02 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 
( Απολυτίκιο - Άγιος Πορφύριος ὸ Καυσοκαλυβίτης, ὸ διορατικὸς )


Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos 
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ. 
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Lee...

Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Μεταξύ δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών, πήρε την απόφαση να πάει στο Άγιο Όρος. Ο Γέροντας Πορφύριος κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1991 στο Κελί του στα Καυσοκαλύβια.

The blessed Elder Porphyry was born on February 7, 1906 in the village of Saint John Karystos Evia, which is near Aliveri. Between twelve and fourteen years, he decided to go to Mount Athos. Elder Porphyry died on December 2, 1991 in his cell Kavsokalyvia.

Απολυτίκιον.
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Της Ευβοίας τον γόνον, Πανελλήνων τὸν Γέροντα, της Θεολογίας τον μύστην και Χριστού φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τον πλήρη χαρισμάτων εκ παιδός. Δαιμονώντας γαρ λυτρούται, και ασθενείς ιάται πίστει κράζοντας, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε αγιάσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Απολυτίκιο Αγ. Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου - 02 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

02 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 
( Απολυτίκιο - Άγιος Πορφύριος ὸ Καυσοκαλυβίτης, ὸ διορατικὸς )


Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos 
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ. 
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Lee...

Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Μεταξύ δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών, πήρε την απόφαση να πάει στο Άγιο Όρος. Ο Γέροντας Πορφύριος κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1991 στο Κελί του στα Καυσοκαλύβια.

The blessed Elder Porphyry was born on February 7, 1906 in the village of Saint John Karystos Evia, which is near Aliveri. Between twelve and fourteen years, he decided to go to Mount Athos. Elder Porphyry died on December 2, 1991 in his cell Kavsokalyvia.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῷ ὑπηρέτῃ τοῦ Χριστοῦ Πορφυρίῳ, χαριτωθέντι δωρεαῖς ἐξαισίαις,
προσείπωμεν δεόμενοι ἐκ βάθους ψυχῆς• ἅγιε Πορφύριε, ταπεινῶν ὁ προστάτης,
λύτρωσαι δεόμεθα, πατρικῇ σου πρεσβείᾳ, πάσης ἀνάγκης, νόσων καὶ δεινῶν,
τοὺς αἰτουμένους τὴν χάριν τὴν θείαν σου.

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
( Απολυτίκιο - Η Κοίμηση της Θεοτόκου)

Για Download http://soundcloud.com/byzantine-music/08-15 Βυζαντινή μουσική

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos 
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, π. Λάμπρος Κεφαλληνός, Γεώργιος Σάββας, Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης, Νικόλαος Καββαδίας, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ. 
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Lee…
Μεταφράσεις: Κωνσταντίνος Βασιλάκης


Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Τιμάται η Μετάσταση τη Θεοτόκου. Ενταφιάσθηκε στη Γεθσημανή. Ο τάφος ανοίχθηκε την Τρίτη ημέρα για να προσκυνήσει Απόστολος 
που έλειπε. Ο τάφος ήταν κενός! 


The Dormition of the Theotokos. The Church celebrates the bodily translation of the  Theotokos into the Heavens. Οn the 3rd day after her passing, her grave was found  empty.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.


Απολυτίκιο Κοιμήσεως Θεοτόκου - 15 AYGOYSTOY

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού)

Για Download http://soundcloud.com/byzantine-music/09-14 Βυζαντινή μουσική

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos 
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, π. Λάμπρος Κεφαλληνός, Γεώργιος Σάββας, Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης, Νικόλαος Καββαδίας, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ. 
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Lee…
Μεταφράσεις: Κωνσταντίνος Βασιλάκης


Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Πανηγυρίζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στον άμβωνα στα Ιεροσόλυμα από τον Πατριάρχη Μακάριο μετά την  ανακάλυψή του το 326 απο την Αγια Ελένη. 


The Elevation of the Venerable and Holy Cross. The Cross was found by Saint Helen in 326 and the Archbishop of Jerusalem Macarius lifted it high as he stood on the ambo.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.


Απολυτίκιο Ύψωσις Τιμίου Σταυρού - 14 SEPTEMBRIOY

26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Δημήτριος Μυροβλύτης, πολιούχος Θεσσαλονίκης)

Για Download http://soundcloud.com/byzantine-music/10-26 Βυζαντινή μουσική

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos 
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, π. Λάμπρος Κεφαλληνός, Γεώργιος Σάββας, Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης, Νικόλαος Καββαδίας, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ. 
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Lee…
Μεταφράσεις: Κωνσταντίνος Βασιλάκης


Άγιος Δημήτριος. Μυροβλύτης, πολιούχος Θεσσαλονίκης Ο Μυροβλύτης Δημήτριος 
γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Φυλακίσθηκε για την ευσέβεια και την πίστη του. Θανατώθηκε με λογχισμούς επειδή ενθάρρυνε τον Νέστορα να νικήσει τον Λυαίο.

 
Saint Dimitriοs of Thessalonica, the Myrhstreamer. He was born in Thessalonica and was imprisoned for his faith. He was executed for supporting Nestor in his battle against Lyaeus.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.


Απολυτίκιο Αγ. Δημητρίου του Μυροβλύτου - 26 OKTWMBRIOY

09 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Οσία Θεοκτίστη η Λεσβία )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Η Οσία Θεοκτίστη ήταν μια ενάρετη μοναχή από τη Μήθυμνα της Λέσβου που έζησε στα χρόνια του βασιλιά του Λέοντα του Σοφού (816 μ.Χ.). Συνελήφθη από τους πειρατές της Κρήτης και μεταφέρθηκε με τους άλλους αιχμαλώτους στην Πάρο για πώληση. Εκεί κατόρθωσε να δραπετεύσει και να κρυφτεί στα βουνά, όπου και παρέμεινε μόνη 35 χρόνια, τρεφόμενη με χόρτα. Ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν κυνηγό, όταν δε κοινώνησε των Άχραντων Μυστηρίων, πέθανε και τάφηκε από τον ίδιο κυνηγό στον ναό της ιστορικής Μονής Εκατονταπυλιανής.

