amir jan

Darkoob - Majnoon

گیتا - دختر گلفروش

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت 
در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت 
خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد 
تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت 
دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت 
قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت 
چه هوایی به سرش بود که با دست تهی 
پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت 
درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد 
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت
همنوای دل من بود به تنگام قفس 
ناله ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

هوشنگ ابتهاج

آن که مست آمد - علی قمصری

ایرج اسدالله ملک محمد حیدری_ ضربی دشتی عشاق


در مورد خودم و كارهايي كه در دست تهيه و اجرا دارم.نام و شهرت اصلي من سيد مصطفي موسوي است ، درهفت آبان 1325در كرمانشاه متولد شده و در خانواده اي مذهبي نشو و نما كردم ، بعلت حضور ذهن و قابليتهاي هنري در اكثر زمينه ها به ويژه مجسمه سازي ،خط و نقاشي ، شعر و نويسندگي ، تئاتر و موسيقي هميشه در اعياد ملي و مذهبي و جشن تحصيلي آخر سال شركت مي كردم . درسن 12 سالگي با همان خرجي روزانه پولي جمع كرده و سازي دست دوم خريدم و بدور از چشم مادر كه بر عكس پدر كه يك روحاني روشنفكر بوده وهست بدون راهنما و معلم پس از يكسال تمرين با خود توانستم علاوه بر نوازندگي شعر و آهنگي نيز به نام “هو يا علي مدد“ بسازم، با تشويق پدر در شب سيزده رجب روز تولد مولاي متقيان علي عليه السلام آنرا در جمعي كه مادر هم حضور داشت خواندم .و “مادر“ آنچنان تحت تاثير قرار گرفت كه ضمن دعاي خير گفت : حال كه عشق و علاقه به موسيقي هم پيدا كرده اي و بدون استاد و معلم چنين شعر و آهنگي ساختي و با ساز و آوازت مرا به ياد پدر شهيدم عاشق حاج علي اف انداختي كه چون تو ولي به زبان تركي از علي عليه السلام مي خواند ، ديگر نيازي نيست كه دور از چشم من باشي ، اطاق بالا را در اختيارت مي گذارم تا بعد از تكاليف مدرسه هر مقدار كه مي خواهي تمرين كني ، من از توجه و مهر ناگهاني مادر كه برايم تازگي داشت به گريه افتادم و اشك شوق ريختم ومادر در حاليكه با دستان زبر و پينه بسته اش كه در اثر كار زياد سفت و سخت و زبر چون سنگ خارا شده بودند سر و صورتم را نوازش مي  داد گفت : من نگران بودم ولي حالا دانستم ، تا عمر داري با همين سازت در خدمت علي عليه السلام و آل علي خواهي بود ، گريه نكن پسرم ، به تو افتخار مي كنم و براي هميشه شيرم را به تو حلال كردم ، كساني كه در مناطق عشايري زندگي مي كنند مي دانند كه معني اين حرف آن هم از زبان مادري پر ابهت و سخت گير و متعصب چقدر شيرين و افتخار آفرين است وهمين حرف به موقع مادر نقش بزرگي در سر نوشت من بازي كرد. پدر او عاشق حاج علي اف “يوسف“ همان عاشق مشهور و دلاور آذربايجان شوروي سابق است كه به خاطر گرايشهاي اسلامي به دست بلشويكهاي كمونيست شوروي شهيد شد و جالب است اگر بدانيد مادر بزرگ مادرم نيز همان “قدم خير“معروف است كه در جنگ با انگليسيها حماسه ها آفريده است و دلاوريهاي اين شيرزن افسانه اي قصه هميشگي و بي پايان شبهاي دراز زمستان عشاير لرستان و مناطق كرد نشين و اصيل است .به ياد او اسم مادر مادرم را نيز “ قدم خير “ مي گذارند تا ياد وخاطره او براي هميشه زنده بماند .

بابا کوهی -  درویش جاویدان

Re-arranged and performed By Masoud Sha'aari

--
Based on an old waltz from Tajikistan
Song by Davlatmand Kholov


-- 
بر اساس والتز تاجیکی با صدای دولتمند خالُف بر روی شعر مولانا

Hilat raha kon

نضرب ع وتر الأحساس بمعزوفات فوق القانون 
https://www.facebook.com/m3zofaty

يا غايب

عاشق شیته

Arrangement & Vocal: Hani Niroo 
Alireza Karimi: Sound design

در فکر تو بودم

آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی فیسبوک
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

مرا پرسی که چونی بین که چونم

خرابم بیخودم مست جنونم

 

پری زادی مرا دیوانه کردست

مسلمانان که میداند فسونم

 

ز هجرت میکشم بار جهانی  

که گویی من جهانی را ستونم

 

به صورت کمترم از نیم ذره

ز روی عشق از عالم فزونم

 

یکی قطره که هم قطره ست و دریا

من این اشکالها را آزمونم

 

درون خرقه ی صد رنگ قالب

خیال باد شکل آبگونم

 

غلط گفتم مزاج عشق دارم

ز دوران و سکونتها برونم



علیرضا قربانی - پریزاد


آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی فیسبوک
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

 اشک من خودتو نگه دار
نیا پایین منو رسوا می کنی
آخه غم تو میون جمعی
چرا تنهامنو پیدا می کنی

می شکنی منو با نگاهیپیش مردم
آخه ای چشم سیاه
خون قلب منو هر شبجای باده
توی مینا می کنی
خون قلب منو هر شبجای باده
توی مینا می کنی

می ریزه رو بالش من
هر شب این اشکای لرزون
بی تو من غمگین و تنها
من پریشوندل پریشون

مستی ام رو تا سحر
پیمونه ام می بینه و بس
غنچه های اشکمو
دست غمت می چینه و بس

اشک منخودتو نگه دار
نیا پایین منو رسوا می کنی
آخه غم تو میون جمعی
چرا تنها منو پیدا می کنی

می شکنی منو با نگاهتپیش مردم
آخه ای چشم سیاه
خون قلب منو هر شبجای باده
توی مینا می کنی
خون قلب منو هر شب ، جای باده
توی مینا می کنی

می ریزه رو بالش من
هر شب این اشکای لرزون
بی تو من غمگین و تنها
من پریشوندل پریشون

مستی ام رو تا سحر
پیمونه ام می بینه و بس
غنچه های اشکمو
دست غمت می چینه و بس

اشک منخودتو نگه دار
نیا پایین منو رسوا می کنی
آخه غم تو میون جمعی
چرا تنها منو پیدا می کنی 

گلپا- اشک من


آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

شعر از فریدون مشیری

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.
زمان، هنوز همان شرمسار بهت زده،
زمین، هنوز همین سخت جان لال شده،
جهان هنوز همان دست بسته تقدیر!
 
هنوز،  نفرین می بارد از درو دیوار.
هنوز، نفرت از پادشاه بد کردار.
هنوز وحشت از جانیان آدمخوار!
هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر.

هنوز دست صنوبر به استغاثه بلند،
هنوز بید پریشیده سر فکنده به زیر،
هنوزهمهمه سروها که ” ای جلاد!
مزن! مکش! چه کنی؟ های ؟!
ای پلید شریر!
چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟!
چگونه تیر گشایی به شیر در زنجیر!؟

هنوز، آب، به سرخی زند که در رگ جوی،
هنوز،
هنوز،
هنوز،
به قطره قطره گلگونه، رنگ میگیرد،
از آنچه گرم چکید از رگ امیر کبیر.
نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان،
نه خون، که داروی غم های مردم ایران.
نه خون، که جوهر سیال دانش و تدبیر.

هنوز زاری آب،
هنوزناله باد،
هنوز گوش کر آسمان، فسونگر پیر.
هنوز منتظرانیم تا ز گرمابه
برون خرامی، ای آفتاب عالم گیر.
نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است.
تو را ز کنگره عرش می زنند صفیر!
به اسب و پیل چه نازی؟  که رخ به خون شستند،

درین سراچه ماتم، پیاده، شاه، وزیر!
چون او دوباره بیاید کسی؟
محال ..... محال،
هزاران سال بمانی اگر،
چه دیر....
چه دیر....!
 

تصنیف امیر کبیر-شهرام ناظری

آپلود شده توسط تصنیف و آوازهای ایرانی

زبان خامه ندارد سر بیان فراق
و گرنه شرح دهم با تو داستان فراق
دریغ مدت عمرم كه بر امید وصال 
به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق‏
سری كه بر سر گردون به فخر می‏سودم 
به راستان كه نهادم بر آستان فراق‏
چگونه باز كنم بال در هوای وصال 
كه ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق‏
كنون چه چاره كه در بحر غم به گردابی 
فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق‏
رفیق خیل خیالیم و همنشین شكیب 
قرین آتش هجران و همقران فراق‏
بسی نماند كه كشتی عمر غرقه شود 
ز موج شوق تو در بحر بیكران فراق‏
اگر بدست من افتد فراق را بكشم 
كه روز هجر سیه‏باد و خانمان فراق‏
چگونه دعوی وصلت كنم به جان كه شدست 
تنم وكیل قضا و دلم ضمان فراق‏
ز سوز شوق دلم شد كباب دور از یار 
مدام خون جگر می‏خورم ز خوان فراق‏
فلك چو دید سرم را اسیر چنبر عشق 
ببست گردن صبرم به ریسمان فراق‏
به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ 
به دست هجر ندادی كسی عنان فراق


تصنیف بسیار زیبای «فراق» اثر زنده یاد همایون خرم  با صدای علیرضا قربانی

» شاعر : بیژن مفید
» آهنگ ساز : بیژن مفید

[دکلمه]
آهای 
آوازه خون دیگه نخون که عاشقت منم
رفیق گریه هات همدم تنهایی هات منم

[آواز]
نه دیگه این واسه ما دل نمیشه
نه دیگه این واسه ما دل نمیشه
هر چی من بهش نصیحت می کنم
که بابا آدم عاقل آخه عاشق نمی شه
میگه یا اسم آدم دل نمی شه 
یا اگه شد دیگه عاقل نمی شه
بهش میگم جون دلم این همه دل توی دنیا 
چرا یک کدوم مثل دل خراب و صاحب مرده ی من
پا پی خیال باطل نمی شه
چرا از این همه دل
یک کدوم مثل تو دیوونه ی زنجیری نیست
یک کدوم صبح تا غروب تو کوچه ول نمی شه
میگه یک دل مگه از فولاده
میگه یک دل مگه از فولاده
که تو این دور و زمونه چشش و هم بذاره
هیچ چیزی نبینه یا اگه چیزی دید 
خم به ابروش نیاره
میگه هر صید که می شه قلب باشه 
میگه هر صید که می شه قلب باشه 
اما هر چی قلب شد دل نمی شه
نه دیگه نه دیگه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه

حسین پژمان بختیاری - نه دیگه این واسه ما دل نمیشه

رعنا

آهنگـساز : عبـدالله جهـان پناه
شاعر : شـهر آشـوب

ملوک ضرابی - رعـنــا


شاعرغلامرضا سرکوب 
آهنگ احمد آزاد 

وقتی عزیزی میره از دستمون 
وقتی بلا میباره از آسمون
وقتی آدم رونده میشه از خونه
چاره ای نیست جز گوشه میخونه
اونوقت آدم می میزنه به زندگی هی میزنه
خودشو فراموش میکنه به حرف دل گوش میکنه
واسه اینه که همدم مستا شدم رفیق پیمونه به دستا شدم از خود و بیگانه جفا دیده ام از می و میخونه وفا دیده ام
وقتی آدم با غم میشه هم خونه کسی ازش نمیگیره نشونه وقتی خونه درست مثل زندونه چاره ای نیست جز گوشه میخونه
اونوقت آدم می میزنه به زندگی هی میزنه خودشو فراموش میکنه به حرف دل گوش میکنه

amir jan

Davar Didevar