Peace Tree

pufnstuf

ถ้าเราไม่มีโอกาสจะบวช 
อาจจะเพราะว่าไม่พร้อมที่จะบวช 
มีภารกิจทางโลก ยังบวชไม่ได้ 
หรือไม่มีภารกิจ แต่ยังหาที่บวชด้วยความเต็มใจไม่ได้ 
ไม่สบายใจที่จะบวช 
หาไม่ได้ทำอย่างไร 
อย่างผู้หญิงจะไปบวชภิกษุณี มันก็ไม่มีจริง 
ไปบวชชีแต่ละวัด เขาก็ขยาด หาที่อยู่ยาก 
มันมีเงื่อนไขที่เราบวชไม่ได้ เราฝึกตัวเอง 
บวชใจเราให้ได้ ตั้งใจรักษาศีล
ศีล 5 ศีล 8 ถือเข้าไปเถอะ เท่าที่ทำได้ 
ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น 
อย่างบางคนสุขภาพไม่อำนวย 
ถือศีลอดข้าวเย็น แล้วทำงานหนักทั้งวันเลย 
ตกเย็นไม่กินข้าวอีก ไม่นานโรคกระเพาะก็ถามหา 
ฉะนั้นดูสภาพเราที่ทำได้จริงๆ 
ทำแล้วไม่เข้าข่ายอัตกิลมถาลิกานุโยค ทรมานตัวเอง 
แต่ไม่ใช่ปรนเปรอตัวเองตามใจชอบ 
มีวินัยในตัวเอง อยู่บ้านก็ภาวนาของเราไป 
ฆราวาสก็ทำมรรคผลได้

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
8 พฤษภาคม 2565

CD 94

บวชใจให้ได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 พ.ค. 2565

มาถึงวันนี้พวกเราจะได้ยินคำว่าไม่มีเวลาบ่อย 
เวลาเราก็เท่าๆ กับคนโบราณ แต่ทำไมเรารู้สึกมันไม่พอ
ทั้งๆ ที่เราพยายามทำทุกอย่างให้เร็วขึ้นๆ 
เวลากลับรู้สึกว่าสั้นลงเรื่อยๆ ไม่พอ 
มันไม่พอใจที่มันดิ้นรน ใจที่มันหิว ใจที่มันอยาก 
การที่ต้องเคลื่อนที่เร็วตลอดเวลา เหนื่อย 
บางทีเหนื่อยจนกระทั่งไม่มีเวลาหยุดคิดทบทวน
ว่าเราวิ่งไปเพื่ออะไร วิ่งตามๆ กันไปเท่านั้นเอง 
ถ้าเรารู้จักคำว่าหยุดเสียบ้าง 
ชีวิตเราจะมีคุณค่ามากขึ้น 
เราจะรู้สึกชีวิตมีเวลามากขึ้น 
ยิ่งทำอะไรเร็วขึ้นเรื่อยๆ เวลายิ่งน้อยลง 
แต่ว่าเรารู้จักหยุด เราก็จะมีเวลาอยู่กับตัวเองได้เยอะขึ้น 
เวลาเราต้องทำมาหากินอยู่กับโลก 
ต้องแข่งขัน ต้องอะไรมากมาย ก็รู้จักเบรกตัวเองเป็นช่วงๆ 
แบ่งเวลาแต่ละวัน หรือแต่ละช่วงเวลา 
หัดแบ่งเวลาไว้เป็นเวลาของการหยุดอยู่กับตัวเอง ไม่ใช่วิ่งตามโลกไปเรื่อยๆ 

เพราะฉะนั้นเรารู้จักหยุด รู้จักรอ 
มันเป็นศิลปะในการดำรงชีวิตอันหนึ่ง 
ในทางธรรมก็ใช้ได้ 
รู้จักหยุดแล้วจิตมันจะมีกำลังมาเจริญปัญญา 
พิจารณาธาตุ พิจารณาขันธ์ 
พิจารณากาย พิจารณาใจ จิตมันต้องมีกำลัง 
ในทางโลก หยุด เวลาที่สับสนวุ่นวาย 
ไม่ต้องคิดมากว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร 
บางทีไม่ต้องทำอะไร 
ปัญหามันแก้ตัวของมันเองก็ได้ เพราะมันก็ไม่เที่ยง 
รู้จักเบรกบ้าง แล้วชีวิตจะมีความสุข 
ที่แย่งกันจะเป็นจะตาย สุดท้ายว่างเปล่า 
นอนหายใจแขม่วๆ นึกถึงทุกอย่าง 
มีลาภก็เสื่อมลาภ มียศก็เสื่อมยศ 
เคยได้รับคำสรรเสริญก็ถูกเขาด่าอะไรอย่างนี้ 
แล้วอะไร มีสุขอยู่ก็มีทุกข์ได้ โลกมันเป็นอย่างนั้น 
หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ 
ฉะนั้นรู้จักพัก รู้จักเบรก 
แล้วชีวิตจะก้าวหน้าทั้งทางโลกทางธรรม 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
28 สิงหาคม 2565

CD 95

รู้จักคำว่าหยุดเสียบ้าง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ส.ค. 2565

