งานพัฒนาจิตมี 3 งาน 
อันที่หนึ่งฝึกจิตใจให้อยู่กับเนื้อกับตัว 
อันที่สองแยกขันธ์ให้ได้ 
อันที่สามเห็นขันธ์แต่ละขันธ์ 
เห็นสภาวะแต่ละสภาวะตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
ดูซ้ำแล้วซ้ำอีก ดูสิมันจะโง่จนไม่ได้มรรคได้ผลเชียวหรือ 
ถ้าทำแบบนี้ไม่ได้ ชาตินี้ไม่ได้ชาติต่อไปก็ง่ายๆ แล้ว 
ไม่ใช่ทุกคนจะได้ 
หลวงพ่อไม่ได้ชี้ขาดว่าทุกคนจะต้องได้ในชาตินี้ 
แต่ถ้าเราทำไม่เลิก แล้วเราไม่ได้มีวิบากอะไรรุนแรง 
วันหนึ่งเราก็ต้องได้ 
เพราะฉะนั้นทำ 3 ข้อนี้ให้ได้ คืองานพัฒนาจิต
ถ้าพูดเทียบกับปริยัติ 
อันแรกก็คือ การพัฒนาสัมมาสมาธิขึ้นมา 
งานที่สองคือ การเจริญปัญญาเบื้องต้น 
อันที่สามคือ การเจริญให้เกิดวิปัสสนาปัญญา
โสดาบันไม่ใช่เรื่องยาก ไม่ใช่เรื่องยากเลย 
รักษาศีล 5 ให้ดี แล้วก็ทำอย่างที่หลวงพ่อบอก 
ฝึกจิตใจให้มันรู้เนื้อรู้ตัวไว้ แล้วก็แยกขันธ์ 
กายส่วนกาย จิตส่วนจิต เป็นคนละส่วน 
เห็นแค่ว่าเป็นคนละส่วน
กายก็อย่างหนึ่ง จิตก็อย่างหนึ่ง 
ไม่ได้ถอดจิตออกจากร่าง อยู่ด้วยกันแต่เป็นคนละอัน 
 
ค่อยๆ ฝึก โอกาสที่จะได้มรรคได้ผลในชีวิตนี้ 
โสดาบันไม่ใช่ยากอะไรนักหนาหรอก 
ทำให้ถูก ทำให้พอ อดทน 
ทำแล้วก็ขี้เกียจ ไม่ได้หรอก

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
8 ตุลาคม 2565

CD 96

หลักสูตรสู่มรรคผลนิพพาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ตุลาคม 2565

พยายามฝึกตัวเองในทุกที่ทุกสถานการณ์ 
จะต้องฝึกตัวเองให้จิตใจมันตั้งมั่น อยู่กับเนื้อกับตัวให้ได้ 
ศัตรูสำคัญที่ทำให้เราภาวนาไม่สำเร็จ ก็คือความฟุ้งซ่าน 
ในนิวรณ์ 5 ตัว ตัวฟุ้งซ่านมันเกิดบ่อยที่สุด 
กามฉันทะ นิวรณ์ ความผูกพัน พออกพอใจ 
ในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในสัมผัส ก็มีเป็นคราวๆ 
ความฟุ้งซ่านมีตลอด นิวรณ์ มันเป็นเครื่องกั้นความเจริญ 
จะทำสมาธิ มีนิวรณ์ มันก็ไม่เจริญ 
จะเจริญปัญญา เกิดนิวรณ์ก็ทำไม่ได้ 

ฉะนั้นพวกเราต้องระมัดระวัง 
เรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางอย่างดูไม่น่าจะมีพิษมีภัย 
อย่างเรื่องฟุ้งซ่าน คุยไม่เป็นเรื่องเป็นราว 
ดูแล้วไม่ได้เป็นพิษเป็นภัย ไม่ได้ทำชั่วร้ายอะไร 
คุยทักทาย ปฏิสันถารไม่รู้จักจบจักสิ้น 
สิ่งที่เสียไปก็คือความเป็นปกติของจิต 
จิตที่จะเจริญสมาธิได้ก็ต้องเป็นปกติ 
ถูกกิเลสย้อมอยู่ ก็ไม่ปกติ 
จิตจะเจริญปัญญา ก็ต้องปกติ 

