ซีดี ๙๕ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

ทำอย่างไรจึงเป็นคนสร้างสรรค์ จากหนังสือ Alchemy ของ Vice Chairman Ogilvy #15

8 1/2 EP1124 - น้อยคือเยอะ ใช้ได้ผลเหมือนกัน  (Less is More)

ผู้นำไม่ใช่ซูเปอร์แมน การเชื่อฟังและทำตามคำสั่งผู้นำทุกอย่างไม่ได้แปลว่าจะพาให้องค์กรพ้นภัย! 

เมื่อโลกผันผวน คนหลากหลาย ผู้นำจึงต้องหันกลับมาทบทวนและปรับเปลี่ยนกระบวนท่าในการขับเคลื่อนองค์กรกันใหม่ ที่เน้นโอบรับความหลากหลาย เข้าใจความแตกต่าง และสร้างผู้นำระดับกลางเพื่อเป็นข้อต่อของการขับเคลื่อนองค์กร ให้เติบโตและก้าวไปข้างหน้าได้อย่างยั่งยืนมากขึ้น 

เคน นครินทร์ ชวนผู้นำทุกองค์กรและคนทำงานทุกระดับมาร่วมกันตกผลึกถึงความหมายและบทบาทหน้าที่ของ ‘ผู้นำที่ดี’ ในศตวรรษที่ 21 เมื่ออำนาจบารมีที่เคยใช้เรียกความศรัทธาอย่างได้ผลกำลังหมดความหมาย เมื่อการชี้นิ้วสั่งการจากเบื้องบนกำลังถูกท้าทาย ผู้นำที่ตอบโจทย์โลกยุคนี้จะต้องวางตัวอย่างไร พบคำตอบใน The Secret Sauce อีพีนี้

The Secret Sauce EP.526 ตกผลึกความเป็นผู้นำ กับ เคน นครินทร์

วิกฤตเงินเฟ้อครั้งนี้เรียกได้ว่าทำเอาผู้บริโภคเจ็บ ผู้ประกอบการจุก แต่ที่ทุกข์สุดๆ คือคนตัวเล็กตัวน้อย

ล่าสุดดัชนีราคาผู้บริโภคที่ใช้ชี้วัดภาวะเงินเฟ้อพุ่งกระฉูดขึ้นไปอยู่ที่ 7.1% ส่งผลให้คณะกรรมการนโยบายการเงิน (กนง.) เสียงแตกออกเป็น 4 ต่อ 3 บ่งชี้ว่าวิกฤตครั้งนี้ไม่ง่ายที่จะแก้ไข

อย่างไรก็ตาม วิกฤตเงินเฟ้อครั้งนี้ยังไม่ใช่จุดสูงสุด แต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น สาเหตุเป็นเพราะอะไร ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต หนทางในการรับมือให้เรารอดจากวิกฤตนี้คืออะไร พบคำตอบได้ใน Executive Espresso เอพิโสดนี้

Executive Espresso EP. 348 เงินเฟ้อไทยสูงสุดรอบ 13 ปี! ของแพงสุดแล้วหรือยัง?

ป๋าเต็ด-ยุทธนา บุญอ้อม ชายผู้คร่ำหวอดในแวดวงอุตสาหกรรมดนตรี ชีวิตของเขาผ่านมาแล้วหลากหลายบทบาท ทั้งดีเจ พิธีกร นักสัมภาษณ์ ไปจนถึงผู้จัดเทศกาลดนตรี ไม่ว่าจะรับบทไหนหรือหยิบจับเรื่องใดก็กลายเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์อยู่เสมอ

เมื่อถามถึงกลยุทธ์ในการดำเนินชีวิต กลเม็ดในการพิชิตความสำเร็จ คำตอบของเขาแสนเรียบง่าย เพียงแค่ “Go with the flow”

The Secret Sauce เอพิโสดนี้ ถอดบทเรียนชีวิตและความคิดเบื้องหลังการทำงานสร้างสรรค์ จากชายผู้ที่เชื่อว่าชีวิตไม่จำเป็นต้องใช้แผนที่นำทาง ไม่ต้องรีบค้นหาตัวเอง ไม่ต้องกังวลมากไปกับการตกขบวน แต่คือการเปิดรับ ปล่อยไหล เรียนรู้ และเพลิดเพลิน

The Secret Sauce EP.538 ปรัชญาแห่งการปล่อยไหล ป๋าเต็ด-ยุทธนา บุญอ้อม

สำคัญที่สุดมีโยนิโสมนสิการ สังเกตตัวเอง 
ที่ทำอยู่ตรงนี้หลงอยู่หรือว่าปฏิบัติอยู่ ขั้นหยาบๆ เลย 
แล้วที่ปฏิบัติอยู่สมถะหรือวิปัสสนา สังเกตไป 
ตอนทำสมถะอยู่อันนี้นิมิตเกิดขึ้น เรายินดีในนิมิต 
หรือเราวางนิมิตย้อนเข้ามารู้ทันจิตตนเองได้ 
ถ้ายินดีในนิมิต นิมิตจริง นิมิตปลอมก็โง่เหมือนกัน 
หลงออกไปแล้ว ลืมจิตใจตัวเอง 
สังเกตตัวเองไปเรื่อยๆ 
หลวงพ่อสู้มาทุกวันนี้ ตั้งแต่เป็นโยม 
ใช้ความสังเกต ใช้โยนิโสมนสิการมาก 
ในชีวิตหลวงพ่อเรียนกับครูบาอาจารย์ 
หลวงพ่อเคยถามกรรมฐานจากครูบาอาจารย์ทั้งหมด 7 ครั้ง 
จากครูบาอาจารย์ 6 องค์  
ที่ถามมีแค่นั้นเองนอกนั้นสังเกตเอา
อย่างภาวนาไปช่วงนี้ เกิดสภาวะอย่างนี้มันใช่มันไม่ใช่ 
หลวงพ่อสังเกตไปเรื่อย ไม่ยินดี ไม่ยินร้ายกับมัน 
ค่อยรู้ค่อยดูไป 
เกิดความเข้าใจขึ้นมาแล้ว 
มีโอกาสเจอครูบาอาจารย์ ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้น 
จะเข้าใจก่อนที่จะเจอครูบาอาจารย์ แล้วก็ไปเล่าให้ท่านฟัง 
บอก “ผมดูแล้วมันเป็นอย่างนี้ๆ มันคืออย่างนี้” 
ท่านบอก “ใช่แล้ว ถูกแล้ว” ท่านจะชมว่าฉลาด 
ฉลาด ช่วยตัวเองมาได้ 
ถ้าเอะอะวิ่งถามครูบาอาจารย์ตลอด ไม่ฉลาดหรอก 



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 กรกฎาคม 2565

วันอาสาฬหบูชา

โยนิโสมนสิการสำคัญมาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ก.ค. 2565

พอเราภาวนาเราจะเห็นโลกนี้น่าเบื่อ 
โลกนี้น่ารังเกียจ โลกนี้สกปรก 
ใจมันคลายออกจากโลก มันจะยิ่งมีความเด็ดเดี่ยว 
มีความมุ่งมั่นในการภาวนามากขึ้น 
แล้วเวลาเราต้องสัมผัสกับโลก 
สติ สมาธิ มันจะทำงานจี๋ขึ้นมาเลย 
เพราะมันเหมือนเราเดินเข้าไปในฝูงงูพิษ 
ถ้าเราภาวนาถึงจุดหนึ่งเราจะรู้ โลกนี้เหมือนงูพิษจริงๆ 
รูปก็เป็นงูพิษ เสียงก็เป็นงูพิษ 
มันทำให้จิตเราเสียหายได้ทั้งหมด 
พอเราภาวนา พอจะอยู่กับโลก 
เหมือนอยู่ในหมู่งูพิษล้อมตัวเราไว้ทั้งหมดเลย 
มันจะโดนฉกกัดเมื่อไรก็ได้ จิตมันจะ Alert 
มีสติ มีสมาธิ คอยระมัดระวังอยู่ 
อินทรียสังวรเกิดขึ้น ศีลอัตโนมัติของเราเกิดขึ้น 
จิตเราก็ตั้งมั่นอัตโนมัติขึ้นมา มันจะสำรวม มันจะระวัง 

