محمدرضا شجریان
شعر نظامی
زخم چو بر دل رسید، دیده پر از خون چراست؟ 
چون  تو  درون دلی ، نقش  تو  بیرون  چراست؟
خود  به  جهان در ، مرا ، یک دلکی بود و بس  
ما همه چون  یک دلیم، قصد شبیخون چراست؟

محمدرضا شجریان ؛ زخم چو بر دل رسید

آهنگساز : حسین علیزاده
آواز: محمدرضا شجریان


به کجا ها برد این امید ما را ، به کجا ها برد این امید ما را
به کجا ها برد ما را ، به کجا ها برد ما را

نشد این عاشق سرگشته صبور

نشد این عاشق سرگشته صبور
نشد این مرغک پر بسته رها
به کجا می روم یارا ، به کجا می برد ما را

ره این چاره ندانم به خدا ، به خدا
نشود دل نفسی از تو جدا به خدا
به هوایت همه جا در همه حال
به امیدی بگشایم شب و روز پر و بال
غم عشقت دل ما را
غم عشقت دل ما را به کجا ها برد یارا

محمدرضا شجریان ؛ به کجا ها برد این امید ما را

• تصنیف شیدایی
• پرویز مشکاتیان
• محمد رضا شجریان
• آلبوم آستان جانان
در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه صافی است غباری دارد
وز خدا می طلبم صحبت روشن رایی
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ورنه پروانه ندارد به سخن پروایی
کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست
گشته هر گوشه چشم از غم دل دریایی

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه صافی است غباری دارد
وز خدا می طلبم صحبت روشن رایی
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ورنه پروانه ندارد به سخن پروایی

زین دایره مینا خونین جگرم می ده
تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

www.facebook.com/gazooki

تصنیف شیدایی

سلسله موی دوست-استاد محمد رضا شجریان

سروچمان
اجرای سوییس
آواز : محمدرضا شجریان
داریوش پیرنیاکان : سه تار / جمشید عندلیبی : نی / مرتضی اعیان : تنبک
افشاری
(افشاری/جامه دران/ عراق)
شعر: حافظ
ای که مهجوری عشاق روا می‌داری		
عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب		ب
 امیدی که در این ره به خدا می‌داری
دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن
به از این دار نگاهش که مرا می‌داری
ساغر ما که حریفان دگر می‌نوشند		
ما تحمل نکنیم ار تو روا می‌داری
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست		
عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم		
از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری


ساز و آواز افشاری- سروچمان سوییس 1368

تصنیف قاصدک- شجریان

ساز و آواز دشتستانی- باباطاهر-محمد رضا شجریان- جمشید عندلیبی- داریوش پیرنیاکان

استاد شجریان با همراهی تار استاد داریوش پیرنیاکان
آلبوم انتظار
خرم آن روز كزين منزل ويران بروم _____ راحت جان طلبم وز پي جانان بروم‏
چون صبا با تن بيمار و دل بي‏طاقت _____ به هواداري آن سرو خرامان بروم‏
گرچه دانم كه به جائي نبرد راه غريب _____ من به بوي سر آن زلف پريشان بروم‏
به هواداري او ذره صفت رقص‏كنان _____ تا لب چشمه‏ء خورشيد درخشان بروم‏
در ره او چو قلم گر به سرم بايد رفت _____ با دل زخم‏كش و ديده‏ء گريان بروم‏
نذر كردم گر ازين غم بدر آيم روزي _____ تا در ميكده شادان و غزل‏خوان بروم‏
دلم از وحشت زندان سكندر بگرفت _____ رخت بربندم و تا ملك سليمان بروم‏
تازيان را غم احوال گرانباران نيست _____ پارسايان مددي تا خوش و آسان بروم‏
ور چو حافظ نبرم ره ز بيابان بيرون _____ همره كوكبه‏ء آصف دوران برو

استاد شجریان - خرم آن روز کزین منزل ویران بروم

کلام: عطار نیشابوری | آهنگساز: سعید فرجپوری | آلبوم: خورشید آرزو

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎
ای صبا گر بگذری بر زلف مشک افشان او
همچو من شو گرد یک یک حلقه گردان او
گاه از چوگان زلفش حلقه‌ی مشکین ربای
گاه خود را گوی گردان در خم چوگان او
جان او در جان تو گم گشت و دل از دست رفت
درد او از حد بشد گر می‌کنی درمان او
خوش خوشی در چین زلفش پیچ تا مشکین کنی
شرق تا غرب جهان از زلف مشک افشان او

چین زلف | همایون شجریان

کلام: هوشنگ ابتهاج | آهنگساز: محمدرضا لطفی | تنظیم: فریدون شهبازیان | آلبوم: جام تهی

www.facebook.com/delnavazan.playlist

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند
گذرگهی است پر ستم که اندرو به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند
چه چشم پاسخ است ازین دریچه های بسته ات
برو که هیچکس ندا به گوش کر نمی زند
نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست
و گرنه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

در کوچه‌سار شب | محمدرضا شجریان

غزل: مولانا | آهنگساز: حسین یوسف زمانی | تار: شهرام میرجلالی | آلبوم: بوی باران

www.facebook.com/delnavazan.playlist



ای خدا این وصل را هجران مکن
سرخوشان عشق را نالان مکن
باغ جان را تازه و سرسبز دار
قصد این بستان و این مستان مکن
چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن
خلق را مسکین و سرگردان مکن
بر درختی کآشیان مرغ توست
شاخ مشکن مرغ را پران مکن
شمع جمع خویش را برهم مزن
قصد این پروانه حیران مکن
نیست در عالم ز هجران تلختر
هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

ساز و آواز افشاری- سروچمان سوییس 1368

Ehsan P