SoltanPur

دکلمه مجموعه اشعاری از شاعر و هنرمند انقلابی سعيد سلطانپور با  صدای شاعر

saeed-soltaanpour-honarmande-enghelaabi ....... سعید سلطانپور

سرود

شعرخوانی

سرودهای انقلابی و چپ

سر اومد زمستون، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومد و شب شد گریزون
کوه‌ها لاله‌زارن، لاله‌ها بیدارن
تو کوه‌ها دارن گل گل گل آفتابو می‌کارن

توی کوهستون، دلش بیداره
تفنگ و گل و گندم، داره می‌آره
توی سینه‌اش جان جان جان
یه جنگل ستاره داره، جان جان، یه جنگل ستاره داره

لبش خنده نور، دلش شعله شور
صداش چشمه و یادش آهوی جنگل دور

«سعید سلطانپور»

Aftabkaran - Jangal / آفتابکاران - جنگل

خون گوزن، جنگل پويان ديگری ست
بعد از صدای پويان
بعد از حريق سوخته ی خون شعله ور
بعد از حريق توفان
بعد از صدای جنگل
ايران ديگر
مانند رودخانه ی خونينی ست
بر صخره های سختی می راند
از قله های رنج فرو می ريزد
در دره های دلتنگی می خواند
و زخم تابناک شهيدان را

با کاکلی شکافته و خونريز
بر سنگ و صخره کوبان
در خاک های گلگون
می گرداند
همپای رودخانه ی سوزان بايد
مثل حريق توفان
بر فرق کوه و دشت برانم
زخم برادران شهيدم رابايد
مثل ستاره هايی خون افشان
روی فلات سوگوار بگردانم
بايد بغرم از جگر وچون شير
با يال های خونين
در بيشه های خشم بمانم
رگبارهای آتش، افروخت
و استخوان و خون
در خانه و خيابان
آتش گرفت سوخت
قلب گوزن های جوان
- قلب انفجار -
در چشمه های آتش و خون خفت
بادی هراسناک برآمد
قلب هزار چشمه ی خونين
در جنگل سياهکل آشفت
جنگل شکافت
و پانزده ستاره ی خونين
با نعره های سوزان برخاست از نهفت
و بر مدارهای گريزان چرخيد
چرخيد روی جنگل و
توفيد روی شهر
بر فرق شب شکفت
با کاکلی شکافته می راند
بر سنگ و صخره رود
و نعره های من
پيچيده روی قله ی خونآلود.
گل های حزب سوخته ی دلشکستگان
مردان خشم و خوف
خونشعله های پيکر در خون نشستگان
وحشت فرو نهيد و فراز آييد
از قله های قرمز شبگير بنگريد
از قله های قرمز شبگير بنگريد
با شاخ های خنجر
با چشم های خشم
روييده بر کرانه ی خون
جنگل گوزن

Roud Khanee Poyan Avaze Said

این نامه را برایت از خاک کوچه های سرد با خون سرخ خود نوشتم تا روید خنده ها زِ لب

این نامه را برایت از خاک کوچه های سرد با خون سرخ خود نوشتم

سرود #ژن_ژیان_ئازادی

شب است و چهره میهن سیاهه
نشستن در سیاهی‌ها گناهه
تفنگم را بده تا ره بجویم
که هر که عاشقه پایش به راهه
برادر بی قراره
برادر شعله واره
برادر دشت سینه اش لاله زاره
شب و دریای خوف انگیز و توفان
من و اندیشه‌های پاک پویان
برایم خلعت و خنجر بیاور
که خون می‌بارد از دلهای سوزان
برادر نوجوونه
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه
تو که با عاشقان درد آشنایی
تو که هم رزم و هم زنجیر مایی
ببین خون عزیزان را به دیوار
بزن شیپور صبح روشنایی
برادر بی قراره
برادر نوجوونه
برادر شعله واره
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه
برادر کاکلش آتش فشونه

| برادر غرق خونه | آواز: محمدرضا شجریان | شعر: اصلان اصلانیان | آهنگساز: محمدرضا لطفی

مجموعه سرودهای شراره های آفتاب
ترانه سرود آفتابکاران جنگل
ترانه سرود باد و توفان 
ترانه سرود خـون ارغـوان‌هـا 
ترانه سرود گل مينا 
ترانه سرود رود 
ترانه سرود پرنيان شفق
ترانه سرود ايران من 

05 - Rood رود

04 - Gole Minaa گل مینا

03 - Khoone Arghavaan Haa خـون ارغوان‌ها

02 - Baado Toofaan باد و توفان

01 - Aaftaabkaaraan_e Jangal  آفتابکاران جنگل

دکلمه مجموعه اشعاری از شاعر و هنرمند انقلابی سعيد سلطانپور با  صدای خودش

Dar Payegah Ra - D در پایگاه رعد

Bar In Karaaneye Khof بر این کرانه خوف

Bahree 51 Baa Khaatereye - R.pouyaan بهار ۵۱ - با خاطره رفیق شهیدم پویان

agar az khaab bar aayad bimaar اگر از خواب برآید بیمار

ba asr dar karaaneye emruoz با عصر در کرانه امروز

نوار ِخوانش اشعار مجموعه‌ی "ازمیان ِ‌ریگها و الماسها(ترانه‌های خوابگونه)" توسط شاعر، احسان طبری با همراهی تار محمدرضا لطفی

از میان ِریگها و الماسها _ اشعار احسان طبری با همراهی ساز محمدرضا لطفی

دلم تو را می خواهد
دلم به سوی تو پرواز می کند
مثل کبو تری خسته
پر شکسته
به سوی آب
مثل گلی غمگین
تنها
که می روید در رویا
و می پیچد
می پیچد
می پیچد
در هاله ای زخون و خاکستر
ارام و بی هیاهو
تا مهتاب
دلم تو را می خواهد
ای بافته زآب و زابریشم
ای سخت
تو مثل صخره مرا می شکنی
من آبم
تو مثل آب های گریزانی
من گردآبم

چگونه با تو بگویم که بی تو غمگینم
حریق سوخته با آب در نمی گیرد
تو چشمه ی خنکی
من غروب خونینم
چگونه بی تو بخندم
چگونه بی تو بتابم
وقتی تو را نمی بینم
تو آفتابی و من آفتابگردانم

نازنینم
دلم تو را می خواهد
مثل گل و کبوتر
مثل درخت و آب
ای آب و ماهتاب من
ای صبح آفتاب

سعید سلطانپور

ترانه جویبار- سعید سلطانپور

در زمستان ۱۳۵۹، در حالی که حلقه‌ی محاصره‌ی ارتجاع هر لحظه تنگ‌تر می‌شد، «کارگاه هنر» وابسته به سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)، سه آلبوم با عنوان «بهمن» منتشر کرد. متن اغلب ترانه‌سرودهای منتشرشده در دو آلبوم اول را سعید سلطانپور سروده بود (اولی به مناسبت سالگرد سیاهکل و دومی به یاد شهدای خلق ترکمن) و در بهمن شماره‌ی ۳ که با عنوان دوم «بایاتی‌هایی از آذربایجان؛ به مناسبت ۲۹ بهمن سالروز قیام قهرمانانه‌ی تبریز» انتشار یافت، متن بایاتی‌های آذربایجانی را به فارسی برگرداند و با صدای خودش اجرا کرد. سال‌ها بعد از تیرباران سعید سلطانپور و بعد از بیش از سه دهه انکار جایگاه او در هنر و ادبیات، سرانجام شیوه‌ی رسانه‌های جریان اصلی تغییر کرد. این‌بار و در چند سال گذشته او را تنها به نام هنرمند، شاعر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر به یاد آوردند. حقیقت اما این است که سعیدِ «ما» هر دوی اینها بود، هم هنرمند و شاعر و نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر و هم چریک فدایی خلق، و البته عضو هیات دبیران کانون نویسندگان ایران. و اینک بایاتی‌های آذربایجان با صدای نامیرای سعید سلطانپور که ترجمه‌ی آنها را می‌خواند، با یاد همان روز صبح که در مقابل جوخه‌ی آتش ایستاد

بهمن ۳. بایاتی‌هایی از آذربایجان. ترجمه و صدای سعید سلطانپور

شعر با کشورم چه رفته است با صدای سعید سلطانپور

سعید سلطانپور: با کشورم چه رفته است؟

«فراقی»

چه بی تابانه می خواهمت ای دوریت آزمونِ تلخِ زنده به گوری! 
چه بی تابانه تو را طلب می كنم ! 
بر پشت سمندی 
گوئی 
نوزین 
كه قرارش نیست. 
و فاصله 
تجربه ئی بیهوده است.

بوی پیراهنت، 
این جا 
و اكنون . -

كوه ها در فاصله 
سردند

دست 
در كوچه و بستر 
حضور مأنوس دست تو را می جوید، 
و به راه ْ اندیشیدن 
یأس را 
رج می زند 
بی نجوای انگشتانت 
فقط .- 
و جهان از هر سلامی خالی است

احمد شاملو (فروردین ۱۳۵۴ - رُم، ایتالیا)

******************************************

«شبانه »

شانه ات مجابم میكند 
در بستری كه عشق 
تشنگی است

زلال شانه هایت 
همچنانم عطش می دهد 
در بستری كه عشق 
مجابش كرده است

احمد شاملو (اردیبهشت ۱۳۵۴)


Ahmad Shamlou-احمد شاملو

!با این همه شجاع با این همه شهید با کشورم چه رفته است,سلام تشنگان آزادی

تا که در بند یکی بندم هست

هزارخانی که در برابر عمل انجام‌شده قرار گرفته، از سعید سلطان‌پور دعوت می‌کند تا شعرهایش را بخواند. سعید سلطان‌پور چنین آغاز می‌کند: «سلام شکسته‌گان سال‌های سیاه! تشنه‌گان آزادی! خواهران! برادرانم! سلام.» او سپس چند دقیقه با جمعیت سخن می‌گوید. در تمامی فایل‌هایی که تاکنون از این سخنرانی و شعرخوانی سلطان‌پور منتشر شده بخشی از سخنرانی او مفقود است. در فایل‌هایی که به دست ما رسیده این بخش را برای اولین‌بار می‌شنویم هرچند متن مکتوب آن را قبلن خوانده‌ییم. این بخش یک افتادگی دو جمله‌یی دارد که می‌تواند به تعویض نوار برای ضبط مربوط باشد. سلطان‌پور بعد از پایان سخنانش و خواندن ابیاتی از حافظ می‌گوید: «دیگر شعرهایم را می‌خوانم، ۲۲ شعر از کتاب آوازهای بند و کتاب از کشتارگاه.» با این وجود در نهایت به ترتیب هشت شعر می‌خواند به نام‌های «غزل زمانه»، «با کشورم چه رفته است»، «اگر از خواب برآید بیمار»، «بر این کرانه‌ی خوف»، «سرود برای گل‌های سرخ»، «خُفتار»، «شانه به شانه، با فلزتاوان، با زمین‌کاوان» و «چهار حرف». بعد از شعر خُفتار کسی از اداره‌کننده‌گان جلسه با سعید سلطان‌پور صحبت می‌کند، صدای او را به وضوح نمی‌شنویم، تنها کلمات «سعید» و «وقت» را تشخیص می‌دهیم، سلطان‌پور به او می‌گوید «چشم» و خطاب به جمعیت ادامه می‌دهد: «من بیست و دو قطعه داشتم و چون وقت کمتر هست با اجازه‌تون شعرهایی رو که باید بخونم، می‌خونم» سپس خواندن شعری با نام «بهار در خانه‌ی ما» را آغاز می‌کند اما بلافاصله می‌گوید: «ببخشید خودم این رو نمی‌خونم.» در تمام فایل‌های صوتی تاکنون موجود که با نام «شعرخوانی سعید سلطان‌پور در شب شعر گوته» یا نظایر آن به فراوانی تکثیر شده و منبع همگی همان کتابخانه‌ی گویا است ما تنها چهار شعر اول را می‌شنویم و شعرخوانی در ابتدای شعر «سرود برای گل‌های سرخ» قطع می‌شود. این برای اولین‌بار است که شعرخوانی سعید سلطان‌پور را کامل خواهیم شنید.

شب پنجم | شعرخوانی سعید سلطان‌پور

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی - نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی - یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم مرا فریاد کن
درخت با جنگل سخن میگوید - علف با صحرا - ستاره با کهکشان
و من با تو سخن میگویم
نامت را به من بگو - دستت را به من بده
حرفت را به من بگو - قلبت را به من بده
من ریشه های تو را دریافته ام
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
و دستهایت با دستان من آشناست
در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان
و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را
زیرا که مردگان این سال عاشقترین زندگان بوده اند
دستت را به من بده - دستهای تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن میگویم
بسان ابر که با توفان - بسان علف که با صحرا
بسان باران که با دریا - بسان پرنده که با بهار
بسان درخت که با جنگل سخن میگوید
زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست - احمد شاملو

سازمان فدائيان (اقليت) يک سازمان کمونيست است که برای سرنگونی نظام سرمايه‌داری و برقراری یک جامعه کمونيستی مبارزه می‌کند.
سازمان فدائيان (اقليت) برای ايجاد جامعه‌ای بدون طبقات مبارزه می‌کند که در آن هر گونه استثمار، ستم، تبعيض، نابرابری اجتماعی و اختناق برافتاده باشد، تمام اعضا آزاد و برابر جامعه در رفاه و خوشبختی زندگی کنند و استعدادهای خود را شکوفا سازند.
هدف فوری سازمان فدائيان (اقليت) سرنگونی جمهوری اسلامی و برقراری حکومت شورائی کارگران و زحمتکشان است.
حکومت شورائی که مظهر پيگيرترين و کامل‌ترين شکل دمکراسی است، وسيع‌ترين و کامل ترين آزادی‌های سياسی را برقرار خواهد ساخت و با تحقق مطالبات دمکراتيک و رفاهی – اجتماعی عمومی، دگرگونی‌های سوسياليستی را آغاز خواهد نمود.

ba asr dar karaaneye emruoz با عصر در کرانه امروز

fadaian(aghaliyat)