พอฝึกมันจะเห็นผล อยู่กับโลกไม่ได้ 
โลกร้อนเป็นฟืนเป็นไฟเลย 
มันไร้สาระหาแก่นสารอะไรไม่ได้ 
จำเป็นต้องอยู่กับมันก็อยู่กับมัน 
แต่อยู่กับมันเหมือนอยู่ท่ามกลางฝูงงู 
โลกนี้มีแต่ทุกข์ โลกนี้ไม่มีอะไรหรอก 
เผลอไปยึดไปถือเข้านิดเดียวก็ทุกข์แล้ว 
นี่ใจก็จะยิ่งน้อมๆๆ มาหาการปฏิบัติมากขึ้นๆ 
ช่วงแรกๆ ต้องฝืนใจ ต้องน้อมใจ 
ต้องชักชวนให้จิตใจปฏิบัติ 
แต่เมื่อเราปฏิบัติไปถึงช่วงหนึ่ง ไม่ต้องชักชวนแล้ว 
จิตใจมันเอือมระอาต่อโลกข้างนอก 
มันอยากปฏิบัติของมันเอง 
ตรงนี้อัตราเร่งของความก้าวหน้าในการปฏิบัติมันก็จะมากขึ้นๆ 
ยิ่งภาวนายิ่งไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ 
อันนี้ไม่ว่าพระหรือโยมก็ทำได้ ขอให้ตั้งใจเถอะ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 กรกฎาคม 2565

CD 95

โลกเหมือนงูพิษ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.ค. 2565

ถ้าพวกเราดำรงชีวิตไม่ถูก ชีวิตเราก็วุ่นวาย 
ชีวิตที่มันวุ่นวาย เคร่งเครียด ภาวนายาก 
ถ้าเราดำรงชีวิตเราอย่างถูกต้อง 
ทำหน้าที่ของเราอย่างถูกต้อง จิตใจไม่ฟุ้งซ่านมาก 
การภาวนาไม่ใช่เรื่องยาก 
เพราะฉะนั้นโลกิยธรรมที่ดี 
ก็หนุนเสริมการพัฒนาไปสู่โลกุตตรธรรม 
ถ้าโลกิยธรรมยังทำได้ไม่ดีเลย 
แล้วหวังโลกุตตรธรรม มันทำไม่ได้หรอก 
ฉะนั้นธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนทั้งหมด
เป็นประโยชน์แล้วก็เกื้อกูลเราเพื่อความพ้นทุกข์ทั้งสิ้น 

อย่างเราเป็นฆราวาส ท่านก็สอนโลกิยธรรมให้ 
พอเราประพฤติโลกิยธรรมได้ดี ชีวิตเราสงบสุข 
การที่เราจะศึกษาธรรมะ จะปฏิบัติธรรมะก็ทำแบบหายห่วง 
ไม่กังวล ไม่เคร่งเครียด 
ถ้าจะนั่งสมาธิแล้วก็พรุ่งนี้จะกินอะไรอย่างนี้ 
นั่งยาก ลำบาก 
เพราะฉะนั้นธรรมะฝ่ายโลกิยะก็หนุนก็เสริม 
ให้การเจริญธรรมะฝ่ายโลกุตตระนั้นทำได้ง่ายขึ้น 
เราไม่เคร่งเครียด ไม่กังวล ไม่เสียใจ 
ค่อยๆ พัฒนาตัวเอง ลองไปสังเกตดู 
ธรรมะฝ่ายโลกิยะมีตั้งเยอะตั้งแยะ 
แล้วธรรมะบางอย่างดีทั้งโลกิยะทั้งโลกุตตระเลย 
อย่างการไม่คบคนชั่วอย่างนี้ 
การคบบัณฑิต ดีทั้งทางโลกดีทั้งทางธรรมเลย 

