A Lament for Existence

What is vital for perception is isolation. 
Finding one’s self is unavoidably possible in silence and solitude. In order to reach their inner souls the artists have willingly created a continuous and extended isolation. They try to live in the society yet can only search for those sophisticated layers in solitude; the search and discovery of that respected twinkle. This time isolation has aimed all of humanity. The isolation of humankind. Indeed from the heart of this isolation opulence and light shall come forth.
__________________________________
مرثیه ای برای بودن

آنچه برای شهود ضروری ست ، انزوا ست.
یافتن خویشتنِ خویش الزاما در تنهایی و سکوت مُیسّر می‌شود.هنرمند در دستیابی به درونیات خویش مُدام و ممتد انزوا را خودخواسته ایجاد می‌کند.می کوشد در جمع زندگی کند اما ناگزیر است آن لایه های متعالی را فقط و فقط در تنهایی جست و جو کند.جُستن و کشفِ همان (آنِ )مُحترم.این بار انزوا تمام بشریت را نشانه گرفته.انزوای انسان.از دل این انزوا بی شک شکوفایی و نور بیرون میزند.
___________________________________

A Lament for Existence[David Six/Hesam Inanlou]

هیــچ

Ye Nafar


من نام كوچه هاي بسياري را از ياد برده ام 
نشاني خانه هاي بسياري را از ياد برده ام 
و اسامي آسان نزديكترين كسان دريا را…!
راستي آيا به همين دليل ساده نيست 
كه ديگر هيچ نامه هاي به مقصد نمي رسد؟!
نه ري را ! 
سالها و سالها بود 
كه در ايستگاه راه آهن 
در خواب و خلوت ورودي همة شهرها
كوچه ها ، جاده ها ، ميدان ها 
چشم به راه تو از هر مسافري كه مي آمد
سراغ كسي را مي گرفتم كه بوي ليموي شمال و
شب حلال دريا را مي داد.

چقدر كوچه هاي خلوت بامدادي را 
خيس گريه رفتم و در غم غروب باز آمدم.
من مي دانستم تو از ميان روشن ترين رؤياهاي روزگار 
تنها ترانه هاي سادة مرا برگزيده اي 
چرا كه من هنوز هم خسته ترين برادر همين سادگانِ 
زمينم ، ري را !
هر بار كه نام تو بر دفتر گريه هاي من جاري شد
مردماني را ديدم كه آهسته مي آمدند
همانجا در سايه سار گريه و بابونه 
عطر ترا از باغ پروانه  به خواب كودكان خود مي خواندند.
مردمان مي فهمند 
مردمان ساكت و مردمان صبور مي فهمند 
مردمان ديري ست كه از راز واژگان سادة من 
به معناي بعضي از آوازها رسيده اند .
رازي دارد اين سادگي ،
اين است رؤيا 
معلوم است كه بعد از نامه ها 
مرا آوازي از تحمل اوقات گريه آموخته اند .
كجا مي روي حالا؟! 
بيا ،هنوز تا كشف نشاني آن كوچه 
حرف بسيار و
وقت اندك و
آسمان هم كه باراني ست !؛
اصلاً فرض كه مردمان هنوز  درخوابند،
فرض كه هيچ نامه اي هم به مقصد نرسيد ،
فرض كه بعضي از اينجا دور ،
حتي نان از سفره و كلمه از كتاب،
شكوفه از انار و تبسم از لبانمان گرفته اند ،
با رؤياهامان چه مي كنند؟

Khosrow Shakibaei- Neshaaniha 4 / خسرو شکیبائی- نشانیها ۴

Land Down Under - Men at Work cover

A Sort of Homecoming

Untouchable (Part 2) (Live)

SETAREH AHOO BY SOHEILA GOLESTANI
MUSIC:HOMAYOUN KHORRAM
LYRICS:SAYEH
ARRANGEMENT:BABAK SHAHRAKI


بازخوانی نیست

soheila golestani (setare ahoo)

در قرنطینه قسمت دوازدهم: ادامه تاریخ انقلاب از پروژه ی « می نووور » ( سال ۱۳۶۰ ) و شعر « دف » از دکتر رضا براهنی

In Quarantine 12 در قرنطینه قسمت دوازدهم

شعر و صدای هوشنگ ابتهاج

#سایه #هوشنگ_ابتهاج #هوشنگ_ابتهاج_سایه

همزاد

My reverb-drenched cover of Graham Nash's Prison Song. Graham Nash is one of my all-time favourite artists.

Land Down Under - Men at Work cover

Elie_Haddad

Related tracks