In this beautiful piece from 1929, the Piasetzner Rebbe brings to light the privilege and opportunity Pesach preparation provides for us.

Pesach Prep with the Aish Kodesh - Rabbi Shlomo Katz

For the One Synth Challenge

Uses One (1) (!) instance of Surge XT.
Uses MEqualizer, Reacomp and Realimit 

Fun fact: The sound you hear starting around the 03:50 mark, comes out of just a single _oscillator_. Surge is nuts man.

Rahodees -- A Hatchling (Remembers) || Single Instance Challenge

Indonesian Market Montage - JAM Creative Productions

(25/06/22) A felicidade não é deste mundo - Cap. V, Item 20 - Evangelho CAK

เราอย่าไปคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ การเดินจงกรม 
อันนั้นตื้นเกินไป ตื้นอย่างยิ่งเลย 
การปฏิบัติจริงๆ หัวใจของมัน
คือการมีสติอยู่ในชีวิตธรรมดานี้เอง 
ครูบาอาจารย์ใหญ่ท่านอาจารย์มั่น ท่านก็สอนบอก 
“ทำสมาธิมากก็เนิ่นช้า คิดพิจารณามากก็ฟุ้งซ่าน 
หัวใจของการปฏิบัติ คือการมีสติในชีวิตประจำวัน” ตัวนี้สำคัญ 
นี้เรายังถือว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
ทุกวันเราทำอยู่แล้ว แต่เวลาที่เหลือเราก็อวดดี อวดเบ่ง 
เที่ยวระรานคนอื่น ไม่ได้ดูกิเลสตัวเอง 
อันนั้นเรียกว่านักปฏิบัติไม่ได้
จุดสำคัญของการปฏิบัติ ก็คือ
ในชีวิตธรรมดานี่ล่ะต้องปฏิบัติให้ได้ 
กิเลสมันเกิดขึ้นมารู้ทัน 
ถ้ามันไม่รู้ทัน มันก็บงการความคิดของเราให้ชั่ว 
ถ้ามันบงการความคิดของเราแล้ว 
เรามีสติรู้ทัน เราก็ไม่ทำชั่วทางกาย ทางวาจา 
ถ้ารู้ไม่ทัน ความชั่วมันก็ล้นออกมาทางกาย ทางวาจา 
อย่างคนพูดชั่ว รู้ได้เลย มันมาจากจิตที่ชั่ว 
คนที่พูดไม่ดี ระรานคนอื่นด้วยวาจา 
มันก็ถ่ายทอดออกมาจากจิตที่ชั่วนั่นล่ะ แล้วก็มองไม่เห็น 
ฉะนั้นการเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
ที่ว่าเป็นหัวใจของการปฏิบัติ 
คือเรามีสติรู้เท่าทันจิตใจของตัวเองไว้

ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบอารมณ์ 
จิตเกิดสุข เกิดทุกข์ รู้ทัน 
จิตเกิดกุศล เกิดโลภ โกรธ หลง รู้ทัน 
จิตมีปฏิกิริยายินดี ยินร้าย รู้ทัน 
สังเกตอย่างนี้ในชีวิตจริงๆ 
นี่คือหัวใจของการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน 
ถึงเวลาเราก็นั่งสมาธิ ไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
มีเวลาเราก็ทำ ตั้งอกตั้งใจทำทุกวันๆ จิตจะมีพลัง 
แต่ว่าตัวสำคัญเลยที่จะแตกหักได้จริงๆ 
อยู่ในชีวิตธรรมดานี่ล่ะ 
คนส่วนใหญ่มันคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
ฉะนั้นอยู่ข้างนอกนี่ไม่ปฏิบัติ 
พวกนี้บอกเลยไม่มีวันบรรลุมรรคผลหรอก ไม่ได้กินหรอก 
เพราะอะไร ชีวิตส่วนใหญ่เราอยู่ข้างนอกนี้ 
ชีวิตส่วนใหญ่เราไม่ได้ไปนั่งสมาธิอยู่เสียเมื่อไร 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 มิถุนายน 2565

CD 94

การมีสติในชีวิตประจำวัน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 25 มิ.ย. 2565

พวกเราไปดูเรื่องมงคล 38 ประการแล้วพยายามทำไป 
เลือกคบคนดี ไม่คบคนพาล คบคนดี 
ค่อยๆ สังเกตเอา 
ตัวไหนที่ยังบกพร่องอยู่ก็ค่อยๆ ปรับไป 
มีหน้าที่ในโลก ก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี 
อย่างหน้าที่ต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ เลี้ยงครอบครัวอะไร 
ทำหน้าที่ให้ดี แล้วศึกษาปฏิบัติ
แล้วใจก็จะค่อยๆ พ้นกิเลส 
ใจพ้นกิเลสได้ ใจก็พ้นทุกข์ 
เพราะตัวที่ทำให้เราจิตใจมันมีความทุกข์ก็คือตัวกิเลส 
เป็นศัตรูของเราไม่ใช่คนอื่น 
ศัตรูของเราจริงๆ ก็คือกิเลสในใจเรานี่เอง 
ล้างผลาญเราตลอดเวลา 

วันนี้พูดเรื่องโลกๆ เพราะว่าอยากให้พวกเรารู้
ว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนไม่ใช่มีแต่ธรรมะระดับพ้นโลก 
ธรรมะที่จะอยู่กับโลกอย่างมีความสุขท่านก็สอนเอาไว้ 
ฉะนั้นเราลองไปสังเกตในมงคลสูตรก็ได้ ดูสักสูตรหนึ่ง 
อะไรที่ท่านบอกให้ปฏิบัติ เราก็ปฏิบัติ 
อะไรที่ท่านห้าม เราก็อย่าไปทำ 
ชีวิตเราก็จะเจริญ มีความสุข มีความเจริญมากขึ้นๆ 
ยิ่งอย่างเราได้ฟังธรรมแล้วเราก็ต้องลงมือปฏิบัติธรรม 
ท่านบอกการเห็นสมณะ การฟังธรรมตามกาล 
การบำเพ็ญตบะคือการแผดเผากิเลส
ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เป็นมงคลอย่างยิ่ง 
ถัดจากนั้นก็เห็นอริยสัจ พ้นจากโลกธรรมทั้งหลาย 
จิตใจเข้าถึงความไม่เศร้าโศก 
การไม่มีกิเลส จิตใจเข้าถึงความปลอดภัย 
ไม่ถูกอะไรมาเสียดแทงจิตใจให้เศร้าหมองลงมาได้อีก 
ฉะนั้นธรรมะ ดีทั้งทางโลก ดีทั้งทางธรรม


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
3 กรกฎาคม 2565

มงคลชีวิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ก.ค. 2565

ความสุขในโลกเป็นน้ำตาลที่เคลือบยาพิษเอาไว้ 
แล้วยาพิษร้ายแรง คือทำให้เราต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย ไม่รอด 
น้ำตาลหวานๆ คืออะไร คือกามคุณอารมณ์ทั้งหลาย 
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสอะไรที่น่าเพลิดเพลินทั้งหลาย 
ความสุขจอมปลอมทั้งหลายเอาไว้หลอกคนโง่ให้หลงอยู่ แต่ผู้รู้ไม่ติดข้อง 
สิ่งเหล่านั้นเป็นเครื่องมือของมาร 
เป็นอาวุธของมารในการที่จะจับพวกเราเอาไว้ในอำนาจ 
คือกามนี่ล่ะ เครื่องมือของมาร จะจับเราเอาไว้ 

แล้วสัตว์โลกก็ถูกมารนี้ล่ะจับเอาไว้ 
ดิ้นรนแสวงหาความสุขทางรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสทั้งหลาย 
ดิ้นแสวงหากันไป สุดท้ายทุกอย่างก็ว่างเปล่า 
มีเงิน สุดท้ายเงินก็เป็นของคนอื่น 
มีบ้านสุดท้ายบ้านก็เป็นของคนอื่น 
มีลูกมีเมีย สุดท้ายก็เป็นของคนอื่น ไม่ใช่ของเราอยู่ดี 
กระทั่งร่างกายนี้ ของเราๆ 
สุดท้ายก็ต้องถูกคนเอาไปเผาทิ้ง 
มันว่างเปล่าไปหมด เรื่องของโลกหาสาระไม่ได้ 

เมื่อเรามีโอกาสได้ยินได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าแล้ว 
ลงมือแสวงหาความสุขที่ยิ่งใหญ่ขึ้นไปเป็นลำดับๆ ไป 
ความสุขจากการฝึกจิตให้สงบอยู่ในอารมณ์อันเดียว 
ความสุขของสมาธิ 
ความสุขจากการที่จิตมันเกิดความรู้ถูกเข้าใจถูกอะไรพวกนี้ 
มีความสุขผุดขึ้นมา เป็นความสุขจากการเจริญปัญญา 
ถ้าความสุขจากการสัมผัสพระนิพพาน 
อันนั้นเป็นบรมสุข เป็นความสุขที่ไม่มีเครื่องเสียดแทง



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
10 กรกฎาคม 2565

ความสุขในโลกเป็นน้ำตาลเคลือบยาพิษ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค. 2565

