حال خوب اسی

زده شعله در چمن

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

روز وصل دوستداران یاد باد

مرا ببوس، برای آخرین بار

گاهی دوره، گاهی قصه‌های غروره

چه کنم، چکار کنم، تو منو نشناختی

اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام

ز اندازه بیرون تشنه‌ام ساقی بیار آن آب را

زلف‌آشفته و خِوی‌کرده و خندان‌لب و مست

Harf(Cover by Tarlan and Hossein)

صبح‌ها که غرق خوابی و
دست می‌بری به سیگارت
صبح‌ها خمیده‌‌ای لبِ تخت، خیره در اندام مردارت

صبح
دوباره آمده‌ است
صبح: بلای بعد از خواب
صبح
یعنی نمرده‌ای تو هنوز
صبح: عذاب وفادارت

صبح‌های تو ای خسته، صبح‌های تو امّا چگونه گذشت؟
در آیِنه‌‌ اینک خرابه‌ای از توست و این تویی
در میان آوارت

بیا
بیا از چارپایه‌ات پایین
بیا
بیا از خاکسترت برخیز
تو فردایی
نمی‌میری
کجاست؟
کجاست خنده‌های سرشارت؟
کجاست خنده‌های سرشارت؟


این بود سرنوشت تو آیا؟
این است آنچه گفته بودندت؟
این است که برایش تمام تو سوخت؟
این بود
جوانیِ شرربارت؟

که از تو خواهد نوشت یک‌روزی؟
که تو را به قصه خواهد برد؟
که تو را درون تو کشته‌ست؟
که بیارد فرود از دارَت؟

بیا بیا
از چارپایه‌ات پایین
بیا بیا
از خاکسترت برخیز
تو فردایی، نمی‌میری
کجاست؟ کجاست؟
...خنده‌های بسیارت
کجاست خنده‌های بسیارت؟

‌
‌اااااااااااااااااااااااااااااااا
نوشته به سال ۱۳۹۹
به یاد کاوه 

Painting: Henry Wallis - The Death of Chatterton

صبح

The Sea is Stormy

The Sea is Stormy - Qaziso - Hamoon

یکصد و سی‌مرد زخمی
هیچ گناهی جز خیانت سزاوار چنین سرمای بی‌پایان نیست
دست‌چینی از بهترین‌های ادبیات و موسیقی جهان

اولین اپیزود از فصل پنجم رادیو روغن حبه‌ی انگور منتشر شد
با هایده رئیس‌زاده
فواد خاک‌نژاد
سهراب مرادی حقیقی
خشایار جباری

-

با حمایت 
اسپیکرهای ویفا
تارنگ‌دکور
دِن‌آئودیو

هم‌اکنون در تمامی پلت‌فرم‌های پخش پادکست

اپیزود اول، فصل پنجم: یک‌صد و سی مرد زخمی

Gol-e-Sangam | گل سنگم
شعر: بیژن سمندر

Gol-e-Sangam | گل سنگم

Drizzling Rain | نم‌نم باران
شعر: کارو

Drizzling Rain | نم‌نم باران

Tout revit, ma bien-aimée !
Le ciel gris perd sa pâleur ;
Quand la terre est embaumée,
Le cœur de l’homme est meilleur.

En haut, d’où l’amour ruisselle,
En bas, où meurt la douleur,
La même immense étincelle
Allume l’astre et la fleur.

L’hiver fuit, saison d’alarmes,
Noir avril mystérieux
Où l’âpre sève des larmes
Coule, et du cœur monte aux yeux.

Ô douce désuétude
De souffrir et de pleurer !
Veux-tu, dans la solitude,
Nous mettre à nous adorer ?

La branche au soleil se dore
Et penche, pour l’abriter,
Ses boutons qui vont éclore
Sur l’oiseau qui va chanter.

L’aurore où nous nous aimâmes
Semble renaître à nos yeux ;
Et mai sourit dans nos âmes
Comme il sourit dans les cieux.


On entend rire, on voit luire
Tous les êtres tour à tour,
La nuit les astres bruire,
Et les abeilles le jour.

Et partout nos regards lisent,
Et, dans l’herbe et dans les nids,
De petites voix nous disent :
Les aimants sont les bénis !

L’air enivre ; tu reposes
À mon cou tes bras vainqueurs.
Sur les rosiers que de roses !
Que de soupirs dans nos cœurs !

Comme l’aube, tu me charmes ;
Ta bouche et tes yeux chéris
Ont, quand tu pleures, ses larmes,
Et ses perles quand tu ris.

La nature, sœur jumelle
D’Ève et d’Adam et du jour,
Nous aime, nous berce et mêle
Son mystère à notre amour.

Il suffit que tu paraisses
Pour que le ciel, t’adorant,
Te contemple ; et, nos caresses,
Toute l’ombre nous les rend !

Clartés et parfums nous-mêmes,
Nous baignons nos cœurs heureux
Dans les effluves suprêmes
Des éléments amoureux.


Et, sans qu’un souci t’oppresse,
Sans que ce soit mon tourment,
J’ai l’étoile pour maîtresse,
Le soleil est ton amant ;

Et nous donnons notre fièvre
Aux fleurs où nous appuyons
Nos bouches, et notre lèvre
Sent le baiser des rayons.

Creative Commons

Après L'Hiver

Après L'hiver (Victor Hugo)

Citoreh is a cutting-edge production team dedicated to nurturing and launching the next generation of AIrtists.

اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام

Citoreh

Recent comments

Noushin Amirsharifi

Farzad

Related tracks