شنیدم رفتی و یاری گرفتی ...

درت به جونم بلات به جونم😞😞😞

هم گوش شنفت و هم چشم دید...

Çend pak û Zelal Meqamî Deştî dijenê ❤️❤️❤️

برام همیشه این سوال مطرح بود که آیا استاد خود می‌دانست که نعمتی است از طرف خدا برا ما مردم ناسپاس

چه شود به چهره‌ی زرد من، نظری برای خدا کنی
که اگر کنی همه درد من، به یکی نظاره دوا کنی
تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و جان جهان تو را
ز ره کرم چه زیان تو را؟ که نظر به حال گدا کنی
ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم
همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی
تو کمان کشیده و در کمین، زنی ار به تیرم و من غمین
همه‌ی غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی
همه جا کشی می لاله‌گون، ز ایاغ مدعیان دون
شکنی پیاله‌ی ما که خون، به دل شکسته‌ی ما کنی
تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران
قدمی نرفته ز کوی آن، زچه رو به سوی قفا کنی

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

محمدرضا شجریان - آلبوم آستان جانان - ساز و آواز دشتی - باباطاهر

محمدرضا شجریان - ساز و آواز دشتی

دولت وصل (دشتی)
آواز : استاد محمدرضا شجریان
نی : استاد محمد موسوی
سه تار : استاد پرویز مشکاتیان

مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام
تو فارغی و به افسوس می‌رود ایام

شبی نپرسی و روزی که: «دوستدارانم
چگونه شب به سحر می‌برند و روز به شام؟»

به کام دل، نفسی با تو، التماس منست
بسا نفس که فرورفت و برنیامد کام

مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق
نه پای رفتن از این ناحیت، نه جای مُقام

چه دشمنی تو، که از عشق دست و شمشیرت
مطاوعت به گریزم نمی‌کنند اقدام

ملامتم نکند هر که معرفت دارد
که عشق می‌بستاند ز دست عقل زمام

بر آتش غم سعدی کدام دل که نسوخت؟
گر این سخن برود در جهان نماند خام!

آپلود : مردی که لب نداشت

دولت وصل (دشتی)، محمدرضا شجریان ، محمد موسوی ، پرویز مشکاتیان

از آلبوم گلبانگ سال 1356
سه تار زنده یاد استاد احمد عبادی
آواز استاد محمدرضا شجریان
شعر دوبیتی های باباطاهر

دلی دیرم چو مرغ پا شکسته
چو کشتی بر لب دریا نشسته
همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون می دهند ساز شکسته

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشیند خار مژگانم بپایت

به کشت خاطرم جز غم نروید
ز باغم جز گل ماتم نروید
ز صحرای دل بیحاصل مو
گیاه ناامیدی هم نروید

ساز و آواز استثنایی استاد شجریان ، دوبیتی های باباطاهر

گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل

ایا باد سحرگاهی گر این شب روز می‌خواهی
از آن خورشید خرگاهی برافکن دامن محمل

گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من
بگیرند آستین من که دست از دامنش بگسل

ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید
گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید - شجریان - سعدی

تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید ... 		مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید
کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر		 ... که آب دیده به رویش فرو نمی‌آید
جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب		 ... که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید
چه جور کز خم چوگان زلف مشکینت 		... بر او فتاده مسکین چو گو نمی‌آید
اگر هزار گزند آید از تو بر دل ریش		 ... بد از منست که گویم نکو نمی‌آید
گر از حدیث تو کوته کنم زبان امید		 ... که هیچ حاصل از این گفت و گو نمی‌آید
گمان برند که در عودسوز سینه من		 ... بمرد آتش معنی که بو نمی‌آید
چه عاشقست که فریاد دردناکش نیست		 ... چه مجلسست کز او های و هو نمی‌آید
بشیر بود مگر شور عشق سعدی را		 ... که پیر گشت و تغیر در او نمی‌آید

<سعدی>

محمّد رضا و همایون شجریان - هم آوایی در شوشتری

'Fading Bloom' is a exploration of the soul's quiet collapse. From an initial facade of formidable strength, the album meticulously strips away layers of defiance, charting a journey of internal dissolution. It's a meditation on loss and weary hope and leaves an indelible imprint, resonating with the quiet, transformative power of letting go.

Residual Light

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در برند به دوشم
بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکرده است از انتظار تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم
به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند می ننیوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
سعدی

آواز: شجریان
آهنگساز: پرویز مشکاتیان

سر عشق .... استاد شجریان ... پرویز مشکاتیان

تصنیف ماهور
شعر: جواد آذر
آهنگ: محمدرضا شجریان
آلبوم: سرو چمان

تصنیف بی‌همزبان - شجریان

دو چشمم درد چشمانت بچیناد 
مبو روجی که چشمم ته مبیناد 
شنیدم رفتی و یاری گرفتی 
اگر گوشم شنید چشمم مبیناد

محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتایان ساز و آواز دشتستانی آلبوم خراسانیات

Mohammad Reza Shajarian - Tasnif-e Bahar-e Delkash (Abu`ata)
Remastered by  Iranian Classical
دانلود: https://t.me/MusicKhaane/847
تصنیف بهار دلکش
آواز: محمدرضا شجریان
شاعر: ملک الشعرا بهار
آهنگساز: درویش‌خان
سرپرست ارکستر: فرامرز پایور
مدت زمان: ۴:۵۴ دقیقه
|
بی‌تردید خواندن مطلعِ تصنیف “بهار دلکش” در خاطر دوستداران پیش‌کسوتِ نغمه‌های ایرانی، یادهای خوش دههٔ پنجاه را جانی تازه خواهد بخشید. این تصنیف معروف سرودهٔ “ملک‌الشعرا بهار” است که زنده‌یاد “درویش‌خان” بیش از صد سال قبل با آهنگسازی جادویی خود، جاودانه‌اش کرده است و “محمدرضا شجریان” آن را به گلبانگی عاشقانه در گلهای تازهٔ شماره ۱۶۲ دلنشین‌تر ساخته است. شگفت این که با گذشت بیش از نیم قرن همچنان در نظر اهل دل، روح‌افزا و خاطره‌انگیز می‌نماید. نسخهٔ ریمستر شدهٔ این ترانه را پیشکش می‌کنیم و سلامت شجریان بزرگ را به دعا می‌طلبیم.

محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتایان ساز و آواز دشتستانی آلبوم خراسانیات

Ehsan Rezaiemah

Recent comments

salehi majid

Hamed Bani

Masoud Rasouli

Ramtin Khani

Related tracks