คิดเป็นก็เห็นธรรมะ - ว.วชิรเมธี

81428  กฎหมายวิธีพิจารฯความอาญาและพยานหลักฐานสำหรับรัฐศาสตร์ 81428_611RD09 เรื่อง การไต่สวนมูลฟ้องและการพิจารณาคดีอาญา

81428  กฎหมายวิธีพิจารฯความอาญาและพยานหลักฐานสำหรับรัฐศาสตร์ T09 เรื่อง การไต่สวนมูลฟ้องและการฯ

ฝึกตัวเอง อย่าเกี่ยง อย่าอ้างโน่นอ้างนี่ 
มีธรรมะอยู่หมวดหนึ่ง 
ที่ว่ากฎแห่งกรรมมันจะทำงานได้ดีไม่ดี 
เรื่องของสมบัติ 4 ข้อ และก็วิบัติ 4 ข้อ อย่างคติวิบัติ 
พวกเราทั้งหมด เกิดในภูมิมนุษย์ ก็ถือว่าเป็นสุคติ 
ขณะนี้เราก็มีคติสมบัติ 
อันแรกเราได้เกิดเป็นมนุษย์ 
อันที่ 2 เรายังอยู่ในสภาพแวดล้อม 
ที่เราสามารถภาวนาได้ เรามีอุปธิสมบัติ 
คือสภาพร่างกายเราแข็งแรง 
ยังมีสุขภาพที่พอไปได้
อีกอันหนึ่งเขาเรียกกาลสมบัติ หรือกาลวิบัติ 
คือเวลา ช่วงเวลา 
อย่างบางช่วงบ้านเมืองสงบเรียบร้อย 
ภาวนาดี ภาวนาง่าย ก็มีกาลสมบัติ 
เกิดในยุคที่บ้านเมืองวุ่นวาย เป็นกาลวิบัติ 

สมบัติอีกอันหนึ่งเรียกว่าปโยคสมบัติหรือปโยควิบัติ 
มีความเพียรพยายาม มุ่งมั่นจะทำในสิ่งที่ดีแค่ไหน 
ตัวนี้เป็นตัวที่พวกเราขาดเยอะ 
อย่างคติสมบัติของเรามี 
เราเป็นมนุษย์ อุปธิสมบัติของเรามี 
ร่างกายเรายังแข็งแรง เวลาของเรายังมี 
ยังไม่ตาย ยังมีเวลาเหลืออยู่ 
มันอยู่ที่ปโยคสมบัติของเรามีไหม 
มีความเพียรไหม มีความพากเพียรที่จะภาวนาไหม 
ถ้าเรามีความเพียรที่จะภาวนา 
ตัวอื่นๆ สำคัญน้อย 
อยู่ตรงไหนก็ภาวนาได้ 
ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกสถานที่ 

เรื่องวิบัติมันไม่ได้เป็นเรื่องตายตัว 
ในสถานการณ์อันหนึ่ง 
สำหรับคนหนึ่งเป็นสมบัติ 
สำหรับอีกคนหนึ่งเป็นวิบัติได้ 
อย่างเวลาร่างกายเจ็บป่วย 
คนภาวนาไม่เก่ง ไม่ได้ภาวนามาพอสมควร 
จิตใจระส่ำระสาย ฟุ้งซ่าน 
ถ้าตายไปก็ไปทุคติ เพราะจิตเศร้าหมอง 
แต่ถ้าเราภาวนาให้ดี จิตใจเราดี 
ถ้าร่างกายจะแตกจะดับ จิตที่ดีไปสู่สุคติได้

เพราะฉะนั้นเราจะไม่อ้างว่า ตอนนี้เป็นช่วงคติวิบัติ 
บ้านเมืองวุ่นวาย หรือเป็นช่วงกาลวิบัติ 
คนชั่วร้ายมีอำนาจเยอะแยะ 
พวกสัทธรรมปฏิรูปมีกำลังเข้มแข็ง 
หรือช่วงนี้ แหม ร่างกายเราไม่ค่อยแข็งแรง 
ไม่มีข้ออ้างสักเรื่องหนึ่ง 
ตัวสำคัญคือความเพียรของเรา 
ปโยคสมบัติ ทำให้มาก เจริญให้มาก 
ทำสติ ทำสติให้มาก เจริญให้มาก 
แล้วคราวนี้ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ชนิดใด 
จะอยู่ในสภาพแวดล้อมชนิดใด 
ร่างกายเราจะเป็นอย่างไร 
เราสามารถภาวนาได้
เพราะฉะนั้นพยายามฝึกตัวเองให้ดี จะได้ไม่มีข้ออ้าง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
18 พฤษภาคม 2567

2567

สมบัติ 4 - วิบัติ 4 :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 พ.ค. 2567

YMO - 102 DEMO

เวลาเราภาวนารู้ทุกข์เข้าไปเถอะ 
ถ้ารู้พอแล้วมันละสมุทัยเอง 
ทันทีที่สมุทัยคือตัณหาคือความอยากถูกละไป 
จิตจะเข้าถึงนิโรธ อันนี้สัจฉิกิริยา 
วิธีจะเข้าถึงสัจฉิกิริยาก็ไม่มีอะไร ก็รู้ทุกข์นั่นล่ะ 
พอรู้ทุกข์ จนละสมุทัย 
แล้วก็แจ้งนิโรธ ไปสัมผัสพระนิพพาน

หน้าที่ของเราก็คือรู้ทุกข์จนกระทั่งละสมุทัยได้ 
ละสมุทัยได้เราก็แจ้งพระนิพพานได้ 
เรียกว่ามีสัจฉิกิริยาสำเร็จแล้ว
ตรงที่เรารู้ทุกข์นั่นล่ะ 
จะรู้ได้ดีก็ต้องเจริญมรรค 
เจริญมรรคตรงรู้ทุกข์มีสัมมาญาณะนั่นล่ะ 
ก็มีองค์มรรคทั้ง 8 ทำให้เรารู้ทุกข์ได้แจ่มแจ้ง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 พฤษภาคม 2567 (ช่วงบ่าย)

NF2 Track05 - 02

Compass Publishing