برا یه بارم که شده به خواب من بیا - حاج امیر کرمانشاهی

شاعر: میلاد عرفان پور

مژده­ی یوسف به کنعان آمده

در کویر تشنه باران آمده

زنده شو ای شهر دلمرده که باز

کاروانی از شهیدان آمده

ای شکسته استخوان­ها السلام

السلام ای قهرمانها السلام

از شما چشم زمین روشن شده

راهیان آسمان ها السلام

با شما اینک  / میوزد عطر مدینه در خیابان­ها

آه و واویلا / سوی چشم مادران را برده باران ها

ای دل می رسند از راه، فرزندان روح الله

شد چراغان، کوی و برزن با شما

می رود هر دم دل من با شما

یادتان در جان ما جا مانده است

ای همه معنای بودن با شما

ای عزاداران عزاداری کنید

از غم ما پرده برداری کنید

استخوانی آمده از یوسفش

مادر غمدیده را یاری کنید

ذکر یازهراست / بر لب چشم انتظاران شما اینک

در خزان شهر / آمده گویا بهاران شما اینک

ای دل می رسند از راه، فرزندان روح الله

ما و اینک یاد یاران حسین

ما به قربان شهیدان حسین

بر سر مولای ما سیدعلی

شکرُ لله بوده دستان حسین

ای شهیدان خدا  آماده ایم

رهبر آزاده ما آماده ایم

ای مدینه! مکه! ای شام و حلب!

ای نجف! ای کربلا! آماده ایم

کربلایی ها/ای خدا آماده ی جان دادند اینجا

با نوایِ یا/ کربلا آماده ی جان دادند اینجا

ای دل می رسند از راه، فرزندان روح الله

به یاد شهداي گمنام - میثم مطیعي - فارسي

این الطالب بدم المقتول بکربلا

الخاطرات الموجعات تلک الشفاه الذابلات (واحد عربی) حاج ميثم مطيعي

Text:
[Verse 1]
Stars are dying, silence fills the void,
Galaxies drift apart — the emptiness deployed.
We built our towers, our dreams, our light,
But they fade away into the endless night.

[Pre-Chorus]
Time’s a relic, space is trembling —
What we know is just beginning of the ending.

[Chorus]
When the cosmos breaks,
when the final silence falls,
All our voices echo,
down the cosmic halls.
Nothing’s infinite,
nothing lasts forever —
We ride the tail of stars,
in the storm of never.

(solo)

[Verse 2]
Black holes whisper, dark energy screams,
The fabric of reality unraveling its seams.
Planets turn to ashes, light begins to fade,
In the void of endless night, memories degrade.

[Bridge – whispered, solemn]
We are stardust, born to shine —
but even dust must bow to time.
And when the final curtain falls,
can love survive beyond it all?

[Final Chorus]
When the cosmos breaks,
when the final silence falls,
All our songs will tremble,
like ghosts within the walls.
We held the light — we saw the dawn,
but even dawn must close its eyes.
When the cosmos breaks,
we fade into the skies.

(solo)

[Outro – spoken/half-sung, calm but powerful]
Don’t fear the final night —
the universe won’t end today,
not in a million lifetimes.
The cosmic clock moves slow,
far beyond our mortal horizon.

But here, on this tiny blue world,
the fire’s rising now.
Ice is melting, oceans climbing,
storms growing teeth —
and that’s the danger we can touch.

So breathe —
the cosmos won’t collapse on us.
But the climate might,
if we don’t stand up
before the ground beneath us burns.

No fear of the stars falling —
fear the world we’re breaking.
And fix it while we still can.

When the Cosmos Breaks (Final Echo)

عبدالرضا هلالی

مداحی محمدحسین پویانفر - عشق یعنی به تو رسیدن - اربعین

علیمی - کربلا

مداحی

نور میبینم - سیدمجید بنی فاطمه

شب بیستم رمضان المبارک - شنبه ۹۸/۳/۴

بخش سوم : شور، هر دَم علی، اِسمت رو گفتمُ حس کردم علی ... حاج رضا هلالی

مداحی محمدحسین پویانفر - عشق یعنی به تو رسیدن - اربعین

جواد جلالی