Orange Yoga

Orange Yoga, Pt. 15

การดูจิตรวบยอดทั้งหมดเลยในองค์มรรคทั้งหลาย 
ทำอันเดียวนั้นล่ะ มีสติรู้ทันจิตของตนเองไป 
องค์มรรคทั้งหลายมันจะพัฒนาขึ้นมาหมดเลย 
อย่างเรามีสติรู้ทัน กิเลสอะไรเกิดเรารู้ทัน 
ความคิด คำพูด การกระทำ การดำรงชีวิตของเราก็ไม่ผิด 
จิตใจของเราก็สะอาดมากขึ้นๆ 
มีความเพียรชอบดีขึ้นๆ 
สติของเราก็จะยิ่งว่องไวขึ้น เพราะเราคอยรู้เท่าทัน 
กิเลสอะไรเกิดเรารู้ จนมันไม่สามารถบงการ-
ความคิด คำพูด การกระทำ การดำรงชีวิตของเราได้ 
สัมมาสติเกิดขึ้น คือเราสามารถเจริญจิตตานุปัสสนา 
ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวขึ้นแล้ว 
ที่มันชำนาญขึ้นมาเพราะเราทำมาตั้งแต่ต้น 

เราพัฒนาองค์มรรคทั้งหลาย 
เพื่อวันหนึ่งเราจะได้รู้ทันสภาวะทั้งหลายตามความเป็นจริง 
เราจะเห็นเลยว่ารูปธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้ 
นามธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้เหมือนกัน 
เฝ้ารู้เฝ้าดูลงไปเรื่อยๆ 
ในที่สุดจิตจะค่อยๆ พัฒนาเข้าไปสู่ความเป็นกลาง
พอเราตามรู้ตามเห็นเนืองๆ ไป 
ความรู้ถูกความเข้าใจถูกก็จะมากขึ้นๆ 
สุดท้ายมันจะเข้าสู่ความเป็นกลาง
จิตจะไม่กระเพื่อมหวั่นไหว 
ไม่แกว่งขึ้นแกว่งลง 
เดี๋ยวชอบใจ เดี๋ยวไม่ชอบใจ 
พอจิตมันเป็นกลางจิตก็จะหมดความดิ้นรน 
ตรงที่จิตมันเข้าสู่ความเป็นกลางด้วยปัญญานี้ 
เป็นประตูของอริยมรรค 
ถ้าที่เราสะสมของเรามา ศีล สมาธิ ปัญญามันแก่กล้าพอแล้ว 
อริยมรรคจะเกิดขึ้นเอง 
 
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 มิถุนายน 2565

CD 94

การพัฒนาองค์มรรค :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มิ.ย. 2565

เราปฏิบัติธรรมเราก็จะมีความสุข 
เราถือศีลเราก็มีความสุข 
เราทำสมาธิเราก็มีความสุข 
เราเจริญปัญญาเราก็มีความสุข 
แต่ความสุขมันของศีล ของสมาธิ ของปัญญา 
มันก็ยังไม่เหมือนกันทีเดียว 
อย่างเรารักษาศีลไว้ได้ดี 
พอเรานึกถึงเรารักษาศีลมาอย่างดี พยายามจะไม่ทำผิดศีล 
เราจะเกิดความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจขึ้นมา มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
ถ้าเราฝึกสมาธิมันก็มีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง จิตมันสงบ
บางทีรู้สึกตัวอยู่เฉยๆ ความสุขผุดขึ้นมาเอง 
 