ธรรมะบางอย่างดีกับโลก อยู่กับโลกได้ดี 
ธรรมะบางอย่างก็เน้นมุ่งไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้น 
ก็แล้วแต่สถานะของเรา
โลกิยธรรมไม่ใช่เรื่องเล่นๆ 
รู้ว่าเราเป็นใคร มีหน้าที่อะไร 
ทำหน้าที่ของเราให้ถูกต้องเสีย จะได้ไม่เสียใจทีหลัง 
แล้วพอเราทำหน้าที่ของเราถูกต้อง 
จิตใจเราสงบสุข มันมีความอิ่มเอิบ
เพราะฉะนั้นพยายาม 
ความดีอะไรมีโอกาสทำก็ทำเสีย 
ความชั่ว มีโอกาสทำก็ไม่ทำ ละเสีย 
แล้วการภาวนามันจะง่าย 
ทำหน้าที่ของเราในทางโลกให้ดี 
แล้วในทางธรรมมันจะเจริญง่าย 
ถ้าทางโลกเราเสื่อม โอกาสทำทางธรรมให้ดี มันยาก 
จิตใจมันจะเศร้าหมอง กังวลไปเรื่อยๆ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
31 กรกฎาคม 2565

ทำหน้าที่ทางโลกดีจะหนุนทางธรรมให้เจริญ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ก.ค. 2565

โลกไม่มีอะไรมีแต่ทุกข์ 
ผู้มีปัญญาก็หาที่พึ่งที่อาศัย 
ที่พึ่งที่อาศัยของเราก็คือสรณะนั่นเอง 
อย่างเราไปทางทะเลมันก็มีพวกชูชีพ 
พวกเรือลำเล็กๆ เอาไว้อาศัยเวลาเรือใหญ่มันล่ม 
ในสังสารวัฏสิ่งที่จะเป็นที่พึ่งที่อาศัยของเราได้จริงๆ 
ก็มีแต่พระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 
ของอื่นไม่ใช่สรณะ ไม่ใช่ที่พึ่ง 
ที่อาศัยได้ชั่วครั้งชั่วคราว 
ทำอย่างไรเราจะสามารถมีพระพุทธเจ้า 
พระธรรม พระอริยสงฆ์มาเป็นสรณะ 
และเป็นที่พึ่งในจิตใจของเราได้ 
ตัวนี้เราจะต้องศึกษา ต้องปฏิบัติ 

สิ่งที่ต้องรักษาคือศีล 
สิ่งที่ต้องฝึกซ้อมอยู่เสมอก็เรื่องของสมาธิ 
สิ่งที่ต้องพัฒนาให้เจริญไปเรื่อยๆ คือปัญญา 
การทำ 3 อย่างนี้ 3 สิ่งนี้ 
จะทำให้เรามีจิตใจที่พัฒนาสูงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเราก็มีที่พึ่ง 
เราเข้าถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ 
เหมือนเราอยู่ในที่มืดอยู่ในก้นเหวลึกๆ เลย มืดตื๋อเลย 
ต้องพยายามสำรวจตรงไหนจะเป็นทางรอดของเรา 
มีแสงสว่างปรากฏขึ้นบนยอดภูเขา เป็นจุดเป็นดวงเล็กๆ 
นั่นคือแสงสว่างที่พระพุทธเจ้าท่านทำ ประทานมาให้ 
ท่านเป็นผู้จุดโคมไฟในความมืด 
เพื่อให้คนซึ่งมีปัญญาสำรวจไป 
ว่าทางไหนจะออกจากที่มืด 
ออกจากหุบเหว ออกจากถ้ำนี้ได้

พระพุทธเจ้าพยายามจุดไฟขึ้นมาให้เราเห็น 
เรามีหน้าที่ต้องตะเกียกตะกายเข้าไปหาความสว่างนั้น 
ในพระไตรปิฎกคนซึ่งเข้าใจธรรมะแล้ว 
มักจะเปรียบพระพุทธเจ้าเป็นผู้จุดประทีป 
โดยหวังว่าคนซึ่งมีตาจะมองเห็น 
ประทีปที่ท่านให้ไว้คือหลักของการปฏิบัตินั่นเอง 
คือศีล สมาธิ และปัญญา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 สิงหาคม 2565

ผู้มีปัญญามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 ส.ค. 2565

คนที่เข้ามาศึกษามาปฏิบัติธรรม 
มีความต้องการที่แตกต่างกัน 
ส่วนใหญ่ก็ปรารถนาความสุข 
น้อยคนที่จะปรารถนาความพ้นทุกข์ 
ปรารถนาความสุขก็พยายามทำความดีทั้งหลาย 
ทำทาน ถือศีล