สำคัญที่สุดมีโยนิโสมนสิการ สังเกตตัวเอง 
ที่ทำอยู่ตรงนี้หลงอยู่หรือว่าปฏิบัติอยู่ ขั้นหยาบๆ เลย 
แล้วที่ปฏิบัติอยู่สมถะหรือวิปัสสนา สังเกตไป 
ตอนทำสมถะอยู่อันนี้นิมิตเกิดขึ้น เรายินดีในนิมิต 
หรือเราวางนิมิตย้อนเข้ามารู้ทันจิตตนเองได้ 
ถ้ายินดีในนิมิต นิมิตจริง นิมิตปลอมก็โง่เหมือนกัน 
หลงออกไปแล้ว ลืมจิตใจตัวเอง 
สังเกตตัวเองไปเรื่อยๆ 
หลวงพ่อสู้มาทุกวันนี้ ตั้งแต่เป็นโยม 
ใช้ความสังเกต ใช้โยนิโสมนสิการมาก 
ในชีวิตหลวงพ่อเรียนกับครูบาอาจารย์ 
หลวงพ่อเคยถามกรรมฐานจากครูบาอาจารย์ทั้งหมด 7 ครั้ง 
จากครูบาอาจารย์ 6 องค์  
ที่ถามมีแค่นั้นเองนอกนั้นสังเกตเอา
อย่างภาวนาไปช่วงนี้ เกิดสภาวะอย่างนี้มันใช่มันไม่ใช่ 
หลวงพ่อสังเกตไปเรื่อย ไม่ยินดี ไม่ยินร้ายกับมัน 
ค่อยรู้ค่อยดูไป 
เกิดความเข้าใจขึ้นมาแล้ว 
มีโอกาสเจอครูบาอาจารย์ ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้น 
จะเข้าใจก่อนที่จะเจอครูบาอาจารย์ แล้วก็ไปเล่าให้ท่านฟัง 
บอก “ผมดูแล้วมันเป็นอย่างนี้ๆ มันคืออย่างนี้” 
ท่านบอก “ใช่แล้ว ถูกแล้ว” ท่านจะชมว่าฉลาด 
ฉลาด ช่วยตัวเองมาได้ 
ถ้าเอะอะวิ่งถามครูบาอาจารย์ตลอด ไม่ฉลาดหรอก 



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 กรกฎาคม 2565

วันอาสาฬหบูชา

โยนิโสมนสิการสำคัญมาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ก.ค. 2565

พอเราภาวนาเราจะเห็นโลกนี้น่าเบื่อ 
โลกนี้น่ารังเกียจ โลกนี้สกปรก 
ใจมันคลายออกจากโลก มันจะยิ่งมีความเด็ดเดี่ยว 
มีความมุ่งมั่นในการภาวนามากขึ้น 
แล้วเวลาเราต้องสัมผัสกับโลก 
สติ สมาธิ มันจะทำงานจี๋ขึ้นมาเลย 
เพราะมันเหมือนเราเดินเข้าไปในฝูงงูพิษ 
ถ้าเราภาวนาถึงจุดหนึ่งเราจะรู้ โลกนี้เหมือนงูพิษจริงๆ 
รูปก็เป็นงูพิษ เสียงก็เป็นงูพิษ 
มันทำให้จิตเราเสียหายได้ทั้งหมด 
พอเราภาวนา พอจะอยู่กับโลก 
เหมือนอยู่ในหมู่งูพิษล้อมตัวเราไว้ทั้งหมดเลย 
มันจะโดนฉกกัดเมื่อไรก็ได้ จิตมันจะ Alert 
มีสติ มีสมาธิ คอยระมัดระวังอยู่ 
อินทรียสังวรเกิดขึ้น ศีลอัตโนมัติของเราเกิดขึ้น 
จิตเราก็ตั้งมั่นอัตโนมัติขึ้นมา มันจะสำรวม มันจะระวัง 

พอฝึกมันจะเห็นผล อยู่กับโลกไม่ได้ 
โลกร้อนเป็นฟืนเป็นไฟเลย 
มันไร้สาระหาแก่นสารอะไรไม่ได้ 
จำเป็นต้องอยู่กับมันก็อยู่กับมัน 
แต่อยู่กับมันเหมือนอยู่ท่ามกลางฝูงงู 
โลกนี้มีแต่ทุกข์ โลกนี้ไม่มีอะไรหรอก 
เผลอไปยึดไปถือเข้านิดเดียวก็ทุกข์แล้ว 
นี่ใจก็จะยิ่งน้อมๆๆ มาหาการปฏิบัติมากขึ้นๆ 
ช่วงแรกๆ ต้องฝืนใจ ต้องน้อมใจ 
ต้องชักชวนให้จิตใจปฏิบัติ 
แต่เมื่อเราปฏิบัติไปถึงช่วงหนึ่ง ไม่ต้องชักชวนแล้ว 
จิตใจมันเอือมระอาต่อโลกข้างนอก 
มันอยากปฏิบัติของมันเอง 
ตรงนี้อัตราเร่งของความก้าวหน้าในการปฏิบัติมันก็จะมากขึ้นๆ 
ยิ่งภาวนายิ่งไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ 
อันนี้ไม่ว่าพระหรือโยมก็ทำได้ ขอให้ตั้งใจเถอะ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 กรกฎาคม 2565

CD 95

โลกเหมือนงูพิษ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.ค. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ความสุขในโลกเป็นน้ำตาลเคลือบยาพิษ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks