The Bootleg Series Volumes 1-3    (Rare And Unreleased)  1961-1991

Let Me Die In My Footsteps (Studio Outtake - 1962)

بهت که گفتم چطور. اینطوری سر به سرم نذار عزیزدلم‌‌‌‌...

...
ازیجایی دیگه هیچوقت با پروفایل فیک اونجا نبودم. هروقت میخواستی برمیگشتم و تا هروقت خودت میخواستی میموندم.
حالا هم با دسترسی هایی که خودت دوباره به ربات سایت انالیز دادی میتونم ببینمت. 

میتونی برشون داری/تو راست میگی، من نمیتونم بگم بیا دوست هم باشیم؛ یا حتی بیشتر، یا حتر بیشتر ازون، که یروزی اگه خودت خواستی بیام ...خ..

وقتی نخوای نمیشه بگم کور نشدن ذوقت برام مهمه، حتی نمیتونم بگم بدون حضورت زندگی برام سخته.
این به هردوطرف میرفت/اما اگه حرفم برات قبول نیست میتونی دسترسی هارو برداری. 

۲:فک میکنم اگه نبینم و نشنومت غمباد میگیرم. اما تو از قبل تصمیمت رو گرفتی که میخوای پرایوت باشی، منم مریضم و علاقلانه نیستم. 
چرا بخوای خلاف تصمیمت یه درز کوچیک از اطلاعات درست کنی تا ادمی که سالم نیست دور و برت باشه

...


منظورم از هرکسی نمیتونه بگه شوپن‌م تو نبودی. چطور یادم بره نقاشیای گوشه‌ی دفترت رو که منو یاد ونگوک مینداخت و وقتی که به کفش گِلی یکی خیره میشدی، ازش یه قصه میکشیدی بیرون.
هیچ سری کلماتی وجود ندارن که بتونم توضیح بدم چطور انقد دوستت دارم. 

تو سهم منی هستی و طاقتِ صبر ندارم که باز با یکی دیگه ببینمت...
هم اونا تورو کم ذوق تر میکنن و هم تو منو...
شجاعت میخواد کسی سخت بودن تورو طاقت بیاره و بهت صدمه نزنه.
من انجامش دادم! حتی وقتی مطلقا امیدی به هیچی نداشتم چیزی رو تلافی نکردم

....


ارت نیس؛ ذوق آدمه، وقتی خودش رو توی شرایطی که نباید قرار میداد قرار میده.دست و پنجه کردن با چیزایی که نباید دست و پنجه نرم میکرد. ظرفیتی که بیخودی پر میشد. هرکسی نمیتونه بگه من شوپن‌م،ولی بجاش میتونه بگه ذوقم کور شده/کمرنگ تر از دیروزم.


...


هرروز حرف زدن برام داره سخت تر میشه. سعی میکنم یه چیزایی به زبون بیارم که آشناس/ چون دلم نمیخواد بقیه ی عمرم حسرتت رو بخورم.
حرف زدن یه اکت دونفره س/ باهام حرف بزن،انقد بهم سخت نگیر عزیزکم... 

گفتی حیف عمرت/عمر من وقتی ازتو دورم حیف میشه. زندگی ازوقتی تورو میشناسم چیز انچنانی برام نداره



...
بند soup یه گروه پراگرسیو نروژی بود که کسی نمیشناختش، یبار که دلم برات تنگ شده بود یکی از آهنگاشو واسه ثریا فرستادم،اونم بجای [ارسالی شما] آهنگو مستقیم واسه خودت فرستاد.
طوری که معلوم بود توی خلوت خودتون درموردم حرف زده بودین و چیزبدی درموردم نگفته بودی.
آدما با دوستاشون چیزی رو میگن که به هرکسی نمیگن... 

... 
اونروز موقع پیاده شدن از سرویس دختره مسیر اصلی هر روزش رو ول کرده بود، افتاده بود جلوی من آهسته آهسته راه رفتن.
ازش که رد شدم این فکر عصبیم میکرد، که من فقط دارم با ۱۰درصد خودم زندگی میکنم! گیرم با بی میلی اون ۱۰ درصدم بدم بهت، که چی بشه؟
من مونوگامیست م هستی... ۹۰ درصد دیگه م واسه کسی فعاله که دوستش دارم. ۹۰ درصدی که عادتای مخربش رو کنار میذاره تا مسئول چیزی باشه.
و میدونم چقد ازین متنفری که اون ۹۰ درصد بخاطر تو تغییر میکرد. 

اما مث همون که کافکا میگفت، آدمیزاد واسه زندگی به دو دست نیاز داره




قبل تو زیاد عادت نداشتم حرف بزنم، اصلا هم چیزی نمی نوشتم./ بعد وقتی دیدمت مث یه طفل که چهارزانو راه میره شروع کردم به نوشتن/ خیلیاشون ارزش زیادی نداشتن
اما مابینشون چیزایی بود که هرچقد به چت جی پی میگفتم بکوب و له و پاره ش کن هنوز میگفت تصویر خامی که تو متنه ارزش داره. 

اون تصویر هرچیز که بود تصویر تو بود که له و پاره نمیشد. 



...
غم من ارتباطِ کمی با اون نمایشِ شادیِ تو داره... اما مسئله اصلی یه چیز دیگه بود :( 

...
دیشب خواب دیدم سپیده ی آفتاب نزده با چند نفر دیگه اومده بودی بالای رخت خوابم و میگفتی: 【همینه! فعلا خوابیده، ولی همینه که اذیتم میکرد!】
و من چشام کامل باز نمیشد که درست ببینم wtf is happening! 

بیا دیگه هستی... :( اگه من متوهمم گفتم که میخوام همه چیو قبول کنم. 
یا تو کوتاه بیا ازین نقاب شرارتی که به صورت زدی





...
همه چی تقریبا دو دقیقه قبلِ حرف زدنم عالی بنظر میرسه. پرفکته! اما بدون تو حوصله روزایی که برق میره/آب قطع میشه، روی سنگِ توالت گیرکردم/ نت ندارم، و تازه باید با ننه ی ع.خ هم سر وکله بزنم رو ندارم
بدون تو عباسِ عسگری؛بعدِ سیدعلی، بزرگترین حرومزاده ی دنیا بنظر میرسه و جزئیاتِ کوچیکِ زندگی آزارم میده.



واسه داشتنت خودمو از کوچکترین گناه داخل وجودم پاک میکنم، من دوستت دارم هستی، میخوام برگردم./نمیدونم بودا واقعا پاک بوده یا نه، اما بودا میشم. مسیح میشم روی صلیب.
ازم بخواه، شهید میشم/میرم وسط یه میدون داد میزنم فلانِ مادرِ خامنه ای،
تو بگو نفسش بریده بود و من شیرش کردم

Let Me Die In My Footsteps (Studio Outtake - 1962)

Bob Dylan