ฉะนั้นเราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วคอยรู้เท่าทันจิตใจของตนเองเรื่อยๆ ไป 
จากคนที่เคยทำผิดศีลง่ายๆ จะไม่อยากทำแล้ว 
จากคนที่ฟุ้งซ่าน จิตใจก็เริ่มสงบ 
แล้วก็จิตใจที่มีความเป็นปกติธรรมดา 
ไม่ถูกกิเลสเร้าให้กระโดดไปกระโดดมา มันมีศีลภายในอยู่ 
แล้วก็จิตใจที่มันไม่หลงตามความฟุ้งซ่านไป 
มันก็จะสงบ มีสมาธิขึ้นมา 
อาศัยกำลังของศีล กำลังของสมาธิเกื้อกูลให้เกิดการเจริญปัญญาได้ 
ถ้าจิตเราไม่ปกติ หรือจิตเราถูกกิเลสเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา 
เราไม่สามารถเจริญปัญญาได้ 
หรือจิตเราไม่สงบ เราก็เจริญปัญญาไม่ได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
บ้านจิตสบาย
18 ธันวาคม 2565

บ้านจิตสบาย

ความเป็นปกติของจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 ธันวาคม 2565

อุบายฝึกจิตให้สงบ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 มกราคม 2566

สมถกรรมฐานเป็นอุบายฝึกจิตให้สงบ 
จิตจะสงบได้ต้องน้อมจิต 
ไปอยู่ในอารมณ์อันเดียวที่มีความสุขอย่างต่อเนื่อง 
คีย์เวิร์ดอยู่ตรงนี้ 
ธรรมะที่มากมายมหาศาล ในภาคของสมถะ 
หลวงพ่อรวบลงมาเหลือแค่นี้เอง 
“น้อมจิตไปอยู่ในอารมณ์อันเดียว ที่มีความสุขอย่างต่อเนื่อง” 
มันเป็นการน้อมจิตไป 
อย่างถ้าเรามีความสุขกับการหายใจ 
ทำอานาปานสติแล้วมีความสุข 
เราก็หายใจให้จิตจดจ่ออยู่กับการหายใจ แป๊บเดียวก็สงบแล้ว 

หรือบางคนชำนาญในแสงสว่าง 
หลับตาลงก็กำหนดจิต มันก็สว่างขึ้นมาแล้ว 
มีความสุขอยู่กับแสงสว่าง 
ก็น้อมจิตไปอยู่กับแสงสว่างอย่างต่อเนื่อง 
แค่น้อมๆ ไป ไม่ได้บังคับ ถ้าบังคับไม่รอดหรอก 
อย่างเราจะหายใจจิตมันจะหนี 
เราบังคับมัน ต้องอยู่กับลมๆ อยู่ด้วยความไม่มีความสุข 
อยู่อย่างไม่มีความสุข ทำอย่างไรจิตก็ไม่สงบ 
เคล็ดลับมันอยู่ที่ว่า “ต้องมีความสุข” 
ใช้จิตใจธรรมดาๆ จิตใจสบายๆ 
ไปรู้อารมณ์ที่รู้แล้วสบาย 
แล้วก็รู้ไปแบบสบายๆ 
มี 3 สบาย ใช้จิตใจธรรมดา จิตใจสบายๆ นี้ 
ไปรู้อารมณ์ที่รู้แล้วสบาย 
แล้วก็รู้ไปอย่างสบายๆ ไม่ได้รู้แล้วก็พยายามบังคับจิตให้สงบ 
ถ้าเราทำ 3 สบายนี้ได้ สงบทันทีเลย 
ทำเมื่อไรก็ทำได้ ไม่ยากอะไรหรอก 
ให้มันได้เคล็ดลับตรงนี้ไป


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 มกราคม 2566

CD 97

อุบายฝึกจิตให้สงบ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 มกราคม 2566

เราสามารถสร้างความดีขึ้นในจิตใจเราได้ในทุกๆ สถานการณ์ 
ฉะนั้นที่บอกว่าเราไม่มีเวลาจะสร้างความดี 
ไม่มีเวลาปฏิบัติ เพราะยังไม่เข้าใจคำว่าปฏิบัติ 
ไปคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
หลวงพ่อบอกเลย หลวงพ่อภาวนามา 
นั่งสมาธิ เดินจงกรมพอประมาณเท่านั้น 
ทำทุกวันล่ะแต่ว่าไม่ได้ทำเยอะ 
ทำพอให้จิตใจมีเครื่องอยู่ มีที่อยู่ที่อาศัย 
มีกำลังขึ้นมา แล้วก็เจริญปัญญา 

