ฝึกตัวเอง อย่าเกี่ยง อย่าอ้างโน่นอ้างนี่ 
มีธรรมะอยู่หมวดหนึ่ง 
ที่ว่ากฎแห่งกรรมมันจะทำงานได้ดีไม่ดี 
เรื่องของสมบัติ 4 ข้อ และก็วิบัติ 4 ข้อ อย่างคติวิบัติ 
พวกเราทั้งหมด เกิดในภูมิมนุษย์ ก็ถือว่าเป็นสุคติ 
ขณะนี้เราก็มีคติสมบัติ 
อันแรกเราได้เกิดเป็นมนุษย์ 
อันที่ 2 เรายังอยู่ในสภาพแวดล้อม 
ที่เราสามารถภาวนาได้ เรามีอุปธิสมบัติ 
คือสภาพร่างกายเราแข็งแรง 
ยังมีสุขภาพที่พอไปได้
อีกอันหนึ่งเขาเรียกกาลสมบัติ หรือกาลวิบัติ 
คือเวลา ช่วงเวลา 
อย่างบางช่วงบ้านเมืองสงบเรียบร้อย 
ภาวนาดี ภาวนาง่าย ก็มีกาลสมบัติ 
เกิดในยุคที่บ้านเมืองวุ่นวาย เป็นกาลวิบัติ 

สมบัติอีกอันหนึ่งเรียกว่าปโยคสมบัติหรือปโยควิบัติ 
มีความเพียรพยายาม มุ่งมั่นจะทำในสิ่งที่ดีแค่ไหน 
ตัวนี้เป็นตัวที่พวกเราขาดเยอะ 
อย่างคติสมบัติของเรามี 
เราเป็นมนุษย์ อุปธิสมบัติของเรามี 
ร่างกายเรายังแข็งแรง เวลาของเรายังมี 
ยังไม่ตาย ยังมีเวลาเหลืออยู่ 
มันอยู่ที่ปโยคสมบัติของเรามีไหม 
มีความเพียรไหม มีความพากเพียรที่จะภาวนาไหม 
ถ้าเรามีความเพียรที่จะภาวนา 
ตัวอื่นๆ สำคัญน้อย 
อยู่ตรงไหนก็ภาวนาได้ 
ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกสถานที่ 

เรื่องวิบัติมันไม่ได้เป็นเรื่องตายตัว 
ในสถานการณ์อันหนึ่ง 
สำหรับคนหนึ่งเป็นสมบัติ 
สำหรับอีกคนหนึ่งเป็นวิบัติได้ 
อย่างเวลาร่างกายเจ็บป่วย 
คนภาวนาไม่เก่ง ไม่ได้ภาวนามาพอสมควร 
จิตใจระส่ำระสาย ฟุ้งซ่าน 
ถ้าตายไปก็ไปทุคติ เพราะจิตเศร้าหมอง 
แต่ถ้าเราภาวนาให้ดี จิตใจเราดี 
ถ้าร่างกายจะแตกจะดับ จิตที่ดีไปสู่สุคติได้

เพราะฉะนั้นเราจะไม่อ้างว่า ตอนนี้เป็นช่วงคติวิบัติ 
บ้านเมืองวุ่นวาย หรือเป็นช่วงกาลวิบัติ 
คนชั่วร้ายมีอำนาจเยอะแยะ 
พวกสัทธรรมปฏิรูปมีกำลังเข้มแข็ง 
หรือช่วงนี้ แหม ร่างกายเราไม่ค่อยแข็งแรง 
ไม่มีข้ออ้างสักเรื่องหนึ่ง 
ตัวสำคัญคือความเพียรของเรา 
ปโยคสมบัติ ทำให้มาก เจริญให้มาก 
ทำสติ ทำสติให้มาก เจริญให้มาก 
แล้วคราวนี้ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ชนิดใด 
จะอยู่ในสภาพแวดล้อมชนิดใด 
ร่างกายเราจะเป็นอย่างไร 
เราสามารถภาวนาได้
เพราะฉะนั้นพยายามฝึกตัวเองให้ดี จะได้ไม่มีข้ออ้าง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
18 พฤษภาคม 2567

