Pegah - پگاه

از ردیف آوازی محمدرضا شجریان


چوپانی：
سحرگاهان چو برق از جای می جست
کمر چون نی به عزم ناله می بست

سارنگ：
نبودی گر دو چشم اشکبارش
تحریر درآمد بیات ترک و فرود به درآمد شور

درآمد بیات ترک：
نبودی گر دو چشم اشکبارش
فرود به درآمد شور：
نبودی فرق از مشتی غبارش + تحریر تکمیل ملودی شعر در درآمد شور


گوشه‌ی دشتستانی به‌شیوه‌ی مرحوم طاهرزاده - اجرای شجریان

این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی

 (نیریز) 
 بود درد مو و درمونم از دوست 
 بود درد مو و درمونم از دوست 
  بود وصل مو و هجرونم از دوست
 اگه قصابم از تن واکره پوست 
  جدا هرگز نگرده جونم از دوست
 (بوسلیک) 
 خوشا آنون که سودای تو دیرن 
  که سر پیوسته در پای تو دیرن
 به دل دیرم تمنای کسانی 
  که اندر دل تمنای تو دیرن
 به دل دیرم تمنای کسانی 
  که اندر دل تمنای تو دیرن
 (نوعی درآمد) 
 گلی که خُم بدادم پیچ و تابش 
  به آب دیده‌گونم دادم آبش
 به درگاه الهی کی روا بی 
  گل از مو دیگری گیره گلابش
 به درگاه الهی کی روا بی 
  گل از مو دیگری گیره گلابش
 (داد) 
 خداوندا مو بیزارُم از این دل 
  شو و روزان در آزارم از این دل
 خداوندا مو بیزارُم از این دل 
  شو و روزان در آزارم از این دل
 ز بس نالیدم از نالیدنم تنگ 
  ز مو بستون که بیزارم از این دل


Shajarian -ser esgh baba taher

شعر ترانه از عماد خراسانی است

يرگه ( یار کم ) کار مو و تو دِرَه ( داره ) بالا می ‌گيره
 ذرَه ذرَه  دِرَه  عشقت تو دلم جا می ‌گيره 
(روز اول به خودُم گفتُم ای ‌یم ( این هم ) مثل بَقی ( بقیه
حالا كم كم مي‌بينُم كار دِرَه بالا مي‌گيره و کار دره بالا می‌گیره
(چن ( چند ) شبه واز ( باز ) مودوزُم ( می دوزم ) چشمامَه تا صبح  به چْخت ( سقف 
یا به يك سمت بی‌خودي مات مِمنه  ( می ماند ) و را ( راه ) مي‌گيره 
چن شبَه واز مث ( مثل ) چهل سال پيش از ای ( این ) مرغ دلُم
تو زمستون بَهِنه‌ ی ( بهانه ی ) سبزه و صحرا می گيره و سِبزه و صحرا می‌گیره
(تا سحر جُل ( وول ) مي زنم خواب به سراغُم نميَه ( نمیاد
هی دلُم مثل بِچِه بَهَنه‌ ی ( بهانه ) بی جا مي‌گيرَه 
موگومش ( می گویم به او ) هرچی كه مرگت چيه ؟ كوفتی نمِگه
عوضش نق مِزنه و ذكر خدايا می ‌گيره
(پيری و معركه‌گيری كه مِگن ( می گویند ) حال مويه ( من است 
دِره کم‌کم ای ( این ) کتاب صفحه ی پينجا ( پنجاه ) می ‌گيره و صفحه‌ی پینجا می‌گیره 
هر كه عاشق مِشه ( می شود ) پنهون ( پنهان ) مِكِنه ( می کند ) مثل اويَه (آن است ) كه سوار شُتُرَ و پوشتِشَه ( پشتش را ) دولا می ‌گيره .

گل‌های صحرایی، محلی خراسانی

اثری از:
مهیار علیزاده
خواننده:
مهرشاد حاجیلو
صابر ابر
آهنگساز:
مهیار علیزاده
ترانه‌سرا:
علیرضا کلیایی
مدیر هنری:
مهیار علیزاده

دو هزار چشم غمگین به دو چشم واله گشته
به جهانِ جان رسیدم، غزلم ترانه گشته
تو روان به خواب شهری، من از این خیال ترسان
مگریز از خیالم، مگریز، رو مگردان!

می‌خواهمت بمان! می‌جویمت مرو!
سرگشته ام چو باد! می‌خواهمت بمان!

به کجا مرا کشانی که نمی‌دهی نشانم؟
به جز این دگر ندانم که تو جانِ این جهانی

اگر از غروب رویت هوسم کند شکایت
و گر این خیال واهی بَرَد از سرم هوایت
دگرم روا نباشد که نظر کنم به سویی
ببرد خیال، من را، ز جنون به جستجویی

می‌خواهمت بمان! می جویمت مرو!
سرگشته ام چو باد! می خواهمت بمان!

می خواهمت ، از مجموعه در شعله با تو رقصان

روی دیوار سفید خونه‌ مون
من با رنگ سبز یه جاده کشیدم
جاده‌ای پُر از درخت و گل و یاس
جاده‌ای پُر از بهار و عطر یاس
رنگ سبزم کم اومد
باد اومد، پاییز اومد
روی جاده‌ی قشنگ
ابر اومد، بارون اومد
من نوشتم بارون.
روی دیوار سفید خونه‌مون
من با رنگ آبی دریا کشیدم
توی دریای قشنگ رو دیوار
من با رنگ آبی قایق کشیدم
رنگ آبیم کم اومد
موج اومد، بارون اومد
روی دریای قشنگ
ابر اومد، بارون اومد
من نوشتم بارون.

Original song composed by: Fariborz Lachini
Original vocal: Simin Ghadiri

من نوشتم بارون

برای دریافت صوتی و تصویری این اثر به کانال تلگرامی ما مراجعه کنید :
https://t.me/csound/3915
The Wind Blows Mohsen Namjoo باد وزنده محسن نامجو

تقدیم به پویا بختیاری و تمام جانهای پرپر شده
کلام: آرزو خسروی
ابان 1398
Dedicated to Pouya Bakhtiari and all innocent lost lives
Words by: Arezou Khosravi

Mohsen Namjoo - The Wind Blows | محسن نامجو - باد وزنده

Vocals: Roxana sarrafi

Songwriter: Hadi haddadi

Ghararam

Ey Buseh-at
Vocalist: Mohsen Namjoo
Composed by: Ehsan Matoori 
Arranged by: Ali Montazeri

Phantasm

Ey Boose-at

Ey Buseh-at - ای بوسه ات Mohsen Namjoo, Ehsan Matoori محسن نامجو

هوشنگ ابتهاج : آزادی
ای شادی!
آزادی!
ای شادیِ آزادی!
روزی که تو بازآیی،
با این دل غم‌پرورد
من با تو چه خواهم کرد!

غم‌هامان سنگین است.
دل‌هامان خونین است.
از سر تا پامان خون می‌بارد.
ما سر تا پا زخمی،
ما سر تا پا خونین،
ما سر تا پا دردیم.
ما این دل عاشق را
در راه تو آماج بلا کردیم.

وقتی که زبان از لب می‌ترسید،
وقتی که قلم از کاغذ شک داشت،
حتی، حتی حافظه از وحشت در خواب سخن‌گفتن می‌آشفت،
ما نام تو را در دل
چون نقشی بر یاقوت،
می‌کندیم.

وقتی که در ان کوچۀ تاریکی
شب از پی شب می‌رفت،
و هول، سکوتش را
بر پنجرۀ بسته فرو می‌ریخت،
ما بانگ تو را، با فوران خون،
چون سنگی در مرداب،
بر بام و در افکندیم.

وقتی که فریب دیو،
در رخت سلیمانی،
انگشتر را یک‌جا با انگشتان می‌بُرد،
ما رمز تو را، چون اسم اعظم،
در قول و غزل قافیه می‌بستیم.

از می، از گل، از صبح،
از آینه، از پرواز،
از سیمرغ، از خورشید،
می‌گفتیم.
از روشنی، از خوبی،
از دانایی، از عشق،
از ایمان، از امید،
می‌گفتیم.

آن مرغ که در ابر سفر می‌کرد،
آن بذر که در خاک چمن می‌شد،
آن نور که در آینه می‌رقصید،
در خلوت دل، با ما نجوا داشت.
با هر نفسی مژدۀ دیدار تو می‌آورد.

در مدرسه، در بازار،
در مسجد، در میدان،
در زندان، در زنجیر،
ما نام تو را زمزمه می‌کردیم:
آزادی!
آزادی!
آزادی!

آن شب‌ها، آن شب‌ها، آن شب‌ها،
آن شب‌های ظلمت وحشت‌زا،
آن شب‌های کابوس،
آن شب‌های بی‌داد،
آن شب‌های ایمان،
آن شب‌های فریاد،
آن شب‌های طاقت و بیداری،
در کوچه تو را جستیم.
بر بام تو را خواندیم:
آزادی!
آزادی!
آزادی!

می‌گفتم:
روزی که تو بازآیی،
من قلب جوانم را
چون پرچم پیروزی
برخواهم داشت.
وین بیرق خونین را
بر بام بلند تو
خواهم افراشت.

می‌گفتم:
روزی که تو بازآیی،
این خون شکوفان را
چون دسته گل سرخی
در پای تو خواهم ریخت.
وین حلقۀ بازو را
در گردن مغرورت
خواهم آویخت.

ای آزادی!
بنگر!
آزادی!
این فرش که در پای تو گسترده‌ست،
از خون است.
این حلقۀ خون است.
گل‌خون است . . .

ای آزادی!
از ره خون می‌آیی،
اما
می‌آیی و من در دل می‌لرزم:
این چیست که در دست تو پنهان است؟
این چیست که در پای تو پیچیده‌ست؟

ای آزادی!
آیا
با زنجیر
می‌آیی؟ . . .

تهران، دیماه ۱۳۵۷
هوشنگ ابتهاج (هـ . الف. سایه)
از مجموعه «یادگار خون سرو»

Mohsen Namjoo - Morghe Sheyda مرغ شیدا نسخه کامل

Ehsan Matoori (Composer, Music Producer) 
Born in 1979 in Iran, Ehsan Matoori began learning Santoor (Persian-dulcimer) based on Maestro Faramarz Payvar’s method at age 9. He studied instrumental and vocal Radif (Persian musical repertory) with Parviz Meshkatian and Pashang Kamkar and later started teaching Santoor. Ehsan took lessons from Ardavan Kamkar, one of the greatest contemporary Santoor players of Iran known for his distinct playing style and tuning techniques. In addition to playing Santoor, Ehsan has studied music composition and harmony with Farhad Fakhroaldini and children's music with Soudabeh Salem. After moving to the United States in 2013, Ehsan performed with world music masters such as Sandeep Das (tabla), Jamal Mohamed (percussionist), Paul Sriji (mridangam), Maeve Gilchrist (jazz harp), Matthew Coley (marimba), Andrew Bleck (guitar), and Taher Khan (tabla). He has also been a member of SMU world music ensemble since 2013 and a member of the Silk Road Global Musicians Workshop as a faculty assistant and performer since 2016. He is the artistic director of the AramArt world music Young ensemble (visit: https://g.co/kgs/HxwQVS for more information). His first album “Phantasm” in collaboration with Mohsen Namjoo was published in 2019 and streamed more than 1,000,000 times and downloaded on all digital platforms. His love of learning about cultures and feeling  their melodies, has inspired his musical compositions which represent these cultures and bring new words to the world. Exploring diverse musical and poetic traditions around the world, Matoori has recently been working on a multilingual project called “The Voices and Bridges” in collaboration with Alireza Ghorbani, Bombay Jayashree, Olcay Bayir, Michael Kelly, Celia Woodsmith and etc, which was announced by the BBC world, BBC Persian and the Silk Road Project in July 2019 and July 2020. This album will be released in early 2021.