ตรงที่เราทำงานอยู่นั้น เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ 
อย่างเวลาจะจัดประชุม เราต้องเตรียมข้อมูล 
เตรียมอะไรมากมาย หัวหมุนติ้วๆ เลย 
เราก็ดูใจไป ใจมันเบื่อ ใจมันร้อนรน 
กลัวจะทำไม่ทันอย่างนี้ ดูลงไปเลย เราได้ปฏิบัติอยู่แล้ว 
พองานเราเสร็จ เราก็รอเวลาประชุม 
เมมเบอร์มาไม่ครบเสียที ยืดเยื้อ 
เย็นนี้เราก็จะต้องมีธุระไปโน่นไปนี่ 
การประชุมก็ล่าช้า เลท 
เพราะว่าบางคนมันไม่มาง่ายๆ เถลไถล 
ไม่เคารพเวลาของคนอื่นอะไรอย่างนี้ 
ใจเรากลุ้มใจ รู้ ใจเราโมโห รู้ 
หลวงพ่อปฏิบัติธรรม ปฏิบัติอย่างนี้ 
ปฏิบัติอยู่ในชีวิตจริงๆ นี้ล่ะ 
การได้สมาธิไม่ใช่แค่นั่งสมาธิเดินจงกรมหรอก 
เรารู้จักวางจิตใจให้ถูกในทุกๆ สถานการณ์ นั้นล่ะ 
เราสามารถทำกุศลให้เกิดได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
29 มกราคม 2566

เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ตลอดเวลา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 มกราคม 2566

คอร์สปฏิบัติธรรมชาวจีน

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 กันยายน 2565

LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

37.1 นำนั่งภาวนาเรื่อง สักว่า

เราภาวนา เรียนรู้ความจริงของจิตใจตัวเองไปเลย 
ใจเราสุขขึ้นมารู้ทัน ถ้ารู้ไม่ทันก็จะเกิดรักเกิดโลภ 
ใจเราทุกข์ขึ้นมารู้ทัน ถ้ารู้ไม่ทันจะเกิดโกรธ 
คอยรู้ทันไปเรื่อยๆ 
สุดท้ายเราจะเห็น ปัญญามันจะเกิด 
เราจะเห็นว่าทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในใจเรา 
เกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
ดูให้เห็นอย่างนี้ 
ใจจะหมดความยึดถือในความปรุงแต่งทั้งหลายทั้งปวง
ฉะนั้นคอยอ่านจิตอ่านใจตัวเอง 
ใจโลภขึ้นมาก็รู้ ใจไม่โลภแล้วก็รู้ 
ใจโกรธเราก็รู้ ใจไม่โกรธก็รู้ 
ใจหลงไปก็รู้ ฟุ้งซ่านใจหดหู่ รู้ทันไปเรื่อยๆ 
จนเห็นว่าทุกอย่างคือความปรุงแต่งทุกอย่าง เกิดแล้วดับหมด 
ปรุงดีเกิดแล้วก็ดับ ปรุงชั่วเกิดแล้วก็ดับ 
เพราะฉะนั้นเราจะไม่ต้องพยายามไม่ปรุง จิตมันไม่ปรุงเอง 
ถ้าพยายามไม่ปรุงก็คือความปรุงแต่ง ใช้ไม่ได้หรอก 
เพราะฉะนั้นเราไม่ต้องพยายามไม่ปรุงแต่ง 
ให้เห็นความปรุงแต่งทุกอย่างเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
ถึงจุดหนึ่งจิตมันวางความปรุงแต่ง 
ก็เข้าถึงสุญญตา เข้าถึงพระนิพพาน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
20 พฤศจิกายน 2566

CD 101

จิตวางความปรุงแต่งเพราะปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 พ.ย. 2566

ทำไปตามลำดับ ถ้าทำข้ามขั้นทำไม่ได้หรอก 
เดี๋ยวจะตกเหวตายไปก่อน 
เหมือนเราจะหัดขึ้นภูเขา จะไต่เขา 
ยังไม่เคยขึ้นเขาเลย ไม่เคยปีนต้นไม้เลย 
อยู่ๆ ไปปีนภูเขา เดี๋ยวก็ตกลงมาตาย 
อย่างคนเขาจะขึ้นยอดเอเวอเรสต์ 
ก่อนจะขึ้นไปถึงยอดเอเวอเรสต์ 
เขาก็หัดขึ้นเขาเตี้ยๆ ก่อน 
แล้วก็ขึ้นไปถึงจุดที่พัก 
ก็ไปอยู่ตรงนั้นหลายๆ วันให้ร่างกายปรับตัวก่อน 
แล้วค่อยขึ้นไปอีก 
อยู่ๆ เดินรวดเดียวก็ไปตายกลางทาง 