2567

สมบัติ 4 - วิบัติ 4 :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 พ.ค. 2567

[คลิปสั้น] เรามัวแต่สนใจเปลือกของการปฏิบัติ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ก.พ. 67 (670219)

[คลิปสั้น] เข้าวัดให้ได้สติปัญญากลับไป หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.พ. 67 (670224A)

[คลิปสั้น] คีย์เวิร์ดคืออ่านจิตตนเอง หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.พ. 67 (670224A)

[คลิปสั้น] จิตเป็นที่รองรับพระสัทธรรม หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.พ. 67 (670224B)

[คลิปสั้น] อาสวกิเลสกับอุปาทาน หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.พ. 67 (670224B)

หลักสูตรในการฝึกสติก็คือสติปัฏฐานนั่นเอง 
ฉะนั้นสติปัฏฐานเลยเป็นเรื่องใหญ่ 
ตราบใดที่ยังมีผู้เจริญสติปัฏฐานอยู่ 
แล้วต้องทำให้ถูกด้วย 
ตราบใดที่ยังมีผู้ปฏิบัติสติปัฏฐานอยู่ 
การที่จะบรรลุมรรคผล ไม่เหลือวิสัย มีความเป็นไปได้ 
แต่ถ้าเราทิ้งเรื่องของสติปัฏฐาน 
ให้เรานั่งสมาธิตั้งแต่หัวค่ำยันสว่าง 
หรือเดินจงกรมหามรุ่งหามค่ำ 
มันก็ไม่ได้มรรคผลอะไรหรอก 
เพราะฉะนั้นเราชาวพุทธต้องรู้จักหัดเจริญสติปัฏฐานให้ได้ 

การเจริญสติปัฏฐานมันมี 2 อย่างซ้อนกันอยู่ 
เบื้องต้น เราฝึกเพื่อให้เกิดสติ 
เบื้องปลายเราฝึกเพื่อให้เกิดปัญญา 
สองอย่างนี้ได้มาด้วยการเจริญสติปัฏฐาน 
สติ ทำอย่างไรมันจะเกิด 
สติเป็นเรื่องใหญ่ ไม่มีสติก็ไม่มีศีล 
ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ ไม่มีสติก็ไม่มีปัญญา 
สติเป็นองค์ธรรมฝ่ายกุศล 
จิตที่เป็นกุศลทุกดวงต้องมีสติ 
อกุศลไม่มีสติหรอก 
ฉะนั้นสติไม่ใช่เรื่องเล็กๆ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
บ้านจิตสบาย
19 พฤภษาคม 2567

หลักสูตรการฝึกสติคือสติปัฏฐาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 พ.ค. 2567

ถ้าเราเดินตามเส้นทางนี้ 
นี่คือทางที่พระพุทธเจ้าสอนเรา 
แต่เราอย่าเดินเพื่อหาอะไรเข้าตัว 
เดินไปด้วยความเคารพ ศรัทธาแน่นแฟ้นในพระพุทธเจ้า 
เรารักษาศีลเป็นเครื่องบูชาพระพุทธเจ้า 
ทำสมาธิให้จิตสงบ 
ไม่วุ่นวายอยู่กับกามคุณอารมณ์ในโลกก็เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า 
ฝึกจิตให้ตั้งมั่นก็เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า 
แยกรูปแยกนาม แยกธาตุแยกขันธ์ เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า 
ถ้าเจริญปัญญาเห็นความเป็นไตรลักษณ์ของรูปธรรมนามธรรมทั้งหลาย 
กระทั่งตัวจิตผู้รู้ ถือว่าเราปฏิบัติบูชาพระพุทธเจ้า

การปฏิบัติบูชานั้น 
มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่าอามิสบูชา 
การบูชามี 2 อย่าง อามิสบูชา 
อย่างเราหาดอกไม้ธูปเทียน มาไหว้พระ 
ถามว่าดีไหม ดี 
ใส่บาตรให้พระฉันเป็นอามิสบูชา หรือปฏิบัติบูชา 
ก็แล้วแต่ปัญญาของเรา 
ถ้าปัญญาเราไม่มาก มันก็เป็นแค่อามิสบูชา 
เอาของมาถวายพระ 
ถ้าเรามีปัญญามาก เราก็เห็นว่าที่เราทำนี้ 
เพื่อลดละกิเลสตัวเอง นี่เราปฏิบัติบูชา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 พฤภษาคม 2567

บูชาพระพุทธเจ้าด้วยการปฏิบัติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 พ.ค. 2567

จุดตั้งต้นของการภาวนาจุดแรกเลย คือต้องรู้สึกตัว
รู้สึกตัวก็คือ สภาวะที่จิตใจอยู่กับเนื้อกับตัว
คือสภาวะของสมาธิที่ดีนั้นเอง
สมาธิที่ดี คือสภาวะที่จิตใจตั้งมั่น
อยู่กับเนื้อกับตัวโดยที่ไม่ได้บังคับไว้
ความรู้สึกตัวเป็นเรื่องใหญ่
เมื่อก่อนที่คนไม่รู้จัก ไม่เน้นเรื่องความรู้สึกตัว 
แต่ไปเน้นเรื่องความสงบ 
เน้นรูปแบบของการปฏิบัติ
เช่น ต้องเดินจงกรมวันละ 10 ชั่วโมง นั่ง 10 ชั่วโมง 
คิดว่าเดินจงกรมได้นาน นั่งได้นาน คือขยันปฏิบัติ
แท้จริงแล้ว จะเป็นการปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติ มันอยู่ที่จิตต่างหาก
ถ้าจิตไม่ถูก จิตใจไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเลย
จิตใจฟุ้งซ่าน ลืมเนื้อลืมตัวอยู่ แล้วก็ทนเดิน 
นั่นคือ อัตตกิลมถานุโยค คือทรมานตัวเอง
ไม่ได้อะไรขึ้นมา มันทรมานอย่างเดียวเลย 
ทรมานกาย ทรมานใจ

ถ้าเราแค่รู้สึกตัวขึ้นมา จิตใจอยู่กับเนื้อกับตัว 
จิตตั้งมั่น จิตมีสมาธิอยู่ มีสติระลึกรู้กาย ระลึกรู้ใจอยู่
ถึงจะอยู่แค่ช่วงเวลาไม่นาน แต่จิตตั้งมั่นขึ้นมาจริงๆ
ช่วงเวลาไม่นานนี้ สมัยโบราณบอกว่า
ชั่วเวลาช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น
ท่านบอกบุญกุศลที่เราได้มหาศาล
เพราะการที่เรารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้
เป็นจุดตั้งต้นไปสู่มรรคผลนิพพาน
เป็นบุญที่ใหญ่มหาศาล
ถ้าเรารู้สึกตัวไม่ได้ คุณงามความดีทั้งหลายไม่มีเหลือจริงหรอก
พระพุทธเจ้าท่านเคยแสดงธรรมไว้บทหนึ่งว่า
ท่านไม่เห็นมีธรรมะอะไรเลย 
ที่จะทำให้อกุศลดับไป แล้วกุศลเจริญขึ้น
ท่านไม่เห็นมีธรรมะอะไรสำคัญเท่ากับความรู้สึกตัว

-- 
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
4 สิงหาคม 2562 ไฟล์ 620804 ซีดีแผ่นที่ 83

บ้านจิตสบาย

ความรู้สึกตัวเป็นเรื่องใหญ่ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 4 ส.ค. 2562 (620804)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ความรู้สึกตัวเป็นเรื่องใหญ่ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 4 ส.ค. 2562 (620804)

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks