ซีดี ๙๕ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

เราไม่คร่ำครวญโหยหาอดีต 
ไม่ห่วงกังวลเลื่อนลอยถึงอนาคต 
มีสติอยู่กับปัจจุบันทั้งกลางวันทั้งกลางคืน 
ถ้าเราทำได้อย่างนี้ ชีวิตเรามีคุณค่ามากที่สุดเลย 

คำว่าอยู่กับปัจจุบัน มีสติรู้สึกตัวเองไป 
รู้ว่าเราควรจะทำอะไร เรากำลังทำอะไร ทำไปเพราะอะไร 
รู้ทันตัวเองไปเรื่อยๆ แล้วชีวิตมันจะร่มเย็น 
ชีวิตที่โหยหาอดีตไม่ร่มเย็น 
สุขกับอดีตคือสุขกับสิ่งซึ่งจับต้องไม่ได้ สิ่งซึ่งไม่มีจริง 
เหมือนมีความสุขอยู่กับความฝัน สุขกับอดีต 
เพราะมันผ่านไปหมดแล้ว 
ถ้าเรามีสติอยู่กับปัจจุบันแต่ละขณะๆ 
เราเห็นชีวิตนี้ล่วงไปเรื่อยๆ แต่ละขณะ 
ไม่ประมาท ถ้าขาดสติเมื่อไรก็คือประมาทเมื่อนั้น 
มีสติก็ไม่ประมาทนั่นล่ะ 

นี่คือธรรมะสำคัญที่พระพุทธเจ้าสอนเรา 
นาทีสุดท้ายที่ท่านจะนิพพาน 
ช่วงเวลาสุดท้ายที่ท่านจะนิพพาน 
ท่านบอกพวกเราให้ทำประโยชน์ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท 
คำว่าไม่ประมาทคือเราต้องมีสติอยู่กับปัจจุบันไป 
ถ้าเราทิ้งปัจจุบันก็เรียกว่าเราประมาท 
คือเราไปเพ้อฝันถึงอดีตเรียกว่าประมาท 
เพราะว่าเราทำลายเวลาให้ล่วงไปเปล่าๆ ในความฝัน 
ถ้าเราไปห่วงไปกังวลถึงอนาคต 
เครียดทั้งๆ ที่ปัญหายังไม่ได้เกิด โง่ไหม 
เครียด กลุ้มใจตั้งแต่ปัญหายังไม่เกิดเลย 
พอปัญหาเกิดแล้วก็ตีโพยตีพายจะให้คนโน้นช่วยจะให้คนนี้ช่วย 
ใครเขาไม่ช่วยก็โมโหอีกอะไรอย่างนี้ ไม่ได้เรื่อง 
ฉะนั้นเราใช้ปัจจุบัน มีสติอยู่กับปัจจุบัน 
ใช้อดีตเป็นบทเรียน วางแผนถึงอนาคต 
มีชีวิตอยู่กับปัจจุบันไป 
มีสติไปทุกขณะๆ หายใจออก 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 สิงหาคม 2565

CD 95

ขาดสติเมื่อไรก็คือประมาทเมื่อนั้น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2565

เราต้องพยายามฝึกตัวเอง มีวินัยในตัวเอง 
แล้วก็พยายามฝึกสติปัฏฐาน ทุกวันๆ ต้องฝึก 
วิธีฝึกสติปัฏฐานก็คือ ต้องมีฐานที่ตั้งของสติเสียก่อน 
ฐานที่จะทำให้เกิดสติปัฏฐาน 
พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้ให้แล้ว คือกาย เวทนา จิต ธรรม

เราพยายามทำสติปัฏฐานไป 
มีสติรู้กายในส่วนที่เราสามารถรู้ได้ 
เช่น กายหายใจออก กายหายใจเข้า 
กายยืน เดิน นั่ง นอน กายเคลื่อนไหว กายหยุดนิ่ง 
เป็นเรื่องของการทำกายานุปัสสนา 
ดูจิตก็เหมือนกัน ดูจิตในส่วนที่เราดูได้ 
จิตโลภ จิตโกรธ จิตหลง 
จิตไม่โลภ จิตไม่โกรธ จิตไม่หลง 
หรือจิตสุข จิตทุกข์อะไรอย่างนี้ 
เรื่องเวทนา เวทนาคือความรู้สึกสุขทุกข์ในร่างกาย 
ความรู้สึกสุข ความรู้สึกทุกข์ 
ความรู้สึกไม่สุขไม่ทุกข์ในจิตใจ 

พ่วงการดูจิตเข้ากับการดูเวทนาทางใจไปแล้ว เหลือเวทนาทางกาย
เวทนาทางกายเหมาะกับคนเล่นฌาน 
เหมาะกับคนที่ทำสมาธิดีๆ ก่อน 
ถ้าเราสมาธิไม่พอ มันดูเวทนาทางกายเดี๋ยวสติแตก 
มันทนไม่ไหว มันเจ็บ
เพราะฉะนั้นคนที่จะเจริญเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน 
ในกลุ่มของกาย “ควร” 
ไม่ใช่ “ควร” - “ต้อง”  ต้องฝึกสมาธิก่อน 
พวกเรายุคนี้ฝึกสมาธิยาก
ต่อไปก็เหลืออันหนึ่งธัมมานุปัสสนา 
ธัมมานุปัสสนามันก็อยู่ในรูปธรรม นามธรรมอีกนั่นล่ะ 
แต่มันดูละเอียดขึ้นไป ดูลึกลงไป
อย่างแทนที่จะดูแค่ราคะ โทสะ โมหะ ก็ดูละเอียดลงไปอีก 
สิ่งที่อยู่เบื้องลึกลงไป ก็คือพวกนิวรณ์ทั้งหลาย 
มันกิเลสที่ละเอียดลงไปอีก 
ซ่อนเร้นอยู่ในจิตใต้สำนึกของเรา เราไม่ได้ดูแค่ตัวมัน
เราจะรู้ลึกลงไปว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น 
อะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้มันเกิดขึ้น 
อะไรทำให้มันไม่เกิด อะไรทำให้มันเกิด
เพราะฉะนั้นในส่วนของธัมมานุปัสสนา ยาก 
พวกเราอินทรีย์ยังอ่อน เราเว้นไว้ก่อน 
เราเล่นของง่ายๆ เล่นกาย เวทนา จิต 
เวทนาก็เล่นเวทนาทางใจ ทำสิ่งที่เราทำได้ 
ไม่ต้องตะเกียกตะกายทำกรรมฐานซึ่งเกินกำลังของเรา 
ถ้าจะเกินกำลังมันทำไม่ได้จริงหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 กันยายน 2565

วิธีฝึกสติปัฏฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 กันยายน 2565

ธรรมะมีหลายระดับ 
ระดับต้นๆ ทำให้เราอยู่กับโลกอย่างมีความสุข 
ระดับสูงขึ้นไปเป็นเรื่องธรรมะเพื่อการพ้นจากโลก 
พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้คิดว่าทุกคนจะพ้นโลกได้
ส่วนใหญ่เราก็ยังเวียนว่ายอยู่ในโลกิยะ
โลกของกาม หาความสุขความเจริญ 
ส่วนใหญ่ก็ยังเป็นอย่างนั้น น้อยคนที่คิดจะพ้นโลกจริงๆ
พระพุทธเจ้าท่านก็เข้าใจเรื่องเหล่านี้ดี 
ท่านก็สอนธรรมะให้เราอยู่กับโลกอย่างมีความสุข มีความเจริญ 
อย่างธรรมะที่ท่านสอนฆราวาส 
ท่านจะสอนเรื่องการทำทาน การรักษาศีลอะไรพวกนี้ 
อยู่ในกลุ่มหมวดของธรรมะชื่ออนุปุพพิกถา 
เรื่องรู้จักทำทาน รักษาศีล 
ถัดจากนั้นก็มี คือเรื่องของสวรรค์ 
สวรรค์ก็คือเรามีความสุขมีความเจริญในทางโลกนั้นล่ะ 
ยังเป็นๆ อยู่ก็ขึ้นสวรรค์ได้ จิตใจมันมีความสุข มองอีกมุมหนึ่ง 
ทำไมท่านสอนอย่างนี้ 
อันแรกก็คือคนส่วนใหญ่ยังไม่ได้อยากพ้นโลก 
แต่อยากมีความสุข ท่านก็สอนธรรมะให้ 
ให้รู้จักทำทาน ให้รักษาศีล 
เพราะฉะนั้นเราตั้งอกตั้งใจ 
มีทาน มีศีล มีภาวนา ทำไว้สำหรับฆราวาส 
สำหรับฆราวาสและพระที่ต้องการพ้นทุกข์ 
ก็มีศีล มีสมาธิ และเจริญปัญญาด้วย 
เจริญปัญญาคือการเห็นกายอย่างที่กายเป็น เห็นจิตอย่างที่จิตเป็น 
มันเป็นอย่างไร มันเป็นไตรลักษณ์ นี่เรียกว่าเจริญปัญญา 
ไปเลือกเอา ชีวิตเรา 
อยากสุข อยากสบาย ก็ทาน ศีล ภาวนา 
อยากพ้นทุกข์ก็ ศีล สมาธิ ปัญญา 
ตัวที่ทำให้พ้นทุกข์ คือปัญญา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 กันยายน 2565

ธรรมะมีหลายระดับ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 25 กันยายน 2565

การพัฒนาศีลก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาสมาธิก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
พัฒนาปัญญาเป็นความปรุงแต่งที่ดี 
ทั้งหมดนี้เป็นความปรุงแต่งทั้งสิ้น แต่ต้องปรุงแต่ง 
ถ้าเราไม่ปรุงแต่งศีล สมาธิ ปัญญา 
จิตมันก็ปรุงแต่งความชั่ว เพราะมันเคยชินที่จะชั่ว 
ฉะนั้นเราพัฒนา ทำไปเรื่อยๆ 
ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่เป้าหมาย 
ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เป็นความปรุงแต่ง 
เพราะฉะนั้นเราไม่ได้เอาความปรุงแต่งมาเป็นจุดหมายปลายทาง 
จุดหมายปลายทางของเราพ้นจากความปรุงแต่ง 
คือตัววิสังขาร ตัวนิพพาน

ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเครื่องมือ 
เป็นความปรุงแต่งชนิดที่เป็นเครื่องมือ 
ในการล้มล้างกิเลสออกจากจิตใจของเรา 
เพราะฉะนั้นเราต้องฝึก 
วิธีปรุงแต่งปัญญาทำอย่างไร 
ให้มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง 
ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลางมันได้มาจากการที่เราฝึกสมาธิ 
จิตมันตั้งมั่นไม่โคลงเคลง 
แล้วก็ต้องฝึกเรื่อยๆ 
เห็นสภาวะทั้งหลายเกิดดับหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวดี เดี๋ยวชั่ว 
พอฝึกไปเรื่อยๆ ต่อไปมันจะเป็นกลาง 
มันจะเห็นว่าสุขมันก็ของชั่วคราว ทุกข์มันก็ของชั่วคราว 
ดีมันก็ของชั่วคราว ชั่วมันก็ของชั่วคราว 
เพราะฉะนั้นสุขกับทุกข์มันก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
มันเป็นของชั่วคราวเหมือนกัน 
เราก็จะไม่หิวความสุข ไม่เกลียดความทุกข์ 
ดีกับชั่วมันก็เสมอกัน มันเป็นของชั่วคราว 
สุดท้ายปัญญาที่เป็นโลกุตตระมันจะเกิดขึ้น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 ตุลาคม 2565

