หลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมทย์โช

จริงๆ แล้ว เราเรียนในสิ่งที่พอดีกับเรา 
ไม่ต้องเรียนเยอะหรอก 
เรียนเยอะๆ แล้วท่องๆ เอาไว้สอบ
แล้วก็สอบเสร็จแล้วก็ลืม 
เรียนจริงๆ ย่อลงมาก็คือกายกับใจเรานี้ 
ดูกาย ถ้ากายไม่ใช่เรา ใจไม่ใช่เรา 
มันก็ไม่มีเราที่ไหนอีกแล้ว 
เฝ้ารู้เฝ้าดูลงไปเรื่อยๆ 
ปัญญามันเกิดมันก็ล้างความเห็นผิดได้ 



--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
14 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640214 ซีดีแผ่นที่ 89

CD 89

เรียนย่อลงมาที่กายกับใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 14 ก.พ. 2564 (640214)

คนในโลกนี้เต็มไปด้วยความเห็นผิด 
เห็นของไม่ใช่ตัวเราว่าเป็นตัวเรา 
แล้วก็อยากได้ของซึ่งมันไม่เที่ยงให้มันเที่ยง 
อยากให้ของที่มันเป็นทุกข์หมดไปสิ้นไป ให้มีแต่ความสุข 
ปฏิเสธความจริงคือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา 
ยังปฏิเสธอยู่เพราะว่ายังไม่เข้าใจธรรมะ 

เพราะฉะนั้นต้องเรียน 
พาจิตมาเรียนรู้ความจริงของรูปธรรม ของนามธรรมทั้งหลายทั้งปวง ดูแล้วดูอีก 
บางคนเคยอบรมปัญญามาแต่ชาติก่อนๆ 
ชาตินี้พอมีสติขึ้นมา รู้สภาวะที่กำลังปรากฏ 
มีจิตตั้งมั่นขึ้นมา ปัญญามันก็เกิดอย่างรวดเร็ว 
ในที่สุดโลกุตระปัญญามันเกิด 
มันเห็นเลย สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นก็ดับ 
ฉะนั้นจริงๆ แล้ว ไม่มีอะไรที่เป็นตัวตนเลย 
ขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวตน 
ไม่มีตัวเราในขันธ์ 5 
ขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวเรา 
ไม่มีตัวเรานอกเหนือจากขันธ์ 5 อีก 
ไม่มีตัวเราที่ไหนเลย 
มันจะเห็นแจ่มแจ้งอยู่อย่างนี้ 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
21 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640221 ซีดีแผ่นที่ 89

คนในโลกเต็มไปด้วยความเห็นผิด :: หลวงพ่อปราโมทย์ 21 ก.พ. 2564 (640221)

ตรงที่จิตมันตั้งมั่นขึ้นมาแล้ว มันเป็นจิตผู้รู้ขึ้นมา 
จิตดวงนี้ล่ะที่เรียกว่าจิตประภัสสร 
ตัวรู้มันประภัสสร มันผ่องใส 
เพราะตอนนั้นไม่มีกิเลสจรมา มีแต่กุศลจรมา 
คือเรามีสติอยู่ มันเป็นกุศล กิเลสมันไม่มา สติมันมา 
เราฝึกอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ทุกวันๆ นานๆ 
บางคนฝึกไม่นาน บางคนต้องฝึกนาน 
แล้วแต่บุญวาสนา บารมี ของเก่าเราเคยสร้างมาแค่ไหน 
อย่างการที่เคยมีบุญมาก่อน ก็ถือว่าช่วยเราให้เราภาวนาง่าย 
ถ้าเราไม่ได้มีบุญมาก่อนเราก็ภาวนายาก 
บุญในอดีตมันยังไม่พอ ถ้าพอคงบรรลุมรรคผลไปแล้ว 
เราก็ต้องมาสร้างกุศลให้มากขึ้นๆ 

รักษาศีล ฝึกสมาธิ ฝึกจิตให้ประภัสสรผ่องใส
เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ไม่หลงตามกิเลสไป 
แล้วก็มาฝึกจิตให้ผ่องแผ้วด้วยการเจริญปัญญา 
จิตผ่องแผ้วได้ด้วยการเจริญปัญญา 
จิตจะเจริญปัญญาได้ 
จิตต้องประภัสสรต้องเป็นผู้รู้ก่อน มันถึงจะเจริญปัญญาได้


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
26 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640226 ซีดีแผ่นที่ 89

วันมาฆบูชา

ฝึกจิตที่ผ่องใสให้ผ่องแผ้ว :: หลวงพ่อปราโมทย์ 26 ก.พ. 2564 (640226)

การปฏิบัติธรรมมันมีเหตุมีผล มีขั้นตอนเป็นลำดับ 
อยู่ๆ ก็จะปล่อยวางจิตอะไรอย่างนี้มันทำไม่ได้หรอก 
มีโยมมาถามหลวงพ่อว่า ภาวนาต้องปล่อยวางจิตใช่ไหม
ใช่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เบื้องต้นเรายังไม่ต้องพูดเรื่องปล่อยวางจิตหรอก 
ล้างความเห็นผิดก่อน ว่าตัวเรามีอยู่หรือไม่มีอยู่ 
เราเห็นผิดว่าตัวเรามีอยู่ ร่างกายนี้เป็นตัวเรา 
เวลาสุขทุกข์ ก็เราสุข เราทุกข์ 
เราจำได้ เราดี เราชั่ว 
เราโลภ เราโกรธ เราหลง 
เราดู เราฟัง เราได้กลิ่น เราได้รส เราสัมผัสทางกาย เราคิด 
มันมีเราอยู่ทุกหนทุกแห่ง 

ฉะนั้นเบื้องต้นยังไม่ต้องไปทำลายจิต 
ต้องมีจิตก่อน มีจิตที่เป็นผู้รู้ผู้ดูก่อน 
การทำลายผู้รู้ ทำลายจิต มันขั้นสุดท้ายของการปฏิบัติ 
ขั้นต้นๆ ถือศีล 5 ไว้ ต้องถือศีล 5 ให้ได้ก่อน 
แล้วก็ฝึกพัฒนาเครื่องมือที่จะใช้ในการปฏิบัติ 
พัฒนาสติ พัฒนาสมาธิขึ้นมา แต่ละอย่างๆ ไม่ใช่พัฒนาง่ายๆ 
อย่างสตินี่ พวกเราเคยชินกับการขาดสติ 
จะพัฒนาจนสติอัตโนมัติเกิด ไม่ใช่เรื่องง่าย 
ต้องฝึกกันหนักหนาสาหัส 
ต้องฝึกเจริญสติปัฏฐาน 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
27 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640227 ซีดีแผ่นที่ 89

เห็นจิตเป็นทุกข์จึงปล่อยวางจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ 27 ก.พ. 2564 (640227)

[คลิปสั้น] จิตผู้รู้ หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 63 (631226)

[คลิปสั้น] ชาร์จพลังให้จิต หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 63 (631226)

สิ่งที่โลกมีก็คือความทุกข์ อย่างอื่นไม่มี 
ท่านถึงบอกว่า นอกจากความทุกข์แล้ว 
ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีแต่ความทุกข์เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป นี่เรื่องของโลก 
เราไม่ได้เกลียดโลก แต่เรามาเรียนรู้โลก 
โลกไม่ได้มีความสุข น่าสนุก 
น่าเพลิดเพลินอย่างที่คนหลงเขารู้สึกกัน 
อยู่กับมันแล้วเรียนรู้ความจริงของมันไป 
ถ้าเห็นความจริงของโลก ว่าหาสาระแก่นสารอะไรไม่ได้ 
ยิ่งไปหลงวุ่นวายกับมัน 
ใจเราก็ยิ่งปนเปื้อน สกปรก ไม่มีความสุข 
ถ้าเข้าใจโลก ก็อยู่กับมันแบบไม่ติดโลก 
เหมือนดอกบัวเกิดในน้ำแต่ไม่เปียกน้ำ 

