 تذکره الاولیاعطار -  ذکر حسین ابن منصورحلاج

آن قتیل الله فی سبیل الله ، آن شیر بیشه تحقیق ، آن شجاع صفدر صدّیق ، آن غرقه دریای مواج ، حسین بن منصور حلاج (رحمت الله علیه) ، کار او کاری عجب بود و واقعات غرایب که خاص ، او را بود ، که هم در غایت سوز و اشتیاق بود و هم در شدت لهب فراق . مست و بی قرار و شوریده ی روزگار بود و عاشق صادق و پاک باز و جدّ و جهدی عظیم داشت و ریاضتی و کرامتی عجیب؛ و عالی همّت و عظیم قدر بود و او را تصانیف بسیار است ، به الفاظی مشکل در حقایق و اسرار و معارف و معانی ، و صحبتی و فصاحتی و بلاغتی داشت که کس نداشت و وقتی و نظری و فراستی داشت که کس را نبود و اغلب مشایخ در کار او اِبا کردند و گفتند: او را در تصوف قدمی نیست ، مگر ابو عبدالله خفیف و شبلی و ابولقاسم قشیری – رحمهم الله – چنان که استاد ابولقاسم قشیری در حق او گفت که : ((اگر مقبول بود به رد خلق مردود نگردد و اگر مردود بود ، به قبول خلق مقبول نگردد.))

و پیوسته در ریاضت و عبادت بود و در بیان معرفت و توحید درزیّ اهل صلاح و شرع و سنت بودکه این سخن از وی پیدا شد . اما بعضی مشایخ او را مهجور کردند از جهت مذهب و دین و از آن بود که ناخشنودی مشایخ از سرمستی او ، این بار آورد چنان که اول به تستر آمد و به خدمت سهل ابن عبدالله و دو سال در خدمت او بود . پس عزم بغداد کرد و و اول سفر او در هجده سالگی بود . پس به بصره شد و با عمروبن عثمان مکی افتاد و هجده ماه با او صحبت داشت و ابو یعقوب الاقطع بدو دختر داد. پس عمرو بن عثمان از او برنجید و از آنجا به بغداد آمد پیش جنید و جنید او را سکوت و خلوت فرمود و چند گاه در صحبت او صبر کرد و قصد حجاز کرد و یک سال آنجا مجاور بود  ، باز به بغداد آمد . با جمعی صوفیان به پیش جنید شد و از وی مسائل پرسید. جنید جواب نداد ،

گفت : (( زود باشد که سر چوب پاره سرخ کنی )) . حسین گفت : (( آن روز که من سر چوب پاره سرخ کنم ، تو جامه اهل صورت پوشی)).

نقل است که : آن روز که ائمه فتوا دادند که او را بباید کشت ، جنید در جامه تصوف بود و فتوا نمی نوشت . خلیفه فرموده بود که (( خطِّ جنید باید)) چنان که دستار و دُرّاعه در پوشید و به مدرسه رفت و جواب فتوا نوشت که ((نَحنُ نَحکُمُ بِالظّاهِرِ ))؛ یعنی بر ظاهر حال ، کشتنی است و فتوا بر ظاهر است اما باطن را خدای داند .

پس حسین چون از جنید جواب مسائل نشنید ، متغییر شد و بی اجازت او به تستر شد و یکسال آنجا ببود . قبولی عظیم او را پیدا گشت – و او سخن اهل زمانه را هیچ وزن ننهادی – تا او را حسد کردند تا عمرو عثمان مکی در باب او نامه ها نوشت به خوزستان و احوال او را در چشم آن قوم قبیح گردانید و او را نیز از آنجا دل بگرفت و جامه متصوفه بیرون کرد و قبا در پوشید و به صحبت ابنای دنیا مشغول شد – اما او را از آن تفاوت نبود – و پنج سال ناپدید گشت و در این مدت ، بعضی در خراسان و ماوراء النهر می بود و بعضی به سیستان . باز به اهواز آمد و اهل اهواز را سخن گفت و نزدیک خاص و عام قبول یافت و از اسرار با خلق سخن می گفت تا او را ((حلّاج الاسرار)) گفتند . پس مرقع در پوشید و عزم حرم کرد و در این سفر بسیار خرقه پوش با او بودند . چون به مکه رسید ، ابو یعقوب نهرجوری به سِحرش منصوب کرد . پس از آنجا به بصره آمد ، باز به اهواز آمد . پس گفت : ((به بلاد شرک می روم تا خلق را به خدا خوانم )) . به هندوستان رفت ، پس به ماوراءالنهر آمد ، پس به چین و ماچین افتاد و خلق را به خدا خواند و ایشان را تصانیف ساخت.

نقل است که روزی شبلی را گفت : (( یابابکر ، دست برنه که ماقصد کاری عظیم کردیم و سرگشته کاری شدیم ؛ چنان کاری که خود را کشتن در پیش داریم )). چون خلق در کار او متحیر شدند ، منکر بی قیاس و مقّرِ بی شمار پدید آمد و کارهای عجایب از او بدیدند . زبان دراز کردند و سخن او به خلیفه رسانیدند و جمله بر قتل او اتفاق کردند ، از آن که می گفت : (( اَنَا الحقُ )). پس حسین را ببردند تا بکشند. صد هزار آدمی گرد آمدند و او چشم گرد همه برمی گردانید و می گفت : ((حق ، حق ، اَنَا الحق)).

نقل است که درویشی در آن میان از او پرسید که ((عشق چیست)) ؟ گفت : (( امروز بینی و فردا و پس فردا)). آن روز بکشتند و دیگر روز بسوختند و سوم روزش به باد دادند ؛ یعنی عشق این است.

چون به زیر طاقش بردند به باب الطّاق ، پای بر نردبان نهاد . گفتند : ((حال چیست؟)) گفت : (( معراج مردان سرِداراست)) . دست برآورد و رو در قبله مناجات کرد و خواست آنچه خواست. پس بر سرِ دار شد . جماعت مریدان گفتند : (( چه گویی در ما که مریدیم و آنها که منکران اند و تو را سنگ خواهند زد؟)) گفت ایشان را دو ثواب است و شما را یکی ، از آن که شما را به من حسن ظنّی بیش نیست و ایشان از قوت توحید و صلابت شریعت می جنبند و توحید در شرع اصل بود و حسن ظن فرع.

پس هر کسی سنگی می انداختند . شبلی موافقت را گلی انداخت. حسین بن منصور آهی کرد ؛ گفتند : (( از این همه سنگ چرا هیچ آه نکردی ، از گلی آه کردن چه سرّ است ؟)) گفت : آن که آنها نمی دانند معذورند ؛ از او سختم می آید که می داند که نمی باید انداخت. پس دستش جدا کردند ، خنده ای بزد ؛ گفتند: ((خنده چیست ؟)) گفت : (( دست از آدمی بسته جدا کردن آسان است . مرد آن است که دست صفات – که کلاه همت از تارک عرش در می کشد – قطع کند .)) پس پای هایش ببریدند ؛ تبسمی کرد و گفت : (( بدین پای سفر خاک می کردم ؛ قدمی دیگر دارم که هم اکنون سفر هر دو عالم کند.اگر توانید آن قدم ببرید.)) پس دو دست خون آلود بر روی در مالید و روی و ساعد را خون آلود کرد. گفتند چرا کردی ؟ گفت : خون بسیار از من رفت ؛ دانم که رویم زرد شده باشد شما پندارید که زردی روی من از ترس است . خون در روی مالیدم تا در چشم شما سرخ روی باشم که گلگونه ی مردان ، خون ایشان است. 

Attar - Hallaj -   تذکره الاولیا عطار -  ذکر حسین ابن منصورحلاج

ریزدانه های الماس، اردوان کامکار

محمدرضا لطفی | بیات اصفهان

قطعه شالیزار سیامک آقایی و گروه سنتورنوازان 

Shalizar santoor   سنتور قطعه شالیزار سیامک آقایی

43 Ghiribizzi, MS 43 Nº 17 Le Streghe

قاصدک، نام آلبومی است با صدای محمدرضا شجریان و آهنگسازی و نوازندگی سنتور پرویز مشکاتیان، که در دستگاه ماهور اجرا شد. این آلبوم هرگز به صورت رسمی و با کیفیت مناسب ارائه نشد. در این اثر که آخرین همکاری مشترک شجریان و مشکاتیان بود، همایون شجریان تمبک می‌زند.
سایت شب‌زنده‌ها با همکاری علاقمندان موسیقی سنتی ایران اقدام به پالایش و بهبود کیفیت این آلبوم کردند که می‌توانید بصورت مستقیم از لینک زیر آلبوم را دریافت کنید.
http://j.mp/ghasedak

عشق در دل ماند و یار از دست رفت
دوستان! دستی، که کار از دست رفت
ای عجب گر من رسم در کام دل!
کی رسم؟ چون روزگار از دست رفت
بخت و رای و زور و زر بودم، دریغ!
کاندر این غم، هر چهار از دست رفت
عشق و سودا و هوس در سر بماند
صبر و آرام و قرار از دست رفت
گر من از پای اندرآیم گو درآی
بهتر از من صدهزار از دست رفت!
مرکب سودا جهانیدن چه سود؟
چون زمام اختیار از دست رفت

Mohammad Reza Shajarian & Parviz Meshkatian - Avaaz Eshgh Dar Del Mand

در آینه آسمان
کمانچه: کیهان کلهر , تنبور: علی اکبر مرادی
Dar Ayeneye Aseman

Kayhan Kalhor  Ali Akbar Moradi( Showgh )- قطعه شوق- کیهان کلهر - علی اکبر مرادی

آلبوم : چشمه نوش
خواننده: محمدرضا شجریان
تار: محمدرضا لطفی
تنبک: مجید خلج
آواز: راست پنجگاه
شعر: حافظ ٬ باباطاهر

(جمله اول راست)
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست
(جمله دوم راست)
ناظر روی تو صاحبنظرانند آری
ناظر روی تو صاحبنظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست
(روح افزا)
اشک غماز من ار سرخ برآمد چه عجب
خجل از کرده خود پرده‌دری نیست که نیست
خجل از کرده خود پرده‌دری نیست که نیست
(نغمه + پروانه)
از حیای لب شیرین تو ای چشمه نوش
غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست
(جمله دوم نغمه)
تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست
(بوسلیک + سپهر)
تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند
تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند
با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست
(سلمک)
من از این طالع سرگشته به رنجم
من از این طالع سرگشته به رنجم ور نی
بهره‌مند از سر کویت دگری نیست که نیست
(دشتستانی)
دلی دیرُم که بهبودش نِمی‌بو
نصیحت می‌کِرُم سودش نِمی‌بو
(دشتستانی)
به بادش می‌دهُم نش می‌بره باد
در آتش می‌نهُم دودش نمی‌بو
(دشتستانی)
اَلاله‌ی روزگارانُم تِه‌ای یار
بنفشه روزگارونُم تِه‌ای یار
(دشتستانی + بازگشت به راست پنجگاه از طریق پروانه)
بنفشه جو کنارونُم تِه‌ای یار
امید روزگارونُم تِه‌ای یار
(عراق)
شیر در بادیه عشق تو روباه شود
آه از این راه
آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست
(نوعی درآمد نوا)
من از این طالع سرگشته به رنجم ور نی
بهره‌مند از سر کویت دگری نیست که نیست
(گردانیه)
تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست
(رُهاب)
ناظر روی تو صاحبنظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست
(تصنیف نوا، میخانه)
(نهفت + فرود به نوا)
مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز
مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز
ور نه در مجلس رندان خبری نیست که نیست
ور نه در مجلس رندان خبری نیست که نیست
(نهفت + بازگشت به راست پنجگاه)
آب چشمم که بر او منت خاک در توست
آب چشمم که بر او منت خاک در توست
زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
(اصفهان + جامه‌دران + سپهر)
تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند
با صبا گفت و شُنودم سحری نیست که نیست
(جامه‌دران)
از وجودم قدری نام و نشان هست که هست
از وجودم قدری نام و نشان هست که هست
ور نه از ضعف در آنجا اثری نیست که نیست
(بیات راجع + جامه‌دران + فرود به اصفهان)
آب چشمم که بر او منت خاک در توست
زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
(فرود به اصفهان)
غیر این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است
در سراپای وجودت هنری نیست که نیست

روشن از پرتو رویت - محمدرضا شجریان / محمدرضا لطفی - Mohammadreza Shajarian / Mohammadreza Lotfi

شهرام ناظری
آلبونم حيرانی
ياوران مسم

Tanbur Solo | شهرام ناظری و کیخسرو پورناظری

Gorizpay
Composer: Behdad Babaei & Navid Afghah
Album: Juye Noghrei Mahtab (جوی نقره ای مهتاب)
Year: 2008

ریزدانه های الماس، اردوان کامکار

Bahman Sahab

Recent comments

Alireza

Nima Rahmanian

Related tracks