ถ้าเข้าฌานมันยิ่งสุขมหาศาล มันสุขแบบมันฉ่ำ มันเย็น
ความสุขของปัญญามันก็เป็นอีกแบบหนึ่ง
เวลาที่มันเกิดความรู้ถูก ความเข้าใจถูกบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา
เข้าใจธรรมะเป็นเรื่องๆ ไป 
ตรงที่มันเข้าใจมันจะมีความสุขเกิดขึ้นด้วย
ความสุขของสมาธิมันเป็นคล้ายๆ ความสุขแบบเด็กๆ 
ส่วนความสุขของการเจริญปัญญานั้น 
มันคล้ายๆ ความสุขของผู้ใหญ่ที่ทำงานที่ยากๆ สำเร็จ
จิตมันก็เบิกบานขึ้นมา
มันมีความสุขที่สูงกว่านั้นอีก 2 อัน 
ความสุขตอนที่เกิดอริยผล 
ตอนที่เกิดอริยผลจิตมันเบิกบานมหาศาล 
แล้วก็ความสุขตอนที่เราสัมผัสพระนิพพาน 
มันมีความสุขที่ไม่รู้จะบอกอย่างไร
ความสุขของพระนิพพาน 
คือความสุขจากการพ้นทุกข์ 
ไม่ใช่ความสุขจากการสร้างภาวะอันใดอันหนึ่งขึ้นมา 
ความสุขจากการถือศีล 
ความสุขจากการทำสมาธิ 
ความสุขที่เราเกิดปัญญาแต่ละเรื่องๆ 
เป็นความสุขที่ยังเกิดในภพ อยู่ในภพ 
มันเป็นความสุขมหาศาลถ้าเทียบกับชาวโลก  
ความสุขของศีล ของสมาธิ ของปัญญาเหนือกว่า 
แต่ยังเป็นโลกียะอยู่ 
ความสุขของมรรคผลนิพพานเป็นโลกุตตระ 
โดยเฉพาะความสุขของพระนิพพานนั้นไม่มีอะไรเหมือน


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
18 มิถุนายน 2565

ความสุขจากการปฏิบัติธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 มิ.ย. 2565

พวกเราไปดูเรื่องมงคล 38 ประการแล้วพยายามทำไป 
เลือกคบคนดี ไม่คบคนพาล คบคนดี 
ค่อยๆ สังเกตเอา 
ตัวไหนที่ยังบกพร่องอยู่ก็ค่อยๆ ปรับไป 
มีหน้าที่ในโลก ก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี 
อย่างหน้าที่ต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ เลี้ยงครอบครัวอะไร 
ทำหน้าที่ให้ดี แล้วศึกษาปฏิบัติ
แล้วใจก็จะค่อยๆ พ้นกิเลส 
ใจพ้นกิเลสได้ ใจก็พ้นทุกข์ 
เพราะตัวที่ทำให้เราจิตใจมันมีความทุกข์ก็คือตัวกิเลส 
เป็นศัตรูของเราไม่ใช่คนอื่น 
ศัตรูของเราจริงๆ ก็คือกิเลสในใจเรานี่เอง 
ล้างผลาญเราตลอดเวลา 

วันนี้พูดเรื่องโลกๆ เพราะว่าอยากให้พวกเรารู้
ว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนไม่ใช่มีแต่ธรรมะระดับพ้นโลก 
ธรรมะที่จะอยู่กับโลกอย่างมีความสุขท่านก็สอนเอาไว้ 
ฉะนั้นเราลองไปสังเกตในมงคลสูตรก็ได้ ดูสักสูตรหนึ่ง 
อะไรที่ท่านบอกให้ปฏิบัติ เราก็ปฏิบัติ 
อะไรที่ท่านห้าม เราก็อย่าไปทำ 
ชีวิตเราก็จะเจริญ มีความสุข มีความเจริญมากขึ้นๆ 
ยิ่งอย่างเราได้ฟังธรรมแล้วเราก็ต้องลงมือปฏิบัติธรรม 
ท่านบอกการเห็นสมณะ การฟังธรรมตามกาล 
การบำเพ็ญตบะคือการแผดเผากิเลส
ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เป็นมงคลอย่างยิ่ง 
ถัดจากนั้นก็เห็นอริยสัจ พ้นจากโลกธรรมทั้งหลาย 
จิตใจเข้าถึงความไม่เศร้าโศก 
การไม่มีกิเลส จิตใจเข้าถึงความปลอดภัย 
ไม่ถูกอะไรมาเสียดแทงจิตใจให้เศร้าหมองลงมาได้อีก 
ฉะนั้นธรรมะ ดีทั้งทางโลก ดีทั้งทางธรรม


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
3 กรกฎาคม 2565

มงคลชีวิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ก.ค. 2565

เราฝึกกรรมฐานสักอย่างแล้วจิตมันหนีไปเรารู้ 
จิตก็จะตั้งมั่นขึ้นอัตโนมัติ 
ตรงที่เรารู้ทันจิตที่ไหลนั่นล่ะ เรามีสติรู้ 
ทันทีที่เรามีสติรู้ สมาธิก็เกิด จิตก็จะตั้งมั่นอัตโนมัติ 
พอจิตตั้งมั่นได้ดีแล้ว สติระลึกรู้อะไรก็จะเห็นไตรลักษณ์ของสิ่งนั้น เป็นอัตโนมัติ 
นี่เป็นกระบวนการของมัน ต้องฝึก 
ทีแรกก็ฝึกสติไว้ให้ดีก่อน ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วจิตเราไปทำอะไรเราคอยรู้ 
แต่ถ้าเราดูจิตไม่ได้ ไม่ต้องไปดิ้นรนที่จะดูจิต ดูกายเข้าไปเลย 
จิตมันหนีเก่ง ถ้าเราไม่ชำนาญ แป๊บเดียวมันหนีไปแล้ว 
มันหนีไปแล้วไม่ต้องไปเที่ยวตามหามัน 
รู้สึกลงในร่างกาย ร่างกายไม่เคยหนีไปไหนเลย 
เห็นร่างกายหายใจออก ร่างกายหายใจเข้า 
ดูไปสักพักเดียวจิตก็ตั้งมั่นขึ้นมาอีกแล้ว 
หรือเห็นร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน 
เห็นสักพักหนึ่ง เห็นสบายๆ นั่นล่ะ เดี๋ยวจิตก็ตั้งมั่นขึ้นมา 
อาศัยสติมาสร้างสมาธิ อาศัยสมาธิไปสร้างปัญญา 
ใช้สติสมาธิไปสร้างปัญญา 
แล้วปัญญานั่นล่ะจะทำให้จิตเราหลุดพ้นอัตโนมัติ 

กระบวนการทั้งหมดเบื้องต้นต้องตั้งใจฝึก 
เบื้องปลายทุกอย่างจะอัตโนมัติ 
เบื้องต้นเราฝึกสติ เราก็ตั้งใจฝึกไป 
มีกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
ทำไปแล้วจิตหนีไป เรารู้ ไป เพ่งอะไร เรารู้ 
รู้ทันจิตไปเรื่อยๆ สติเราก็จะดี 
หรือดูตรงนี้ไม่ออก ก็เห็นร่างกายหายใจออกก็รู้ ร่างกายหายใจเข้าก็รู้ 
ร่างกายยืน เดิน นั่ง นอนก็รู้อะไรอย่างนี้ สติมันก็จะดีขึ้นๆ 
สติปัฏฐานทำให้สติเกิดในเบื้องต้น 
ทำให้ปัญญาเกิดในเบื้องปลาย 
ฉะนั้นเราทำสติปัฏฐาน รู้ไปเรื่อยๆ 
ต่อไปไม่เจตนาจะรู้มันรู้ได้เอง ตรงนี้อัตโนมัติแล้ว 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 กรกฎาคม 2565

สติ สมาธิ ปัญญาอัตโนมัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ก.ค. 2565