ค่อยฝึกไปเรื่อยๆ เรียนรู้โลกมีอะไรบ้าง 
ทั้งรูปธรรม ทั้งนามธรรมเขาเรียกว่าโลก 
โลกไม่ได้มีอย่างอื่น มีแต่รูปธรรมกับนามธรรม 
ดูลงไปเรื่อยๆ มีสติ มีใจตั้งมั่น 
ก็เรียนรู้โลกอย่างที่โลกมันเป็น 
ก็จะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิด แล้วมันก็ดับไป หมดไป สิ้นไป 
กระทั่งของที่เรารักเราหวงแหนที่สุด
คือชีวิตร่างกายเรา มันก็หมดไปสิ้นไปเรื่อยๆ 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
27 ธันวาคม 2563 ไฟล์ 631227 ซีดีแผ่นที่ 88

CD 88

อยู่กับโลกแบบบัวไม่เปียกน้ำ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 27 ธ.ค. 2563 (631227)

ช่วงที่เราต้องเก็บเนื้อเก็บตัว 
คนไม่มีปัญญาก็จะรู้สึกเป็นช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมาน 
คนมีปัญญาจะรู้ว่ามันเป็นเวลาที่มีคุณค่า มีประโยชน์มาก 
เพราะเรามีเวลาที่เรียนรู้ตัวเองได้มาก 
ตอนนี้ยังไม่รู้สึกไม่เป็นไร 
แต่พอผ่านเหตุการณ์ไปแล้ว ลองย้อนกลับมาดู 
ถ้าช่วงโควิดเราก็ขยันภาวนา 
ขยันตั้งใจรักษาศีล ขยันเจริญสติ 
ผ่านช่วงนี้ไปพอมานึกย้อนดู จะพบว่ามันคุ้มค่าที่สุดเลย 
ความยากลำบากที่มีเล็กๆ น้อยๆ 
ถือว่าเล็กน้อย อย่างคนอื่นลำบากกว่าเราเยอะ 
พวกตำรวจพวกทหารเฝ้าระวังชายแดน 
หนาวๆ อย่างนี้คอยระวังไม่ให้คนเดินเข้าเดินออก แอบเข้ามา 
เขาลำบากกว่าพวกเราเยอะเลย 
พวกเราลำบากไม่มาก 
พวกภาวนาไม่เป็นก็บ่นแล้วบ่นอีก 
ถ้าภาวนาเป็นไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย 
อะไรๆ มันก็ดูดีไปหมด ถ้าภาวนาได้ 
อย่างเราไม่เป็นโรคเราก็รู้สึกดี 
ถ้าเป็นโรคเราก็รู้สึกดี เออ ยังไม่ตาย 
ถ้าจะตายเราก็รู้สึกดี เออพ้นทุกข์ พ้นร้อนอย่างนี้สักที 
เดี๋ยวเราไปเกิดที่ดีกว่านี้อีก เพราะเราภาวนามาเยอะ 
จะไม่รู้สึกขาดทุนหรอกชีวิต 
คนที่รู้สึกว่าชีวิตนี้ขาดทุน 
ก็คือคนไม่ได้มีศีลมีธรรมพอ 
ฉะนั้นตั้งอกตั้งใจ รักษาศีลเอาไว้

วันนี้วันสิ้นปี อะไรเลวๆ ที่เคยทำ ก็ให้มันสิ้นไปสักที 
แล้วตั้งอกตั้งใจสร้างความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
31 ธันวาคม 2563 ไฟล์ 631231 ซีดีแผ่นที่ 88

วันสิ้นปี 2563

ภาวนาไปแล้วชีวิตจะไม่ขาดทุน :: หลวงพ่อปราโมทย์ 31 ธ.ค. 2563 (631231)

เราภาวนา ค่อยๆ ฝึก ค่อยๆ ซ้อมของเราไปเรื่อยๆ 
ชีวิตจะได้ไม่ว่างเปล่า
อย่างปีกลายที่ผ่านมา ปี 2563 
เราเขียนตั้งหลายหน 2563 
สุดท้ายก็ว่างเปล่า ไม่มีอะไรแล้ว 
พอมาปี 2564 เราก็คิดว่าตัวเรามีจริงๆ อีกแล้ว 
ก็บ้าคลั่ง กระโดดโลดเต้นอยู่อย่างนั้น 
พอถึงปีใหม่ 2565 แล้วก็ย้อนมาดู 
เมื่อปี 2564 ไม่เห็นมีอะไรเลย 
ก็ว่างเปล่าจากความเป็นตัวเป็นตนอีก เหมือนฝันไปเท่านั้นเอง 
เพราะฉะนั้นเราไม่ต้องรอให้หมดไปก่อนปีหนึ่งๆ 
แล้วค่อยเห็นว่าชีวิตเหมือนความฝัน 
มาเฝ้ารู้ลงที่กายที่ใจในปัจจุบันนี้ 
จนเห็นว่าปัจจุบันนี้ก็เหมือนฝันอยู่ 
ร่างกายนี้ไม่ใช่ตัวเราของเรา 
เวทนาคือความสุขทุกข์ในกาย 
หรือความสุข ความทุกข์ ความเฉยๆ ในใจ 
ก็ว่างเปล่า ไม่ใช่ตัวเราของเรา 
จิตที่เป็นกุศล จิตที่เป็นอกุศลก็ว่างเปล่า ไม่ใช่ตัวเราของเรา

