Name: تصنیف دلبرا با صدای اشکان کمانگری و آهنگسازی حامد فکوری از آلبوم 10 تصنیف - 14 آبان by Ehsan Souri
Duration: 6 min 57 s
Description: تصنیف دلبرا با صدای اشکان کمانگری و آهنگسازی حامد فکوری از آلبوم 10 تصنیف

Facebook: https://www.facebook.com/pages/ManoHA/311091475575312?ref=bookmarks

Rahi Be Soye To

داستان کوتاه "روبه‌رو کجاست؟" از دلشاد امامی با صدای طاهر جام‌برسنگ
لینک داستان: https://delshade.wordpress.com/2014/08/10/%D8%B1%D9%88%E2%80%8C%D8%A8%D9%87%E2%80%8C%D8%B1%D9%88-%DA%A9%D8%AC%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%9F/

روبه‌رو کجاست؟

تصنیف دلبرا با صدای اشکان کمانگری و آهنگسازی حامد فکوری از آلبوم 10 تصنیف

ده تصنیف

تصنیف دلبرا با صدای اشکان کمانگری و آهنگسازی حامد فکوری از آلبوم 10 تصنیف - 14 آبان

برای اطلاع از آخرین و بروزترین اخبار، رویدادها، فستیوال ها و فراخوان ها در حوزۀ موسیقی به "سایت موسیقی هنر ما - پایگاه تخصصی هنر موسیقی ایران" مراجعه فرمایید. 
>>>> www.honaremaa.ir <<<<

honaremaa.ir

Arman Garshasbi - Shaghayegh - honaremaa.ir

مسيحاي جوانمرد من ! اي ترساي پير پيرهن چركين 
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آي 
دمت گرم و سرت خوش باد 
سلامم را تو پاسخ گوي، در بگشاي
منم من، ميهمان هر شبت، لولي وش مغموم 
منم من، سنگ تيپاخورده ي رنجور 
 منم، دشنام پس آفرينش، نغمه ي ناجور 

زمستان است

[BibakMusic.com]

Omid Nemati Teran | امید نعمتی - ترن

تَنِش 

باقر قربانی هویه 
 آهنگساز: ماهان فرزاد
_
خواب، سرگردان میان کوچه های شب
کوچه ها در پچ پچ تب
میخُرامد از فراز دشت های دور، با آرامشی سنگین،
                                                      نرم نرمک باد
داغ از هُرمِ نفسهایش
لحظه های تب زده، شب ناک،
 میدمد در کوچه های تنگ آبادی
آتش از سرشاخههای باد
                           میریزد
قطره های راز، از شب نقطه های دورخیزِ خیره
                                                     میبارد
بر مزار کومه های لخت آبادی

رودی از سرچشمۀ بنبست،
                                میخیزد
روح من جاری میان رود
رود، جاری از بُنِ احساس
آبخوردش چشمۀ بیآب اندیشه
کشتزارِ خشکِ احساساتِ همسایه
در هوای خالی مرداب
                          مدفون است
ابرهای کهنۀ چرکین بر این مرداب 
                                    گریان است
در نگاه شعله های شمع
 قطره های آتشین جامِ شب 
                             جاری است

رازناک فکر بکر دختری در جامه ای از نور
در خیال دفتری ممنوع
                        می جوشد.

می سراید، نغمه ها از یادهای دور یا نزدیک
                                          بر آتش
خاطرات سوگ پروانه:
- روزگاری بود، روزی بود
نهرهای زندگی از باوری سرشار
در عروق شهر،
                 جاری بود
در هوای نبض جنگلها، تپشهای محبت بود
سایه سار هر درختی، آبشار ریزش صوت قناری بود
هر چنار و نارون بید معلق، کاج

یادگار نازنینی بود

رازدار عشق «مجنون» شور «لیلی» بود
شعلۀ شمعی، چراغی، هیمه ای روشن
خانه هامان را
              صفا میداد

گاه گاهی نیز
با ادب فالی ز دیوان «لسان الغیب»
                             دل ها را،
                                  جلا میداد  
 
بر سپیدار و اقاقی
شور اوای کبوترهای عاشق بود
میربود آرامش از دیوارۀ مهتاب
زنگها را می زدود از چشم آئینه
رود را امواج سیمین دست و رو میشست
شب، کنار زهره و ناهید
در دل مهتابی دریاچه،
                        تن میشست
مرغ آتش خوار
در میان شعله های دوردست ماه
در دل مرداب میرقصید.

روزگاری بود، روزی بود

دختران کولیِ سرمسست
قلبها پر شور
در نگاه سبزشان امواج بیتاب رهایی
                                  نور افشان بود
آرزوهایشان کنار دست
در کپر هاشان کمی مانده به آبادی
یا کنار چادری آن سوی نخلستان،
                سرود مهر، میخواندند.
نوجوانانشان – (نفس ها گرم)
پیرهاشان- (مرد یا زن)
                          خود تفاوت چیست؟
زندگی را در میان دستهای پینه بسته ناز میکردند
سینه ها، بی کینه،
                    سرشار از صداقت بود
ناگهان در کودکی، طفل بهاران مرد
اوج رویش در نگاه خشک باران مرد
بلبل از نامهربانی چمن افسرد
گل ز داغ او به باغ زندگی پژمرد
ماهِ افسونگر – چراغ آسمان- خاموش
اهرمن با اورمزد اینک شده در جوش
شب، به ولگردی رها در کوچه های شهر
                             کوچه ها اما اسیر شب
                             جاده ها باریک
                             قاصدک، دلتنگ
«بوعطا» سر داده بر جای«چکاوک»
                                «غوک»
شب، کنار جاده، وامانده
بذر امواج سیاه از دامن چیندار
                            افشانده
بر سر هر روزن و هر بام
خوابگاه ایمن تردید گسترده
لایه لایه، بر هوا، دریا، زمین،
                         بر کوه،
 سفر ه های پر ز هیچ از هیچ گسترده
تا چه روید از نهال این شبِ تردید ناک مست!
؛؛
دخمۀ کوتاه من،
                  اینجاست
سایۀ لرزان این بید خزان آلود آبادی
تک درخت خشک تنهائی
جز به بامِ سایه بان گون، کومۀ کوتاه من
ناخن انگشت بر بام و درِ دیگرکسان
                                       هرگز نمیساید.
هیچکس اما نمیداند،
گناه از کیست!
لیک میدانم، من امّا خوب میدانم
دخمۀ کوتاه را جز این نمیشاید
بامهای پست را، جز این نمیباید
این گناه از ماست،
                     آری...
                           این گناه ماست...
                                            میدانم!
—
طرح جلد: مسعود مرگان

Aghazi Digar

Tension

Tension | تنش

سه تار: پیمان قدومی زاده
آواز: الهه امیدواری

ساز و آواز ماهور

Kamancheh player & Naration : Sina Alam
Arranger: Afshin Mohseni
Summer 2020

Midnight

«کهن‌ترین داستانِ جهان»، نویسنده: رومن گاری - مترجم: ابوالحسن نجفی؛ از کتابِ فرانسویِ «درود بر پیشتازانِ نامدارِ ما»، و کتابِ فارسیِ «بیست‌ویک داستان از نویسندگانِ معاصرِ فرانسه»، به انتخاب و ترجمۀ ابوالحسن نجفی، نشر نیلوفر، تهران، چاپ پنجم زمستان ۱۳۹۲.
عکس: رومن گاری و همسرش جین سیبرگ.

Kohantarin_Daastaan_Jahaan

همایون شجریان

شعر: حسین منزوی
آسمان ابریست… از آفاقِ چشمانم بپرس
ابر بارانیست؛ از اشک چو بارانم بپرس!
تخته دل در کف امواج غم؛ خواهد شکست
نکته را از سینه سرشار طوفانم بپرس…
در همه لوح ضمیرم؛ هیچ نقشی جز تو نیست
آنچه را میگویم؛ از آیینه جانم بپرس…
آتش عشقت؛ به خاکستر بدل کرد آخرم!
گر نداری باور، از دنیای ویرانم بپرس…

شعر: غلامرضا طریقی
نبودی و نشنیدی؛ دلم به گریه نشسته… میان خاطره هایت…
چه کرده ای که پس از تو، به هر کجا که تو بودی غمی نشسته به جایت؟!
کجای این شب هجران؛ کجای این همه راهی؟
که از دریچه چشمت؛ نمیرسم به نگاهی…
بگو که از غم عشقت؛ چگونه جان برهانم؟
چگونه این همه غم را؛ به هر طرف بکشانم
نه پای رفتن از اینجا نه طاقتی که بمانم…
چگونه دست دلم را به دست تو برسانم؟

تصنیف دلبرا با صدای اشکان کمانگری و آهنگسازی حامد فکوری از آلبوم 10 تصنیف - 14 آبان

Ehsan Souri

Related tracks