کسی اطلاع نداره این صدا برای چه زمانیه و کجاست؟

سخن عشق
کنسرت تابستان 1386
گروه  آوا
شعر : سعدی
هر کس به تماشایی رفته‌ست به صحرایی		ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

کنسرت بزرگداشت شیخ سخن، حضرت سعدی،محمد رضا شجریان

مـن تـرک عـشـق شـاهـد و ساغر نمی‌کنم
صـد بـار تـوبـه کــــردم و دیـــگـــر نـمـی‌کنم
بـاغ بـهـــشـت و سـایه طوبی و قصر و حور
بــا خـــاک کـوی دوسـت بـرابـر نـمـی‌کـنـم
تـلـقیــن و درس اهل نظر یک اشارت است
گــفــتــم کــنــایــتـی و مـکـرر نـمـی‌کـنـم
هــرگــز نـمـی‌شـود ز سـر خـود خـبـر مـرا
تــا در مــیـان مـیـکـده سـر بـر نـمـی‌کـنـم
ناصح به طعـن گفت که رو ترک عشق کن
مـحـتـاج جـنـگ نـیـسـت بـرادر نـمـی‌کـنم

شهرام ناظری و کامکارها - من ترک عشق و شاهد ساغر نمی‌کنم

بی خوابی 

چه فرق می کرد زندانی در چشم انداز باشد
یا دانشگاهی؟
اگر که رویا تنها احتلامی بود بازی گوشانه
تشنج پوستم را که میشنوم
سوزن سوزن که میشود کف پا
علامت این است که چیزی خراب میشود
دمی که یک کلمه هم زیادی ست
درخت و سنگ و سار و سنگسار و دار
سایه دستی ست که می پندارد
دنیا را باید از چیزهایی پاک کرد
چقدر باید در این دو متر جا ماند تا تحلیل جسم حد زبان را رعایت کند؟
چه تازیانه کف پا خورده باشد
چه از فشار خونی موروث در رنج بوده باشی
قرار جایش را می سپارد به بی قراری
که وقت و بی وقت
سایه به سایه
رگ به رگ
دنبالت کرده است تا این خواب
...
تظاهرات تورم را طی می کنم در گذر دلالان
سر چهار راه صدای درشت میپرسد
ویدئو مخرب تر است یا بمب اتم؟؟؟
مسیح هم که بیاید انگار صلیبش را باید حراج کند
صدای زنگ فلز در دندانهای طلا
وخارش کپک در لاله های گوش
نصیب نسلی که خیلی دیر رسیده است
نه سینما و نه مهمانی در تاریخ
هجوم کاشفانی با تاخیر حضور
هزار کس می آیند و هزار کس میروند
و هیچ کس هیچ کس را به خاطر نمی آورد
صدا همان که میشنوی نیست
سگ از سکوت به وجد می آید و دزد بر سر بام بلند سماع میکند با ماه
زبان عزیز تر است اکنون یا دهان؟
که سنگ راه دهان را هزار بار تمرین کرده است
صدا که میشکند
حرف که چرک میکند
جمله ها که نقطه چین میشوند
پیری یا بچه ای که خود را می کشد
تازه معنا روشن میشود
سگی که می افتاد در نمکزار و...این نمک که خود افتاده است
خلاف رای اوللالباب نیست که ماه رنگ عوض کرده باشد
یا شب مثل آزادی زنگ زند
گچ سفید جای سرت را نشان میدهد
که چند سالی انگار در اینجا می نشسته ای
و رد انکارت افتاده است
بر دیوار
یا شاید نقشی مانده است از تسلیمت
گذاری اصلا نا تمام
و تازه این بی تابی که هیچ چیز آرامش نمی کند
در التهاب درهایی که باز میشوند و درهایی که بسته میشوند
کتابهایی که باز میشوند و دستهایی که بسته میشوند
دستهایی که سنگها را میپرانند
و سارهایی که از درختها میپرند
درختهایی که دار میشوند
دهان هایی که کج میشوند
زبانهایی که لال مانی میگیرند
صدای گنگ و چشم انداز گنگ و خواب گنگ
و همهمه
که می انبوهد
می ترکد
رویا که تکه تکه میپراکند
دانشگاهی که حل میشود در زندانی و چشم اندازی که از هم میپاشد
خوابی که میشکند در چشم و چشم که میخ میشود در نقطه ای
ونقطه
که می ماند منگ در گوشه ای از کاسه سر
که همچنان غلت میخورد
غلت میخورد
غلت میخورد

محمد مختاری 

‫بی خوابی _  محمد مختاری

محمدرضا لطفی آواز و سه تار

سلسله ی موی دوست_محمدرضا لطفی

۱ - تصنیف "مرا عاشقی شیدا تو کردی"

۲ - آواز "رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند"

۳ - تصنیف "هر دمی چون نی‌"

آواز بدون ساز استاد شجریان

محمد رضا شجریان _ آلبوم پیام نسیم

شجریان _ تصنیف _ سرو خجل

موسیقی‌ مقامی جنوب خراسان
دو تار: استاد غلامحسین سمندری باخرزی
آواز: ابراهیم شریف زاده

با دلبر رعنا برسانید سلامی

Ghoghaye_eshgh_bazan_*nedayegolha*

تصنیف شور {در فراق} آهنگ: محمدرضا شجریان، غزل: سعدی

ahmad shamlou . shabgir /احمد شاملو،  شبگیر

▪️▪️▪️ مَناعی
▫️گردانه‌ی بیژن الهی 
▫️صدایِ ارژنگ آقاجری
▫️ موسیقی: Maggot Brain, Funkadelic
▪️
▪️▪️
▪️▪️▪️
چه خبر؟ مرگِ عالَمی تنها،
خاطرش خُفته، شاهدش سَفَری.
جانِ جانان، کجا؟ ورای کجا.
گوشه زد با ستاره‌ی سحری.

چه خبر؟ مرگِ دل. گُلی ندمید
تا به لُطفِ هوا، به گریه‌ی ابر
از زمینْ رازِ آسمان نچشید
تازه شد داغِ لاله‌های طَری

چه خبر؟ مرگِ حَق‌ْحَق و هوهو.
لال شد مرغ و نغمه رفت از یاد،
تا که گُنگانِ ده‌زبانِ دورو
نازْمستی کنند و جلوه‌گری.

چه خبر؟ مرگِ قول و فصلِ خِطاب
سپر افکند هر زبان‌آور:
قَبَسی زنده کرد، نَک چه جواب
چون نَفَس بر میاوَرَد شجری؟

چه خبر؟ تا کمانِ غمزه کشید
از سَمَن تا چمن بشارت رفت؛
نَحْل پوسید و جز غبار ندید
کس بر اوراقِ بوستان اثری

دودِ دل تا برآوَرَد شبنم
از نظر رفت و یادِ غنچه نماند
شُکْرُلله که از صفای اِرَم
سَمَری ماند و لَیلةُ‌القَمَری

قصّه نو کرد و تَر نکردم مغز.
چه ثَمَر؟ هیچ، شاهدانِ چمن
همه رفتند و چون برآمد نَغْز
عِشْقِ پیچان به دارِ دیده‌وری،

دنیا تَیْهْ بود و بی سَروُتَه،
«خانه آباد»، گفت و دید و شنید
شاهدی می‌کُنند و بَه‌بَه‌بَه
.مگسِ بی‌مَریّ و خِیْلِ خَری

▪️ بیژن الهی

مَناعی | گردانه‌ی بیژن الهی بر شعری از منصور حلاج

خواننده: سپیده رییس سادات 
آهنگ ساز: رضا قاسمی

منم آن مست دهل زن
که شدم مست به میدان 
دهل خویش چو پرچم
به سر نیزه ببستم
چه خوش و بی خود شاهی
هله خاموش چو ماهی 
چو ز هستی برهیدم
چه کشی باز به هستم 
به لب جوی چه گردی
بجه از جوی چو مردی 
بجه از جوی و مرا جو
که من از جوی بجستم
دل من رفت به بالا
تن من رفت به پستی 
من بیچاره کجایم
نه به بالا نه به پستم
ز من ای ساقی مردان
نفسی روی مگردان 
دل من مشکن اگر نه
قدح و شیشه شکستم

آواز بدون ساز استاد شجریان

Ehsan Shafiee

Recent comments

Elnqd.

Ashi Safa

Saber Naderpour

Related tracks