آواز دو تار- باباجان حسن‌اف- موسیقی فیلم در چشم باد- فلک را عادت دیرینه این است

چشم اتبست

مشك در ميان مردم ر وستايی و عشايری ،جنبه ی تقدس داشته است ، زيرا مظهر خير و بركت بوده و بقا و حيات جوامع ايلی مبتنی بر رونق و پايداری آن است .
به همين خاطر برای قداستش كه از بركت الهی مي ب شد،اشعار موزوني وجود دارد كه حكايت از نوعي جاندارگرايی(فتیشیسم ) دارد.بنابراين به هنگام مشك زنی ،زنان و دختران مشك زن با اين باور كه بر« برمشكه »كره ،زياد میشود،به خواندن اشعار و ابياتی مي پرداختند و با در دست گرفتن دسته های چوبي دو سر مشك كه به آنها« دسلقرت »گفته مي شد،شعر خوانی محلي آغاز میگشت و اين كار در تمامی زمان زدن مشك ادامه داشت و اين ابيات خوانده مي شد:

مه شكه سوره كه م هه ر هووه مه كه ی       نه زه ر خودا خه ير كووه مه كه ی
 (مشكه سرخ و قشنگم مدام هو هو می كند و براساس خواست و مشيت الهی خير جمع مي كند .يعني مشك من هر بار كه تاب می خورد گويی ندای هوهو سر می دهد و خدا را می خواند و با جلب نظرالهی خير و بركت را برايم جمع مي كند. )

مه شكه كه م ژه نيا ،كول كره په تی       له كوو بارم كيه نی قی مه تی
(حال كه مشك من زده شد و تماما تبديل به كره ی خالص شد .آب از كدام چشمه ی ارزشمند برايش بياورم كه آن را شستشو دهم . يعنی ،مشك من زده شده و سراسر ماست آن تبديل به كره شده است )

مه شكه ت بژه ن ،نيمه رو شه قه         ميوانه يل ها تین وه ده مه ته قه
(اي مشك زن مشكت را زودتر بزن هنگام ظهر است ،زيرا مهمانان دارند می آيند )

ئه ر مه شكه ی منی خاترم ديري        « هومو ه ی ره » ئه و سه رمناري
( اگر مشك من هستی و خاطرم را می خواهی ،بايد مرا بدهكارنکنی )

ضبط توسط ساسان فاطمی

آیین مَشک زنی - لرستان - رادیونواحی

همنوازی پیانو و 3 تار- سینا جهان آبادی ؛ امیر حسین سام

Sentiments (Soundtrack) Musique : de Garcia Del Estad Juan (Eau Rouge) 
Composé avec : Hollywood Orchestra Opus Edition , Native Instruments & Nexus 4 Hollywood 1/2/3/4 
Je remercie du fond du coeur tous ceux qui me soutiennent vous êtes les piliers de mes créations.
 Merci Eau Rouge
I sincerely thank all those who support me; you are the pillars of my creations.
Thank you, Eau Rouge.


Sentiments

Healing through love frequencies cymatics 


Healing with Love cells

با چشم‌ها

ز حیرت این صبح نابه‌جای
خشکیده بر دریچه‌ی خورشید  چارتاق
بر تارک سپیده‌ی این روز  پابه ‌زای،
دستان بسته‌ام را
آزاد کردم از
زنجیرهای خواب.

فریاد برکشیدم:

اینک
چراغ معجزه
مردم

تشخیصِ نیم‌شب را از فجر
درچشم‌های کوردلی‌تان
سویی به جای اگر
مانده‌ست آن‌قدر،

 

تا از کیسه تان نرفته تماشا کنید خوب
در آسمان شب
پرواز آفتاب را

 

با گوش‌های ناشنوای‌تان
این طُرفه بشنوید:
در نیم ‌پرده‌ی شب
آواز آفتاب را

 

دیدیم
گفتند: خلق نیمی
پرواز روشن‌اش را.آری

 

نیمی به شادی از دل
فریاد برکشیدند:با گوش جان شنیدیم ، آواز روشنش را

 

باری
من با دهان حیرت گفتم :

ای یاوه

        یاوه

             یاوه

                  خلایق !

مستید و منگ؟!!
یا به تظاهر تزویر میکنید؟

 

از شب هنوز مانده دو دانگی.
ور تائبید و پاک و مسلمان
نماز را
از چاوشان نیامده بانگی !

 

هر گاوگندچاله دهانی
آتش‌فشان روشن خشمی شد :

 این غول بین
که روشنیِ آفتاب را
از ما دلیل می‌طلبد.

 

توفان خنده‌ها...

 

خورشید را گذاشته،
میخواهد
با اتکا به ساعت شماطه دار خویش
بیچاره خلق را متقاعد کند

که شب
از نیمه نیز بر نگذشته است

 

توفانِ خنده‌ها...

 

من
درد در رگانم
حسرت در استخوانم
چیزی نظیر آتش در جانم پیچید.

 

سرتاسر وجود  مرا
گویی
چیزی بهم فشرد

تا قطره‌ای به تفته گی  خورشید
جوشید از دو چشمم.
از تلخی  تمامی  دریاها
در اشکِ ناتوانیِ خود ساغری زدم.

 

آنان به آفتاب شیفته بودند
زیرا که آفتاب
تنهاترین حقیقتشان بود
احساسِ واقعیتشان بود.
با نور و گرمی‌اش
مفهوم  بی ‌ریای رفاقت بود
با تابناکی‌اش
مفهومِ بی‌فریب صداقت بود.

 

ای کاش می‌توانستند
از آفتاب یاد بگیرند
که بی‌دریغ باشند
در دردها و شادی‌ هاشان

حتی
با نان خشکشان

 

و کاردهایشان را
جز از برای ِ قسمت کردن
بیرون نیاورند

 

افسوس
آفتاب مفهوم  بی‌دریغِ عدالت بود و

آنان به عدل شیفته بودند و
اکنون
با آفتاب گونه ای
آنان را
اینگونه دل فریفته بودند !!

 

ای کاش می‌توانستم
خون  رگان  خود را

من

قطره
       قطره
             قطره

                   بگریم     

تا باورم کنند.

 

ای کاش می‌توانستم
یک لحظه می‌توانستم ای کاش

 

بر شانه‌های خود بنشانم
این خلقِ بی‌شمار را،
گرد حباب  خاک بگردانم
تا با دو چشم خویش ببینند که خورشیدشان کجاست
و باورم کنند.

 

ای کاش
می‌توانستم!

با چشم ها

زمستان
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای
منم من، میهمان هر شبت، لولی وش مغموم
منم من، سنگ تیپاخورده ی رنجور
منم، دشنام پست آفرینش، نغمه ی ناجور
نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست، مرگی نیست
صدای گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان
نفسها ابر، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است.

Zemestan-NavaYab.Com

زمستان است. شهرام ناظری

هفته خاکستری: شعر و دکلمه: شهیار قنبری ـ آهنگ: واروژان ـ خواننده: فرهاد مهراد

همنوازی پیانو و 3 تار- سینا جهان آبادی ؛ امیر حسین سام

Ehsan Shafiee

Recent comments

Alizizo

Related tracks