วิธีพ้นจากความปรุงแต่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ตุลาคม 2565

เราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
พอจิตเคลื่อนแล้วรู้ๆ อย่างนั้นก็ได้ 
แล้วต่อไปจิตมันจะค่อยๆ มีพลัง ทรงตัวขึ้นมา 
พอจิตมันทรงตัวขึ้นมาได้แล้ว หัดแยกขันธ์ๆ ไป 
พอมันแยกขันธ์ได้ มันจะเห็นแต่ละขันธ์ 
ในขันธ์หนึ่งก็มีสภาวะหลากหลาย 
อย่างสังขารขันธ์มีตั้งเยอะแยะ ตั้ง 50 อย่าง 
เราไม่ต้องเรียนทั้งหมด เราเรียนเท่าที่มี 

ต่อไปเราก็จะเห็นแต่ละตัวๆ 
แต่ละสภาวะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปทั้งสิ้น 
เราต้องการจะมาเห็นตรงนี้ 
เราไม่ได้ต้องการเห็นว่าราคะไม่เที่ยงแต่โทสะมันเที่ยง ไม่ใช่ 
ทุกตัวเหมือนกันหมดเลย 
สุขหรือทุกข์ก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
กุศลหรืออกุศลก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
ดูให้มันเห็นไตรลักษณ์ ย้ำ ขีดเส้นใต้คำว่าเห็น 
ไม่ใช่คิด ต้องเห็นเอา 
ฉะนั้นวิปัสสนา วิปัสสนะก็คือ
วิ แปลว่าแจ้ง ปัสสนะ คือการเห็น 
ต้องเห็นเอา คิดเอาไม่ได้ 
เพ่งเอาก็ไม่ได้ ต้องเห็นเอา 

เราเห็นอะไร เช่น 
เราเห็นราคะมันเกิดขึ้น ราคะมันตั้งอยู่ ราคะมันดับไป 
อย่างนี้เรียกว่าเราเห็น 
ถ้าเราคิดว่า เอ๊ะ ตอนนี้จิตเรามีราคะ หรือมีโทสะ 
อันนี้ไม่เรียกว่าเห็น ยังหลงอยู่ในโลกของความคิด 
พอเราสะสมการเห็นถูกไปเรื่อยๆ 
เราสะสมการเห็นถูกบ่อยๆๆ เห็นไตรลักษณ์ 
อะไรเกิดขึ้นก็เห็นไตรลักษณ์ๆ 
ต่อไปถึงจุดหนึ่งจิตมันสรุปเอง 
สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดับ 
แล้วทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ทั้งสิ้นเลย 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
2 ตุลาคม 2565

สะสมการเห็นถูก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ตุลาคม 2565

คอร์สปฏิบัติธรรมชาวจีน

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 กันยายน 2565

"สัมมาสมาธิคือความตั้งมั่นของจิต 
จะเป็นเหตุให้เราเจริญปัญญาได้ 
ถ้าจิตเราไหลอยู่ตลอดเวลา 
จะไปรู้อะไรได้ ก็หลงไปเรื่อยๆ 
สมาธิแปลว่าความตั้งมั่น 
อย่าไปแปลสมาธิว่าสงบ 
ที่เราต้องฝึกนั้นคือฝึกให้จิตตั้งมั่น 
จิตสงบมีมาก่อนพระพุทธเจ้า 
แล้วอย่างสงบแล้วก็มีความสุขไป 
พอออกจากสมาธิก็ทุกข์เหมือนเดิม 
บางคนทุกข์มากกว่าเก่าอีก 

เพราะฉะนั้นเราฝึกให้จิตตั้งมั่น 
วิธีฝึกให้จิตตั้งมั่น 
จิตเป็นอนัตตาเราสั่งให้ตั้งมั่นไม่ได้ 
แต่ให้เรารู้ทันจิตที่ไม่ตั้งมั่น 
ฉะนั้นวิธีทำจิตให้ตั้งมั่นก็คือ
มีสติรู้ทันจิตที่ไม่ตั้งมั่น 
คือรู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา 
หัดทำกรรมฐานอะไรก็ได้สบายๆ ที่เราถนัด 
อย่าไปมุ่งบังคับจิตให้สงบ ทำกรรมฐานไป 
สงบก็ได้ไม่สงบก็ได้ ไม่เป็นไร 
จุดสำคัญเราทำไปเพื่อจะรู้ทันจิตตัวเอง 
ไม่ได้ทำให้สงบ คนส่วนใหญ่กระทั่งในเมืองไทย 
นั่งสมาธิมุ่งไปที่สงบ 

ฉะนั้นจิตจะไม่ตื่นขึ้นมาจริงๆ 
เมื่อจิตไม่ตื่นขึ้นมา ไม่ตั้งมั่นจริง 
ทำวิปัสสนาไม่ได้ เจริญปัญญาไม่ได้จริง 
ตัวนี้ที่หลวงพ่อเห็นเป็นตัวแตกหักเลย 
ถ้าจิตของเราไม่ถูก ไปทำกรรมฐานอะไรก็ไม่ถูก 
แต่ถ้าจิตเราถูก แล้วตั้งมั่น รู้ ตื่น เบิกบานแล้ว 
ทำกรรมฐานอะไรก็ได้ 
ไม่ว่าสติจะระลึกรู้กาย รู้เวทนา หรือรู้จิตใจตัวเอง 
จิตตั้งมั่นแล้วจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่จิตไปรู้เป็นไตรลักษณ์หมดเลย 
ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ทั้งหมดเลย" 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
Eco Hotel
23 กรกฎาคม 2568

เจริญปัญญาได้เพราะจิตตั้งมั่น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ก.ค. 2568

"พยายามฝึกให้จิตเข้าสู่ทางสายกลาง 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วถ้าจิตหลงไป ลืมกรรมฐาน รู้ทัน 
จิตถลำไปเพ่งจิต รู้ทัน 
จิตถลำไปเพ่งอารมณ์กรรมฐาน รู้ทัน 
ถลำไปเพ่งจิต ส่วนใหญ่ไปบังคับ 
อยากให้จิตไม่หนีไป ก็ไปบังคับ 
บางทีก็ถลำไปเพ่งกรรมฐาน 
อย่างเดินจงกรม ก็ไปเพ่งร่างกาย 
พุทโธแล้วไปเพ่งคำว่าพุทโธอะไรอย่างนี้

เพราะฉะนั้นจิตหลงไปคิดก็รู้ 
จิตหลงไปเพ่งก็รู้ ไปบังคับจิตอยู่ก็รู้ ฝึกอย่างนี้ 
แล้วจิตจะค่อยๆ สะสมแต้ม 
ได้สมาธิที่ถูกต้องทีละขณะๆ 
สะสมแต้มพอสมควรแล้ว มากพอแล้ว 
จิตจะตั้งมั่นชัดเจนขึ้นมา 
พวกเราส่วนใหญ่ตอนนี้ ที่ขยันๆ มาตรงนี้ได้แล้ว 
เพราะฉะนั้นพอจิตตั้งมั่นได้ 
ขันธ์มันแยก ไม่ใช่เรื่องยากแล้ว
พอทำถูก มันเห็นขันธ์แยกเลย 
เห็นไตรลักษณ์ได้เลย เห็นจิตมันทำงานได้เลย 
ถ้าจิตของเราไม่ตั้งมั่น ไม่เห็นจริงหรอก มันทำอะไรไม่ได้จริง"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
26 กรกฎาคม 2568

จิตตั้งมั่นแล้วขันธ์แยกเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ก.ค. 2568

"พอเราก้าวมาถึงจุดที่เราอ่านจิตตัวเองดูจิตตัวเองออกแล้ว 
อย่าไปประคอง อย่าไปรักษาให้นิ่ง 
ให้ทำงานไปตามธรรมชาติ 
มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีใจก็คิด 
แต่เมื่อตาเห็นรูปเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน 
หูได้ยินเสียงเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน 
จมูกได้กลิ่นลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัส 
ใจกระทบความคิด เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิตก็รู้ทัน 
ฝึกเรื่อยๆ ไป 
แล้ววันหนึ่งเราจะเห็นตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
เราสั่งให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้ 
ห้ามไม่ให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้" 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
27 สิงหาคม 2568

ตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ส.ค. 2568

[คลิปสั้น] ภาวนากันตาย หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค.68 (680710)

[คลิปสั้น] การเดินจงกรมได้สมาธิที่แข็งแรงกว่าการนั่งสมาธิ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค.68 (680710)

[คลิปสั้น] เทวดาชอบคนถือศีล หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 ก.ค.68 (680720)

[คลิปสั้น] ความจริง 3 ระดับ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 ก.ค.68 (680720)

[คลิปสั้น] เวลาหลงไม่ดึงและไม่กดจิต หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ก.ค.68 (680726)

[คลิปสั้น] อย่าดูถูกขณิกสมาธิ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ก.ค.68 (680726)

"เมื่อก่อนคนชอบมาถาม 
จิตรวมเป็นอย่างไร จิตถึงฐานเป็นอย่างไร 
จิตตั้งมั่นเป็นอย่างไร จิตส่งออกเป็นอย่างไร 
ขันธ์แยกเป็นอย่างไร ถาม โอ๊ย ใครจะไปตอบได้ 
เหมือนถามว่าทุเรียนหมอนทองรสชาติเป็นอย่างไร 
ต่างกับชะนีอย่างไร ก้านยาวรสเป็นอย่างไร 
ไม่เคยกิน มันจะไปรู้หรือ ไม่รู้หรอก 
ฉะนั้นมันเป็นคำถามที่ไม่มีประโยชน์อะไร 
ไม่มีใครตอบได้หรอก เป็นเรื่องของสภาวะ 
ก็ต้องรู้เองเห็นเอง 

ธรรมะจริงๆ เรียนด้วยการคิด 
การพูด การถาม ไม่มีทางเข้าใจหรอก 
แค่ลูบๆ คลำๆ แล้วก็มโนเอาว่าเข้าใจ ที่จริงไม่เข้าใจ 
จะเข้าใจภาวนามันต้องถึงใจจริงๆ รู้ด้วยตนเอง 
อย่างหลายคนภาวนามาเป็น 10 ปี 20 ปี ทำไม่ได้ 
พอหลวงพ่อเคี่ยวเข็ญให้ไปเดินจงกรม 
แป๊บเดียว เดือน 2 เดือนเอง 
จิตตั้งมั่นได้ ขันธ์แยกได้ 
แล้วคราวนี้ไม่ต้องถามอะไรมากแล้ว 
ลงภาวนาจนถึงจิตตั้งมั่นได้ 
การภาวนาที่เหลือจะเข้าสู่จุดที่ราบรื่น 
ง่ายแล้ว แทบไม่ต้องทำอะไรเลย 
จะมีสติรู้กายรู้ใจด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
มันยากตอนต้นนี่ล่ะ 
เพราะคนในโลกมันไม่มีจิตที่ตั้งมั่น รู้ ตื่น เบิกบาน 
มีแต่จิตที่หลง คิดนึก ปรุงแต่งตลอดเวลา แล้วดูตัวเองไม่ออก" 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
27 กรกฎาคม 2568

ต้องลงมือปฏิบัติถึงจะเข้าใจ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ก.ค. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ขาดสติเมื่อไรก็คือประมาทเมื่อนั้น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks