en çok İsmet Özel 😻

Ş 2

Ses - Kelime

şiir

kesitler

şiirler

Şiir

Yilmaz Erdogan - Yağdıkça

MÜNACAAT
eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

bu yaşa erdirdin beni,gençtim almadın canımı
ölmedim genç olarak ,ölmedim beni leylak
büklümlerinin içten ve dışardan
sarmaladığı günlerde
bir zamandı
heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye
ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende.
vakti vardıysa aşkın,onu beklemeliydi
genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için
halbuki aşk,başka ne olsundu hayatın mazereti
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
vay ki gençtim
ölümle paslanmış buldum sesimi.

hata yapmak
fırsatını Adem’e veren sendin
bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana
gençtim ve ben neden hata payı yok diyordum hayatımda
gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi
haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne
bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini
tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi.

çeşme var,kurnası murdar
yazgım
kendi avcumda seyretmek kırgın aksimi.

gençtim ya,ne farkeder deyip geçerdim
nehrin uğultusu da olur,dalların hışırtısı da
gözyaşı,çiğ tanesi,gizli dert veya verem
ne fark eder demişim
bilmeden farkı istemişim.
vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık!
yola madem
çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım
hava bozar,yüzüm eğik giderdim yine
yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar
yola devam ederdim.

gençtim işte şehrin o yatık raksından incinen yine bendim
gelip bana çatardı o ruh tutuşturucu yalgın
onunla ben
hep sevişecek gibi baktık birbirimize.
bir kez öpüşebilseydik dünyayı solduracaktık.

oysa bu sürgün yeri,bu pıtraklı diyar
ne kadar korkulu yankı bulagelmiş gizlerimizde
hani yok burda yanlışı yoklayacak hiç aralık
bütün vadilere indik bir kez öpüşmek için
kalmadı hiç bir tepe çıkılmadık
eriyeydik nesteren köklerine sindiğimizce
alıcı kuş pençesiyle uçarak arınaydık
ah,bir olaydı diyorduk vakar da yoksanaydı
doğruydu böyle kan telef olmasın diye çabalamamız
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladık
gönendi dünya bundan istifade
dünya bayındırladı:
bir yakış,bir yanış tasarımı beride
öte yakada bir benî adem
her gün küsülü kaldık.

bunca yıl bu gücenik macera beni tutuklu kılan
artık bu yaşa erdirdin beni,anladım
gençken almadın canımı,bilmedim
demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş
çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer
çiğ tanesi sanmak ne cüret,gözyaşıymış
insanın insana raptolduğu cevher.

şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?

İsmet Özel - Münacaat (Kendi Sesinden)

Onur Ünlü'den "Sen Aydınlatırsın Geceyi"

Vokal: Mehmet Erdem
Söz: Ülkü Alper
Müzik: Atahualpa Yupanqui
Düzenleme: Alper Atakan
Keman & Akordeon: Özge Metin
Kontrbas: Raim Paksoy
Klasik Gitar & Piyano: Alper Atakan
Kayıt & Mix & Mastering: Alper Atakan

Yarayla alay eder yaralanmamış olan. / Sen Aydınlatırsın Geceyi

SÜRGÜN ÜLKEDEN BAŞKENTLER BAŞKENTİNE

IV

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
Ayaklarımdan belli
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Zaman çarpılmış atın son hayali
Ev miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkis'in
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikârsın sen bellisin.
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti sapan ölümsüz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgelendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca'da Emirgân'da
Kandilli'nin kurşunî şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yâr vardır
Yoktan da vardan da öte bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden umut kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır

Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili

Sezai KARAKOÇ

Sezai Karakoç - Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine (Okuyan: Sacit Onan)

İÇİMDEN ŞU ZALİM ŞÜPHEYİ KALDIR YA KENDİN GEL YA BENİ ORAYA ALDIR
İSMET ÖZEL
1975

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak
ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım
kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar
kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak
onların yardımıyla dünyamıza acıdım. 

Dünya. Çıplak omuzlar üzerinde duran.
Herkes alışkın dölyatağı bersalarla ağulanmış bir dünyaya
Benimse dar
çünkü dargın havsalamın
gücü yok bazı şeyleri taşımaya.
Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah
sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu
sakın Styks sularının heyulası sanmayın
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu,
biraz üzgün ve Ömer öfkesinde biraz
öyle hisab katındayım ki katlim savcılardan sorulmaz
ne kireç badanalı evlerde doğmuş olmak
ne ellerin hırsla yaban tutuşu
ne fabrikalarda biteviye üretilmekte olan kahır
dev iştihasıyla bende kabaran aşkı
yetmez karşılamaya.
İnsanlar
hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır
o ferah ve delişmen birçok alınlarda
betondan tanrılara kulluğun zırhı vardır
çelik teller ve baruttan çatılınca iskeletim
şakaklarıma dayanınca güneş
can çekişen bir sansar edasıyla
uğultudan farkedilmez olunca konuştuğum
kadınların sahiden doğurduğuna
toprağın da sürüldüğüne inanmıyorum
nicedir kavrayamam haller içinde halim
demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm
bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü
su içtiğim tas bana merhaba dedi, duydum
duydum yağmurların gövdemden ağdığını.

Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden
aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan
sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları
bir harfin başlattığı yangın ile söndür
beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım
öyle mahzun
ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın.

İsmet Özel - İçimden Şu Zalim Şüpheyi Kaldır Ya Sen Gel Ya Beni Oraya Aldır  (Kendi Sesinden)

Hayatımda ilk defa bir babanın ölümünden sonra gelişen olayların bu kadar gerçekçi anlatıldığını gördüm. Haber vermek için dayıların amcaların aranması, başın sağolsun telefonları, ölüm sonrası aile pskolojisi, mahallelilerin yardımları ilgileri, evin en büyüğünün ne kadar kötü durumda olursa olsun dik durma çabaları herşeyiyle mükemmel bir bölümdü

Sezai: "Çocuklar babalardan önce ölmesin Metin! Sırayla olsun her şey." 

Sezai: "Çocuklar babalardan önce ölmesin Metin! Sırayla olsun her şey" (Kardeş Payı)

#ardagunsur #sadecesiir Takip et: #facebook.com/sthchn

Uçurumun Kenarındayım Hızır - (Kuşçu - Ömer Lütfü Mete)

MANASTIRLI HİLMİ BEY`E 1. MEKTUP
EDİP CANSEVER

eser; Edip Cansever
seslendiren; Eser Gökay

İşte şu yağmurlar, işte şu balkon, işte ben
İşte şu begonya, işte yalnızlık
İşte su damlacıkları, alnımda, kollarımda
İşte yok oluşumdan doğan kent
Hiçbir yere taşınıyorum, kendime sızıyorum yalnız
Ben dediğim koskocaman bir oyuk
Koltuğun üstünde, aynadaki yansıda
Bir oyuk! sofada, mutfakta, yatağımda
Yaşamayı tersinden kolluyorum sanki
Yetişip öne geçiyorum sık sık. Sözgelimi
Bir iki saatte bitiveriyor bir mevsim
İyi
Bugün pazartesi mi? kapının, pencerenin durumu
Salıyı gösteriyor.
Salondaki büyük saati sattım
Saatin ölçebileceği
Herhangi bir zaman parçası yok
Gittiği yeri bilmeyen böcekler gibiyim
Bir oyuğa, oyulmuş bir yaşama
Ne gereği var ki saatin
Balkona çıkıyorum sürekli
Yollar yollar yollar katediyorum sanki böylece
Bir semtin ilk rengini alıyorum
Örneğin Ümraniye’de bir çay bahçesindeyim
Bazan
Anılardan anılara bir yol
Ve
Anılardan anılara sallanan bahçe
Hangi yaprağı koparsam son anı avucumda kalıyor
İyi.
Yeniköy’de bir kahve içer miyiz, dedim bu sabah
Bu sabah bu sabah
Oralı olmadı kimse -pazartesi miydi-
Oyuğumdan çıkmıştım tam, begonyamsa güller içinde
Nasıl?
Güllerse güller içinde yani
Ve balkon demirinde bir martı. Dedim ki
Deniz şuralarda bir yerde olmalı
Çıt yok evin içinde
Deniz şuralarda bir yerde olmalı
Çıt yok
Sanki dünyadaki bütün çay ocakları kapalı
Ve göklerden tepelere inen bir sokak
Ya da bir akarsuyum ben
Denizse
Şuralarda..
Yok önemi bir iki gün kaldı -martı-
Balkonda
Deniz de öldü sonra, martı da
İyi iyi.
Suyu tutmak gibi bir şeydi hepsi
Günler -seni anımsadığım zaman-
Birden Kurtuluş’tan Taksim’e giden bir tramvay görüntüsü
Mavi bir elektirik çakımı tellerde
Sanki kar yağıyor da sürekli, Tepebaşı’ndayız
Karlar gıcırdıyor ayaklarının altında
Besbelli Gümüşsuyu’ndayız, Rus lokantasındayız
-Ne tuhaf, biz her zaman her yerdeyiz ikimiz-
Şarap içmişiz, üşüyoruz
Dışarda dünya silinmiş
İkimiz ikimiz ikimiz
Böyle birkaç defa ikimiz
Sonra ki bir fotoğrafa dönüşüyor her şey
Nasılsa
Sarı emmiş, mordan çekinmiş, kahverengi bir fotoğrafa
Sahi, kalınca bir şeyler giyinmeliyim ben
Üşümüyorum da
Bende herkes var, diyen bir kızın titrek
Sesleri dökülüyor kucağıma
Dudaklarım kan mavisi bugün.
Biz burda iyiyiz, biz burda çok iyiyiz
Biz burda kırk yaşındayız hepimiz
Dördümüz bir kişiyiz de ondan
İçimizden biri uyuyor olsa, falan filan
Onu bekliyoruz bir kişi olmak için
Evet evet, yanılmıyorum ben
Bir iki kişi kaldığımız zaman yanılabilirim
Doğrusu ya
Yanılmak her şeyi yeniden görmek gibi bir şey oluyor
Duvardaki vitray, begonya
Begonya, vitray
Kurtuluşla Asmalmıescit birbirine geçiyor
Bir tramvayın durmasıyla durmaması arasındaki ayrım
Karanfil kokuyorsa biraz
Yeni koparılmış bir demet karanfilim ben
Saçlarını soğuk ve uzun.
Ne diyordum? yağmurlar, evet
Üşümüyorum ürperiyorum sadece
Biçimini zorlayan bir kedi gibi
Dur biraz
Kapı çalındı, hayır, telefon
Telefon kapı telefon
İkisi birden mi yoksa
Yoksa
Ne telefon ne kapı
Bir şimşek sesi hiç olmazsa
O da değil
Ses filan duymadım ki ben
Yuvarlandıkça büyüyen
Bir kartopunun yumuşak sesi mi? belki
İki sesi taşıyan bir ses
Neden olmasın
Biraz önceki gibi
Üstümden biri kalkmıştı -yok canını-
Öyle değil, bir gölgeydi hepsi hepsi
Yer değiştiren gezgin bir gölge
Bahçedeki ceviz ağacından
İçeri sürüklenen.

Edip Cansever - Manastırlı Hilmi Bey’e I. Mektup

Her Şey Tekrardır Biraz, Arkadaş Z. Özger

Cigerxwîn ya da Cegerxwîn (1903, Batman - 22 Ekim 1984, Stockholm), Kürt şair, yazar ve tarihçi.

Cegerxwîn - Bilbil

Beyaz Ölüm Kuşları, Arkadaş Z. Özger

AH! BEN BUNDAN SONRA BİR KARI SEVMEK 
AH MUHSİN ÜNLÜ

Eser; Ah Muhsin Ünlü
Seslendiren; Eser Gökay

ah! ben bundan sonra bir karı sevmek
başkasını sevmek*
-burçak’a evet


işte sen gülüyorsun
ve beni daha geniş bir salona almış oluyorlar
gözlerim dönüyor sevdadan, merkezden değil
tam beş milyon park oluyorum , mavzerler caba
defterime tartışmasız bir kuzu çiziyorum da!

şehri ispatlamaktan geliyorum heykeller hala bitmiş
bak ben sana ay aldım al ay aldım bak ben sana
hem fischer de sebt günü çekilmişti galiba
bir defterime kuzu tartışmasız çiziyorum da!

sana bir gülü olmamanın biyolojisinden soruyorum de ki :
‘sanmıyorum bu, bir beygirin metale meylettiğini bildirsin’
kalemi kurdelayla dersem babam annemi dövmesin
defterime çiziyorum bir kuzu tartışmasız da!

rimbaud okumuşuz gibi soluyor şurdaki tank bak
hiç sevişmediğimiz için doğruluyor matbaa
haydi gel şapkamızı türkiye’ye gömelim
defterime bir çiziyorum tartışmasız kuzu da!ah! ben bundan sonra bir karı sevmek
başkasını sevmek*
-burçak’a evet


işte sen gülüyorsun
ve beni daha geniş bir salona almış oluyorlar
gözlerim dönüyor sevdadan, merkezden değil
tam beş milyon park oluyorum , mavzerler caba
defterime tartışmasız bir kuzu çiziyorum da!

şehri ispatlamaktan geliyorum heykeller hala bitmiş
bak ben sana ay aldım al ay aldım bak ben sana
hem fischer de sebt günü çekilmişti galiba
bir defterime kuzu tartışmasız çiziyorum da!

sana bir gülü olmamanın biyolojisinden soruyorum de ki :
‘sanmıyorum bu, bir beygirin metale meylettiğini bildirsin’
kalemi kurdelayla dersem babam annemi dövmesin
defterime çiziyorum bir kuzu tartışmasız da!

rimbaud okumuşuz gibi soluyor şurdaki tank bak
hiç sevişmediğimiz için doğruluyor matbaa
haydi gel şapkamızı türkiye’ye gömelim
defterime bir çiziyorum tartışmasız kuzu da!

Ah Muhsin Ünlü - Ah! Ben Bundan Sonra Bir Karı Sevmek

Ülkü Tamer - Konuşma (Seslendiren: Haluk Bilginer - Güneşin Oğlu)

Beş Kardeş - Nazım lan sen bilirsin niye böyle akşam olunca hüzün çöküyor insana ?

Bu yaşa erdirdin beni,gençtim almadın canımı 
ölmedim genç olarak,ölmedim beni leylak 
büklümlerinin içten ve dışardan 
sarmaladığı günlerde 
bir zamandı 
heves ettim gölgemi enginde yatan 
o berrak sayfada gezindirsem diye 
ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende. 
Vakti vardıysa aşkın,onu beklemeliydi 
genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için 
halbuki aşk,başka ne olsundu hayatın mazereti 
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise 
vay ki gençtim 
ölümle paslanmış buldum sesimi. 

Hata yapmak 
fırsatını Adem’e veren sendin 
bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana 
gençtim ben ve neden hata payı yok diyordum hayatımda 
gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi 
haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne 
bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak 
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini 
tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş 
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi. 

Çeşme var,kurnası murdar 
yazgım 
kendi avcumda seyretmek kırgın aksimi. 

Gençtim ya,ne farkeder deyip geçerdim 
nehrin uğultusu da olur,dalların hışırtısı da 
gözyaşı,çiğ tanesi,gizli dert veya verem 
ne fark eder demişim 
bilmeden farkı istemişim. 
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine 
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık! 
Yola madem 
çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım 
hava bozar,yüzüm eğik giderdim yine 
yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar 
yola devam ederdim. 

Gençtim işte şehrin o yatık raksından incinen yine bendim 
gelip bana çatardı o ruh tutuşturucu yalgın 
onunla ben 
hep sevişecek gibi baktık birbirimize. 
bir kez öpüşebilseydik dünyayı solduracaktık. 

Oysa bu sürgün yeri,bu pıtraklı diyar 
ne kadar korkulu yankı bulagelmiş gizlerimizde 
hani yok burda yanlışı yoklayacak hiç aralık 
bütün vadilere indik bir kez öpüşmek için 
kalmadı hiç bir tepe çıkılmadık 
eriyeydik nesteren köklerine sindiğimizce 
alıcı kuş pençesiyle uçarak arınaydık 
ah,bir olaydı diyorduk vakar da yoksanaydı 
doğruydu böyle kan telef olmasın diye çabalamamız 
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladık 
gönendi dünya bundan istifade 
dünya bayındırladı: 
Bir yakış,bir yanış tasarımı beride 
öte yakada bir benî adem 
her gün küsülü kaldık. 

Bunca yıl bu gücenik macera beni tutuklu kılan 
artık bu yaşa erdirdin beni,anladım 
gençken almadın canımı,bilmedim 
demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş 
çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer 
çiğ tanesi sanmak ne cüret,gözyaşıymış 
insanın insana raptolduğu cevher. 

Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi 
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu 
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde 
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin 
tütmesi gereken ocak nerde?
 
İsmet Özel

Münacaat

Sana Layık Değilim (1965) filminden bir tirad. 

edit: abdulkadir özer 

Sadri Alışık anlatıyor...

BEKLENEN

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti  istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar? 

Sedat Peçinkaya - Beklenen (Necip Fazıl Kısakürek)

"gel dur önüme
Sen benim sahiliğimsin!.."

o Senin nasırlı ellerin var ya, boyalı ojeli ellere değişmem ben Nâciye!..

- Diyelim ki gitmedim. Seninle beraber olmaya devam ettik. Ne değişecekti?
Sabahları beraber uyanırdık. Ben senden önce kalkardım. Senin uyuyuşunu izlerdim, sonra sen uyanırdın. Bana gülümserdin. Sonra, sabahları çayı tek şekerli içtiğini, günün diğer saatlerinde şekersiz içtiğini biliyor olurdum, o ilk şekeri ben atardım çayına, zarifçe eritişini izlerdim. Sonra, en çok boynundan öpülmeyi sevdiğini biliyor olurdum. Sonra dışarı çıkardık. Dışarda yağmur yağıyor olurdu. Biz şemsiyeyi almazdık. Sırılsıklam olurduk. Sonra sen bana sokulurdun. Ama saçağın altına hiç girmezdik. Sonra sen üşütürdün. Ayakların buz gibi olurdu. Ben sana en sevdiğin o mavi çoraplarını getirirdim. Sonra bayramları babaannenin mezarını ziyarete giderdik. Hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. Hiçbir şey yapmazdım, gözyaşlarını silmezdim, seni teselli etmezdim. Orada öylece ağlayışını izlerdim. Başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. Sonra.. sonra hiçbir şey yapmazdık. Öylece otururduk. Çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. Hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık.

Fakat Muzeyyen Bu Derin Bir Tutku - Hayat bizi yalancı cikarana dek her bildigimizi dogru sanirdik

https://www.youtube.com/watch?v=wqCOk7aZNfg

İsmet Özel - Aynı Adam (Max Richter - A Blessing)

- sevdâ mı belâ, belâ mı sevdâ, sen ne bilirsin ey Allah'ın delisi!.. -

https://twitter.com/ahmuhsinunluu
https://youtu.be/hk48ufNrYO0
Demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim 
göğsünde hazin ayak izleri eski Şubatların 
onu yaralar kıpırdatıyor 
ve o sertelmektedir yaralardan 
kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri 
saçları bukleli bir çocuğu öperek uyandıran 
içimize güneşler bırakan nal sesleri. 
Keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın 
varınca bayrakları, marşları duyuyorum 
başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor 
durup dineliyorum bütün taframla 
bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün 
hantal yüreklerin olduğu orda. 

Kesik kolları var aşkın 
döl ve inat barındıran. 
Hırpanî bir okşayışla akşam 
yanaşınca çocuklara 
ben karakavruk yüzümün arkasında 
kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum 
bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan 
halksa kal'am onu kal'a kılan benim 
boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü 
çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. 

Ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri 
çünkü kavganın göbeğidir benim yerim 
canlarım, kollarında Parti pazubentleri 
dik başlar, erkek haykırışlarla 
göndere, en yukarlara çekiyorlar 
en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini. 
Yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan 
yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde 
kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor 
köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime? 
Asfalt yakıyor genzimi 
asfalt adamlarını topluyor aramızdan 
yıkılıp omuzdaşlarının seslerine 
yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi. 

Ben merd-i meydan 
yani toprağın ve kanın gürzü 
güllerin bin yıllık mezarı bendedir 
yukardan bakarım efendilerin pusatlarına 
insanların bütün sabahlarını merak ederim 
gök hırpalanmaktadır merakımdan 
ıtır kokan benim yumruklarımdır 
benim kavgamdır o, aşk diye tanınan. 

Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara 
vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın 
vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa 
Zülküf de vursun. 
Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim.

*Sieg des Lichtes - Ludwig Fahrenkrog

Evet, İsyan - İsmet Özel (Efkan Şeşen - Polyushka Polye)- Deus Ex Machina

Feqiyê Teyran - Bizan ku min yar tu yî
Helbest: Feqiyê Teyran
Deng: Rêşad Sorgul

Bizan ku min yar tu yî
Dil jê birîndar tu yî
Ez kuştim yekcar tu yî
Kubkub li min çar tu yî
Bi destî hem yar tu yî
Pir li min kubar tu yî
Ê xezeb sendî ez im
Di qeyda benda ez im
Xweş-qeda eîla tu yî
Cama peyala tu yî
Xweş-bejin bala tu yî
Delal di mala tu yî
Berbextê tala tu yî
Nîmetê ala tu yî
Ê b’şewqa xala tu yî
Daîm dinalî ez im
Zar zar dikalî ez im
Harot di çalî ez im
Dûr ji wî halî ez im
Yar di xeyalî ez im
Milhema derdan tu yî
Li baxî werdan tu yî
Nûra li perdan tu yî
Li baxî bilbil ez im
Muqîmê dilkul ez im
Bi ahê xulxul ez im
Ê xem lê nazil ez im
Qalibê bêdil ez im
Sotiyê sêxil ez im
Horiya Rehman tu yî
Mohra Silêman tu yî
Denanê Îsa tu yî
Min dikî derman tu yî
Xweş dikî derman tu yî
Bi ah û kovan tu yî
Ê tu hebandî ez im
Işqê şewandî ez im
Lewma lumandî ez im
Dermanê jara tu yî
Heyva li çarda tu yî
Sêva li dara tu yî
Gula bihara tu yî
Tîjî nûbara tu yî
Xutba l’mihdara tu yî
Ê xêrq di xwînê ez im
Ê kuştî birînê ez im
Ê dûr ji şeynê ez im
Aşiq bi beynê ez im
Wekî di şînê ez im
Xerîb ji şînê ez im

Mehbûba pirnaz tu yî
Rinda xweşrimbaz tu yî
Qewî li dilxwaz tu yî
Ereba dilbaz tu yî
Gerden sî û gaz tu yî
Ya b’tewq û gulwaz tu yî
Ê malik wêran ez im
Hewceyê xêran ez im
Dînê di dêran ez im
Mehrûm ji sêran ez im
Kuştî bi kêran ez im

Ya qenc li dinya tu yî
Ya l’ber kehniya tu yî
Xetba enbiya tu yî
Nûra rohniya tu yî
Mehbûba dila tu yî
Nûra zemîna tu yî

Aşiqê nûrê ez im
Wekî di gorê ez im
Kela difûrê ez im
Dûr ji hizûrê ez im
Darê tenûrê ez im

Mihra firengî tu yî
Sultanê zengî tu yî
Ê şahî rengî tu yî
Ya b’keyf û dengî tu yî
Tîra xedengî tu yî
Kivanê cengî tu yî

Ê ku dikarî ez im
Qewî nikarî ez im
Temîmê Darî ez im
Dîwanfişarî ez im
Bi ah û zarî ez im
Ê tîr lê barî ez im
Min ah û meded tu yî
Yûsifê emred tu yî
Mehbûba bêhed tu yî
Durê Zeberced tu yî
Reyhana eswed tu yî
Min can û cesed tu yî
Nesaxê bêjan ez im
Taziyê ‘uryan ez im
Ê b’kul û derdan ez im
Mecrûh ji qehran ez im
Ê xurî şêran ez im
Feqiyê Teyran ez im

Feqiyê Teyran - Bizan ku min yar tu yî

Deli Gibi Uykum Var Nermin - Alper Gencer

Cahit Sıtkı Tarancı - Desem ki

Necip fazıl kısakürek- Sakarya

Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri geçirmez
kimseyi ateşten korumaz kelimelerim
kılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına
uçtum ama uçuşum
radarlarla izlendi
gayret ettim ve sövdüm
bu da geçti polis kayıtlarına.

Haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar
ruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye
kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa
laboratuvarda çalışanlara sorarsanız
ruhum sahte
evi Nepal'de kalmış
Slovakyalı salyangozdur ruhum
sınıfları doğrudan geçip
gerçekleri gören gençlerin gözünde.
Acaba kim bilen doğrusunu? Hatta ben
kıyı bucak kaçıran ben ruhumu
sanki ne anlıyorum?

Ola ki
şeytana satacak kadar bile bende ondan yok.
Telaş içinde kendime bir devlet sırrı beğeniyorum
çünkü bu, ruhum olmasa da saklanacak bir şeydir
devlet sırrıyla birlikte insanın
sinematografik bir hayatı olabilir
o kibar çevrelerden gizli batakhanelere
yolculuklar, lokantalar, kır gezmeleri
ve sonunda estetik bir
idam belki...
Evet, evet ruhu olmak
bütün bunları sağlayamaz insana.

Doğruysa bu yargı
bu sonuç
bu çıkarsama
neden peki her şeyi bulandırıyor
ertelenen bir konferans
geç kalkan bir otobüs?
Milli şefin treni niçin beyaz?
Ruslar neden yürüyorlar Berlin'e?
Ne saçma! Ne budalaca!
Dört İncil'den Yuhanna'yı
tercih edişim niye?

Ben oysa
herkes gibi
herkesin ortasında
burada, bu istasyonda, bu siyah
paltolu casusun eşliğinde
en okunaklı çehremle bekliyorum
oyundan çıkmıyorum
korkuyorum sıram geçer
biletim yanar diye
önümde bir yığın açalya
bir sürü çarkıfelek
gergin çenekli cesetleriyle
önümde binlerce çiçek
korkuyorum sıra sende
sen de başla ve bitir diyecek.
Yo, hayır
yapamaz bunu, yapmasın bana dünya
söyleyin
aynada iskeletini
görmeye kadar varan kaç
kaç kişi var şunun şurasında?

Gelin
bir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar!
Bana kötü
bana terkettiğiniz düşünceleri verin
o vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınız
ah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar
onları verin, yakınmalarınızı
artık gülmeye değer bulmadığınız şakalar
ben aştım onları dediğiniz ne varsa
bunda üzülecek ne var dediğiniz neyse onlar
boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniz
içinizde kırık dökük, yoksul, yabansı
verin bana
verin taammüden işlediğiniz suçları da.

Bedelinde biliyorum size çek
yazmam yakışık almaz
bunca kaybolmuş talan
parayla ölçülür mü ya?

Bakın ben, birçok tuhaf
marifetimin yanısıra
ilginç ödeme yolları bulabilen biriyim
üstüme yoktur ödeme hususunda
sözün gelişi
üyesi olduğunuz dernek toplantısında
bir söyleve ne dersiniz?
Bir söylev: Büyük İnsanlık İdeali hakkında!
Yahut adınıza bir çekiliş düzenleyebilirim
kazanana vertigolar, nostaljiler
karasevdalar çıkar.

Yapılsın adil pazarlık
yapılsın yapılacaksa
işte koydum işlemeyi düşündüğüm suçları
sizin geçmiş hatalarınız karşısına.
Ne yapsam
döl saçan her rüzgarın
vebası bende kalacak
varsın bende biriksin
durgun suyun sayhası
yumuşatmayı bilen ateş
öğüt sahibi toprak
nasıl olsa geri verecek
benim kılıcımı.