ฝึกรู้ฝึกดูซ้ำแล้วซ้ำอีกลงไป แต่ไม่ใช่คิดเอา รู้สึกเอา 
คอยรู้สึกอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก 
จิตมันก็จะค่อยๆ ฉลาดขึ้นๆ 
สิ่งที่เรียกว่าความฉลาดของเรา 
ก็คือตัวสัมมาทิฏฐินั่นเอง ความรู้ถูก ความเข้าใจถูก 
ปฏิบัติแทบเป็นแทบตาย ไม่ได้อะไรมา-ไม่เสียอะไรไป 
สิ่งที่ได้มามีอย่างเดียวคือ สัมมาทิฏฐิ 
สิ่งที่เสียไปมีอย่างเดียวคือ มิจฉาทิฏฐิ 
แค่นั้นล่ะที่ฝึกกันแทบตาย นอกนั้นไม่มีอะไรหรอก 
ไม่ใช่ว่าจะได้ขันธ์ 5 ที่วิเศษมา ได้โลก 
ได้ภพภูมิที่ประเสริฐเลิศโลกดีที่สุด ไม่มีวันตาย ไม่ใช่ 
ไม่ได้อะไรหรอก นอกจากได้สัมมาทิฏฐิแล้ว ไม่ได้สูญเสียอะไรไป


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
1 มกราคม 2564 ไฟล์ 640101 ซีดีแผ่นที่ 88

วันขึ้นปีใหม่ 2564

เราหลงโลกที่ว่างเปล่า :: หลวงพ่อปราโมทย์ 1 ม.ค. 2564 (640101)

วิเวกคือการฝึกอยู่ในความสงบ มี 3 อัน 
มีกายวิเวก คือไม่คลุกคลี 
คลุกคลีเท่าที่จำเป็น ยุ่งกับคนอื่นเท่าที่จำเป็น 
มีจิตตวิเวก อยู่กับตัวเองให้เยอะๆ เรียนรู้ตัวเองให้มาก 
แล้วต่อไปจะได้ผลพลอยได้อันหนึ่ง 
คืออุปธิวิเวก สงบจากกิเลส 

ถ้าเราภาวนาเป็นเราจะรู้เลย 
ตัวที่ทำให้จิตใจเราไม่สงบก็คือกิเลสทั้งนั้น ไม่ใช่ตัวอื่นเลย 
เราหัดภาวนา จิตเราก็สงบได้จิตตวิเวก 
แล้วก็ได้เห็นความจริง เวลากิเลสเกิด 
จิตใจมันดิ้นรน ฟุ้งซ่านวุ่นวาย 
พอเราเห็นอย่างนี้เรื่อยๆ เห็นบ่อยๆ ไปจะรู้เลย 
ศัตรูของชีวิตเราไม่ใช่คนอื่น ไม่ใช่โควิด
ศัตรูในชีวิตของเราจริงๆ 
ที่ทำให้เราไม่มีความสงบสุข ก็คือกิเลสของเราเอง 
หัดสังเกตไปเรื่อยๆ 
การรู้เท่าทันกิเลสไม่ใช่เรื่องยากอะไร เป็นเรื่องง่ายๆ 
แต่ว่าคนส่วนใหญ่ไม่รู้ 
ที่ไม่รู้เพราะละเลยที่จะรู้ 
ถ้าไม่ละเลยก็สามารถรู้ได้ง่ายๆ 

(2)
เราคอยรู้เท่าทันกิเลส กิเลสลากใจเราไปไม่ได้ 
ใจเราก็ไม่ฟุ้งซ่าน ใจเราก็สงบ ก็ได้จิตตวิเวก 
แล้วการที่เราเห็นสภาวะทั้งหลายผ่านมาแล้วก็ผ่านไป 
สุดท้ายเราก็รู้ความจริง 
สภาวะทั้งหลายจะเป็นรูปธรรม หรือนามธรรมก็ตาม 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้ 
มีอยู่เพียงชั่วคราว ไม่ใช่ไม่มี 
มีอยู่ชั่วคราวตามเหตุ ตามปัจจัย 
แต่ว่าเมื่อเหตุปัจจัยนั้นหมดไปแล้ว มันก็ดับ 
เราเฝ้ารู้อย่างนี้ ต่อไปเราก็จะรู้ความจริง 
ร่างกายนี้มันก็ไม่ใช่ตัวเรา มันของถูกรู้ถูกดูเท่านั้นเอง 
ยังมีเหตุอยู่ ยังมีความสืบเนื่องของชีวิตอยู่ 
ชีวิตินทรีย์ ยังมีอยู่ ก็ยังไม่ตาย 
มีธาตุไหลเข้า มีธาตุไหลออกอยู่ 
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขาหรอก

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
9 มกราคม 2564 ไฟล์ 640109 ซีดีแผ่นที่ 88

วิเวก 3 :: หลวงพ่อปราโมทย์ 9 ม.ค. 2564 (640109)

การปฏิบัติธรรม ไม่มีใครมาบังคับใครให้ทำได้หรอก 
มันต้องมีฉันทะ พอใจที่จะทำของตัวเอง บังคับกันไม่ได้ 
ทีนี้บางคนปฏิบัติธรรม ไม่ได้ทำด้วยฉันทะ 
แต่ทำด้วยตัณหา ทำด้วยความอยาก 
อยากดี อยากเด่น อยากได้มรรคผล 
อันนั้นทำด้วยตัณหาแล้ว

ตัณหากับฉันทะ ไม่เหมือนกัน 
ฉันทะ พอใจที่จะทำเหตุที่ดี 
แล้วผลมันเป็นผลพลอยได้ มันตามมาเอง 
ตัณหานี่อยากได้ผล ไม่อยากทำเหตุหรอก 
อยากบรรลุมรรคผล 
ประเภทนั่งๆ นอนๆ แล้วก็บรรลุได้ ดีที่สุด 
ถ้าไม่มีฉันทะ ไม่ภาวนาจริง 
อย่างถ้ามีฉันทะ ก็ตั้งใจภาวนาของเราเอง ไม่ต้องให้ใครสั่ง 
ถ้าไม่มี มีแต่ความอยาก 
ภาวนาแล้วอยากจะได้โน่น อยากจะได้นี่ 
อยากได้อภิญญา อยากมีฤทธิ์ 
อยากมีความรู้มากมาย 
อย่างนั้นตัณหา หวังผล 
การภาวนา ถ้าหวังผล ไม่ได้ผลหรอก มันโลภ

(2)
เราก็มีฉันทะ มีความพึงพอใจที่จะปฏิบัติของเรา 
แล้วพอมีความพอใจที่จะปฏิบัติ 
ความเพียรมันก็เกิดเอง วิริยะมันก็เกิดเอง 
มีวิริยะแล้ว สมาธิมันจะเกิดขึ้น ใจมันก็จะตั้งมั่น 
พอใจมันตั้งมั่นแล้ว 
เวลามีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นในจิตใจ 
จิตใจมันจะพิจารณาว่า เอ๊ะ ที่เราทำอย่างนี้ 
เราทำมาแบบนี้ แล้วผลเป็นอย่างนี้ 
กุศลมันเจริญ หรือว่าอกุศลมันเจริญแน่ 
อย่างไหนถูก อย่างไหนผิด มันรู้ด้วยตัวเอง 
มันค้นคว้า ใคร่ครวญได้ด้วยตัวเอง 
ในที่สุดมันก็รู้ทาง จิตมันก็ฉลาดขึ้นมา รู้ทางที่เอาตัวรอดได้


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
10 มกราคม 2564 ไฟล์ 640110 ซีดีแผ่นที่ 88

มีฉันทะในการภาวนา :: หลวงพ่อปราโมทย์ 10 ม.ค. 2564 (640110)

[คลิปสั้น] สัมมาทิฏฐิ หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 1 ม.ค. 64 (640101)

[คลิปสั้น] ไม่มีเราที่ไหนเลย หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 9 ม.ค. 64 (640109)

สัญญาที่วิปลาส สัญญาที่เพี้ยน 
เป็นตัวขวางการเจริญปัญญา 
อย่างทำไมพวกเราไม่บรรลุมรรคผลกันง่ายๆ 
เพราะเรามีสัญญาที่ผิด 
เรามีสัญญาของไม่เที่ยง เรารู้สึกเที่ยง 
อย่างร่างกายเรานี้เที่ยง 
ชีวิตจิตใจเรา เรารู้สึกเที่ยง 
อย่างจิตของเรามันเกิดดับอยู่ตลอดเวลา...
จิตเป็นของไม่เที่ยง มันไปหมายรู้ว่าเที่ยง 
หมายรู้ผิดอย่างนี้ก็ทำให้เวลาคิด 
ก็คิดผิดว่าจิตคือตัวเรา เกิดความเห็นผิด 
เชื่ออย่างแน่นแฟ้นว่าจิตนี้คือตัวเรา 
เวลาภาวนาเราก็รู้สึกเลยจิตคือตัวเรา 
อันนี้หมายรู้ผิด ทำให้เกิดการคิดผิดๆ เกิดความเชื่อผิดๆ

(2)
ฉะนั้นเราต้องฝึก 
อย่างทีแรกเราฝึกให้จิตตั้งมั่น ฝึกสติให้ว่องไว 
พอจิตเราตั้งมั่นเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ก็ฝึกที่จะหมายรู้ 
หมายรู้ก็คือเป็นมุมมองของจิต 
สติระลึกรู้กายก็หมายรู้ 
มองกายในมุมของความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ทีแรกจงใจมอง ต่อมาจิตมันมองได้เอง 
ตรงที่จิตมองได้เองนี่เราเดินปัญญาอย่างแท้จริงแล้ว


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
16 มกราคม 2564 ไฟล์ 640116 ซีดีแผ่นที่ 88

วันครูแห่งชาติ

หัดหมายรู้ให้ถูกต้อง :: หลวงพ่อปราโมทย์ 16 ม.ค. 2564 (640116)

พระพุทธเจ้าท่านสอนปัญจวัคคีย์ 
กัณฑ์แรกเลย สอนธรรมจักรกัปปวัตนสูตร 
ท่านสอนเริ่มต้นท่านก็บอกว่า 
มีสิ่ง 2 สิ่งที่บรรพชิตไม่ควรเอา 
สิ่ง 2 สิ่งที่ผู้ปฏิบัติไม่ควรเอา 
อันแรกก็คือการปล่อยกาย ปล่อยใจตามกิเลสไป 
ตามใจกิเลส เรียกว่าย่อหย่อนไป กามสุขัลลิกานุโยค 
กับการกดข่มบังคับทำกาย ทำใจตัวเองให้ลำบาก 
ท่านบอกอย่าทำ 2 อย่างนี้ แล้วจิตจะเดินในทางสายกลาง 
ฉะนั้นเริ่มต้นพระพุทธเจ้าไม่ได้สอนทางสายกลาง 
แต่เริ่มต้นท่านสอนสิ่งที่ไม่ถูกเสียก่อน 
สิ่งที่ไม่ถูกมี 2 อย่าง คือย่อหย่อนไปกับตึงเครียดไป 
พอไม่ย่อหย่อน ไม่ตึงเครียดก็เข้าทางสายกลางง่าย
ท่านก็เลยสอนเรื่องมรรคมีองค์ 8 ไม่ใช่มรรค 8 
มรรคมีแค่มรรคเท่านั้น 
แต่ว่ามีองค์ประกอบ 8 ถึงจะเข้าใจ 
มรรคมีองค์ 8 อยู่ในทางสายกลางแล้ว 
จะเข้าถึงทางสายกลางได้ ต้องไม่สุดโต่งหลงไป 2 ข้างนั้นก่อน...

พอเราไม่ทำผิดสุดโต่งไป 2 ข้าง 
เราก็เดินเข้าทางสายกลางที่ถูกต้อง 
ก็คือมรรคมีองค์ 8 ที่หลวงพ่อเล่าให้ฟังเมื่อกี้ 
พอเรามาถึงสัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ 
มีความเห็นถูก มีความคิดถูก มีคำพูดถูก 
มีการกระทำถูก การกระทำถูกไม่ใช่เรื่องลึกลับอะไร 
คือไม่ทำผิดศีลข้อ 1 ข้อ 2 ข้อ 3 แค่นั้น 
สัมมาวาจาอย่าไปทำผิดศีลข้อ 4 
สัมมากัมมันตะ อย่าไปทำผิดศีลข้อ 1 ข้อ 2 ข้อ 3 
สัมมาอาชีวะ อย่าไปเลี้ยงชีวิต อย่าไปทำมาหากิน 
ด้วยการเบียดเบียนตัวเอง เบียดเบียนคนอื่น 
แล้วก็มาพัฒนาสัมมาวายามะ 
รู้เลยว่าเป้าหมายของเรา 
ฝึกตัวเองเพื่อจะลดละกิเลส ลดละอกุศล เพื่อพัฒนากุศลขึ้นมา 
แล้วก็จะพัฒนาให้ดี ไม่ใช่แค่ทำทานถือศีลแค่นั้น 
ก็ต้องพัฒนาเข้ามาที่จิตที่ใจ


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
23 มกราคม 2564 ไฟล์ 640123 ซีดีแผ่นที่ 88

มรรคมีองค์ 8 คือทางสายกลาง :: หลวงพ่อปราโมทย์ 23 ม.ค. 2564 (640123)

จิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไปตลอดเวลา เกี่ยวเนื่องกันไปเรื่อยๆ 
ถ้าเราเป็นคนขี้โลภ เราใช้ความโลภของเรามาทำกรรมฐาน 
เหมือนเรามีขยะอยู่ เราเอาขยะมารีไซเคิลทำประโยชน์ได้ 
กิเลสของเราเหมือนขยะ รู้จักใช้มันก็เป็นประโยชน์ 
อาศัยกิเลสมาทำวิปัสสนากรรมฐานได้ 
คนไหนขี้โลภ เราก็คอยดูไป 
เดี๋ยวจิตโลภ เดี๋ยวจิตไม่โลภ ดูอย่างนี้ไปเรื่อยๆ 
ต่อไปก็เห็นจิตโลภก็ไม่เที่ยง จิตไม่โลภก็ไม่เที่ยง 
จิตโลภเราสั่งห้ามมันว่าอย่าโลภ มันก็ไม่เชื่อ 
จิตไม่โลภ เราชอบอยากให้มันอยู่นานๆ มันก็ไม่อยู่ 
เดี๋ยวมันก็โลภอีกแล้ว นี่คือเรียกอนัตตา 
ฉะนั้นดูจิตดูใจก็จะเห็น เดี๋ยวก็เห็นอนิจจัง เห็นอนัตตา 

(2)
เฝ้ารู้เฝ้าดู คนไหนขี้โลภก็เอาจิตโลภมาทำกรรมฐาน 
คนไหนขี้โกรธก็เอาจิตโกรธมาทำกรรมฐาน 
เหมือนเอาขยะมารีไซเคิล แล้วใช้ประโยชน์ใหม่ได้ 
ไหนๆ ก็มีกิเลสแล้ว แทนที่จะปล่อยให้มันแผดเผาเรา 
เราเอามาใช้ประโยชน์จากมันเสียเลย 
เอามาเป็นอุปกรณ์ทำกรรมฐาน 
มาเป็นอารมณ์กรรมฐาน ฝึกไปเรื่อยๆ อาจจะได้บรรลุมรรคผลก็ได้

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
30 มกราคม 2564 ไฟล์ 640130 ซีดีแผ่นที่ 88

ใช้กิเลสเป็นอุปกรณ์ทำกรรมฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ 30 ม.ค. 2564 (640130)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

เราหลงโลกที่ว่างเปล่า :: หลวงพ่อปราโมทย์ 1 ม.ค. 2564 (640101)

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks