🕊️🕊️🕊️🌹🕊️🕊️🕊️

مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ | که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن

خواننده : دلکش
آهنگساز: پرویز یاحقی
ترانه سرا: اسماعیل نواب صفا
ابوعطا
متن ترانه:
نه کسي آيد به برم نه ز کس باشد خبرم به خدا هر جا گذرم تو جلوه گري
سوي تو آورده دلم به بلا خو کرده دلم به غمت پرورده دلم اي اشک پری
به خدا دلخواه مني به شب من ماه مني ز چه رو جان کاه مني صبرم ببري
تو مرو از محفل من دل من شد قاتل من تو مجو از اين دل من ديوانه تري
چون برق بلايي در خرمن مايي به بلاکشيم چو بيايي
از آفت جانم دوري نتوانم تو بگو تو بگو چه بلايي
 چون برق بلايي در خرمن مايي  به بلاکشيم چو بيايي
از آفت جانم دوري نتوانم تو بگو تو بگو چه بلايي
نقش رخت نرود نفسي از يادم از چه به گوش دلت نرسد فريادم
چو براي تو زنده منم به هواي تو زنده منم
تا کي عاشق زار بلاکش تو  بسوزد از غم عشق و از آتش تو
دردا دل به تو بستم و غافل از اين که آتشي بود اين عشق سرکش تو
خونم را مي ريزي  تو با رقيب من آميزي ز من چو بخت من بگريزي ز آه من نمي پرهيزي 
ماه مني تو آرزوي دلخواه مني اگر که عشق جانکاه مني جدا ز من کجايي 
گر نفسي به قلب بي کرانم برسي نمي دهي دل خود به کسي از بس که بي وفايي
نه کسي آيد به برم نه ز کس باشد خبرم به خدا هر جا گذرم تو جلوه گري
سوي تو آزرده دلم به بلا خو کرده دلم به غمت پرورده دلم اي اشک پری
به خدا دلهاي مني به شب من ماه مني ز گلو جان کهنه مني هم رزم مني
تو مرا از محفل من دل من شد قاتل من تو مجو از اين دل من ديوانه تري
دل داده بسي باشد چون من چه کسي باشد دلداده و دل بسته آزاده و پر بسته


Par Basteh - پربسته

تصنیف نغمه نوروزی
با صدای استاد غلام حسین بنان
آهنگ: استاد روح الله خالقی
ترانه: استاد رهی معیری

گل من بستان، گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی هر نفس نغمه ای سر کند
سبزه درگیرد روی صحرا را
لاله آراید چهره زیبا را
قطره باران چهره لاله را تر کند
با مینای می آماده کن می را
هان مطرب بزن ساقی بده می را
کز بلبل آید نغمه نـــوروزی
پر کن قدح با شادی پیروزی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی زما گیر جامی به ما ده
نوگلی پیدا در بهاران کن
رو و مویش را بوسه باران کن
هر دم از شادی خنده زن، باده خور پای گل
لاله گر خواهی آتشین رویش
سنبل ار جویی تار گیـسویش
گل اگر باید چهره او نگر جای گل
شد فصل گل و من دور از آن ماهم
ای سرو روان وصلت زجـان خواهم
باز آ که چون گل در کنارم باشی
در نوبــــهـــاران نوبــهـارم باشی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی زما گیر جامی به ما ده


Banan, Rahi, Khaleghi استاد بنان- نغمه نوروزی

ترانه: سکوت شب


کلام: نواب صفا

اهنگ: پرویز یاحقی



  


شد میسرم کنج خلوتی طی شد صحبتی دلبری

در کنار من با فسونگری می دهد مرا ساغری

مطرب بود در هوای خوش با نوای خوش نغمه خوان

مستم کند با ترانی با فسانه ای دلستان

ای که در برم خنده ها به لب آمدی

بر تنم چو جان در سکوت شب آمدی

در پناه تو از بد زمان می رهم

من به راه تو ای امید دل جان دهم

زمانه با کس وفا نکرده ز غم دلی را رها نکرده

مگو به عاشق که ترک هستی چرا نکرده

به کنج خلوت چرا نشستی بیا و رو کن به عشق و مستی

که تا قیامت نپاید ای گل بهار هستی

شد بهشت امشب دگر کاشانه ام

در برم آمد چو جان جانانه ام

عاقبت آن فتنه جو شد رام من

آمد آن مرغ طرب بر بام من

چه بگویم چرا نبندم لب از سخن

که تو خواندی حدیث عشق از سکوت من

شرح فراق تو را چه دهد نای شکسته ی من

رنگ رخم اثری بود از این دل خسته ی من

چه بگویم چرا نبندم لب از سخن

که تو خواندی حدیث عشق از سکوت من

شرح فراق تو را چه دهد نای شکسته ی من

رنگ رخم اثری بود از این دل خسته ی من

سکوت شب | Sokute Shab

آواز همایون، بانو دلکش، منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

گلهای رنگارنگ شماره 578

با همکاری: مرضیه، شجریان،علی تجویدی، جلیل شهناز، منصور صارمی و جهانگیر ملک
گوینده: فخری نیک زاد

گلهای رنگارنگ شماره 578

بر گرفته از یک شاخه گل برنامه ۲۴۴

پیش زاهد از رندی دم مزن که نتوان گفت
با طبیب نامحرم حال درد پنهانی
شعر از حافظ - 
آواز : استاد عبدالوهاب شهیدی , نی: استاد کسایی ,  سنتور: کیومرث حقیقی و رضا ورزنده 
مایه سه گاه

وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی
کام بخشی گردون عمر در عوض دارد
جهد کن که از دولت داد عیش بستانی
باغبان چو من زین جا بگذرم حرامت باد
گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی
زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت
عاقلا مکن کاری کآورد پشیمانی
محتسب نمی‌داند این قدر که صوفی را
جنس خانگی باشد همچو لعل رمانی
با دعای شبخیزان ای شکردهان مستیز
در پناه یک اسم است خاتم سلیمانی
پند عاشقان بشنو و از در طرب بازآ
کاین همه نمی‌ارزد شغل عالم فانی
یوسف عزیزم رفت ای برادران رحمی
کز غمش عجب بینم حال پیر کنعانی
پیش زاهد از رندی دم مزن که نتوان گفت
با طبیب نامحرم حال درد پنهانی
می‌روی و مژگانت خون خلق می‌ریزد
تیز می‌روی جانا ترسمت فرومانی
دل ز ناوک چشمت گوش داشتم لیکن
ابروی کماندارت می‌برد به پیشانی
جمع کن به احسانی حافظ پریشان را
ای شکنج گیسویت مجمع پریشانی
گر تو فارغی از ما ای نگار سنگین دل
حال خود بخواهم گفت پیش آصف ثانی

Shahidi -  عبدالوهاب شهیدی -  پیش زاهد از رندی دم مزن

حسین قوامی (فاخته) متولد ۱۲۸۸ خورشیدی، فرزند رضاقلی قوامی و یکی از اولین خوانندگان دوره جدید موسیقی ایرانی است، او از دوران کودکی به موسیقی علاقمند بودند، حسین خان اسماعیل زاده، همان کسی که صبا، مرتضی خان محجوبی، رضا محجوبی، حسین یاحقی و حسین تهرانی را آموزش داده بود در همسایگی وی بود. هنگامی که حسین خان اسماعیل زاده صدای حسین قوامی را در سنین ۱۰-۱۲ سالگی شنید از پدر او خواست تا به وی اجازه دهد تا آموزش آوازی او را عهده دار شود که با مخالفت پدر محمود قوام مواجه شد.

در آن زمان با دید خوبی به موسیقی نگریسته نمی‌شد و دلیل مخالفت پدر حسین قوامی نیز همین بود، از آنجا که حسین قوام به خوانندگی علاقه داشت و حسین خان اسماعیل زاده نیز مشوق او بود دلسرد نشد. وی به آهستگی با گوش گرفتن آثار خوانندگان آن زمان و تقلید از ایشان به تجربه اندوزی پرداخت، با رسیدن به سن بلوغ محرمانه در نزد عبدالله حجازی آموزش دید، عبدالله حجازی به ردیف‌های آوازی مسلط بود . در سال ۱۳۲۵ از سوی مستعان رییس رادیو به او پیشنهاد کار در رادیو داده شد، محمود قوام به دلیل شرایط خانوادگی و مخالفت ایشان این پیشنهاد را به این شرط قبول کرد که در رادیو به عنوان ناشناس معرفی شود. با همکاری مجید وفادار، حمید وفادار و یا علی تجویدی آغاز به کار نمود، پس از مدت شش ماه روح الله خالقی نام مستعار فاخته را برای وی برگزید. او مجموعا ۲۹ سال از سال ۱۳۲۵ تا سال ۱۳۵۴ در رادیو مشغول به کار بوده‌است. از شاگردان نامی او می‌توان از مجید نجاهی و علی تحریری نام برد. حسین قوامی در سنین ۸۰ سالگی به خوبی می‌خواند. حسین قوامی پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۶۸ بیمارستان ایران مهر در ساعت ۸:۳۰ شب فوت شد و در امامزاده طاهر کرج در جوار غلامحسین بنان و مرتضی حنانه بخاک سپرده شد.


ای جوانــــــی 
رفتی ز دستـــم ، در خون نشستــم 
جوانــــــی، کجایــــی 
چرا رفتـــی که من بر تو عهدی نبستم
غم پیری ، نبود دیری ، که در هم شکستــم
چه امید به کف داده ام را یگانی 
کنون حسرت برم روز و شب بر جوانی
نه هوشیار و نه مستم
ندانم که چه هستم
جوانی چو رفتی تو ز دستم
ندیدم سود از جوانی در زندگانــــــــی
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
جفا کن که بودم دردا که دیدم از مهربانان ، نامهربانی
غمت را نهفتم در سینه اما با کس نگفتم راز نهانی
ندیدم سود از جوانی در زندگانــــــــی
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
چو این دل به نشا دادم
که چون جویم از رهابم
امیدم کجایــــی ، کجایـــــی

اگر در برم نیایــــی ، بخوانم با سوز هجر و داغ جدایـــــی
بخوانم با سوز هجر و داغ جدایــــی

جوانی - قوامی

و اکنون خنیاگر پیر از جهان خاکی در گذشته است و آوای "گریز" او از همیشه زیباتر  به گوش می رسد: از هم گریختیم
وان نازنین پیاله دلخواه را 
دریغ
بر خاک ریختیم

Golhay-e Tazeh 

برنامه شماره 177 گلهای تازه؛ نادر گلچین، فرهنگ شریف، هوشنگ ابتهاج، فریدون شهبازیان

می گذرد کاروان، روی گل ارغوان

قافله سالار آن، سرو شهید جوان

در غم این عاشقان، چشم فلک خون فشان

داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

چون روید لاله از خاک تو

یاد آرم از جان پاک تو ( 2 )

بنگر چون شد، دل ها خون شد، زین آتش ها

از موج خون، شد لاله گون، دشت و صحرا

زین درد و غم، گرید عالم، ای شهید ما

از این ماتم، خون می گرید، ای یاران، ای یاران

سوزم از داغ غمی، داغ ظلم ستمی

خون هر جانباز، می دهد آواز

جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم

ای دریغا، خانه ی ما، گشته گلگون، خفته در خون

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

شهرام ناظری ؛ از آلبوم " چاووش 8 " ؛ تصنیف کاروان شهید

تار : فرهنگ شریف ... ضرب ناصرافتتاح
غزل : حافظ

      طفيـل هستـي عشقند آدمـي و پـري      /                 ارادتـي بنـما تـا سعـادتـي ببـري
)       بكوش خواجه و از عشق بي نصيب  مباش   /                 كه بنده را نخرد كس به عيب بي هنري
       مي صبوح و شكر خواب صبحدم تا چنـد /                   به عذر نيم شبي كوش و گريه سحـري
)       تو خود چه لعبتي اي شهسوار شيرين كار  /                 كه در برابر چشمي و غايب از نظـري
)       هزار جان مقدس بسوخـت زين غيـرت       /               كه هر صباح و مسا شمع مجلس  دگري
)       چـو مستعدّ نظر نيـستي وصـال مجوي       /               كه جام جم نكند  سود  وقت  بي بصري
)       دعـاي گوشـه نشينـان  بلا بگـردانـد           /            چرا به گوشه  چشمي   به  ما نمي نگري
)       طريـق عشق طريقي عجب خطرناكسـت   /                  نعوذ بالله اگـر ره به مقصـدي نبـري
)       بيـاو سلطنت از ما  بخر به  مايـه حسـن        /            وزين معامله غافل مشو كه حيف خوري
)     به يـمن همـت حافظ اميد  هست  كه با/ز                    اَري  اُسـامـِرُ لَيـلايَ ليـلهَ  القـمري
)     ز من بـحضرت آصف كـه  ميبرد پيغـام            /         كه ياد گيرد و مصرع ز من  به  نظم دري
)     بيـا كه وضع جهان را چنانكه من ديدم           /            گر امتحان بكني مي‌خوري و غم نخوري
)    كلاه سروريت كج مباد  بر  سـر حسـن           /           كه زيب بخت  و سزاوار ملك و تاج سري
)    به بـوي زلف و رخت مي روند و ميايند          /              صبا به غاليه سايي و گل به جلوه گـري

 


گلهای تازه 104 استاد شجریان

هوشنگ ابتهاج (سایه)، ایرج و سیما بینا هنوز در میان ما هستند و یاحقی، صارمی و جهانگیر ملک ترک خاک گفته اند. هنوز اما صدای دلنشین ویولن و سنتور و ضرب این سه بر شعر ابتهاج با صدای ایرج و سیما بینا دلفریبی می کند. گویی سایه وصف حال این نسل عاشق رو به پایان را برایمان بازگو می کند
تیر غم دنیا به دل ما نرسد
زخم دل عاشق از کمانی دگر است

آواز همایون، بانو دلکش، منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

danakolana

Recent comments

Salman Mellati

Salman Mellati

Mikail Mansorim

Frood

Related tracks