The Blessed Theoktisti was a virtuous nun from Petra of Lesvos that lived during the reign of King Leo the Wise (816 AD). Arrested by the pirates of Crete and moved to other prisoners in Paros for sale. There he managed to escape and hide in the mountains where he stayed only 35 years, feeding on grasses. Discovered accidentally by a hunter when not communion of the Holy Communion, died and was buried by the same hunter to the church's historical monastery Hundred.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς Μηθύμνης τόν γόνον καί θεῖον βλάστημα καί Παρίων τό κλέος καί τό ἐντρύφημα, Θεοκτίστην τήν Ἁγίαν εὐφημήσωμεν. Χαίροις βοῶντες πρός Αὐτήν, καλλιπάρθενε ἀμνάς καί Νύμφη τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὧ καί πρεσβεύεις ἀδιαλείπτως τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Απολυτίκιο Αγ. Θεοκτίστης της Λεσβίας - 09 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας ήταν γενναίος στρατιωτικός, όχι μόνο του στρατού του αυτοκράτορα Δεκίου, που υπηρετούσε, αλλά και του Χριστού. Ο Μερκούριος καταγόταν από τη Σκυθία. Ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός και τότε διατάχθηκε από τον βασιλιά ο βασανισμός του. Τον γέμισαν με πληγές, και επέφεραν μεγάλα εγκαύματα στις σάρκες του, τον αποκεφάλισαν στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, μεταξύ των ετών 253 και 259 μ.Χ..

Saint Mercurius, the Martyr was a brave soldier, not only the army of Emperor Decius, who was serving, but of Christ. The Mercurius came from Scythia. He confessed that he was a Christian and then ordered by the king of torture. Filled it with wounds, and brought large burns on flesh, his beheaded at Caesarea in Cappadocia, between 253 and 259 AD.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Οὐράνιον Ἄγγελον, χειραγωγὸν ἀσφαλῆ, πρὸς δόξαν ἀρίδηλον, ὡς τοῦ φωτὸς κοινωνός, Μερκούριε ἔσχηκας· ὅθεν τῷ ἀθανάτῳ, Βασιλεῖ πειθαρχήσας, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, ὡς γενναῖος ὁπλίτης· διὸ τοὺς σοὶ προσιόντας, μάκαρ περίσωζε.

Απολυτίκιο Αγ. Μερκουρίου - 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Αλέξανδρος Επίσκοπος Μηθύμνης )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Άγιος Αλέξανδρος, σύμφωνα με την παράδοση, ήτο επίσκοπος Μηθύμνης, ο πρώτος ίσως επίσκοπος αυτής της Μητροπόλεως, και μάλιστα έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο το έτος 325 μ.Χ.. Επίσης, λέγεται, ότι ίδρυσε μοναστήρι στην περιφέρεια της Κοινότητος Λαφιώνας, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Saint Alexander, according to tradition, was bishop Mithimnis, the first bishop of this perhaps the Metropolis, and even took part in the First Ecumenical Council in the year 325 AD. Also said that he founded a monastery in the region of the Community Lafionas, where he spent the last years of his life.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τριάδα ἐκήρυξας τήν Παναγίαν σοφέ, φυλάξας ἁγνότητα καί παρθενίαν καλῶς Πατέρων ἐκλόγιον. Ὅθεν καί τοῦ Κυρίου φίλος γνήσιος ὤφθης, ὧ καί θερμῶς πρεσβεύεις, ποιμενάρχα Μηθύμνης, Ἀλέξανδρε θεοφόρε, Λεσβίων καύχημα.

Απολυτίκιο Αγ. Αλεξάνδρου Επίσκ. Μηθύμνης - 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Όσιος Σίμων ο Μυροβλήτης κτήτορας της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Όσιος Σίμωνας, έζησε ασκητικά και υπήρξε κτήτορας της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους. Απεβίωσε ειρηνικά.

The Saint Simon, lived ascetically and was a founder of the Monastery of Mount Athos Simonopetra. He died peacefully.

Ἀπολυτίκιον.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον
Τη ασκήσει εκλάμψας εν Άθω Όσιε, ως καθαρθείς την καρδίαν των αρετών τω φωτί, εδοξάσθης θαυμαστώς Σίμων μακάριε• διό και βλύζεις κρουνηδόν, μύρα εύοσμα ημίν, ηξίωσαι μετά τέλος. Αλλά μη παύση πρεσβεύων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιο Αγ. Σίμωνος του Μυροβλήτου - 28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

( Απολυτίκιο - Ἡ ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Ἄσσου τοῦ Θαυματουργοῦ, ἐν ἔτει 1936 καί τῆ μετακομιδή αὐτῶν εἰς Σκόπελον Γέρας* )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στο χωριό Ακόρνη της Λέσβου. Επισκέπτοντας την Βασιλεύουσα για να συμπληρώσει τις σπουδές του, γνώρισε τον Ιερομόναχο Αγάθωνα, τον οποίο ακολούθησε σε κάποιο μοναστήρι της Ανατολής, όπου ήταν ηγούμενος και παρέμεινε εκεί για τρία χρόνια. Κατόπιν συστάσεως του Αγάθωνος, εξελέγη Επίσκοπος Άσσου της Μυσίας. Ο Άγιος πέθανε σε μεγάλη ηλικία το έτος 1150 μ.Χ. (ή το 1185 μ.Χ.).

Saint Gregory was born in the village of Lesvos chords. Visiting the reigning order to complete his studies, he met the monk Agathon, which followed a monastery in the Orient, where he was abbot, and stayed there for three years. At the recommendation of Agathon, was elected Bishop of Assos Mysia. The Saint died in old age in the year 1150 AD (or 1185 AD).

Ἀπολυτίκιον.
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Γέρα σήμερον πανηγυρίζει, και εν άσμασιαν εγκωμιάζει, τον Γρηγόριον Άσσου Επίσκοπον. Ιεραρχίας τιμήεν αγλάϊσμα, και εαυτής ευκλεές εγκαλώπισμα∙ αυτού τα λείψανα ευλαβώς κομίζουσα, αιτείται πάσι το θείον έλεος.

* Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έπειτα από πρόταση του Μητροπολίτου Μυτιλήνης, όρισε σαν ημέρα εορτής μετακομιδής των Λειψάνων του αγίου Γρηγορίου την 1η Κυριακή μετά τη 10η Νοεμβρίου, που τελείται κάθε χρόνο με κάθε λαμπρότητα.

Απολυτίκιο Ανακ. Λειψ. Γρηγορίου Επισκόπου Άσσου

( Απολυτίκιο - Άγιος Θεόδωρος του Βυζαντίου Πολιούχους Μυτιλήνης )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο άγιος Θεόδωρος γεννήθηκε το έτος 1774 στο Νεοχώριο του Βυζαντίου. Τον φυλάκισαν Τούρκοι και νύχτα μέρα στη φυλακή τον βασάνιζαν, όπως μπορούσαν φρικτότερα. Εκείνος έμεινε ακλόνητος. Προσευχόταν και επέμενε στην πίστη του. Και ο Θεός του έδινε θάρρος και δύναμη. Όταν είδαν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη ο άγιος, αποφάσισαν να τον θανατώσουν με απαγχονισμό. Στις 17 Φεβρουαρίου του έτους 1795 παρέδωκε την ψυχή του στο Θεό, στον όποιο προσέφερε και τη ζωή του, με θάνατο φρικτό, μαρτυρικό.

St. Theodore was born in 1774 in Neohorio of Byzantium. Imprisoned Turks and day and night in prison tortured him as they horrible. He remained steadfast. Prayed and clung to his faith. And God gave him courage and strength. When they saw that it would not change his mind St., decided him to death by hanging. On February 17 the year 1795 surrendered his soul to God, in any offering and life with death horrible, agonizing.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Το πάντιμον λείψανον του Θεοδώρου, πιστοί, ενδόξως τιμήσωμεν ως θησαυρών τιμαλφή, και πάντες βοήσωμεν, Σώσον εκ των κινδύνων τους πιστώς σε υμνούντας, ως πότε σύ ερρύσω εκ πανώλους την πόλιν και πάντας περιφρούρησον ταις ικεσίαις σου.

Απολυτίκιο Αγ. Θεοδώρου Πολιούχου Μυτιλήνης

15 ΙΟΥΝΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Αυγουστίνος )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Άγιος Αυγουστίνος γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354 μ.Χ.. Το 396 μ.Χ. μετά την κοίμηση του Βαλερίου διαδέχθηκε στο θρόνο της Επισκοπής Ιππώνος. Ποίμανε με σύνεση και διάκριση το ποίμνιό του για 34 ολόκληρα χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 76 ετών, στις 28 Αυγούστου 430 μ.Χ..

Saint Augustine was born in the Tagasti Noumidias in Africa, in the year 354 AD. The AD 396 after the death of Valerie succeeded to the throne of the diocese of Hippo. Poimane wisely and distinguish his flock for 34 years and reposed peacefully at the age of 76 years on Aug. 28 AD 430.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Αὐγουστῖνον τὸν μέγαν ἀνευφημήσωμεν, τὸν Ἱεράρχην τὸν θεῖον τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ καὶ σοφὸν ὑφηγητήν· τῆς ἄνω πόλεως, τὸν θεολόγον τὸν κλεινὸν, προσευχῆς τὸν ἔραστὴν, καὶ στήλην τῆς μετανοίας· πρεσβεύει γὰρ τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Απολυτίκιο του Αγ. Αυγουστίνου - 15 ΙΟΥΝΙΟΥ

15 ΙΟΥΝΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Όσιος Ιερώνυμος )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Όσιος Ιερώνυμος γεννήθηκε το 345 μ.Χ. στο χωριό Στριδώνι της Δαλματίας. Έκτισε μία ανδρική Μονή στη Βηθλεέμ, στην οποία και διέμενε. Ο Άγιος κοιμήθηκε το 420 μ.Χ..

The Saint Jerome was born in 345 AD Stradone village of Dalmatia. He built a men's monastery in Bethlehem, in which he resided. The Saint died in 420 AD.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Σοφία καὶ χάριτι κεκοσμημένος λαμπρῶς, ὁσίως ἐβίωσας, ἐν ἐγκρατείᾳ πολλῇ, σοφὲ Ἱερώνυμε· ὅθεν τῆς τοῦ Σωτῆρος, Ἐκκλησίας ἐδείχθης, πάμφωτος λύχνος Πάτερ, ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι· καὶ νῦν Χριστὸν δυσώπησον, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σέ.

Απολυτίκιο του Αγ. Ιερωνύμου - 15 ΙΟΥΝΙΟΥ

( Απολυτίκιο - Κυριακή της Πεντηκοστής )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους. Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό. Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι' αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού. Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι' αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. δ'
Ευλογητός εί, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τούς αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς τό Πνεύμα τό άγιον, καί δι' αυτών τήν οικουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Απολυτίκιο Κυριακή της Πεντηκοστής

( Απολυτίκιο - Κυριακή του Αντίπασχα ήτοι η Ψηλάφησις του Αγίου Αποστόλου Θωμά )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, επισκέφθηκε τους Μαθητές Του στο υπερώον όπου ήταν συνηγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να Τον δη και να ψηλαφίση τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και την πλευρά Του. Ο Χριστός όταν επισκέφθηκε και πάλι τους Μαθητές Του μετά από οκτώ ημέρες, κάλεσε τον Απόστολο Θωμά να ψηλαφήση τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς Τον ανεγνώρισε και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του. Τον ανεγνώρισε από τις πληγές του Σταυρού, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του. Την ομολογία του Θωμά οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν σωτήριο. Και πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του. Το γεγονός ότι ο Απόστολος Θωμάς αρχικά απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Χριστού στους Μαθητές Του, φαίνεται ότι ήταν οικονομία Θεού, για να γίνη πιστευτό το θαύμα της Αναστάσεως και να διαλυθή κάθε είδους αμφιβολία. Ο Απόστολος Θωμάς, μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους, τους Πέρσες, τους Μήδους και τους Ινδούς και είχε μαρτυρικό τέλος.


Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος βαρὺς
Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι' αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Απολυτίκιο Κυριακής του Θωμά

( Απολυτίκιο - Ζωοδόχος Πηγή )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...


Με το όνομα Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών" στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη. Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα. Για την αποκάλυψη του Αγιάσματος υπάρχει η κάτωθι εκδοχή:
Μας εξιστορεί ο Νικηφόρος Κάλλιστος και αναφέρει ότι: Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ο Θράξ ή Λέων ο Μέγας (457 - 474 μ.Χ.), όταν ερχόταν ως απλός στρατιώτης στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε στη Χρυσή Πύλη έναν τυφλό που του ζήτησε νερό. Ψάχνοντας γιά νερό, μιά φωνή του υπέδειξε την πηγή. Πίνοντας ο τυφλός και ερχόμενο το λασπώδες νερό στα μάτια του θεραπεύτηκε. Όταν αργότερα έγινε Αυτοκράτορας, του είπε η προφητική φωνή, πως θα έπρεπε να χτίσει δίπλα στην πηγή μια Εκκλησία. Πράγματι ο Λέων έκτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία προς τιμή της Θεοτόκου στο χώρο εκείνο, τον οποίο και ονόμασε «Πηγή». Ο Κάλλιστος περιγράφει τη μεγάλη αυτή Εκκλησία με πολλές λεπτομέρειες, αν και η περιγραφή ταιριάζει περισσότερο στό οικοδόμημα του Ιουστινιανού. Ιστορικά πάντως είναι εξακριβωμένο, ότι το 536 μ.Χ. στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, υπό τον Πατριάρχη Μηνά 536 - 552 μ.Χ.), λαμβάνει μέρος και ο Ζήνων, ηγούμενος «του Οίκου της αγίας ενδόξου Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας εν τη Πηγή».

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Η αναβλύζουσα Θειον ύδωρ αθάνατον, η προχέουσα ρείθρα ζωής αέναα· τοις προστρέχουσι πιστώς τη Ζωοδόχο σου Πηγή και ταύτα αρυoμένοι, βραβεύεις νυν τε παρθένε ρώσιν και θεραπείαν, και συμφορών απολύτρωσιν.

Απολυτίκιο Ζωοδόχου Πηγής

( Απολυτίκιο - Κυριακή των Βαΐων )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ' όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση. Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ'.
Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου, καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Απολυτίκιο Κυριακής των Βαΐων

( Απολυτίκιο - Ανάστασης του Λαζάρου )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του. Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44). Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ. Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο. Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.

Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α'.
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Απολυτίκιο Ανάστασης του Λαζάρου

( Απολυτίκιο - Β΄ Κυριακή των Νηστειών - Γρηγορίου του Παλαμά )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...


Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος. Πέθανε το 1360 μ.Χ. και τιμήθηκε αμέσως σαν Άγιος. Ο Πατριάρχης Φιλόθεος, έγραψε το 1376 μ.Χ. εγκωμιαστικό λόγο στο Γρηγόριο Παλαμά, μαζί και ακολουθία και όρισε την εκκλησιαστική μνήμη του στη Β' Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής.

St. Gregory Palamas was an avid theologian and diaprepestatos orator and philosopher. He died in 1360 AD and was honored as a Saint immediately. The Patriarch Philotheos wrote in 1376 AD speaking in praise of Gregory Palamas, along the sequence and set the church in memory of the Second Sunday of Great Lent.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. δ'.
Ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλε, τῶν Μοναστῶν ἡ καλλονή, τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης τὸ καύχημα, κῆρυξ τῆς χάριτος, ἱκέτευε διὰ παντός, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Απολυτίκιο Β΄ Κυριακής Νηστειών - Γρηγορίου του Παλαμά

( Απολυτίκιο - Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.). Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας. Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του!

Ἀπολυτίκιον.
Ήχος β'.
Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρισιν των πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γαρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασας εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν σοι χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.

Απολυτίκιο Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Όσιος Ακάκιος ο Νέος, ο Καυσοκαλυβίτης )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Όσιος Ακάκιος γεννήθηκε στα 1630 στο χωριό Γόλιτζα (σημερινό Άγιο Ακάκιο) του Νομού Καρδίτσας από ευσεβείς γονείς. Το κοσμικό όνομά του αγίου ήταν Αναστάσιος. Στά 23 του χρόνια ποθώντας τη μοναχική ζωή εγκαταλείπει τη γενέτειρά του και κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή αγίας Τριάδος Σουρβιάς που βρίσκεται στη Μακρινίτσα Πηλίου. Αργότερα, αναζητώντας περισσότερο την ησυχαστική ζωή, αναχωρεί από το κοινόβιο για το Άγιον Όρος. Κατόπιν περιπλανήσεων σε ησυχαστήρια της Καψάλας και των Ιερών Μονών Γρηγορίου και Διονυσίου, κατέληξε στα Καυσοκαλύβια, αρχικά στην περιοχή της Μεταμορφώσεως στα 1660 και αργότερα στα 1680 στην περιοχή της σημερινής Σκήτης. Το Σπήλαιο, στο όποιο τον 14ο αι. είχε ασκηθεί ο άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης, έμελλε να γίνει το μοναχικό του στάδιο για την κατάκτηση των αρετών. Κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, με μεγάλες δυσκολίες διαβιώσεως και με υπερβολική άσκηση, είλκυσε τη Χάρη του Θεού, που τον αντάμειψε με πολλές αρετές και χαρίσματα. Η διορατικότητα του Γέροντα Ακακίου γίνεται γνωστή τόσο στο Άγιον Όρος όσο κι έξω από αυτό. Πολλοί (ανάμεσα τους ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Χρύσανθος και ο Ρώσος περιηγητής Βασίλειος Μπάρσκι) είναι αυτοί που φθάνουν στο ασκηταριό του για να τον συμβουλευτούν. Και όλοι φεύγουν πνευματικά ενισχυμένοι τόσο από την αγία του ζωή όσο κι από τη διδασκαλία του...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=24:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ.α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον
Πρός Χριστόν τόν Σωτῆρα Πάτερ Ἀκάκιε, σέ πρεσβευτήν καί μεσίτην ἡμεῖς κεκτήμεθα νῦν, συμπαράλαβε τούς τρεῖς Ὁσιομάρτυρας, σούς φοιτητάς τόν Ρωμανόν καί τόν Παχώμιον ὁμοῦ Νικόδημον καί αἰτεῖτε, δωρηθῆναι πλημελημάτων, ἡμῶν τήν λύσιν καί παντοίων δεινῶν.

Απολυτίκιο Αγ. Ακακίου του Καυσοκαλυβίτη - 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

23 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Όσιος πατήρ ημών Διονύσιος είναι ένα λαμπερό αστέρι, από εκείνα που λάμπουν στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας μας και με την θεϊκή του λαμπρότητα καταυγάζουν τα σκότη της γήινης ζωής μας. Υπήρξε μια μεγάλη και υπέροχη ασκητική φυσιογνωμία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, κατά πάντα εφάμιλλος και ισοστάσιος των μεγάλων και θεοφόρων Πατέρων «τών έν ασκήσει λαμψάντων». Ο όσιος Διονύσιος γεννήθηκε λίγο πριν από το 1500 μ.Χ. στο χώρο Σκλάταινα της επαρχίας Μουζακίου του νομού Καρδίτσης, σημερινή Δρακότρυπα. Προήλθε από γονείς φτωχούς άλλα θεοσεβείς και πιστούς. Το πρώτο του όνομα ήταν Δημήτριος και από νωρίς έδωσε δείγματα αφοσιώσεως στον Κύριο και αγάπης προς τον μοναχισμό. Σε ηλικία περίπου 18 ετών και μετά τον θάνατο των γονέων του, πηγαίνει στα Μετέωρα και κείρεται ρασοφόρος μοναχός υπό το όνομα Δανιήλ. Αργότερα ζητώντας ησυχαστικώτερο τόπο, μεταβαίνει στο Άγιον Όρος και γίνεται μεγαλόσχημος και ιερεύς, μετωνομασθείς σε Διονύσιο και ζώντας στην σκήτη τής Μονής Καρακάλου, με αυστηρή άσκηση, προσευχή και νηστεία. Η ισάγγελη ζωή του, τον επέβαλε σε όλους τους πατέρες του Άθω, γι' αυτό και αργότερα εξελέγη Ηγούμενος της Μονής Φιλόθεου. Στην Μονή όμως αυτή, η οποία ήταν τότε βουλγαρική, ο Άγιος συνήντησε μεγάλες αντιδράσεις, γι' αυτό και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το Άγιον Όρος και να μεταβεί, γύρω στο 1524, στην περιοχή της Βέροιας, στην Μονή του Τιμίου Προδρόμου, την οποία και ανακαίνισε, καθιστώντας την φάρο πνευματικό για όλη την Κεντρική Μακεδονία. Άλλα και από εκεί αργότερα ανεχώρησε κρυφά, θέλοντας να αποφύγει την εκλογή του ως επισκόπου Βεροίας, όπως ζητούσε ο λαός όταν εχήρευσε η επισκοπή αυτή. Έτσι τον βλέπουμε να γίνεται «οικιστής του Ολύμπου», όπου οι σπάνιες φυσικές ομορφιές και τα δροσερά νερά του, φαίνεται ότι τον ανέπαυσαν πλήρως. Στην αρχή ασκήτευσε μέσα σ' ένα σπήλαιο, που σώζεται μέχρι και σήμερα μ' ένα μικρό παρεκκλήσιο...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοῦ Ὀλύμπου οἰκήτωρ Πιερίας ἀγλάισμα, καὶ τῆς ἐπωνύμου Μονῆς σου ἱερὸν περιτείχισμα, ἐδείχθης Διονύσιε σοφέ, βιώσας ὥσπερ Ἄγγελος ἐν γῇ, καὶ παρέχεις τὴν ταχεῖαν σου ἀρωγήν, τοὶς εὐλαβῶς κραυγάζουσιν δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

Απολυτίκιο Αγ. Διονυσίου του εν Ολύμπω - 23 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος εκ Καπούας )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Στά ζοφερά χρόνια της τουρκοκρατίας, όπως είναι γνωστό από την ιστορία, μαρτύρησαν χιλιάδες χριστιανοί. Ένας λοιπόν, άπ' αυτούς είναι και ο άγιος νεομάρτυς της θεσσαλικής Καππούας Κωνσταντίνος, ο οποίος προτού βαπτισθεί και ενταχθεί στους κόλπους της Εκκλησίας μας ήταν μουσουλμάνος γιος Τούρκου αξιωματούχου της περιοχής μας. Σε ηλικία είκοσι χρόνων μυήθηκε στα χριστιανικά δόγματα από κάποιον λόγιο μοναχό του μοναστηρίου της Καππούας «Άγιος Νικόλαος». Ο μοναχός αυτός όταν έκρινε ότι είχε εδραιωθεί η πίστη του τουρκόπουλου στο Χριστό, το βάφτισε στο μοναστήρι και από Σαΐμ, πού ήταν το όνομά του, το μετονόμασε Κωνσταντίνο. Η αντίδραση του Τούρκου αξιωματούχου, πατερά του νεοφώτιστου Κωνσταντίνου, υπήρξε κεραυνοβόλος και δυναμική. Θέλησε να τιμωρήσει με θάνατο τους τρεις μοναχούς του μοναστηρίου της Καππούας αλλά δεν το κατόρθωσε, γιατί αυτοί κατάφεραν να δραπετεύσουν και να καταφύγουν στα Μετέωρα, όπου ζήτησαν προστασία από τους εκεί μοναχούς. Η οργή του πατέρα κορυφώθηκε και πυρπόλησε το μοναστήρι. Εξοργισμένος από τη σθεναρή στάση και τη συμπεριφορά του γιου του διέταξε στρατιώτες της φρουράς του να τον ρίξουν στο μπουντρούμι και να μην τον βγάλουν από κει, αν δεν επανέλθει στην πατρώα του πίστη. Οι στρατιώτες έπραξαν συμφωνά με τις εντολές του πατέρα. Έριξαν τον Κωνσταντίνο στο σκοτεινό και μουχλιασμένο μπουντρούμι και πρωί-βράδυ τον ρωτούσαν αν είχε μετανιώσει για την αποστασία του. Ο Κωνσταντίνος, όμως, τους απαντούσε με γλυκύτητα και σταθερότητα: «Το Χριστό μου δεν θα τον αρνηθώ ποτέ ο,τι και να μου κάνετε• δεν φοβάμαι τίποτα• είναι δίπλα μου και με ενισχύει»...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=28:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Κωνσταντίνον Καππούας, τον νεομάρτυρα, ως στρατιώτην γενναίον της Εκκλησίας Χριστού, μακαρίσωμεν πιστοί και επαιναίσωμεν· ότι δυσέβειαν πατρός καταλείψας σθεναρώς, εκήρυξεν τον Σωτήρα, και νομίμως υπεραθλήσας, την κάραν δέδωκεν ως δώρον Χριστώ.

Απολυτίκιο Αγ. Κωνσταντίνου εκ Καπούας - 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Αγ. Δαμιανού εκ Μυριχόβου )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Άγιος Δαμιανός γεννήθηκε στο χωριό Μυρίχοβο Καρδίτσας (σημερινή Αγία Τριάδα) άπό ευσεβείς γονείς, το 1510 περίπου και από την νεαρή του ηλικία ακόμη αγάπησε την μοναστική πολιτεία και θέλησε να ενδυθεί με το αγγελικό σχήμα του Μοναχού. Έτσι άφησε την ιδιαίτερη πατρίδα του και μετέβη στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Φιλόθεου οπού έγινε μοναχός. Μετά από λίγο καιρό αφήνει την Ιερά Μονή και αναχωρεί σε ασκητήριο για να αφιερωθεί περισσότερο στην προσευχή. Μετέβη σε ένα ασκητήριο κοντά σε έναν ασκητή που τον έλεγαν Δομέτιο. Έμεινε κοντά του σχεδόν τρία χρόνια και ο μοναχός Δαμιανός πρόκοψε σε όλες τις αρετές του μοναστικού βίου. Μάλιστα δε, ο Άγιος ηξιώθει να ακούει θεία φωνή που του έλεγε: «Δαμιανέ δεν πρέπει να ζητάς μόνο το δικό σου συμφέρον άλλα και των άλλων». Μετά από αυτό ο μοναχός Δαμιανός αφήνει το Όρος και πηγαίνει στην περιοχή του Ολύμπου. Εκεί κήρυττε το λόγο του Θεού, για την ειρήνη, παρακινούσε τους χριστιανούς να μετανοήσουν, να αποφεύγουν τις αδικίες και τις κακίες, και τους προέτρεπε να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού. Ο λόγος του όμως δεν άρεσε σε ορισμένους θεοσεβείς και υποκριτές χριστιανούς οι όποιοι τον κατηγόρησαν ότι είναι λαοπλάνος και απατεώνας. Ο Δαμιανός όμως σαν, γνήσιος χριστιανός δεν ασχολείται με τους κατηγόρους του και φεύγει από την περιοχή και πηγαίνει στην περιοχή της Λάρισας και του Κισσάβου. Δυστυχώς όμως τα ίδια συναντά κι εκεί• κακία, μιζέρια, φθόνο, υστεροβουλία. Αναγκάζεται να φύγει και πηγαίνει στην περιοχή των Αγράφων, συνεχίζοντας πάντοτε το φλογερό του κήρυγμα. Ή διδαχή του Αγίου ήταν πάντοτε ή ίδια• στερεά πίστη και η τήρηση των εντολών του Κυρίου. Ο Άγιος θεωρείται ως ο κτήτωρ της Μονής της Παναγίας Πελεκητής στην Καρύτσα Δολόπων που ήταν το ορμητήριο του Αγίου για την ιεραποστολική του δράση...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=27:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φιλοθέου της μάνδρας σεπτόν ανάστημα, Αγράφων και Θεσσαλίας ιεροκήρυξ λαμπρέ και Καρύτσης των Δολόπων μέγα καύχημα, θεοειδές Δαμιανέ, οσιόαθλε κλεινέ Λαρίσης ο αγιάσας την χθόνα, ρύσαι κακίας του μισοκάλου τους τιμώντας σε.

Απολυτίκιο Αγ. Δαμιανού εκ Μυριχόβου - 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

21 ΙΟΥΛΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Ραδοβυσδίου )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Άγιος Παρθένιος γεννήθηκε στο χωρίο Βατσουνια του νομού Καρδίτσας στις αρχές του 18ου αιώνα και σ' αυτήν την περιοχή πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Οι γονείς του Αγίου ήταν απλοί και ταπεινοί άνθρωποι έχοντας αγάπη και σεβασμό προς τον Θεό. Έτσι μεγάλωσαν και τον γιο τους μαθαίνοντας σ' αυτόν συγχρόνως την καλλιέργεια της γης και την φροντίδα των ζώων. Στον ελεύθερο χρόνο του ο Άγιος επισκεπτόταν τα μοναστήρια της γύρω περιοχής. Οι καλόγεροι των μοναστηριών μαζί με τον ιερέα του χωριού τον έφεραν κοντά στην Εκκλησία και έτσι καλλιεργήθηκε στην ψυχή του ο πόθος για το υψηλό αξίωμα της Ιερωσύνης. Σημαντικό ρόλο στο δυνάμωμα της πίστεως του στον Χρίστο έπαιξε η αγία ζωή των δύο μεγάλων Αγίων της περιοχής του, του Αγίου Βησσαρίωνος και του Αγίου Σεραφείμ. Έτσι ο νεαρός Παρθένιος γίνεται δόκιμος και αργότερα μοναχός. Η άσκηση, η νηστεία, η προσευχή, η εγκράτεια, η αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο γίνονται πλούσιες αρετές που τον στολίζουν και τον κοσμούν στην πορεία της μοναχικής του ζωής. Με αυτές τις αρετές προσήλθε αργότερα ο μοναχός Παρθένιος μπροστά στην Αγία Τράπεζα γονατιστός για να χειροτονηθεί και να λάβει το υψηλό υπούργημα της Ιεροσύνης. Σύντομα η Εκκλησία εκτίμησε τις αρετές και τα προσόντα του Παρθενίου και τον ανέδειξε επίσκοπο Ραδοβισδίου. Στά κηρύγματά του ο Άγιος Παρθένιος είχε δυο στόχους να επιτύχει. Πρώτον να τονώσει την κλονισμένη πίστη των ανθρώπων της υπαίθρου και δεύτερον να διαφυλάξει στο ακέραιο το ελληνικό φρόνημα και την ελληνική συνείδηση των υποδούλων ανθρώπων. Κατά την παράδοση ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περνώντας από την περιοχή αύτη συναντήθηκε με τον Άγιο Παρθένιο, συζήτησαν τα μεγάλα προβλήματα των υπόδουλων, και μαζί επισκέφθηκαν το Μοναστήρι της Ροβέλιστας. Γι' αυτούς τους λόγους άλλα κυρίως για τον δεύτερο ο Τούρκος κατακτητής ενοχλήθηκε και θέλησε να σταματήσει τον πατριωτικό αγώνα του Αγίου Παρθενίου...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=25:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ήχος δ`. Ταχύ προκατάλαβε.
Αμέμπτως εβίωσας, εν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Όσιε, και θεϊκών δωρεών, αξίως μετέσχηκας. Όθεν σου την αγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, και ψυχών σωτηρίαν` διο σε Ιεράρχα, ύμνοις γεραίρομεν.

Απολυτίκιο Αγ. Παρθενίου Επισκ. Ραδοβυσδίου - 21 ΙΟΥΛΙΟΥ

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος Αρσένιος Αρχιεπίσκοπος Ελασσώνος )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...
Άγιος Αρσένιος (κατά κόσμον Απόστολος) γεννήθηκε στο χωρίο Καλογραιανά Καρδίτσης το 1550. Γονείς του ήσαν ο Ιερεύς Θεόδωρος και η Χρυσαφή (η μετέπειτα μοναχή Χριστοδούλη, ανεψιά του Αγ. Βησσαρίωνος Β' Λαρίσης). Υπήρξε γόνος Λευϊτικης οικογενείας που ανέδειξε Αρχιερείς, Ιερείς και Μονάχους. Στην Καλαμπάκα και στα Τρίκαλα έμαθε αντιστοίχως τα πρώτα και τα εγκύκλια γράμματα. Κατά τη μαθητεία του στα Τρίκαλα εκάρη Μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος. Μετά έμεινε αρκετό καιρό στην Επισκοπή Σταγών και στη συνέχεια έγκαταβίωσε στη Μονή Δουσίκου, όπου χειροτονήθηκε Ιερεύς. Αποδεχόμενος πρόσκληση του Οίκ. Πατριάρχου Ιερεμίου Β' του Τρανού (του από Λαρίσης), μετέβη στην Κων/πολη, όπου διορίσθηκε Εφημέριος στον Πατριαρχικό Ναό της Παμμακάριστου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή του Οικ. Πατριαρχείου. Την 21η Φεβρουαρίου 1584 χειροτονήθηκε (από τον ίδιο Οικ. Πατριάρχη) Αρχιεπίσκοπος Έλασσώνος και Δημονίκου (Δομενίκου), όπου ενθρονίσθηκε και παρέμεινε για ένα ακριβώς χρόνο. Έπειτα μετεκλήθη στην Κων/πολη και μετέβη επικεφαλής μιας αποστολής στη Μόσχα (ως Πατριαρχικός Έξαρχος) και επιστρέφοντας διέμεινε δύο έτη στην Ουκρανική πόλη Λβώφ (Λεόπολη), όπου υπήρχε μεγάλη και ανθηρή Ελληνική παροικία, μετά την επίμονη παράκληση των γηγενών και των Ελλήνων Ορθοδόξων να τους βοηθήσει με την Ορθόδοξη διδασκαλία του να αντιμετωπίσουν τον προσηλυτισμό των Ουνιτών και των Προτεσταντών. Εκεί δίδαξε στο σχολείο της Ορθοδόξου Κοινότητος, κατήρτισε πρόγραμμα λειτουργίας του σχολείου και συνέγραψε εγχειρίδιο Γραμματικής τής Ελληνικής γλώσσης. Έτσι συνέβαλε στην ανόθευτη διατήρηση της Πίστεως και στην ανόρθωση του πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου του Κλήρου...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ελασσώνος ποιμένα Θετταλίας το κλέισμα και της Μοσχοβίας απάσης περιβόητον άκουσμα. Αρσένιον υμνήσωμεν πιστοί, βοώντες μετά πόθου ευλαβώς· φύλαττε και σκέπε πάτερ αεί τους πίστει σοι κραυγάζοντας· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστό, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δια σου χάριν και έλεος.

Απολυτίκιο Αγ. Αρσενίου Αρχ/που Ελασσώνος - 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

04 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
( Απολυτίκιο - Άγιος ιερομάρτυς Σεραφείμ, επίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου)

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Ο Άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε στην Πεζούλα περί τα μέσα του 16ου αιώνα από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Σωφρόνιο και τη Μαρία. Από μικρό παιδί διακρίνονταν για τον καλό του χαρακτήρα, την αγάπη του προς την Εκκλησία, τις φιλομοναχικές του τάσεις, γι' αυτό και πήγε να μονάσει πολύ νωρίς στην Ι. Μονή της Κυρίας Θεοτόκου τής Κρυεράς Πηγής, τής σημερινής Κορώνας. Εκεί στο μοναστήρι, φάνηκαν οι πολλές του αρετές και νωρίς χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και κατόπιν ανέλαβε και ηγούμενος τής Μονής. Αργότερα, νέος ακόμη στην ηλικία, έγινε αρχιεπίσκοπος Φαναριού και Νεοχωρίου, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να προσφέρει πολλές υπηρεσίες στην Εκκλησία και το δούλο γένος και πολύ να στηρίζει με τα κηρύγματα του και τις περιοδείες του στα Άγραφα τους ραγιάδες, που στέναζαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Για τη δράση του λοιπόν τόσο ως ηγούμενος όσο και ως επίσκοπος προκάλεσε εναντίον του το μίσος των αγάδων Τούρκων της περιοχής, οι οποίοι με την ευκαιρία του επαναστατικού κινήματος, που έκανε το 1601 ο Μητροπολίτης Λαρίσης - Τρικάλων Διονύσιος ο Φιλόσοφος ο Σκυλόσοφος, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι, κατηγορήθηκε και ο άγιος Σεραφείμ ως συνεργός της επανάστασης. Και επειδή με θάρρος και τόλμη αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει και να προδώσει την πίστη του και τον Χριστό προκειμένου να απαλλαγεί από την κατηγορία πού τον βάρυνε, καταδικάστηκε σε θάνατο δι'αποκεφαλισμού, αφού προηγουμένως υπέστη φοβερά μαρτύρια και βασανιστήρια, μέχρι που τον έγδαραν ζωντανό στο σημερινό περίβολο του Ι. Ναού του Αγίου Σεραφείμ στο Φανάρι. Έτσι, τέλος, στις 4 Δεκεμβρίου 1601 ο Άγιος αποκεφαλίστηκε και παρέδωσε την αγία του ψυχή στον αθλοθέτη Χριστό θυσιάζοντας τη ζωή του «για τού Χριστού, την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Η Εκκλησία τον κατέταξε στη χορεία των αγίων και η μνήμη του τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου, η δε αγία κάρα του, που φυλάσσεται στην Ι. Μονή Κορώνας ως πολύτιμος θησαυρός για τον τόπο μας και αγωγός θαυματουργικής δυνάμεως για τους πιστούς...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Ἀγράφων τὸν γόνον, Φαναριοῦ τὸν πρόεδρον, καὶ Μονῆς Κορώνῃς τὸ κλέος Σεραφεὶμ εὐφημήσωμεν ἀθλήσας γὰρ λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, θαυμάτων ἐπομβρίζει δωρεᾶς καὶ λυτρούται νοσημάτων φθοροποιῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας• δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.

Απολυτίκιο Αγ. Σεραφείμ Επίσκ Φαναρίου - 04 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

( Απολυτίκιο - Σύναξις των εκ Θεσσαλιώτιδος Αγίων )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Σύναξις των εκ Θεσσαλιώτιδος Αγίων.

Ο εκ Πεζούλης νέος ιερομάρτυς Σεραφείμ, επίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου.
Ο εκ Καλογραιανών Άγιος Αρσένιος Ελασσώνος.
Ο εκ Βατσουνιάς Άγιος (Ιερομάρτυς;) Παρθένιος επίσκοπος Ραδοβυσδίου.
Ο Οσιομάρτυς Νικόλαος ο Νέος ο εν Βουνένη (Βουναίνοις).
Ο εκ Μυριχόβου οσιομάρτυς Δαμιανός ο εν Κισσάβω και Λαρίση.
Ο Άγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος εκ Καπούας.
Ο εκ Σκλαταίνης όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω.
Ο εκ Γολίτζης όσιος Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης.

Ἀπολυτίκιον.
Ηχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σεραφείμ Φαναρίου, Ελλασώνος Αρσένιον, συν τω κλεινώ Παρθενίω και Βουνένης Νικόλαον· συν τούτοις τον σοφόν Δαμιανόν, Καππουας Κωνσταντίνον ευκλεή, Διονύσιον και Ακάκιον εν ωδαίς και ύμνοις μεγαλύνωμεν. Δόξα τω στεφανώσαντι ημάς, δόξα το αγιάσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.

Σύναξις των εκ Θεσσαλιώτιδος τοπικών Αγίων

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
( Απολυτίκιο - Παναγίας Σπηλιάς Αγράφων )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Στην πανέμορφη οροσειρά των Αγράφων της Πίνδου, κοντά στο χωριό Κουμπουριανά, μέσα σε δύσβατο τόπο, διακρίνουμε την Ι. Μονή Παναγίας Σπηλαιωτίσσης, αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή. Είναι κτισμένη επάνω στην προεξοχή ενός βράχου, κάτω από τον οποίο υπάρχει το σπήλαιο ευρέσεως της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας, στο οποίο οφείλει και την επωνυμία της. Στη θέα του απότομου γκρεμού που υπάρχει γύρω της, ο επισκέπτης νιώθει δέος και ίλιγγο. Στο βάθος του γκρεμού διέρχεται παραπόταμος του Αχελώου, ενώ στα ανατολικά της Μονής υπάρχουν απότομοι και απροσπέλαστοι βράχοι. Η Μονή περιβάλλεται από οχυρωματικό τείχος. Εντός αυτού σώζεται το Καθολικό, ο μεγαλοπρεπής Ναός της Ζωοδόχου Πηγής, Βυζαντινού ρυθμού, καθώς και μικρό παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Σε επιγραφή που συναντάμε έξω από το Καθολικό διαβάζουμε τα εξής: «Ανοικοδομήθη ο θείος και Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής επί έτους ΑΨΛς (1736) μηνί Απριλίω δια συνδρομής Παρθενίου ιερομονάχου και Παπα-Ιωνά και Παπαγαβριήλ και Παπαανανία». Η ανέγερση του παρεκκλησίου χρονολογείται τον 16ο αιώνα, ενώ η τοιχογράφησή του τον 17ο αιώνα. Το επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο του Καθολικού φιλοτεχνήθηκε από τους τεχνίτες Γεώργιο και Ιωάννη επί Ηγουμένου Γαβριήλ Ιερομονάχου το 1779, όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή, και αγιογραφήθηκε από τον αγιογράφο Θεόδωρο από τη Μεγαλοβλαχία το 1737, όπως αναγράφεται κάτω στη δεσποτική εικόνα του Χριστού. Η Μονή Σπηλιάς συνέβαλε σημαντικά στην Επανάσταση του 1821. Εκεί ο Γεώργιος Καραϊσκάκης διοργάνωνε συχνά πολεμικές συσκέψεις και συμβούλια λόγω της θέσης της...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Την αγίαν εικόνα της θεομήτορος υπό Λουκά ποιηθήσα εν τοις αρχαίοις καιροίς. Σπηλαιώτισσα την θείαν προσκηνήσωμεν ότι Αγράφων ή χαρά, Αργιθέας τε φρουρός εδείχθη ημίν και δόξα και εισακούει ταχέως δεήσεις πάντων των τιμώντων αυτήν.

Απολυτίκιο Παναγίας Σπηλιάς Αγράφων - 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
( Απολυτίκιο - Παναγία Πελεκητή )

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee...

Η Ι. Μονή Παναγίας Πελεκητής, επιβλητικό μεταβυζαντινό μνημείο, είναι κτισμένη επάνω σε ένα απότομο και υψηλό βράχωμα (1400 μ.) της Πίνδου, ένα χιλιόμετρο βορειοδυτικά του χωριού Καρύτσα. Ομοιάζει να κρέμεται κυριολεκτικά επάνω από τον κόσμο, ενώ κάτω από αυτήν απλώνονται πανοραμικά τοπία άφθαστης ομορφιάς και ποικιλίας, με αποκορύφωμα την γραφική λίμνη Πλαστήρα. Την επωνυμία «Πελεκητή» οφείλει στο βράχο επάνω στον οποίο είναι κτισμένη, που κατά την παράδοση «πελεκίσθηκε» με ξύλινα εργαλεία, μετά από υπόδειξη της Κυρίας Θεοτόκου στους τεχνίτες της. Η ίδρυση της Μονής άρχισε πιθανότατα στα τέλη του 15ου αιώνος από τον Πνευματικό Πορφύριο και ολοκληρώθηκε το 1529 στη σημερινή της μορφή από το Νέο Οσιομάρτυρα Δαμιανό, ο οποίος ιστορείται ως «κτίτωρ» σε δύο τοιχογραφίες της. Αποτελούμενη από δύο Ναούς και άλλα πολλά κτίσματα (ηγουμενείο, κελλιά, τράπεζα, αποθήκες, κρυφό σχολείο, κ.α.), ομοιάζει με αληθινό φρούριο. Το Καθολικό είναι ο κεντρικός και αρχαιότερος Ναός, αφιερωμένος στην Ανάληψη του Κυρίου. Είναι μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα, στεγασμένη με κυλινδρική καμάρα, με ενισχυτικό τόξο στο μέσο. Σύμφωνα με σχετική επιγραφή που υπάρχει εντός του Ναού, αγιογραφήθηκε το 1654 από τους αγιογράφους Ιωάννη, Νικόλαο Ιερέα και Ιάκωβο Ιερομόναχο. Ο δεύτερος Ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία Φανερωμένη. Είναι αθωνικού ρυθμού, με τρούλο και πλευρικούς χορούς, χωρίς εσωτερικούς κίονες. Οι τοιχογραφίες, όπως προκύπτει από σχετική επιγραφή που υπάρχει επάνω από τη θύρα εισόδου, ιστορήθηκαν το 1666. Ανιστορήθηκαν το 1674 από τους αγιογράφους Ιάκωβο και το γιο του Δημήτριο. Η Μονή γενικώς διακοσμήθηκε με θαυμάσιες βυζαντινές τοιχογραφίες υψηλής τέχνης, με αυστηρές μορφές και ζωηρά χρώματα. Είναι θαυμαστές κυρίως για την αδρή εκφραστικότητα των αγίων που εικονίζονται. Ιδιαίτερα αξιόλογο για τη διακοσμητική του αρμονία είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο της. Περίπυστη είναι η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Οδηγητρίας...
http://www.imthf.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12:2...

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μη πελέκη συγκόψη με καθικέτευε σόν ελεήμονα Τόκον, Πελεκητή αγαθή, Μητροπάρθενε, Αγράφων θείων σέμνωμα, τον προσκυνούντα ευλαβώς σήν εικόνα την σεπτήν οικέτην σου τον αχρείον αλλ' όμβρισον μοι ρανίδας χρηστοηθείας και σεμνότητος.

Απολυτίκιο Παναγίας Πελεκητής - 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

                BYZANTINE MUSIC KABARNOS ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
 
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Καθηγητής Εκκ. Βυζαντινής Μουσικής - Μουσικός
Πρωτοψάλτης 
ஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ
Θεολογος Art Virtual effect
ΚΑΒΑΡΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= -=-=
KABARNOS PANOS
ஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ
Arx. Kabarnos Nikodimos
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= -=-= 

Popular tracks by Byzantine music