眠り姫

LiarorLIAR

A deeply affecting Melayu Pop Ballad that captures the crushing, silent burden of the male breadwinner archetype. "Matahari Tak Pernah Jatuh" (The Sun Never Sets) is intensely emotional and reflective, driven by intimate male vocals delivered with raw sincerity. The production is deliberately sparse—a simple, melancholic acoustic guitar melody, subtle strings, and a delicate music box motif—to focus entirely on the heavy lyrical content. The song's theme is the exhaustion, lack of appreciation, and philosophical doubt ("Menangis tu salah? Lembik tu dosa?") faced by someone who must continually sacrifice their dreams and sanity to ensure their home ("rumah ni terus bertahan") remains standing. It's a tearful confession hidden behind a mask of stoicism.

Sebuah Balada Pop Melayu yang menyentuh jiwa, menangkap beban tanggungjawab yang sunyi dan menghancurkan bagi seorang lelaki. "Matahari Tak Pernah Jatuh" adalah lagu yang sangat emosional dan introspektif, didorong oleh vokal lelaki yang intim dan ikhlas. Produksi sengaja dibuat minimalis—melodi gitar akustik yang ringkas, alunan string yang halus, dan motif kotak muzik yang melankolis—untuk menumpukan sepenuhnya pada kandungan lirik yang berat. Tema utama lagu ini adalah keletihan, kurangnya penghargaan, dan keraguan falsafah ("Menangis tu salah? Lembut tu dosa?") yang dihadapi oleh seseorang yang terus mengorbankan impian demi memastikan rumah ("rumah ni terus bertahan") tetap utuh. Ini adalah pengakuan pilu yang tersembunyi di sebalik topeng ketenangan.

Matahari Tak Pernah Jatuh(The Sun That Never Falls)

From those hands on Calvary scarred.

06 Bit Stupid

so...Good night.

Inspired by Tasos Leivaditis Poetry

[Verse 1]
Στο ίδιο λιμάνι γυρνώ κάθε βράδυ,
να βρω το σημάδι που άφησες εκεί.
Ο άνεμος φέρνει το παλιό σου χάδι,
μα χάνεται πάλι πριν πω το “γιατί”.

[Pre-Chorus]
Η πόλη σωπαίνει, μα μέσα μου βράζει,
το φως σου με καίει, το σκοτάδι με θάβει.

[Chorus]
Στάχτη κι όνειρο, καρδιά μου, μην κλαις,
ό,τι αγαπήσαμε, κάηκε χτες.
Μα απ’ τη στάχτη, θα γεννηθεί φως,
κι όρκο σου δίνω, θα βγω δυνατός. 

[Verse 2]
Τα βήματά μου βαριά, σαν τσιμέντο,
μα μέσα στο αίμα κυλάει μουσική.
Όσα με πλήγωσαν, τα κρατώ για μέντο,
να μάθω να ζω με την κάθε πληγή.

[Pre-Chorus]
Δεν θέλω εκδίκηση, θέλω γαλήνη,
μα η ψυχή μου φωτιά δεν σβήνει.

[Chorus ]
 Στάχτη κι όνειρο, καρδιά μου, μην κλαις,
ό,τι αγαπήσαμε, κάηκε χτες.
Μα απ’ τη στάχτη, θα βγει μια αυγή,
κι όποιος αντέξει, θα ξαναζεί. 

[Bridge]
Μες στη βροχή, θα χορέψω μονάχος,
σαν λύκος παλιός με πληγή στο πλευρό.
Γιατί το ζεϊμπέκικο θέλει ψυχή,
κι η ψυχή μου είναι ακόμα εδώ.

[Final Chorus ]
Στάχτη κι όνειρο, μα εγώ θα σταθώ,
με τα φτερά μου ξανά θα πετώ.
Και στη φωτιά σου, αν ξαναμπώ,
θα ‘μαι ο ίδιος, μα πιο ζωντανός!

03 - 櫻(rearrange ver.)

EDK4