โลกเต็มไปด้วยคนไม่เข้าใจตัวเองเพราะละเลยตัวเอง

โลกเต็มไปด้วยคนไม่เข้าใจตัวเองเพราะละเลยตัวเอง | Have A Nice Day! EP110 2022

פתחי וזמרי בע"ם - 29-01-23 - שעה שנייה

רבע לחמש עם יעקב ברדוגו וסטלה קורין ליבר - 23-04-23

เส้นทางของพระพุทธเจ้าก็จะสอน
ให้เราเห็นกายเห็นใจตามความเป็นจริง 
เพราะเห็นตามความเป็นจริงจึงเบื่อหน่าย 
เพราะเบื่อหน่ายจึงคลายความยึดถือ 
เพราะคลายความยึดถือจึงหลุดพ้น 
เพราะหลุดพ้นจึงรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว 
ชาติคือความเกิดสิ้นแล้ว 
พรหมจรรย์คือการปฏิบัติธรรมเสร็จแล้ว 
กิจที่ควรทำทำเสร็จแล้ว 
กิจอื่นเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้นไม่มีอีกแล้ว 
เส้นทางของพระพุทธเจ้า ต้องเห็นตามความเป็นจริงถึงเบื่อหน่าย 
คลายความยึดถือแล้วหลุดพ้น เส้นทางเป็นอย่างนี้ 

เราไม่สามารถเดินในเส้นทางนี้ได้ดี 
เพราะเราขาดเครื่องมือสำคัญที่สุด คือตัวสติ 
ถ้าเรามีสติที่ถูกต้อง สมาธิที่ถูกต้องก็จะเกิด 
ถ้าเราไม่มีสติที่ถูกต้อง สมาธิที่ถูกต้องก็ไม่มี 
การเจริญปัญญาหรือการทำวิปัสสนากรรมฐานก็ทำไม่ได้ มรรคผลก็ไม่มีทางเกิด 
เพราะฉะนั้นเราจะต้องรู้อย่างหนึ่ง สติสำคัญมาก เป็นธรรมะที่มีอุปการะมาก 
ท่านยกไว้ 2 ตัว สติกับสัมปชัญญะว่าเป็นธรรมที่มีอุปการะมาก 
ที่จะคอยช่วยเหลือคุ้มครองเราจนถึงความบริสุทธิ์หลุดพ้น 

สติเป็นตัวรู้เท่าทันความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของกายของใจเรา 
ฉะนั้นสติที่รู้กายรู้ใจ เรียกว่าสติปัฏฐาน สติอย่างอื่นไม่เรียกว่าสติปัฏฐาน 
เขาเรียกว่าเป็นสติเฉยๆ ไม่ใช่สัมมาสติ 
สิ่งที่เป็นสัมมาสติ คือสติปัฏฐาน จำไว้เลย 
พระพุทธเจ้าบอกเลยว่าสัมมาสติ อธิบายด้วยสติปัฏฐาน 4 
ก็คือให้เราคอยรู้สึกกายในกายเนืองๆ รู้สึกเวทนาในเวทนาเนืองๆ 
รู้สึกจิตในจิตเนืองๆ รู้สึกธรรมในธรรมเนืองๆ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
บ้านจิตสบาย
23 เมษายน 2566

บ้านจิตสบาย

การเจริญสติปัฏฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เมษายน 2566

เราได้ยินคำว่า “ว่างๆ” อย่ามาว่าง พยายามรู้ 
พยายามดูกายอย่างที่กายเป็น ดูจิตอย่างที่จิตเป็นไป 
เดี๋ยววันหนึ่งก็จะเห็น 
กายก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
จิตก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
สิ่งที่มันไม่เที่ยง มันก็เป็นทุกข์ 
สิ่งที่มันเป็นทุกข์ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรยึดถือ 
จิตมันก็หมดความยึดถือ มันก็เป็นอิสระขึ้นมา 
ไม่ต้องโหยหาความว่าง ไม่ต้องแสวงหาความว่าง 
ยิ่งแสวงหา ยิ่งไม่เจอ 
เรียนรู้กาย เรียนรู้ใจ ให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ของกายของใจไป 
ถึงวันที่วัฏฏะมันถล่มลงไป เดี๋ยวมันว่างเอง 
กายใจก็คือตัวโลก ว่าง 
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
เป็นปรากฏการณ์เกิดดับ 
หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจัย มีเกิด มีดับ 
โลกเป็นของมีเกิดมีดับ 
ส่วนธรรมแท้ ธรรมธาตุ ไม่เกิดไม่ดับ เป็นธาตุ 
บางทีท่านเรียกอมตธาตุ อมตธรรม 
ถ้าเห็นตัวนี้เราก็รู้ว่า ที่สุดของทุกข์อยู่ที่นี่ล่ะ 
ตรงที่พ้นความปรุงแต่งสิ้นเชิง 
ฉะนั้นตอนที่มีพระองค์หนึ่งที่ท่านไปดูศพ ดูเขาเผาศพ 
แล้วท่านก็อุทาน “อะนิจจา วะตะ สังขารา 
อุปปาทะวะยะธัมมิโน อุปปัชชิตวา นิรุชฌันติ เตสัง วูปะสะโม สุโข 
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง มีความเกิดแล้วก็ดับไป 
สังขารทั้งหลาย สงบเสียได้เป็นสุข” 
สังขารก็คือความปรุงแต่ง 
ฉะนั้นดับความปรุงแต่งลงไป ก็ถึงพระนิพพานตรงนั้น 
ไม่ต้องแสวงหาพระนิพพาน 
ยิ่งแสวงหา มีตัณหาอยากเห็นพระนิพพาน อยากได้พระนิพพาน 
เกิดการกระทำ ก็คือการดิ้นรนปรุงแต่ง 
ก็สร้างภพ สร้างชาติ สร้างทุกข์ขึ้นมา 
ยิ่งห่างไกลออกไปเรื่อยๆ

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วันสวนสันติธรรม
13 พฤษภาคม 2566

CD 98

ไม่ต้องแสวงหาความว่าง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 พฤษภาคม 2566

Etiologue

LEPRA SEGUN LA TORAH

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

บวชใจให้ได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 พ.ค. 2565

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks