Sevdiğim şiirler

Şiir

ismet özel

epilog Sesli Şiirler

epilog'da yayımlanmış tüm sesli şiirler.

köşe

Gırtlağımda bir harf büyüyor 
buna dayanacağım 
dişlerim kamaşıyor yıldızlardan 
buna da. 
Kabaran bir çarpıntı oluyor şehir. 
Artık yırtarak açtığımız zarflarda 
ne kargış, ne infilak 
yalnız 
koynunda çaresiz, çıplak 
isyan işaretleri taşıyan 
bir ergen cesedi. 
Kabaran bir çarpıntı oluyor şehir 
uyusam bir dağın benimle uyuduğu oluyor 
her gün şehrin ortasında bir ergen ölüyor 
domuzuna ölüyor bankerlere durarak 
noterden onaylı kağıtlara durarak 
mevlit ilanlarına durarak. 
Yunmadık saçlarını okşuyoruz, yavrum. 
- Yüzümüzde dolanan bir mayhoş kahkaha - 
Gırtlağımda bir harf büyüyor 
gırtlağımızda. 

Sarp bir güvercin düşüyor yüreğimden 
buna dayanmalıyım 
ölünce bir partizan gibi ölmeliyim 
sabahın kuşluk vaktine savrulan 
savrulan savrulan ergen ölüleri gibi. 
Şehrin şarkısını söylediğim zaman 
yağız bir kımıltı oluyor sesim 
korku ve cüzam 
korku ve cüzam 
korku… 
Ne beklenebilir artık namlulardan. 
Harçlar karılmış duruyordur 
hem de kara 
bir gerdek olarak yaşıyoruzdur kendimizi 
ne beklenebilir. 
Yırtarak açtığımız zarflarda 
büyük tecimevlerinde, büyük çarşılarda 
pokerde-sinemada-genelevlerde 
ne bir suçlu çağrışımı, ne karabasan 
yalnız o herkesler 
o herkesler kendine akarak boğulan 
ve sürdüren bir güleç kocamışlığı. 
Bereketli kuşlar serpeceğim ayaklarıma 
genzimi yakarak 
bir cinayet türküsü söyleyeceğim ben de 
ölürsem bir partizan gibi öleceğim 
azgın bir gebelik halinde. 

Beni dinmeyen bir mavilik kanırtıyor 
buna dayanamam 
bir çeteci dişleriyle söküyor kanımdaki çiviyi 
buna da. 

Radyodan silah sesleri geliyor 
ter kokusu geliyor, ayak 
aksayan bir şey örtüyor 
yüreğimin kabzasını 
olmadık sesler geliyor radyodan 
beynimde korkunç bir vida olarak 
ergen ölüleri 
artık ellerimi bu rahlelerden ayırsam 
boyunbağımın ve gülüşümün o kirli 
rahatlığından, yırtık uğultusundan şehrin. 
Umudunun ayak seslerini okşuyoruz, yavrum. 
Kuşandığımız 
bu alkol kokusu bize ne getirdi ki! 
ÇIKSAM 
gök 
şarlayarak devrilse ardımdan 
- ölürsek bir partizan gibi ölmeliydik - 
yürüsem parçalanmış bir ceset tazeliğinde 
yürüsem beynimde kıpkızıl bir serinlik 
sonra denizler devirebilirim dudaklarımdan 
sonra aşk, sonra dirlik: Partizan

Deus ex Machina*

Partizan • İsmet Özel

Tozludur saçlarım, 
Saçlarımdan devrilmiş sarayların dumanları savrulur 

Yüzüm yanıktır 
Yüreğime bir karanfil sokuludur 
Ve partizanca darbelerin dünyaya ilen şavkı 
Benim göğsüme göğsüme vurup durur. 

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum 
Bahar da sürgülenir içime katranlar da 
Hem koşarak yarattığım sevgiler vardır 
Hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum. 
Beni sular 
Kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda 
Ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular 
umutlu sakinlikleri, lohusalıklarıyla. 

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum 
Kökten dallara yürüyen sular gibi 
Yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne 
Yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir 
Dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye 
Torna tezgahlarında demir. 
Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen 
Yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri 
Kanla dolar pazuları tarladakinin 
Hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki 
Gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm 
Yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri. 

Aynı adam Ekim günlerinden beri gümbür gümbür gelirim 
Teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş 
Portakallar fırlatarak parlıyor benim adımlarımla 
Anladım neden yorgunluk 
Gülümserlik getiriyor insana 
Hayatın bana başat 
Bana avrat oluşunu öğrendim 
İşçiler bunu kurşunlanarak öğrendi 
On beşinde bir arkadaş 
İnancını savunurken yargıca 
Anladı bulana durula akmakta olan şeyi. 

Yürüyorum 
Azarlanıyorum fışkıran başaklarla 
İki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu 
Hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından 

Gözlerim nemli değil. 
Gözlerim namlu.

Aynı Adam • İsmet Özel

İnsan
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
bu söz asıl anlamını kavradı
geçti çıvgınların, çıbanların, reklamların arasından
geçti tarih denilen tamahkâr tüccarı
kararmış rakamların yarıklarından sızarak
bu söz yüreğime kadar alçaldı
damar kesildi, kandır akacak
ama kan kesilince damardan sıcak
sımsıcak kelimeler boşandı
aşk için karnıma ve göğsüme
ölüm için yüreğime sürdüğüm eczâ uçtu birden
aşk ve ölüm bana yeniden
su ve ateş ve toprak
yeniden yorumlandı.

Dilce susup
bedence konuşulan bir çağda
biliyorum kolay anlaşılmayacak
kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın
yanık yağda boğulan yapıların arasında
delirmek hakkını elde bulundurmak
rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için
bana deha değil
belgeler gerekli
kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza
gençken
peşpeşe kaç gece yıllarca
acıyan, yumuşak yerlerime yaslanıp uçardım
bilmezdim neden bazı saatler
alaturka vakitlere ayarlı
neden karpuz sergilerinde lüküs yanar
yazgı desem
kötü bir şey dokunmuş olurdu sanki dudaklarıma
Tokat
aklıma bile gelmezdi
babam onbeşli olmasa.

Meyan kökü kazarmış babam kırlarda
ben o yaşta koltuğumda kitaplar
işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı
cebimde kırlangıçlar çılgınlık sayfaları
kafamda yasak düşünceler, Gide mesela.
Kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana
gecenin anlamı tıkansın diye ıslık çalar
resimli bir kitaptan çalardım hayatımı
oysa hergün
merkep kiralayıp da kazılan kökleri
Forbes firmasına satan babamdı.

Budur
işte bir daha korkmamak için korkmaz görünen korku
işte şehirleri bayındır gösteren yalan
işte mevsimlerin değiştiği yerde buharlaşan
kelepçeler, sürgünler, gençlik acılarıyla
güç bela kurduğum cümle işte bu;
ten kaygusu yüklü ağır bir haç taşımaktan
tenimin olanca ağırlığı yok oldu.
Solgun evler, ölü bir dağ, iyice solmuş dudak
bile bir bir çınlayan
ihtilal haberidir
ve gecenin gümüş ipliklerden işlenmiş oluşu
nisan ayları gelince vücudu hafifletir
şahlanan grevler içinde kahkahalarım küstah
bakışlarım beyaz bulutlara karşı obur
marşlara ayarlanmak hevesindeki sesim
gider şehre ve şaraba yaltaklanarak
biraz ağlayabilmek için
fotoğraflar çektirir
babam
seferberlikte mekkâredir.

İnsanın
gölgesiyle tanımlandığı bir çağda
marşlara düşer belki birkaç şey açıklamak
belki ruhların gölgesi
düşer de marşlara
mümkün olur babamı
varlık sancısıyla çağırmak:
Ezan sesi duyulmuyor
Haç dikilmiş minbere
Kâfir Yunan bayrak asmış
Camilere, her yere

Öyle ise gel kardeşim
Hep verelim elele
Patlatalım bombaları
Çanlar sussun her yerde

Çanlar sustu ve fakat
binlerce yılın yabancısı bir ses
değdi minarelere:Tanrı uludur Tanrı uludur
polistir babam
Cumhuriyetin bir kuludur
bense
anlamış değilim böyle maceralardan
ne Godiva geçer yoldan, ne bir kimse kör olur
yalnız
coşkunluğu karşısında içlendiğim şadırvan
nüfus cüzdanımda tuhaf
ekmek damgası durur
benim işim bulutlar arşınlamak gün boyu
etin ıslak tadına doğru
yavaş yavaş uyanmak
çocuk kemiklerinden yelkenler yapıp
hırsız cenazelerine bine bine
temiz döşeklerin ürpertisinden çeşme
korkak dualarından cibinlikler kurarak
dokunduğum banknotlardan tiksinmeyi itiraz
nakışsız yaşamakları
silâhlanmak sanarak
çıkardım
boğaza tıkanan lokmanın hartasını
çıkınımda güneşler halka dağıtmak için
halkı suvarmak bin saçlarımda bin ırmak
ıhtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış
hazırmış zaten duvar sıkılmış bir yumruğa
fly Pan-Am
drink Coca-Cola

Tutun ve yüzleştirin hayatları
biri kör batakların çırpınışında kutsal
biri serkeş ama oldukça da haklı.
Ölümler
ölümlere ulanmakta ustadır
hayatsa bir başka hayata karşı.

Amentü • İsmet Özel

Sabah şairin üstüne saldırıyor
yaşamaktan bir güneşle kaplanıyor onun kalbi
onun kalbi topraktan sıyrılıyor
aşk dahi sıyrılıyor topraktan
gözlerini tanıyorsunuz: çaylak sürüleri
beyni: aç kuşlardan bir ambar.
Bir kıyısına ilişmiyor dünyanın
Allah'ın ve devletin dibinde insanlar
onu barutla karıştırıyor
ve zerdali çiçekleriyle.
Ahali kapısını taşlıyor onun
onun için develer kesiyor halk
aşka ve kavgaya aydınlık getiren kalbi
topraktan sıyrılıyor.

Ben
topraktan sıyrılıyorum
buğular
ve aşiret rüzgarları kanımda.
Arklardan gece vakti sular
kaç zaman ayaklarıma
yaslı bir selam gibi dokundu
kopartılmış yapraklarımdan ibaretti hüzün
dedim rahmet yağar ben yürürken
gece benim ardımda
taşıdım kara gençliğimi dağların damarında
hep döşümde yaratkan, patlayıcı bir kimya
beynimde hep manalı bir uçurum.

Benim hayranlığımdan inlerdi şehir
ben atlara ve uzaklar hayrandım
kendi ehramlarını bile tanımayan kadınlar
ansızın patlak verirdi baharda.
Dudaklarımda çürükler vardı
dağ çiçeklerinden ötürü.
Irmaklara salardım kendimi
ruhumda kaynar adımlarla gezinen dünya
bana hain sevgilimdi.

Yaşamak debelenir içimde kıvrak ve küheylan
beni artık ne sıkıntı ne rahatlık haylamaz
çünkü ben ayaklanmanın domurmuş haliyim
Yürüsem rahmet boşanacak.
ve sana bir karşılık vereceğim

Sana bir karşılık vereceğim
toprağı deşen boğuk sesimle
sana bir karşılık vereceğim
amansız kum fırtınası altında
sana bir karşılık vereceğim
birbiri üstüne yığılırken günler
ey taşan suların imkanı
ey taşan suların bekareti sana
bir karşılık vereceğim.

Yaşamak Umrumdadır • İsmet Özel

Bu yaşa erdirdin beni,gençtim almadın canımı
ölmedim genç olarak ,ölmedim beni leylak
büklümlerinin içten ve dışardan
sarmaladığı günlerde
bir zamandı
heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye
ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende.
Vakti vardıysa aşkın,onu beklemeliydi
genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için
halbuki aşk,başka ne olsundu hayatın mazereti
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
vay ki gençtim
ölümle paslanmış buldum sesimi.

Hata yapmak
fırsatını Adem ve veren sendin
bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana
gençtim ve ben neden hata payı yok diyordum hayatımda
gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi
haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne
bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini
tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi.

Çeşme var,kurnası murdar
yazgım
kendi avcumda seyretmek kırgın aksimi.

Gençtim ya,ne farkeder deyip geçerdim
nehrin uğultusu da olur,dalların hışırtısı da
gözyaşı,çiğ tanesi,gizli dert veya verem
ne fark eder demişim
bilmeden farkı istemişim.
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık!
Yola madem
çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım
hava bozar,yüzüm eğik giderdim yine
yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar
yola devam ederdim.

Gençtim işte şehrin o yatık raksından incinen yine bendim
gelip bana çatardı o ruh tutuşturucu yalgın
onunla ben
hep sevişecek gibi baktık birbirimize.
bir kez öpüşebilseydik dünyayı solduracaktık.

Oysa bu sürgün yeri,bu pıtraklı diyar
ne kadar korkulu yankı bulagelmiş gizlerimizde
hani yok burda yanlışı yoklayacak hiç aralık
bütün vadilere indik bir kez öpüşmek için
kalmadı hiç bir tepe çıkılmadık
eriyeydik nesteren köklerine sindiğimizce
alıcı kuş pençesiyle uçarak arınaydık
ah,bir olaydı diyorduk vakar da yoksanaydı
doğruydu böyle kan telef olmasın diye çabalamamız
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladık
gönendi dünya bundan istifade
dünya bayındırladı:
Bir yakış,bir yanış tasarımı beride
öte yakada bir benî adem
her gün küsülü kaldık.

Bunca yıl bu gücenik macera beni tutuklu kılan
artık bu yaşa erdirdin beni,anladım
gençken almadın canımı,bilmedim
demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş
çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer
çiğ tanesi sanmak ne cüret,gözyaşıymış
insanın insana raptolduğu cevher.

Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?

Münacaat • İsmet Özel

Ali Lidar - Oralet

NE GELİR ELİMİZDEN İNSAN OLMAKTAN BAŞKA
EDİP CANSEVER

eser; Edip Cansever
seslendiren; Eser Gökay

Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da.

Hiçbir şey ! Kadınlar geçtiği o kadın kokusu anlarında
Yıkanmış, mayhoş ve taranmış duygularıyla
Dönüşür içimizde az menekşe, bir sarmaşık
Menekşe, hadi neyse, mor deriz sarmaşıklara
Mor deriz, mor bilinir çünkü, bir yandan güneşler kurur
Her yandan güneşler kurur, sanki yaz günüyledir
Bir adam kayboluyordur bir taşra sıkıntısıyla
Deriz ki, “şuram ağrıyor” bir de, “başım dönüyor”, “yanıyor
avuçlarım”
Belki de bir çığlık mı bu, bu seziş, bu yakınma
Bir çığlık, hem de nasıl, katılmış, donmuş,yaşıyorcasına
Uzansak ellerimizde uzansak avuçlarımızda, bir çığlık
Nedir mi ellerimiz-korkunçtur bir elin bir köşesinde insan
olmalarıyla-
Korkunçtur insan olmalarıyla kıyısında bir yüreğin
Kıyısında gibi yangından, çok karanlıktan geçilmez caddelerin
Ve korkunç anlamsız gözlerinde ha dünya ha bir park
bekçisinin
Korkunçtur insan olmaları, bir ceset, suda bir şapka gibi
sallanaraktan

Bitmeyen bir selam gibi, hastayken, inceyken, yalnızlıklarda
aranan
Korkunçtur-bunu anlıyoruz-bir yüzün en çoğul beyazında
Korkunctur insan olmaları güz ortalarında, eriyen türbe
ışıklarında
Ve korkunçtur eriyip kaybolmaların bir köşesinde insan
olmalarıyla
Korkunçtur korkunç!
Diyerek: ben kimim, kime anlatıyorum, neyi anlatıyorum
ayrıca
Neyim ben, bu olanlar ne, ya kimdir tüketen isteklerimi
Tüketen kim. Hani görmeden daha, sezmeden herşeyin bittiğini
Ama ne zaman saçları kurularken çok eski bir alışkanlıkla
Çökerken üstümüze bir sözün, bir gümüş kupanın o sebepsiz
inceliği
Ansızın bir ürperişte: bitti mi herşey bitti mi
Yoo, hayır! öyleyse kimdir tüketen isteklerimi
Bir rüzgar, duyulup binlercesi birden bir rüzgar
Birakıp giden beni bir kenara, bir uzağı, yada bir boşluğu bırakır
gibi
Ve ben ki hazırımdır bir süre unutulmaya
Ama hep sorulur gibidir benden: ben şimdi ne yapsam acaba.
Ben şimdi ne yapsam, ben şimdi ne yapsam kaç kere yalnız
Hem bunu kaç kere söylemek, ne türlü söylemek adına
Eskimiş fırçalarda, kırılmış şişelerde, tozlanmış ilaç kutularında
Okunmaz kitaplarda, uzaksı giyişlerde çocuksuz avlularda
Anlamsız kahvelerde, bir yolun çok ucunda, asılmış koyun
butlarında
Ben şimdi ne yapsam, ben işte ne yapsam kaç kere yalnız
Kaç kere yalnız, ama kaç kere yalnız, gene kaç kere insan
olmalarımla

Kapansam, evlere kapansam, yıkanmış bir deniz bulacaksam orada
Anılar bulacaksam- anılar mi dediniz ? ne sesli bir vuruşma
Odalar bulacaksam, odalarda kadınlar, çiçekler, çok aynalar
Rakılar, gene rakılar, kırıklar sonsuz yaralar
Bulacaksam orada, bir koltuğu bir koltuğa doğru
Bir yüzü bir yüze, bir eli bir ele doğru yaklaştıran çocuklar
Sinekler bulacaksam, kaskatı yapan boşluğu, sinekler
Zorlanmış bir gülüşten-iğrenip birden-kusmalar, bulantılar
Bulacaksam belki de: susanlar, bilmem ki niye susanlar
Ölüler bulacaksam-ölü gözleri onlar, cesetler, giderek dışa
vurmalar
Ne dedik, dışa vurmalar mı, yani ilk aydınlığı mı ölümün
Ölümün ilk aydınlığı mı, ne dedik, sahi biz ne deseydik bu
konuda
Ne deseydik bilmiyorum, ama var bu kadarcık birşey insanın
sonsuzunda
Bu kadarcık bir şey-İyi ya, peki, şimdi kim var sırada
Sakın haaaa!. biz yoğuz, bizi unutun, yok deyin adımıza
Yok deyin çünkü biz..biz işte korkuyoruz ne güzel korkumuzla
Ne güzel ellerimizle.. Başlayın, hadi başlasanıza
Örneğin bir kahve falı ? Az müzik ? Diyorum biraz İskambil!..
Ama hiç seslenmeyelim-seslenmeyelim-içimizden oynayalım
ayrıca
- Dört kişiyiz!
- Hayır on!.
- Bin kişiyiz!
- Bana kalırsa..
Ne kadarcık bir fark var bizimle bütün insanlar arasında
Öyleyse başlayalım: Koz kupa! Ah şu sinek onlusu bire bir
unutulmaya
Çayınız soğuyacak! Çayınız mı dediniz ? Ne tuhaf biraz
anlıyorum

- Üç karo!
- Pas diyorum!
- Susalım baylar, dört kupa!
Ah şu sinek onlusu! Koz kupa! Çayınız mı dediniz ? Susalım!
Susalım-Niye susalım-Anılar mı dediniz ? Ne sesli bir
vuruşma!
Ya sonra ? Bırakın şu sonrayı, bilmem ki nedir o sonra
Gene mi, başladınız mı ? peki şimdi kim var sırada
Sakın haaaa!. biz yoğuz, bizi unutun, yok deyin adımıza
Yok deyin çünkü biz..biz işte korkuyoruz ne güzel korkumuzla
Ne güzel ağzımızla.. Yok canım, ben var ya, istiyorum sırada
olmayı istiyorum-Sahi mi- ama isterseniz siz olun
Siz olun, biz olalım kim olacak ? -Hep böyle oyalansanıza
Yani “Şu sinek onlusu, susalım baylar, koz kupa.”
Gibi oyalansanıza
Biraz oyalansanıza.

Bir oyun başka olamaz oyundan gibi
Bir söz başka olamaz sözden gibi
Bir şey başka olamaz şeyden gibi
Tam öyle gibi, varıyor gibi bir mutluluğa
Ne gelir elimizden insan olmaktan başka
Ne gelir elimizden insan olmaktan başka

Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da.

Hiçbir şey ! Kimse bir gün gözlerimi sevmeyecek korkuyorum
Bir yaşlı kadın en erkek boyutunda

Kendisiyle çiftleşecek kaç kere yalnız
Kaç kere yalnız, kaç kere şaşırmış, bitkin kaç kere
Bir ölgün ses bulacak sesinden çok uzaklarda
Vardır ya, hani bir yer, uzakta çok uzakta
Ölüm mü- yok canım, çok sesli bir evrende çok erken daha
Üstelik bilmiyoruz da, doğrusu bilmiyoruz, ölüm mü, bunu
hiç bilmiyoruz
Diyoruz: yaşasak çıkmazları, sevişsek olmayanlarla
Tavşansı sıçramalarla bitirsek şu ormanı
Böylece, niye olmasın, işte bir orman daha
Sanki bir gölgeye geldik; yorulduk, acıktık, susadık biraz
Ve doyduk, ve içtik, ayıldık bir anlamda
Ayıldık ve sorduk, baktık ki hep ormandayız
Kaç kere ölmemişiz, kaç kere sormamışız, bu kaçıncı dalgınlığımız
Yani kaç sesli bir evrende kaç kere yalnız
Ne ölmek, ne ansımak! sadece yaşamakla
Tam öyle gibi.. Demeyin: eh, biraz yorulsak da
Demeyin, sakın haa, yok şu kadar bir şey insanın sonsuzunda
Biz şimdi ne yapsak, biz şimdi ne yapsak, biz işte biraz
bilmiyoruz ya
Diyoruz: yaşasak çıkmazları, sevişsek olmayanlarla.

Edip Cansever - Ne Gelir Elimizden İnsan Olmaktan Başka

AKARSUYA BIRAKILAN MEKTUP
HASAN HÜSEYİN KORKMAZGİL

eser; Hasan Hüseyin Korkmazgil
seslendiren; Eser Gökay
            
incecikti
gül dalıydı
dokunsam kırılacaktı
dokunmadım
kurudu  

gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç
ağaçlar bükmesinler n'olursun boyunlarını
neden akşam oluyorum tren kalkınca
kırlangıçlar birdenbire çekip gidince
mendiller sallanınca neden tıkanıyorum
öyle çok acımasız ki öyle birdenbire ki
az önceki çiçekler nasıl da diken diken
gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç  o sularda çimdik, bitti; köprüleri geçtik bitti
o elmanın tadı orda, o kuş çoktan öttü, bitti
artık çocuk değiliz, susarak da bir şeyler diyebiliriz
günler devlet alacağı, yıllar bir kadehcik buzlu rakı
oyunlar oyuncaksı, oyuncaklar eski şarkı
kavaklara oklu yürek çizip duran o çakı
nerde şimdi nerde şimdi, nerde o kan sarhoşluğu
gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç

Hasan Hüseyin Korkmazgil - Akarsuya Bırakılan Mektup

YOKUŞ YOL`A
TURGUT UYAR

eser; Turgut Uyar
seslendiren; Eser Gökay

Güllerin bedeninden dikenlerini teker teker koparırsan
Dikenleri kopardığın yerler teker teker kanar

Dikenleri kopardığın yerleri bir bahar filân sanırsan
Kürdistan’da ve muş - tatvan yolunda bir yer kanar

Muş - tatvan yolunda güllere ve devlete inanırsan
Eşkıyalar kanar kötü donatımlı askerler kanar

Sen bir yaz güzelisin, yaprakların ekşi, suda yıkanırsan
Portakal incinir, tütün utanır, incirler kanar

Bir yolda el ele gideriz, o yolda bir gün usanırsan
Padişahlar ve muşlar kanar, darülbedayiler kanar

Muş - tatvan yolunda bir gün senin akşamın ne ki
Orada her zaman otlar otlar ergenlikler kanar

El ele gittiğimiz bir yolda sen git gide büyürsen
Benim içimde çok beklemiş, çok eski bir yer kanar

Turgut Uyar - Yokuş Yol'a

Hz. Ali'ye Mektup - Alper Gencer

DİŞLERİMİZ ARASINDAKİ CESET
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Biz şehir ahalisi,kara şemsiyeliler!
Kapçıklar! Evraklılar! Örtü severler!
Çığlıklardan çadır yapmak şanı bizdedir
Bizimdir yerlere tükürülmeyen yerler

Nezaketten,haklılardan yanayızdır hepimiz
Sevinmemiz çapkıncadır,ağlatır bizi küpeşteler
Yaşamak deriz-Oh,dear-ne kadar tekdüze
Katliamlar ne kötü be birader

Güneş neredeysek orada bulur bizi
Ya cünup ve yalancı veya miskin ve ülser
Falımız neyse çıksın diye açarız indeksleri
Sayılar bizi bulur,o ayıp işaretler

Saframızla kesemizi birleştiren anatomi bilgisi
Hadım tarih,kundakçı matematik,geri kafalı gramer
Evet bunlar gizlice örgütlenerek alnımıza
Verem Olmak Üretimi Düşürür ibaresini çizer

Biz şehir ahalisi,üstü çizilmiş kişiler
Kalırız orda senetler,ahizeler ve tren tarifesiyle
Kimbilir kimden umarız emr-i b`il-ma`ruf
Kimbilir kimden umarız neyh-i ani`l-münker
Bize yalnız oğulları asılmış bir kadının
Memeleri ve boynu itimat telkin eder.

İsmet Özel - 1982

Dişlerimiz Arasındaki Ceset (1982)

MATARAMDA TUZLU SU
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

West Indies,Kızıl Elma,İtaki,Maçin! 
Uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 
Beyazların yöresinde nasibim kalmadı 
yerlilerin topraklarına karşı şuç işledim 
zorbaların arasında tehlikeli bir nifak 
uyrukların arasında uygunsuz biriyim 
vahşetim 
beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı 
kendime dünyada bir 
acı kök tadı seçtim 
yakın yerde soluklanacak gölge bana yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 

Uzak nedir? 
Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için 
gidecek yer ne kadar uzak olabilir? 
Başım açık, saçlarımı ikiye 
ortadan ayırdım 
kimin ülkesinden geçsem 
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek 
cesur ve onurlu diyecekler 
halbuki suskun ve kederliyim 
korsanlardan kaptığım gürlek nara 
işime yaramıyor 
rençberlerin o rahat 
ve oturmuş lehçesinden tiksinirim 
boynumda 
bana yargı yükleyenlerin 
utançlarından yapılma mücevherler 
sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin 
mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 

Bir hayatı,ısmarlama bir hayatı bırakıyorum 
görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta 
askerken kantinden satın aldığım cep aynası 
bazı geceler çıkarken 
uçarı bir gülümseyişle takındığım muşta 
gibi lükslerim de burda kalacak 
siparişi yargıcılar tarafından verilmiş 
bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya 
taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım 
burada bitti artık işim, ocağım yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
 
İsmet Özel

Mataramda Tuzlu Su (1981)

İLS SONT EUX
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Ağır ceza reisi duruşmaya girerken 
safir bir göz yapışıyor kırmızı yakasına 
kırmızı yakaları var yargıç cübbelerinin 
Fransız ihtilalelinden kalma. 
Burslu okuduğu yıllardan kalma ceza reisinin 
garip bir tarafı var 
kaşlarını çatınca bir çocukluk 
dolduruyor yüzünü 
ürkünç bir uğursuzluk 
gülümsediği sıra. 
Garip bir tarafı var valinin 
makam arabasına binerken her seferinde 
bakır bir dudak karışıyor kırmızı saçlarına 
saçlarını parmaklarıyla taradığı zamanlar 
bu dudak 
öpüyor onu hain bir yumuşaklıkla. 
Safir göz görünmüyor yargıca 
kendini valiye vermiyor bakır dudak 
görmüyor alay komutanı tekmil alırken 
gömleğine bir damla civanın sızdığını 
bir gözyaşı, bir ukde anlamı kazanarak. 
Kimse görmüyor buruşuk pardesüsüyle bir babanın 
kırılgan bir yelpaze olduğunu akşam eve girince 
karısı 
katlanmış kilimlerle uyum içinde 
kolunu büküyor, dayıyor elini yanağına 
büyük kız kanepede bu ara 
bir göl gezintisine çıkmıştır 
kelebek ölülerinden bir ırmakta 
sürüklenmektedir lisebirdeki oğlan. 
Kız için 
sırlara karışmaktır 
bir gölün ortasında olmak 
erkek kardeşi bir türlü 
varamaz herhangi bir sırra… 
İki yanında neden akar binlerce bu kelebek? 
Binlerce kanatlı çekirge neden uçar 
beyninin yukarsında? 
Evde soba yanıyor 
önce çalılar geçiyor çocukların boğazından 
sonra ağaç kökleri yırtıyor damarlarını 
bütün ailenin. 
Dışarda soğuk 
safirden, bakırdan, cıvadan bir gece uçuyor 
gece uçarken kulaklarına dokunuyor bekçinin 
bekçi 
mavi zehir şiddetinde düdük çalarak 
bir soru soruyor karanlığa 
bütün cevaplar sendedir, saklama 
diyor karanlık ona 
bekçi en saklı yerinden bir banka broşürü 
bir piyango bileti çıkarıp gösteriyor 
copunu gösteriyor lisebirdeki oğlana 
sonra acılı olduğu açıkça anlaşılan 
bir kadına bıyık buruyor 
buruk bir sabah 
başlıyor acılı olduğu 
açıkça anlaşılmayan 
dünyada. 
Ağır ceza reisi 
santa luçia söylüyor traş olurken 
maiyet memurluğundan beri aksatmadan 
yaptığı gibi vali sabah sabah 
parlatıyor 
zaten pırıl pırıl olan siyah 
kunduralarını. 
Kışlada alay komutanı 
barakaların kar altında öksüz 
duruşlarına bakarak 
susuyor, söylemiyor bildiği tek şiiri 
'güzel olan hiçbir şey hülasa edilemez' 
demiş çünkü Valéry. 
Çünkü serbest düşünme zamanı geçti artık 
şimdi mesai saati 
disiplin kurulunun toplantısı var 
arşivde sicil belgeleri damgalanacak 
tayinler imzaya girecek 
teftişe gidecek generaller 
rüya, okşayış, Tevrat 
gibi kelimeler 
gündemin dışında. 
Yurttaşlar uygunadım çalışmalarıyla 
söktüler kariha yarımküresini yerinden 
bir pusula koydular açtıkları boşluğa 
titreyen, korkak ibresiyle bu pusula 
kuzeyi gösteriyor serbest 
düşünme zamanlarında; 
safir bir göz görünce karıştırıyor yönü 
tırnaklarını yiyor bakır bir 
dudak ona yaklaşınca; 
cıvadan bir gözyaşı 
bari olsun istiyor 
bütün mesai boyunca. 
Buruşuk pardesülü adam dalgın 
gittikçe daha dalgın, elinde cetvel 
masada hesap makinesi, pusula 
yetmiyor dibe dalmasına 
bağlıyor kalın bir urganla beline 
ağır bir sandık 
salıyor kendini 
yeşil yosunların 
kırmızı balıkların 
uçan kabarcıkların 
derinliklerine 
orada 
bir sandık buluyor 
yakutlar, altınlar, pırlantalar 
adam dibe inmek için beline bağladığı 
sandığını keşfediyor dibe ulaştığında. 
Öyleyse adamın eyvah ışıdı yüreği 
eve dönmesine gerekçe 
bulamıyacak bir daha. 
Eyvah çattı kaşlarını, ayağa kalktı yargıç 
elindeki kalemi 
gülümsüyor, kıracak! 
Atıldı öne, denize doğru lisebirdeki oğlan 
denize, yakuta, entegral hesaplarına. 
Kardeşim! 
diye haykırdı ablası arkasından 
fırladı kanepeden 
kopardı kafasını bekçinin 
safirden bir baltayla. 
Anneleri 
mutfakta kalan son bakır sahanı 
alüminyum olanıyla değiştirdi. 
Mesainin bitimine on kala 
istifa etti vali 
çamurlu bir yoldan 
yayan yürüdü sınıf arkadaşı 
olan nalbantın dükkanına. 
Alay komutanı oğlu için 
otomobil satın aldı 
Mercury marka. 
Kış geçti, öksürük haplarıyla 
geçti cumartesi 
hiçbirşey söylemeyen sözlere varmak için 
herşeyin sonuna kadar söylenmesi gerekti 
incir… yarpuz… karamela… 
la havle ve la kuvvete illa billah. 

(1981)
 
İsmet Özel


İls Sont Eux (1981)

Alengirli Şiir, Ali Lidar

sana bi ara aklımda kalanları anlatırım-alper gencer

Masalların Masalı, Nazım Hikmet

Aşklar İçinde, Edip Cansever

İsmet Özel & Max Richter - Celladıma Gülümserken

https://twitter.com/ahmuhsinunluu
https://youtu.be/hk48ufNrYO0

Mazot - İsmet Özel - Deus Ex Machina

Deli Gibi Uykum Var Nermin - Alper Gencer

epilog Turgut Uyar - Terziler Geldiler

epilog İsmet Özel - Tahrik

epilog İsmet Özel - İnce Sızı

epilog İsmet Özel - Çağdaş Bir Ürperti

epilog İsmet Özel - Birinci Bap Şivekârın Çıktığıdır

epilog İsmet Özel - Of Not Being A Jew

epilog Ahmet Telli - Hala Koynumda Resmin

epilog Alan Seeger - I Have A Rendezvous With Death

epilog Asaf Halet Çelebi - İbrahim

epilog Abhülhak Hamit Tarhan - Makber

epilog Adnan Yücel - Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek

İsmet Özel - Amentü

peygamberimizin iki dudağının arasından dökülen sadra şifâ sözleri için allah'a hamd ediyoruz. 
ismet bey'i dinlerken, yolları o'nunla yürürken “yukardan dua fısıldar gibi yüze değen esinti.” teselli.

her yangından arta kalan bir şey.

her yangından arta kalan gerçek şey.

bir bu anlaşılsaydı son yüzyılda / bir bilinebilseydi / nedir veçhe

Suleyman_Cobanoglu_Ozan

epilog is a website sharing literary arts such as poems, stories etc. This soundcloud profile has been made for sharing the voice records of such poems. Please note that neither epilog itself nor this epilog souncloud account strictly has no commercial purposes whatsoever.