Happiness Dreams

Clique

ถ้าเราเห็นกายนี้มีแต่ทุกข์แต่โทษ 
ความหลงใหลในรูป ในเสียง 
ในกลิ่น ในรส ในสัมผัส มันก็จะลดลง 
ไม่รู้จะเสพไปทำไม 
เสพแล้วหวังว่าจะมีความสุข 
แต่เสพแล้วจริงๆ มันก็หนีความทุกข์ไม่พ้น 
เพราะฉะนั้นทางพ้นทุกข์ของพระพุทธเจ้า ไม่ได้สนองกิเลส 
ไม่ได้ว่าเสพกามเยอะๆ แล้วจะพ้น 
แล้วก็ไม่ใช่กดข่มบังคับตัวเอง 
อยากกินไม่กิน อยากนอนไม่นอน 
อยากสบายก็นอนบนตะปูมันเสียเลย 
แต่ท่านให้ใช้ปัญญา มีสติ มีปัญญา 
มีสมาธิคือภาวะที่จิตใจอยู่กับเนื้อกับตัว 
แล้วก็มีสติระลึกลงไปในร่างกาย 
พอสติระลึกลงในกายด้วยจิตที่ตั้งมั่นเป็นกลาง 
มันจะเห็นความจริงของกาย 
กายนี้ไม่ใช่ของดี กายนี้เต็มไปด้วยทุกข์ 
กายนี้เต็มไปด้วยโทษ ไม่น่าปรารถนา 
เพราะฉะนั้นความหลงใหลในรูป ในเสียง 
ในกลิ่น ในรส ในสัมผัสทางกาย มันจะลดลงเอง 
เพราะมันรู้ตัวที่เสพรูป เสียง 
กลิ่น รส สัมผัสอะไรพวกนี้ 
ตัวมันเองนั่นล่ะทุกข์แสนทุกข์

เพราะฉะนั้นถ้าเรามีปัญญารู้ทุกข์ 
เราก็จะละกามทั้งหลายได้ ละความหลงโลกได้ 
เรามาเรียนให้เห็นความจริง ความจริงในกาย 
ถ้ารู้แจ้งความจริงในกาย 
เราก็จะไม่ติดในรูป ในเสียง 
ในกลิ่น ในรส ในสัมผัสทางกาย 
ถ้าเรียนรู้ความจริงของใจ 
เห็นของจริงของจิตแล้ว จิตคือตัวทุกข์ 
เราก็จะไม่ติดในรูปโลก อรูปโลก 
ไม่ติดในฌานสมาบัติทั้งหลาย 
รูปฌาน อรูปฌาน รูปฌาน อรูปฌาน
มันก็เหมือนยาแก้ปวด 
เวลาจิตใจวุ่นวายก็ไปนั่งสมาธิให้จิตสงบ ก็รู้สึกมีความสุข 
พออำนาจยาแก้ปวดหมด 
คือออกจากฌานมามันก็ทุกข์เหมือนเดิม 
หรือบางทีทุกข์มากกว่าเดิม 
อันนั้นเราจะพ้นจากการติด
ในความสงบของจิตของใจ ความสุขทางใจ 
เราจะพ้นได้ถ้าเราเห็นความจริงว่าจิตนี้คือตัวทุกข์ 
เหมือนเราพ้นความติดอกติดใจ
ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส 
คือกามคุณอารมณ์ทั้งหลาย หรือโลกทั้งหลาย 
เราพ้นได้เพราะเราเห็นความจริงแล้ว กายนี้คือตัวทุกข์ เรา
จะพ้นความติดอกติดใจในฌานสมาบัติทั้งหลาย 
ถ้าเราเห็นว่าจิตมันคือตัวทุกข์ 
เข้าฌานไป ผู้ไม่มีปัญญาก็เห็นว่ามีความสุข 
ผู้มีปัญญาก็ยังเห็นในนั้นก็ทุกข์ 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 กรกฎาคม 2565

CD 95

มีปัญญารู้ทุกข์จะละกามได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ก.ค. 2565

Beauty of Earth

Glacial Water

Relax and De-stress

Good Stress

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

การพัฒนาองค์มรรค :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มิ.ย. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks