حال خوب اسی

داريوش ، اونيک ، کيوان ، ماسيس - غم عشق

پیچش تاک ها/گفتم غم تو دارم

Written and produced by Whologram
Mixed and mastered by Whologram
at Parking Studio, Tehran, Iran
(2018 - 2024)
Cover art by Whologram (ai generated)
-
Special thanks to
Sadegh Hossein
Mohsen Hossein
Faran Fahimi


Roya

Just About Cinema

A Man of Integrity

ــ به‌تمامی از آنِ تو بودم و تسلیمِ تو، چون چاردیواری‌ خانه‌ی کوچکی.
تو را عشقِ من آن‌مایه توانایی داد که بر همه سَر شوی. دریغا، پنداری گناهِ من همه آن بود که زیرِ پای تو بودم!
تا از خونِ من پرورده شوی به دردمندی دندان بر جگر فشردم همچون مادری که دردِ مکیده شدن را تا نوزاده‌ی دامنِ خود را از عصاره‌ی جانِ خویش نوشاکی دهد.
تو را آموختم من که به جُستجوی سنگِ آهن و روی، سینه‌ی عاشقم را بردری. و این همه از برای آن بود تا تو را در نوازشِ پُرخشونتی که از دستانت چشم داشتم افزاری به دست داده باشم. اما تو روی از من برتافتی، که آهن و مس را از سنگپاره کُشنده‌تر یافتی که هابیل را در خون کشیده بود. و خاک را از قربانیانِ بدکنشی‌های خویش بارور کردی.
آه، زمینِ تنهامانده! زمینِ رهاشده با تنهایی‌ خویش!
انسان زیرِ لب گفت: ــ تقدیر چنین بود. مگر آسمان قربانی‌یی می‌خواست.


ــ نه، که مرا گورستانی می‌خواهد! (چنین گفت زمین).
و تو بی‌احساسِ عمیقِ سرشکستگی چگونه از «تقدیر» سخن می‌گویی که جز بهانه‌ی تسلیمِ بی‌همتان نیست؟
آن افسونکار به تو می‌آموزد که عدالت از عشق والاتر است. ــ دریغا که اگر عشق به کار می‌بود هرگز ستمی در وجود نمی‌آمد تا به عدالتی نابکارانه از آن‌دست نیازی پدید افتد. ــ آنگاه چشمانِ تو را بر بسته شمشیری در کَفَت می‌گذارد، هم از آهنی که من به تو دادم تا تیغه‌ی گاوآهن کنی!
اینک گورستانی که آسمان از عدالت ساخته است!
دریغا ویرانِ بی‌حاصلی که منم!

 

شب و باران در ویرانه‌ها به گفتگو بودند که باد دررسید، میانه‌به‌هم‌زن و پُرهیاهو.
دیری نگذشت که خلاف در ایشان افتاد و غوغا بالا گرفت بر سراسرِ خاک، و به خاموشباش‌های پُرغریوِ تُندر حرمت نگذاشتند.

 

زمین گفت: ــ اکنون به دوراهه‌ی تفریق رسیده‌ایم.
تو را جز زردرویی کشیدن از بی‌حاصلی‌ خویش گزیر نیست؛ پس اکنون که به تقدیرِ فریبکار گردن نهاده‌ای مردانه باش!
اما مرا که ویرانِ توام هنوز در این مدارِ سرد کار به پایان نرسیده است:
هم‌چون زنی عاشق که به بسترِ معشوقِ ازدست‌رفته‌ی خویش می‌خزد تا بوی او را دریابد، سال‌همه‌سال به مُقامِ نخستین بازمی‌آیم با اشک‌های خاطره.
یادِ بهاران بر من فرود می‌آید بی‌آنکه از شخمی تازه بار برگرفته باشم و گسترشِ ریشه‌یی را در بطنِ خود احساس کنم؛ و ابرها با خس و خاری که در آغوشم خواهند نهاد، با اشک‌های عقیمِ خویش به تسلایم خواهند کوشید.
جانِ مرا اما تسلایی مقدر نیست:
به غیابِ دردناکِ تو سلطانِ شکسته‌ی کهکشان‌ها خواهم اندیشید که به افسونِ پلیدی از پای درآمدی؛
و ردِّ انگشتانت را
بر تنِ نومیدِ خویش
در خاطره‌یی گریان
جُستجو
خواهم کرد.

احمد شاملو - پس آنگاه زمین

11/11

آنکه میگوید دوستت دارم

زده شعله در چمن

روز وصل دوستداران یاد باد

مرا ببوس، برای آخرین بار

گاهی دوره، گاهی قصه‌های غروره

چه کنم، چکار کنم، تو منو نشناختی

What it was

بمرانی_ بندر تهران

داراب که رسیدیم علی را فرستادیم تا ماست بخرد وقتی برگشت دستش کیسه   ی ماستی بود و چشمانش برق میزد وگفت زنی برایش اواز خواده                        در سیرجان بوی اقیانوس هند بر صورتمان نشسته بود اقا ابراهیم برایمان اتش درست کرد و کمی اواز خواند و گفت پدر بزرگش راه زن بوده دار دسته شبابه  جناب سون هدین رو بد جور تو ریگ جنی رسواش کردن  
رسیدم به شهر دریا ها خالو گفت اینجا چشم همه غم داره اما همدیگر رو داریم مشکل زیاد هست اما همه چی خوبه  اومد بره گفت: دریا مثل مادر میمونه  چشمامون رو بستیم رسیدیم گیلان  اقای حمیدی بعد از مدت ها روی صحنه  رفت  جایزه ای گرفت از پلاستیک ساخته شده بود اون شب تو کل گیلان بارون اومد  تاکسی گرفتیم  رفتیم رفتیم  راننده گیر داده بود تو فلان رپری گفتم نه گفت اره رفتیم تو محلشون مازندران برمون کولچه داغ اوردن عطر چایی زده بودن به تنشون  از کوه بالا رفتیم رسیدیم به غرب من رو تو روستا راه ندادند صدای اواز کل روستا رو پر کرده بود خوش به حال تو 

ارش ضرابی 

عکس از معصومه بهرامی عزیزم

Tales of the Desert, Mountain, Sea

April 18, 2020

Mazandaran/ مازندران

Citoreh is a cutting-edge production team dedicated to nurturing and launching the next generation of AIrtists.

آنکه میگوید دوستت دارم

Citoreh

Related tracks