce sönen sokak ışıkları bitti. “Bilmediğim sokaklarda yürüyorum. Bildiklerimden daha özgür.”, dediğin zamanlar da.

Kalbin zamanı varmış. Güçlü omuzlara inandığı, güzel elleri ve ıssız sokakları inadına takip ettiği... O zamanlar her şey yakın uzakmış. Uzun, kalabalık yemek masaları... dost, arkadaş, sürprizli sabahlar ve soğuk kış akşamları…

Şimdiki zamanda aralıksız sigara içip, aralıksız uyuyor ellerim. Kalbimin çürüğü geçti, omzumdaki burda, demiyor. Saklanan, titreyen bakışlara mutlu numarası yapmıyor. Hiç suçlu aramıyor. Suçlu yok, kalp böyle. Hatalı. 

Mutsuz, dalgın ve bir başına geçiyor kalbin zamanı. 

Kedileri, köpekleri, kızı için peçete satan anneleri, anneleri, çocukları, yalnız çocukları, ağaçları, sardunyaları, küs kaldıklarını, hastane koridorlarında yere bakanları yalnız bırakanları, ara sıra onu… onları… olmayanları… hiç olmayacakları…

severken geçiyor.

Acı, sarı ve uykulu geçiyor. 

Zaman…

Arada, ara sıra omuzlarımı hatırlatıyorsun... İki uyku arasında…

Kaç zaman dur biraz. 

Hatırlattığın yerde dur. Kaçma. Dur biraz. Hayatın hatasını kalbe devirmekten vazgeç.

Sen hiç güçlü omuzlara bu kadar yakından baktın mı?

Dur biraz. Elmayı bırak… 

Öp omuzlarımı."
yazı: kemal hamamcıoğlu
performans: deniz çakır

Iуащхьэмахуэ - Асият Асланова

Бабыгу lэмырхъан