คนที่ภาวนาแล้วปรารถนาความพ้นทุกข์มีน้อยจริงๆ 
ส่วนมากจะขอเวียนว่ายตายเกิดอย่างมีความสุขไปอีกนานๆ 
คนที่ปรารถนาจะพ้นทุกข์พ้นการเวียนว่ายตายเกิดมีน้อย 
ฉะนั้นมันไม่แปลกหรอก 
ทำไมคนทำทาน ถือศีล ทำบุญมีจำนวนมาก 
แต่คนซึ่งจะบรรลุมรรคผลมีจำนวนน้อย 
เราก็เลือกเอา เราต้องการอะไร 
ต้องการเวียนว่ายตายเกิดอย่างมีความสุข เราก็ทำบุญไป 
ต้องการสิ่งที่สูงกว่านั้น คือความพ้นทุกข์
ก็เจริญศีล สมาธิ ปัญญา ต้องทำ 
มันจะตัดภพตัดชาติของเราให้สั้นลงๆ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 สิงหาคม 2565

อยากได้ความสุขหรืออยากพ้นทุกข์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ส.ค. 2565

เราต้องพยายามฝึกตัวเอง มีวินัยในตัวเอง 
แล้วก็พยายามฝึกสติปัฏฐาน ทุกวันๆ ต้องฝึก 
วิธีฝึกสติปัฏฐานก็คือ ต้องมีฐานที่ตั้งของสติเสียก่อน 
ฐานที่จะทำให้เกิดสติปัฏฐาน 
พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้ให้แล้ว คือกาย เวทนา จิต ธรรม

เราพยายามทำสติปัฏฐานไป 
มีสติรู้กายในส่วนที่เราสามารถรู้ได้ 
เช่น กายหายใจออก กายหายใจเข้า 
กายยืน เดิน นั่ง นอน กายเคลื่อนไหว กายหยุดนิ่ง 
เป็นเรื่องของการทำกายานุปัสสนา 
ดูจิตก็เหมือนกัน ดูจิตในส่วนที่เราดูได้ 
จิตโลภ จิตโกรธ จิตหลง 
จิตไม่โลภ จิตไม่โกรธ จิตไม่หลง 
หรือจิตสุข จิตทุกข์อะไรอย่างนี้ 
เรื่องเวทนา เวทนาคือความรู้สึกสุขทุกข์ในร่างกาย 
ความรู้สึกสุข ความรู้สึกทุกข์ 
ความรู้สึกไม่สุขไม่ทุกข์ในจิตใจ 

พ่วงการดูจิตเข้ากับการดูเวทนาทางใจไปแล้ว เหลือเวทนาทางกาย
เวทนาทางกายเหมาะกับคนเล่นฌาน 
เหมาะกับคนที่ทำสมาธิดีๆ ก่อน 
ถ้าเราสมาธิไม่พอ มันดูเวทนาทางกายเดี๋ยวสติแตก 
มันทนไม่ไหว มันเจ็บ
เพราะฉะนั้นคนที่จะเจริญเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน 
ในกลุ่มของกาย “ควร” 
ไม่ใช่ “ควร” - “ต้อง”  ต้องฝึกสมาธิก่อน 
พวกเรายุคนี้ฝึกสมาธิยาก
ต่อไปก็เหลืออันหนึ่งธัมมานุปัสสนา 
ธัมมานุปัสสนามันก็อยู่ในรูปธรรม นามธรรมอีกนั่นล่ะ 
แต่มันดูละเอียดขึ้นไป ดูลึกลงไป
อย่างแทนที่จะดูแค่ราคะ โทสะ โมหะ ก็ดูละเอียดลงไปอีก 
สิ่งที่อยู่เบื้องลึกลงไป ก็คือพวกนิวรณ์ทั้งหลาย 
มันกิเลสที่ละเอียดลงไปอีก 
ซ่อนเร้นอยู่ในจิตใต้สำนึกของเรา เราไม่ได้ดูแค่ตัวมัน
เราจะรู้ลึกลงไปว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น 
อะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้มันเกิดขึ้น 
อะไรทำให้มันไม่เกิด อะไรทำให้มันเกิด
เพราะฉะนั้นในส่วนของธัมมานุปัสสนา ยาก 
พวกเราอินทรีย์ยังอ่อน เราเว้นไว้ก่อน 
เราเล่นของง่ายๆ เล่นกาย เวทนา จิต 
เวทนาก็เล่นเวทนาทางใจ ทำสิ่งที่เราทำได้ 
ไม่ต้องตะเกียกตะกายทำกรรมฐานซึ่งเกินกำลังของเรา 
ถ้าจะเกินกำลังมันทำไม่ได้จริงหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 กันยายน 2565

วิธีฝึกสติปัฏฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 กันยายน 2565

ธรรมะมีหลายระดับ 
ระดับต้นๆ ทำให้เราอยู่กับโลกอย่างมีความสุข 
ระดับสูงขึ้นไปเป็นเรื่องธรรมะเพื่อการพ้นจากโลก 
พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้คิดว่าทุกคนจะพ้นโลกได้
ส่วนใหญ่เราก็ยังเวียนว่ายอยู่ในโลกิยะ
โลกของกาม หาความสุขความเจริญ 
ส่วนใหญ่ก็ยังเป็นอย่างนั้น น้อยคนที่คิดจะพ้นโลกจริงๆ
พระพุทธเจ้าท่านก็เข้าใจเรื่องเหล่านี้ดี 
ท่านก็สอนธรรมะให้เราอยู่กับโลกอย่างมีความสุข มีความเจริญ 
อย่างธรรมะที่ท่านสอนฆราวาส 
ท่านจะสอนเรื่องการทำทาน การรักษาศีลอะไรพวกนี้ 
อยู่ในกลุ่มหมวดของธรรมะชื่ออนุปุพพิกถา 
เรื่องรู้จักทำทาน รักษาศีล 
ถัดจากนั้นก็มี คือเรื่องของสวรรค์ 
สวรรค์ก็คือเรามีความสุขมีความเจริญในทางโลกนั้นล่ะ 
ยังเป็นๆ อยู่ก็ขึ้นสวรรค์ได้ จิตใจมันมีความสุข มองอีกมุมหนึ่ง 
ทำไมท่านสอนอย่างนี้ 
อันแรกก็คือคนส่วนใหญ่ยังไม่ได้อยากพ้นโลก 
แต่อยากมีความสุข ท่านก็สอนธรรมะให้ 
ให้รู้จักทำทาน ให้รักษาศีล 
เพราะฉะนั้นเราตั้งอกตั้งใจ 
มีทาน มีศีล มีภาวนา ทำไว้สำหรับฆราวาส 
สำหรับฆราวาสและพระที่ต้องการพ้นทุกข์ 
ก็มีศีล มีสมาธิ และเจริญปัญญาด้วย 
เจริญปัญญาคือการเห็นกายอย่างที่กายเป็น เห็นจิตอย่างที่จิตเป็น 
มันเป็นอย่างไร มันเป็นไตรลักษณ์ นี่เรียกว่าเจริญปัญญา 
ไปเลือกเอา ชีวิตเรา 
อยากสุข อยากสบาย ก็ทาน ศีล ภาวนา 
อยากพ้นทุกข์ก็ ศีล สมาธิ ปัญญา 
ตัวที่ทำให้พ้นทุกข์ คือปัญญา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 กันยายน 2565

ธรรมะมีหลายระดับ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 25 กันยายน 2565

การพัฒนาศีลก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาสมาธิก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
พัฒนาปัญญาเป็นความปรุงแต่งที่ดี 
ทั้งหมดนี้เป็นความปรุงแต่งทั้งสิ้น แต่ต้องปรุงแต่ง 
ถ้าเราไม่ปรุงแต่งศีล สมาธิ ปัญญา 
จิตมันก็ปรุงแต่งความชั่ว เพราะมันเคยชินที่จะชั่ว 
ฉะนั้นเราพัฒนา ทำไปเรื่อยๆ 
ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่เป้าหมาย 
ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เป็นความปรุงแต่ง 
เพราะฉะนั้นเราไม่ได้เอาความปรุงแต่งมาเป็นจุดหมายปลายทาง 
จุดหมายปลายทางของเราพ้นจากความปรุงแต่ง 
คือตัววิสังขาร ตัวนิพพาน

ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเครื่องมือ 
เป็นความปรุงแต่งชนิดที่เป็นเครื่องมือ 
ในการล้มล้างกิเลสออกจากจิตใจของเรา 
เพราะฉะนั้นเราต้องฝึก 
วิธีปรุงแต่งปัญญาทำอย่างไร 
ให้มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง 
ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลางมันได้มาจากการที่เราฝึกสมาธิ 
จิตมันตั้งมั่นไม่โคลงเคลง 
แล้วก็ต้องฝึกเรื่อยๆ 
เห็นสภาวะทั้งหลายเกิดดับหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวดี เดี๋ยวชั่ว 
พอฝึกไปเรื่อยๆ ต่อไปมันจะเป็นกลาง 
มันจะเห็นว่าสุขมันก็ของชั่วคราว ทุกข์มันก็ของชั่วคราว 
ดีมันก็ของชั่วคราว ชั่วมันก็ของชั่วคราว 
เพราะฉะนั้นสุขกับทุกข์มันก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
มันเป็นของชั่วคราวเหมือนกัน 
เราก็จะไม่หิวความสุข ไม่เกลียดความทุกข์ 
ดีกับชั่วมันก็เสมอกัน มันเป็นของชั่วคราว 
สุดท้ายปัญญาที่เป็นโลกุตตระมันจะเกิดขึ้น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 ตุลาคม 2565

วิธีพ้นจากความปรุงแต่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ตุลาคม 2565

เราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
พอจิตเคลื่อนแล้วรู้ๆ อย่างนั้นก็ได้ 
แล้วต่อไปจิตมันจะค่อยๆ มีพลัง ทรงตัวขึ้นมา 
พอจิตมันทรงตัวขึ้นมาได้แล้ว หัดแยกขันธ์ๆ ไป 
พอมันแยกขันธ์ได้ มันจะเห็นแต่ละขันธ์ 
ในขันธ์หนึ่งก็มีสภาวะหลากหลาย 
อย่างสังขารขันธ์มีตั้งเยอะแยะ ตั้ง 50 อย่าง 
เราไม่ต้องเรียนทั้งหมด เราเรียนเท่าที่มี 

ต่อไปเราก็จะเห็นแต่ละตัวๆ 
แต่ละสภาวะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปทั้งสิ้น 
เราต้องการจะมาเห็นตรงนี้ 
เราไม่ได้ต้องการเห็นว่าราคะไม่เที่ยงแต่โทสะมันเที่ยง ไม่ใช่ 
ทุกตัวเหมือนกันหมดเลย 
สุขหรือทุกข์ก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
กุศลหรืออกุศลก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
ดูให้มันเห็นไตรลักษณ์ ย้ำ ขีดเส้นใต้คำว่าเห็น 
ไม่ใช่คิด ต้องเห็นเอา 
ฉะนั้นวิปัสสนา วิปัสสนะก็คือ
วิ แปลว่าแจ้ง ปัสสนะ คือการเห็น 
ต้องเห็นเอา คิดเอาไม่ได้ 
เพ่งเอาก็ไม่ได้ ต้องเห็นเอา 

เราเห็นอะไร เช่น 
เราเห็นราคะมันเกิดขึ้น ราคะมันตั้งอยู่ ราคะมันดับไป 
อย่างนี้เรียกว่าเราเห็น 
ถ้าเราคิดว่า เอ๊ะ ตอนนี้จิตเรามีราคะ หรือมีโทสะ 
อันนี้ไม่เรียกว่าเห็น ยังหลงอยู่ในโลกของความคิด 
พอเราสะสมการเห็นถูกไปเรื่อยๆ 
เราสะสมการเห็นถูกบ่อยๆๆ เห็นไตรลักษณ์ 
อะไรเกิดขึ้นก็เห็นไตรลักษณ์ๆ 
ต่อไปถึงจุดหนึ่งจิตมันสรุปเอง 
สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดับ 
แล้วทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ทั้งสิ้นเลย 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
2 ตุลาคม 2565

สะสมการเห็นถูก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ตุลาคม 2565

คอร์สปฏิบัติธรรมชาวจีน

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 กันยายน 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

อยากได้ความสุขหรืออยากพ้นทุกข์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ส.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks