yıllık izinlerinde intihar eden memurlar

MATARAMDA TUZLU SU
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

West Indies,Kızıl Elma,İtaki,Maçin! 
Uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 
Beyazların yöresinde nasibim kalmadı 
yerlilerin topraklarına karşı şuç işledim 
zorbaların arasında tehlikeli bir nifak 
uyrukların arasında uygunsuz biriyim 
vahşetim 
beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı 
kendime dünyada bir 
acı kök tadı seçtim 
yakın yerde soluklanacak gölge bana yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 

Uzak nedir? 
Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için 
gidecek yer ne kadar uzak olabilir? 
Başım açık, saçlarımı ikiye 
ortadan ayırdım 
kimin ülkesinden geçsem 
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek 
cesur ve onurlu diyecekler 
halbuki suskun ve kederliyim 
korsanlardan kaptığım gürlek nara 
işime yaramıyor 
rençberlerin o rahat 
ve oturmuş lehçesinden tiksinirim 
boynumda 
bana yargı yükleyenlerin 
utançlarından yapılma mücevherler 
sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin 
mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 

Bir hayatı,ısmarlama bir hayatı bırakıyorum 
görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta 
askerken kantinden satın aldığım cep aynası 
bazı geceler çıkarken 
uçarı bir gülümseyişle takındığım muşta 
gibi lükslerim de burda kalacak 
siparişi yargıcılar tarafından verilmiş 
bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya 
taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım 
burada bitti artık işim, ocağım yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
 
İsmet Özel

Mataramda Tuzlu Su (1981)

AYNI ADAM
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Tozludur saçlarım, saçlarımdan 
devrilmiş sarayların dumanları savrulur 
yüzüm yanıktır 
yüreğime bir karanfil sokuludur 
ve partizanca darbelerin dünyaya ilen şavkı 
benim göğsüme göğsüme vurup durur. 
Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum 
bahar da sürgülenir içime katranlar da 
hem koşarak yarattığım sevgiler vardır 
hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum. 
Beni sular 
kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda 
ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular 
umutlu sakinlikleri 
lohusalıklarıyla. 

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum 
kökten dallara yürüyen sular gibi 
yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne 
yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir 
dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye 
torna tezgahlarında demir. 

Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen 
yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri 
kanla dolar pazuları tarladakinin 
hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki 
gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm 
yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri. 

Aynı adam Ekim günlerinden beri gümbür gümbür gelirim 
teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş 
portakallar fırlatarak parlıyor benim adımlarımla 
anladım neden yorgunluk 
gülümserlik getiriyor insana 
hayatın bana başat 
bana avrat oluşunu öğrendim 
işçiler bunu kurşunlanarak öğrendi 
on beşinde bir arkadaş 
inancını savunurken yargıca 
anladı bulana durula akmakta olan şeyi. 

Yürüyorum 
azarlanıyorum fışkıran başaklarla 
iki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu 
hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından 
gözlerim nemli değil. 
gözlerim namlu. 

(1968)
 
İsmet Özel

Aynı Adam (1968)

JAZZ
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Bu vapuru kaçırırsam beni belki de cinnet basar 
belki kanser olurum bu yıl sınıfta kalırsam 
nöbette uyursam eğer kitaplarımı yakarlar 
etimde şirpençe çıkar bu kızı alamazsam 
bu işi bitiremezsem şehirden beni kovarlar 
izin kağıdım yanar konuşacak olursam 
bu senet bankalar kapanmadan 
ruhumun rengini kapatmayacak olursa 
ölür kuyuya düşen çocuk 
çocuğun mercan saati çatlar mutlaka 
koşup haber vermeliyim 
yetkili memura 
bahar geliyor, ilerliyor yeminler 
alnımı kapıp getirmeliyim 
denizi karşılamaya 
kırlangıcın kanadındaki kezzap 
leylakta sıkışan buhar için 
nabzımı bulmalıyım nerede bulacaksam 
nabzımı çünkü ben kasadan fiş alarak 
yağmuru, selvileri zor durumda bıraktım 
benim yongalarımdan yapıldı bu çelenkler 
ben papatyaları şımartmadım diye oldu 
Mata Hari'ler casus, Al Capone'lar gangster 
inmem gerek gözbebeklerimin altına 
beynimin ortasına büzülmeliyim 
genşeyip kımıldayabilirim oradan sonra 
dum di dum 
duridum dubida 
kendi kalbimle zamanım arasındaki sarkaç 
püskürtüyor beni dünyaya 
bırakıyorum zerreciklerime kadar emsin beni 
Atlantik ve Pasifik ve beş kıta 
koşmam gerek 
yetişmem gerek yazgıma 
tutmam gerek, sormam gerek, bilmem gerek 
esenlemem, kargışlamam, irkitmem gerek niçin 
niçin, niçin, niçin 
kuyuya düşen çocuk niçin ölmesin 

(1981)
 
İsmet Özel


Jazz (1981)

İKİNCİ BAB

YUSUF'UN KAÇIRILIŞIDIR 

Tohumu 

Anasının rahmine 

Bir ilkbahar sabahı düşmüş. 

Baharmış. 

Dışarda rüzgar. 

Dışarda dallarda,bulutlarda 

Toprakta delimsirek çırpınışlar. 

Bir yanda hışır hışır emeniyor börtü böcek 

İrili ufaklı bütün kuşlar 

Suskun buldukları korunakta 

Öte yanda tabiat 

Bir kadınla bir erkeğin yatakta 

Terli telaşıyla yarışa yelteniyor. 



Ah, bu hep zaten böyle oluyor 

İnsanlar tabiatı her zaman heyecana boğuyor 

Çünkü kuşlar ve böcekler gibi değil 

Bulutlar ve ırmaklar gibi sevişiyor insanlar 

Sevişerek çiseliyorlar dünyayı 

Yalnız ilkbahar gecelerinde değil 

Sevişiyorlar 

Sonbaharın mağmum karanlığında 

Kış gelince hakaretamiz bir soguk çattığında 

Yaz olunca ısınan baygınlığın çözeltisi yüzünden 

Sürgün günlerin birinin batımında 

Birisi bir başkası yerine seyahat ederken 

Yusuf'a doğru giden her eğimde 

Her hangi bir vakte denk düşüyor 

Sevişme anı. 



Erkine göz değen bir beyin oğlu Yusuf 

Annesi han kızıymış 

Doğmuş ve bir zaman 

Ev içinde,şehirde 

Halayıklar,lalalar 

Yaşamış göz altında. 

Sonra bir gün 

Birden bire 

Bir değil yüzlerce feryat 

Hani çocuk? 

Nerede? 

Onu son kez gören kim? 

neden hiç bir izi yok? 



Yusuf 

Üç cin tarafından yedi yaşında 

Kaçırılarak karışmış oldu kırklara. 

Haz ciniydi ilk göz koyan:Kızguran derlerdi ona 

Öyle bir cindi ki canın tam ortasında 

Bu dünya, öte dünya 

Nerelerden geçiyorduysa ikisi arasındaki çizgi 

Yoktu ayrım yerini bu yaratıktan daha iyi bileni 

Çocuklukla,gençlikle,yaşlılıkla 

Geçen ömrü içinde dağılır ve toparlanırken insan 

Hep duyulan 

Haz cininin kopardığı gürültüden başka bir şey değildi. 





Hazzı ne dışından,ne içinden tavsif edebilirsiniz 

Hazdır 

Dünyalar sanmayın bizi içine çeken 

Hazdır dünyalardan bütün emdiğimiz 

Daha başından beri 

Henüz cenin iken biz 

Kalbin de cesameti belli belirsiz iken 

Hangimiz hazzın bize neler ettiğini bilmeyiz? 

O cin hiç uğramamış olsaydı semtimize 

iyi olsun,kötü olsun neye yöneldiysek 

Aklımız başımızdayken veya delirdiğimiz zaman 

Canımız susmayı ve konuşmayı çektiğinde 

Oraya hepimizden önce varmış olurdu kızguran. 



Canı hazla tanıştıran işte bu cindi 

Bu cindi Yusuf'u kaçırma işinde 

Şebekenin başını çeken 

Peki,neden Yusuf? Ve kaçırma neden? 

Derinlik kelimesi 

Bu bapta işimize yarıyor 

Şimdi size 

Hüsnü Yusuf'tu o 

Güzellik timsaliydi desem 

Bilirim söylediğim tartışma açmaktan öteye geçmez 

Kime göre güzellik? 

Çağlar içinde konulmuş mu bir kanun? 

Hem nerede görülmüş 

Tek başına güzellik 

Kendi ayakları üzerinde dursun? 



Şehvet, hüsran, hatıra, mukavemet 

Bunların çarkına kapılanda 

bir güzellik doğuyor 

İnsanlar hep böyle şeylerin yedeğinde buluyor güzelliği 

O sebepten ola ki 

Güzel yine de güzel solarken bile. 

Çünkü her soluş merhamet uyandırıyor 

Çünkü merhametti ona önceden rengi veren de. 



Yasasız ve solup giden 

Bir güzellik değildi Yusuf'un güzelliği 

Yoktu tabiattan ve tarihten tanış olduğumuz 

Hüsnü Yusuf'u yeden hiçbir duygu. 

Hüsnü Yusuf o hüsnü Yusuf'tu ki yanı başına 

Yalnızca en gerekli şey konulmuştu 

Ne duygu, ne ihtiras, ne düşünce, 

Ne mükemmel bir mantık... 

Derinlikti Yusuf'u güzel kılan 

Gerçekte Adem soyuna ait olmayan 

Ve sanki bir yeminle onlara hep bağlı kalan 

Derinlik. 

Derinlikti Yusuf'la varoluşun bağını kuran 

Bu çocuğun yüzünden başka yüzlere yansıyan şey 

O bir engin ezinti, bir terennüm gibi 

Devam 

Diyordu devam etsin devam etse gerek 

Derinlikten cayılmasın 

Kopsun kıyamet. 



Bu çocuk ne giyerse giysin 

Giysilerin üzerinde duruşu 

Neye dokunursa dokunsun ona ellerini 

Yerle göğün bağlacına ermiş gibi sunuşu... 

Ya Rabbi, bu derinlik ne demek oluyor? 

Başını çevirirken bu çocuk 

Sanki affı muhakkak bir günah 

Saklıyor. 

Esrar dolu kimine göre belki bu baş 

Ama bilgelik güdümüyle Yusuf'a bakarsanız 

Sırların güzelliğini görürdünüz 

Güzelliğin sırlarıyla sarmaş dolaş. 



Acunu oyalayıp acunda oyalanan 

Kıvılcımlı oklardan biri değildi Yusuf 

Güzel olmasına güzeldi 

Ama bunu söylemek 

Dile denk düşmüyor nedense 

Çünkü denilmez 

Silahlı bir birliğe bakıp : 

Ne de güzel bir ordu! 

Güzelse de güzel denilmez ordulara 

Savaşı hatırlatan hiçbir şeyi gönül 

Yatkın bulmaz güzel kelimesiyle anlatmaya. 

Yusuf'un güzelliği 

Bir çarpışma gibi içrek 

Bir savaş gibi yaman 

Terk ediş uyandırmıyor gidişi 

Bir kalış sunmuyor durduğu zaman. 



''Mutlaka başka'' dedirtiyor oluşu 

Sineyi hatırlatıyor sinesi 

İnsanların 

sineleri olduğunu 

Gözleri çok fazla 

Çok fazla derin 

Her şeyi ezberletecekmiş gibi zora koşuyor 

Oysa ezberleyecek hiç vakit 

Bırakmıyor insanlara 

Çabucak 

Derinleşmeniz gerekiyor Yusuf'la karşılaştıysanız, 

Bitişmeniz isteniyor hakkı verilmiş bir anlamla. 



Haz cini kızguran 

Yazık olur, yanlış olur diye düşündü 

Hüsnü Yusuf 

İnsan dedikleri bu nankör, kan dökücü, cimri, unutkan 

Yaratıklar arasında bırakılırsa. 

Öyle ya 

Dünya ahalisinden hangisi 

Kendini hazır saydı şimdiye kadar 

Bitişmek için 

Hakkı verilmiş bir anlamla? 



Haz 

Güzellikten ayrılmak istemezdi 

Arınmak isterdi haz 

Hazzı arıtmaya güzellik yeterdi. 

Kaçırılmazsa, insanlar arasında bırakılırsa Yusuf 

Bir gün, nasıl olsa, er geç 

Güzelliğin yanı başına bir şehvet 

Bir hüsran, bir hatıra 

En azından insanların o hiç vazgeçmedikleri 

Bir mukavemet eklenecekti. 

Güzellik bulandıkça 

Haz bulandırılacak 

O zaman Hüsnü Yusuf'a bakan diyecek ki 

Güzel; ama bir pürüz var 

Güzel; ama başıma kim bilir ne bela açar 

Güzel; ama daha temiz olabilirdi. 



Kaçmalı Yusuf, kaçırılmalı 

Güzellik hazzı mutlaka arıtmalı 

Yoksa ben 

Önce ben, sadece ben, hep ben 

Diyerek nev'i beşer 

Pıtraklı ve pusarık bir tapınakta raks ederken 

Kendinden geçecek 

Hamleler, darbeler, sarılışlarla binlerce yıl 

Neleri çürüttüyse 

Onlarla geçinecek. 



Hazzın gücü Hüsnü Yusuf'u kaçırmak için yetmedi 

Yalnız yönelmek gelirdi Kızguran'ın elinden 

Yönelmek, yöneltmek, yönlendirmek 

Sevgilim! Sevgilim! Sevgilim! 

Başka ne söylenebilirdi? 



İnsan dediğin aceleci 

Cinler de acele etmeli 

Kızguran çabucak 

Yusuf'u kaçırmak için 

İki başka cinden yardım istedi 

İki cin daha 

Yönlendirmesi gerekti hazzın 

Güzellik hırsızlığına. 

Bunların ilki Sarlanan 

Eylem cini. 



Edim 

Dünden hazırdı güzelliği 

güzel olan her şeyi 

Köhne yığından kaçırmaya. 

Çünkü boy atmaya can atarken bir fidan 

Umursamaz çokluktaki kösteği. 

Eylem gerek tohumu çatlatmak için 

Yalnız doğurandır doğruyu bulan 

Neyse çok toprakta 

Gökte ne çoksa 

Bir an gelir 

Biriciklik burcuna edimle varır 

Eylemdir 

Tazeler, harap eder, küstürür, gönül alır 

Eylemle uçar bezginlikteki kir 

Dirilik erki kalırsa 

Yalnız eylemde kalır. 



İşte Yusuf'un güzelliği 

İşte arınmak isteyen haz 

Bir kez ''işte'' denildiyse artık durulmaz 

Bir şey bir şeye dönüşürken 

Eyleme geçilecek 

Ve yakadan düşecek bu bungun kalabalık 

Bir oluş yönünde sıyrılan her ne ise 

Edimle ilenecek çokluğa, katılığa 

Eyleyenler görecek yeganelik ne imiş: 

Nereden sonrası kübra 

Nereden önce sagir 

Kaç, kaçır, doldur ya da dök 

II faut agir. 



Haz cini eylem ciniyle bir araya gelince 

Belki herşey yapılabilirdi 

Evet, her şey 

İyi ve kötü. 

Acaba 

İyi veya kötü şey 

Aynı zamanda yerli yerince ve uygun mu? 

İyi olsun, kötü olsun diye yapmak istenilen 

Rast gelecek mi kendini var eden yöne? 

Bunu anlamak için haz cini Kızguran 

Yönlendirdi Gökleren'i 

Yusuf'u kaçırmaya. 

Güzelliği çalmak için çağrılan 

İkinci cindi bu 

Ödev cini. 



Hüsnü Yusuf kaçırılacak çünkü 

Bunun bir çünküsü var 

Her nesnenin kendine özgü 

Bir yeri var evrende 

Hazzın çünküsü yoktur 

Eylemin de 

Haz ve eylem 

Bilinmez nerede eğleşecekler 

Oysa yalnız nesneler değil duygular düşünceler 

Ararlar ve bilmek isterler benzerleri arasındaki yerlerini 

Bu yer bir yer olmaklığı yüzünden 

Ödevini gösteriyor her nesneye 

Giderek 

Her nesne ödeviyle 

Kaybediyor nesne niteliğini 

Ödevini yerine getiren ''o şey'' oluyor. 



Böylelikle ormanların kimliğinden söz açıyorlar 

Denizlerin kimliği, çöllerin, buzulların, sıradağların 

Ve kapanmak bilmiyor bir kere açıldımı söz 

Gökleren her tarafa bir şey yetiştiriyor 

Armağan verir gibi,tetiğe basar gibi 

Maden işçilerinin urbalarına kimlik 

Kumarhane kapılarındaki kabadayılara nişan 

Rujunu sürdükten sonra 

Aynada kendini öpermiş gibi yapan 

Sütüm yetseydi de doyurabilseydim, ne var? 

Sana almazsam neyim önümüzdeki yaz 

Ödevin cümleleri birer birer sayılmaz 

Yerine getirmeye bile gerek yok 

Tabiatla düşüyor 

Tarihle 

Yükseliyor durmadan 

Hem ödev 

Hem ödevi üstüne alan. 



Hepsi üç cindir bunların. 

Hazdır, eylemdir, ödevdir 

Yusuf'u kaçıran. 

Yusuf'u insanların dünyasında 

El alemin dipsiz düşkünlüklerine tutundurmayan.


İSMET ÖZEL

İkinci Bab - Yusuf'un Kaçırılışıdır

EVET, İSYAN
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim 
göğsünde hazin ayak izleri eski Şubatların 
onu yaralar kıpırdatıyor 
ve o sertelmektedir yaralardan 
kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri 
saçları bukleli bir çocuğu öperek uyandıran 
içimize güneşler bırakan nal sesleri. 
Keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın 
varınca bayrakları, marşları duyuyorum 
başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor 
durup dineliyorum bütün taframla 
bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün 
hantal yüreklerin olduğu orda. 

Kesik kolları var aşkın 
döl ve inat barındıran. 
Hırpanî bir okşayışla akşam 
yanaşınca çocuklara 
ben karakavruk yüzümün arkasında 
kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum 
bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan 
halksa kal'am onu kal'a kılan benim 
boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü 
çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. 

Ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri 
çünkü kavganın göbeğidir benim yerim 
canlarım, kollarında Parti pazubentleri 
dik başlar, erkek haykırışlarla 
göndere, en yukarlara çekiyorlar 
en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini. 
Yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan 
yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde 
kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor 
köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime? 
Asfalt yakıyor genzimi 
asfalt adamlarını topluyor aramızdan 
yıkılıp omuzdaşlarının seslerine 
yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi. 

Ben merd-i meydan 
yani toprağın ve kanın gürzü 
güllerin bin yıllık mezarı bendedir 
yukardan bakarım efendilerin pusatlarına 
insanların bütün sabahlarını merak ederim 
gök hırpalanmaktadır merakımdan 
ıtır kokan benim yumruklarımdır 
benim kavgamdır o, aşk diye tanınan. 

Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara 
vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın 
vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa 
Zülküf de vursun. 
Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim.
 
İsmet Özel

Evet, İsyan (1967)

Mendilimde Kan Sesleri (Edip Cansever)

ufak ufak yanaşsam iskelene/ gümüş gümüş yakamoz bakışların/ usul usul perdeler kımıldasa

ezginin günlüğü- gözüm senden başka kimseyi görmüyor

Erbain-1

ismet özel - ince Sızı

İbrahim Tenekeci ▪Ulu Orta

Cahit Koytak - Balçığın bileşimi (seslendiren:Haşmet Babaoğlu)

İsmet Özel, (d. 19 Eylül 1944, Kayseri) Türk, şair ve yazar.

Bir süre Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde öğrenim gördükten sonra, Hacettepe Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı’ndan mezun oldu. 18 yıl Devlet Konservatuvarı’nda Fransızca okutmanlığı yaptı. Ataol Behramoğlu'yla birlikte Halkın Dostları dergisini kurdu ve yönetti. 1963’ten itibaren şiirleri yayımlanmaya başladı. 1974’te düşünsel ve ruhsal bir değişim yaşayarak yazı hayatına İslami düşünce çerçevesinde devam etti. Uzun yıllar çeşitli gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. 2005’te Türkiye Yazarlar Birliği deneme ve üstün hizmet ödülünü kazandı. 9 şiir, 22 deneme, söyleşi, mektup ve 5 çeviri kitabına imza attı.

1978 yılında kaleme aldığı Üç Mesele (Teknik, Medeniyet, Yabancılaşma) en önemli kitaplarından biridir. 2007 yılında kurulan İstiklal Marşı Derneği'nin kurucusu ve hâlen genel başkanıdır.


Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]
Üç Mesele
Zor Zamanda Konuşmak
Taşları Yemek Yasak (It is Prohibited to Eat the Stones)
Bakanlar ve Görenler
Faydasız Yazılar
İrtica Elden Gidiyor
Surat Asmak Hakkımız
Tehdit Değil Teklif
Waldo Sen Neden Burada Değilsin?
Sorulunca Söylene
Cuma Mektupları -1,2,3,4,5,6,7,8,9,10
Tahrir Vazifeleri
Neyi Kaybettiğini Hatırla
Ve'l-Asr
Tavşanın Randevusu
Bilinç Bile İlginç
Şiir Okuma Kılavuzu
40 Hadis
Henry Sen Neden Buradasın-1
Henry Sen Neden Buradasın-2
Kalıntürk
Çenebazlık
Şairin Devriye Nöbeti 1 - Tok Kurda Puslu Hava
Şairin Devriye Nöbeti 2 - Bileşenleriyle Basit
Şairin Devriye Nöbeti 3 - Neredeyizim
Şairin Devriye Nöbeti 4 - Ebruli Külah
Şiir[değiştir | kaynağı değiştir]
Geceleyin Bir Koşu (1966)
Evet İsyan (1969)
Cinayetler Kitabı (1975)
Şiirler 1962-74 (1980)
Şiir Kitabı (1982)
Celladıma Gülümserken (1984)
Erbain (1987)
Bir Yusuf Masalı (2000)
Of Not Being A Jew (2005)
Of Not Being A Jew -İlaveler ve Vaat Edilmiş Bir Şiir- (2008)
Of Not Being A Jew (2011)
Deneme, Söyleşi, Mektup[değiştir | kaynağı değiştir]
Üç Mesele (1978),
Şiir Okuma Kılavuzu (1980)
Zor Zamanda Konuşmak(1984)
Taşları Yemek Yasak (1985)
Bakanlar ve Görenler (1985)
Faydasız Yazılar (1986)
İrtica Elden Gidiyor (1986)
Surat Asmak Hakkımız (1987)
Tehdit Değil Teklif (1987)
Waldo Sen Neden Burada Değilsin? (1988)
Sorulunca Söylenen (2000)
Cuma Mektupları (1-10)(1995-2004)
Tahrir Vazifeleri
Neyi Kaybettiğini Hatırla(1994)
Ve'l-Asr
Bilinç Bile İlginç
Genç Bir Şairden Genç Bir Şaire Mektuplar (1995),
Tavşanın Randevusu(1996)
Kırk Hadis(2004)
Henry Sen Neden Buradasın? 1-2 (2004)
Kalın Türk (2006)
Çenebazlık (2006)
Şairin Devriye Nöbeti 1 - Tok Kurda Puslu Hava
Şairin Devriye Nöbeti 2 - Bileşenleriyle Basit
Şairin Devriye Nöbeti 3 - Neredeyizim
Şairin Devriye Nöbeti 4 - Ebruli Külah
Şairin Devriye Nöbeti 5 - Evet mi Hayır mı? Sınıf Savaşı Evet, Milli Mücadele Hayır
Şairin Devriye Nöbeti 6 - Allah'ın Emri Zaid/Plus Peygamberin Kavli
Şairin Devriye Nöbeti 7 - Evlenseydik Boşanacaktık
Şairin Devriye Nöbeti 8 - Hayatın Manası Versus Manalı Bir Hayat
Şairin Devriye Nöbeti 9 - Karz-ı Hasen
Şairin Devriye Nöbeti 10 - Siper Beden
Şairin Devriye Nöbeti 11 - Muvazzaf
Şairin Devriye Nöbeti 12 - Başbaş Başbaşa Başabaş
Desem Öldürürler Demesem Öldüm
Bir Akşam Gezintisi Değil, Bir İstiklâl Yürüyüşü - 1
Bir Akşam Gezintisi Değil, Bir İstiklâl Yürüyüşü - 2

Evet, İsyan (1967)

İsmet Özel I

Related tracks