تصنیف بی نظیر نی زن
تصنیف و آوازهای ایرانی فیسبوک
www.facebook.com/tasnifvaavazha

گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن
چون دل به یکی دادی آتش به دو عالم زن

هم نکته‌ی وحدت را با شاهد یکتا گو
هم بانگ اناالحق را بر دار معظم زن

هم چشم تماشا را بر روی نکو بگشا
هم دست تمنا را بر گیسوی پر خم زن

چون ساقی رندانی، می با لب خندان خور
چون مطرب مستانی نی با دل خرم زن

گر تکیه دهی وقتی، بر تخت سلیمان ده
ور پنجه زنی روزی، در پنجه‌ی رستم زن

گر دردی از او بردی صد خنده به درمان کن
یا مرهم زخمی کن یا ضربت محکم زن

شعر فروغی بسطامی

تصنیف بی نظیر نی زن

محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگ فر - دستگاه سه گاه

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم ... بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد ... مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد ... که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم
ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل		بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی		که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم
اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست ... حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

 غزل حافظ


محمّد رضا شجریان - به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

 تکه هایی از خویش، همچون کاشی های شکسته ای که ردی از گذشته در خود دارند اما دیگر تعلقی ندارند.قطعاتی منفرد  که اینک  از خط هویت گذشته جدا شده اند و در دگر-فرمی معنایی دیگر پیدا می کنند.
 


Fragments are short musical pieces that emerge from forgotten parts of the self—memories and sensations carried in body and mind, reawakened in exile or displacement.
These fragments surface in sudden encounters: in the familiarity of a melody, in the strangeness of an unfamiliar city, or in the longing for a home that has become distant, destroyed, or irretrievable.

I imagine them like broken tiles: carrying the texture and touch of the past, but no longer fitting into their original whole. They require a new context—a new collective in which they can belong. My aim is not to restore them to what they once were, but to reveal their transformation, to give them new color and resonance in the present.


Kamancheh: Siavash Mollaeian
mixing engineer: Maziar Bababashi - Studio Allepo - Tehran

Recorded in Paris - Sep 2025

Fragments no.1

سرو چمان اجرای کالسروهه 
همنوازان : جمشید عندلیبی ، داریوش پیرنیاکان ، مرتضی اعیان

سرو چمان - اجرای کالسروهه - تصنیف بی‌هم‌زبان

شجریان. شجریان.  آی شجریان. 
شجریان برای من حافظ بود وقتی می‌خواند «ای که مهجوری عشاق روا می‌داری...» یا که می‌خواند «خوش است خلوت اگر یار یار من باشد/ نه من بسوزم او شمع انجمن باشد». شجریان سعدی من بود آن‌زمان که می‌خواند «بگذار تا مقابل روی تو بگذریم/دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم» یا که می‌خواند «دل عارفان ربودند و قرار پارسایان/ همه شاهدان به صورت٬ تو به صورت و معانی». شجریان مولوی من هم بود. هم او بود که می‌خواند «جان جهان دوش کجا بوده‌ای؟» و شجریان خیام من بود. آنگاه خیام‌وار شوخ و شنگ می‌خواند این قافله عمر عجب می‌گذرد/ دریاب دمی که با طرب می‌گذرد.» 
شجریان حافظ و سعدی و مولوی و خیام من بود. شجریان رنگ روح زندگی٬ آهنگ گذر روزهای سختی و شب‌های دلتنگی‌ام بود. 
آه شجریان. ای کاش که جای آرمیدن بودی. 
۱۲/۱۰/۲۰۲۰

م.ر. شجریان،  بنال بلبل اگر با من‌ات سرِِ یاری‌ست

تصنیف سخن عشق با صدای استاد محمدرضا شجریان و همراهی گروه آوا
مرداد 1386 تالار وزارت کشور



تصنیف سخن عشق

کلام: حافظ | آهنگساز: عطا جنگوک | آلبوم: چشم به راه

www.facebook.com/delnavazan.playlist

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی
که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم

محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگ فر - دستگاه سه گاه

Chaalli