การทำกรรมฐานเหมือนกัน ทำไปตามลำดับ 
รู้จักทาน ทานไม่ใช่จ่ายสตางค์อย่างเดียว 
อันนั้นแคบมากเลย 
คือการทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่เห็นแก่ตัว 
ที่ลดละความเห็นแก่ตัวนั่นล่ะ 
มีสติคุ้มครองรักษาจิต 
ศีล สมาธิ ปัญญาก็จะเกิดขึ้นเป็นลำดับไป 
ในที่สุดเมื่อศีล สมาธิ ปัญญาบริบูรณ์แล้ว 
มรรคผลจะเกิดขึ้นเอง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 ธันวาคม 2566

เรียนไปตามลำดับ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ธ.ค. 2566

อันแรกเลยศีล 5 ต้องรักษา 
ทุกวันต้องทำในรูปแบบ 
เลือกอารมณ์กรรมฐานมาสักอย่างหนึ่ง
ที่เราถนัด ที่เราอยู่ด้วยแล้วเรามีความสุข 
เราก็อยู่กับอารมณ์อันนั้นไปด้วยความมีสติ 
ไม่เพลิดเพลินในอารมณ์อันนั้น 
ไม่ไปเพ่งจ้องในอารมณ์อันนั้น 
ไม่หลงลืมอารมณ์นั้น  
อยู่กับมันด้วยความเป็นกลางสบายๆ 
จิตก็จะสงบ จิตได้พักผ่อน จิตจะมีแรงขึ้นมา 
แล้วการที่เราทำกรรมฐานแล้วเราคอยรู้เท่าทันจิตตัวเองด้วย 
นอกจากจะสงบ เรายังจะได้สมาธิอีกชนิดหนึ่งแถมมาด้วย 
คือจิตจะตั้งมั่นอัตโนมัติ 
พอตั้งมั่นแล้วก็มีแรงแล้วก็ต้องเดินปัญญา 
พวกเราเดินปัญญาในฌานได้ไม่กี่คนหรอก 
เราก็เดินปัญญาอยู่ข้างนอกนี้ล่ะ 
ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง 
จมูกได้กลิ่น ลิ้นกระทบรส 
กายกระทบสัมผัส ใจกระทบความคิดนึกปรุงแต่ง 
แล้วจิตเราเกิดปฏิกิริยาขึ้นมา 
เกิดสุขให้รู้ เกิดทุกข์ก็ให้รู้ เกิดกุศลก็ให้รู้ 
เกิดโลภก็ให้รู้ เกิดโกรธก็ให้รู้ 
เกิดหลงก็ให้รู้ ฟุ้งซ่านก็รู้ หดหู่ก็รู้ 
ตามรู้ตามเห็นไปเรื่อยๆ 
แล้วต่อไปปัญญามันก็พอกพูนขึ้น 
ถึงจุดหนึ่งก็จะเข้าสู่สังขารุเปกขาญาณ 
มันรู้จริงแล้วว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกิดแล้วดับ มันก็เลยเป็นกลาง 
ไม่หลงยินดีกับสุข ไม่หลงยินร้ายกับทุกข์ 
ไม่หลงยินดีกับกุศล ไม่หลงยินร้ายกับอกุศล 
ถ้าเดินปัญญาถึงจุดนี้ 
เราเข้ามาสู่ประตูของอริยมรรคอริยผลแล้ว 
ถ้าบุญบารมีเราสะสมมาเพียงพอ อริยมรรคอริยผลจะเกิดขึ้น
ไม่มีใครสั่งจิตให้เกิดอริยมรรคอริยผลได้ 
จิตเกิดอริยมรรคอริยผลของจิตเอง 
เมื่อศีล สมาธิ ปัญญานั้นสมบูรณ์แก่รอบแล้ว 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
17 ธันวาคม 2566

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

การปฏิบัติสู่อริยมรรคอริยผล :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ธ.ค. 2566

รวมพระธรรมเทศนา หมวดกรรมฐาน ชุดที่4

218 ธรรมบรรยายเรื่อง ต้องหาสภาวะธรรมให้เจอ

"จิตนี้ทุกข์โดยตัวของมันเอง" ซึ่งตรงนี้ประโยคนี้พวกเรายังไม่เข้าใจ
เรารู้แต่ว่า จิตมีอารมณ์ไม่ดีแล้วจิตเป็นทุกข์ จิตไม่สมอยากจิตเป็นทุกข์ 
เราภาวนา จุดที่จะแตกหักนั่นล่ะ จิตนั่นล่ะตัวทุกข์
ไม่ต้อง สมอยาก ไม่สมอยาก ทุกข์เลย โดยตัวของมันเอง

CD 68

600129  สวนสันติธรรม ๖๘ 29 ม.ค. 60

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

หลักสูตรสู่มรรคผลนิพพาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ตุลาคม 2565

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks