ترانه‌های سیاسی

شعر

فداییان خلق

شراره‌های آفتاب

ترانه‌های مبارز

سرودهای انقلابی و چپ

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها

تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها

که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان

به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید

سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید

زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید

گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان

پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران

سرود کوهستان - خون ارغوان‌ها

ستاره مرد
آواز: حسن گلنراقی
ترانه: حیدرعلی رقابی
متن:
ستاره مرد، سپیده دم
چو یک فرشته، ماه هم
نهاده دیده بر هم
میان پرنیان غنوده بود
به آخرین نگاهش
نگاه بی گناهش
سرود واپسین سروده بود
دید، که من از این پس
دل در راه دیگر دارم
به راه دیگر، شوری دگر در سر دارم
ز صبح روشن، باید از آن دل بردارم
که عهد خونین، با صبحی روشن تر دارم
آه، به روی او، نگاه من
نگاه او، به راه من
فرشتگان زیبا
به ماتم دل ما
در آسمان، هم آوا
دختر زیبا
همچون شبنم گل ها
با برگ شقایق ها
بنشین بر بال باد سحر
دختر زیبا
چشمان سیه بگشا
با روی بهشت آسا
بنگر خندانم بار دگر
ستاره مرد، سپیده دم
چو یک فرشته ماه هم
نهاده دیده بر هم
میان پرنیان غنوده بود
به آخرین نگاهش
نگاه بی گناهش
سرود واپسین سروده بود.

Hasan Golnaraghi - Setare Mord | حسن گلنراقی - ستاره مرد

مجموعه سرودهای شراره های آفتاب
ترانه سرود آفتابکاران جنگل
ترانه سرود باد و توفان 
ترانه سرود خـون ارغـوان‌هـا 
ترانه سرود گل مينا 
ترانه سرود رود 
ترانه سرود پرنيان شفق
ترانه سرود ايران من 

05 - Rood رود

04 - Gole Minaa گل مینا

03 - Khoone Arghavaan Haa خـون ارغوان‌ها

02 - Baado Toofaan باد و توفان

01 - Aaftaabkaaraan_e Jangal  آفتابکاران جنگل

باد و طوفان گر کند غوغا بر پا          برف و بوران گـر بتوفـد در شب هـا
بانگ تندر گر خروشد در دریـا           شب زند گر خیمـه ها بـر جنـگل هــا
 
 کوه سرکش سر بساید آسمان را                همــه جـــا
 
(سر فرازد پا بر جا بنگرد بر دریاها) 2
 
 می خروشد زدل ابر سیاه   می شکوفد گل خون همه جا
سوز پنهان عاشقان دلیر
(سر کشد از دل تیـر دل تیــر دل تیــر) 2
 
زندگی می شکفد پر غوغا در دل سبز همه جنگل هـا
مـی دود بــا گــل خــون در دل شــب
(می درخشد از افـق هـای خـاور) 2
 
(توفان خون ما در هر جام لاله ی سرخ
بر فروزد آتش ها سر کشاند از سنگرها) 2

باد و توفان

سراومد زمستون                          شکفته بهارون

(گل سرخ خورشید بازاومد و شب شد گریزون) ۲

کوه‌ها لاله زارن                           لاله‌هـا بیـدارن

 (تو کوه‌ها دارن گـل گـل گـل آفتاب و می‌کارن) ۲

توی کوهستـون، دلـش بیـداره          تفنگ و گل و گندم، داره می‌یاره

توی سینه‌اش جان جان جان         تـوی سینـه‌اش جـان جـان جـان

(یه جنگل ستاره داره،جان جان         یه جنگل ستاره داره) ۲

(قسمت بالا دوباره تکرار ميشود)

-----------------------------------

سراومد زمستون                          شکفته بهارون

 (گل سرخ خورشید بازاومد و شب شد گریزون) ۲

لبش خنده‌ی نور                         دلش شعله شـور

 (صداش چشمه و یادش آهوی جنگل دور) ۲

توی کوهستـون دلـش بیـداره          تفنگ و گل و گندم داره می‌یاره

توی سینه اش جان جان جان         تـوی سینـه اش جـان جـان جـان

(یه جنگل ستاره داره، جان جان                        یه جنگل ستاره داره) ۲

 


aftabkaran- e -jangal -  آفتابکاران جنگل ) سر اومد زمستون )

باد و توفان گر کند غوغا بر پا          برف و بوران گـر بتوفـد در شب‌هـا

بانگ تندر گر خروشد در دریـا           شب زند گر خیمـه‌ها بـر جنـگل‌هــا 

کوه سرکش سر بساید آسمان را، همــه جـــا

 

(سر فرازد پا بر جا، بنگرد بر دریاها) ۲

  می‌خروشد زدل ابر سیاه، می‌شکوفد گل خون همه جا

سوز پنهان عاشقان دلیر

(سر کشد از دل تیـر، دل تیــر، دل تیــر) ۲ 

 زندگی می‌شکفد پر غوغا، در دل سبز همه جنگل‌هـا

مـی‌دود بــا گــل خــون در دل شــب

(می‌درخشد از افـق‌هـای خـاور) ۲

  (توفان خون ما در هر جام لاله‌ی سرخ، 

بر فروزد آتش‌ها سر کشاند از سنگرها) 

تمام متن دوباره تکرار ميشود 


     

baad-o- tofaan - باد و توفان

آتش شعله بر کش - شعله دم فرو مکش
آنچنان بسوز -  آنچنان بسوز 
که برپا کنی از روشنی در دل ما 
روشنی های آنسان
...........................

sorood - e - atash   سرود آتش

دف

دف را بزن! بزن! که دفیدن به زیر ماه در این نیمه شب، شب دفماهها‎ 
فریاد فاتحانه‌ی ارواحِ هایهای و هلهله در تندری‌ست که می‌آید‎ 
آری، بِدف! تلألوِ فریاد در حوادث شیرین، دفیدنی‌ست که می‌خواهد فرهاد‎ 
دف را بِدف! که تندرِ آینده از حقیقت آن دایره، دمیده، دمان است و نیز دمان‌تر باد!‏‎ 
دف در دفِ تنیده و، مه در مهِ رمیده، خدا را بِدف! به دف روحِ آسمان، به دف روحِ من بِدف!‏‎ 
شب، بعد از این سکوت نخواهد دید‎ 
من، بعد از این شب توفانی‎ 
تا صد هزار سال نخواهم خفت‎ 
شب را بِدف! دفیدنِ صدها هزار دف!‏‎ 
مهتاب را‎ 
با روح من بِدف! دف خود را رها نکن، تو را به لذت این لحظه می‌دهم قسم، دفِ خود را رها نکن!‏‎ 
‎ 
ای کردِ روح!‏‎ 
گیسو بلند!‏‎ 
قیقاج ــ چشم!‏‎ 
ابرو کشیده سوی معجزه ها، معجرِ هوس!‏‎ 
خشخاش ــ چشم!‏‎ 
خورشید ــ لب!‏‎ 
دزدِ هزار آتش، ای قاف! ای قهقهِ گدازه‌ی مس در تب طلا، دفدفدفِ تنورِ تنم را بدف! دف خود را رها نکن!‏‎ 
‎ 
سیاره‌های دف ‏‎ 
در باغ‌های چلچله می‌کوبند‎ 
دفدفددفددف‎ 
از این قلم‎ 
چون چشم تو‎ 
خون می‌چکد‎ 
دفدفددف‎ 
‎ 
یک زن که در سواحل پولاد می‌دوید‎ 
فریاد زد: خدا، خدا، خدا تو چرا آسمان تهران را از یاد برده ای؟‎ 
دف صورت طلایی ماه تمام را از آسمان به زن ایثار کرد‎ 
‎ 
دفدفددفددف‎ 
دفدفددفددف‎ 
دفدفددفددف‎ 
‎ 
محبوب من!‏‎ 
ای آسمان!‏‎ 
زنمردِ روح!‏‎ 
راز ترنج!‏‎ 
خشخاش ــ چشم!‏‎ 
دفدفدفِ تنور تنم را بِدف!‏‎ 
ای کردِ روح!‏‎ 
کرکوک را به صولت فریاد خود بکوب،‎ 
بر کوه قاف!‏‎ 
دفدفددف‎ 
دفدفددف‎ 
سیمرغ جان، بِدف! دفِ البرز را بدف! دفینه‌ی ارواحِ سنگ را بیدار کن! البرز را بیدار کن!‏‎ 
دفدفددف‎ 
دفدفددفددف‎ 
ارواحِ سنگ گشته‌ی اجداد خواب را بیدار کن!‏‎ 
سیمرغ جان!‏‎ 
بیداد کن!‏‎ 
دفدفددف‎ 
دفدفددفددف‎ 
دفدفددفددفددفدف‎

رضا براهنی - دف

کسی نایستاده است آنجا یا اینجا
پس کجای لبت آزادم کند؟
دو نقطه از هیچ جا، تا چشم
که جابه‌جا شده است
اما سایه‌ی بلندم را می‌بیند
که می کشد خود را همچنان بر اضطرابش.
شمال قوس بنفشی‌ست تا جنوب
در ابر و مرغ دریایی
موجی به تحلیل می‌رود
و آفتاب، تنها چیزی که تغییر کرده است.
لبت کجاست؟
صدای روز بلند است اما کوتاه است دنیا.
درست یک واژه مانده‌ است تا جمله پایان پذیرد
و هر چه گوش می‌سپارم تنها
سکوت خود را می‌آرایم
و آفتاب لبِ بام هم‌چنان سوتش را می‌زند.
شکسته پل‌ها پشت سر
و پیشِ رو شن‌هایی که خاکستر جهان است.
غروب ممتد در سایه‌ی درون جا خوش کرده است
و شب که تا زانو می‌رسد تحمل را کوتاه می‌کند. 
چگونه است لبت؟
که انفجار عریانی، سنگ می‌شود در بی تابی‌های خاموش.
هوای قطبی انگار
انگار فرش ایرانی نخ نما کرده است
نشانه‌ای نیست
نگاه می‌کنم
اگر که تنها آن واژه می‌گذشت
به طرفه العینی طی می‌شد راه
کودک باز می‌گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است...

__ شاید عاشقانه‌ی آخر
«محمد مختاری»

محمد مختاری - شاید عاشقانه‌ی آخر

پاییز

پاييز آمد
لابه لای درختان لانه كرده کبوتر
از تراوش باران می گریزد
خورشید از غم با تمام غرورش
پشت ابر سیاهی عاشقانه به گریه می نشیند
من با قلبی به سپيدی روز
ميروم به گلستان همچو عطر اقاقی لابه لای درختان می نشينم
من با قلبی به سپيدی روز
ميروم به گلستان همچو عطر اقاقی لابه لای درختان می نشينم

شعر هستی بر لبانم جاری
پر توانم آری، میروم در كوه و دشت و صحرا
رهپيمای قله ها هستم من
در کنار یاران
راه خود در طوفان مينوردم
در کوهستان یا کویر تشنه یا که در جنگل‌ها رهنوردی شاد و پر امیدم 
باید روزی شعر هستی بر لب 
جان نهاده بر کف راه انسانها را درنوردم

شعرهستی بودن و کوشیدن رفتن و پیوستن از کژی بگسستن جان فداکردن در راه خلق است
شعر هستی بر لبانم جاری پر توانم آری، میروم در كوه و دشت و صحرا.

پيشگام-هواداران سازمان فدائيان - اقليت

پاییز آمد

چشم هایت را که ببندند مختاری مختاری مختاری
باغ­ هایت را که ببندند مختاری مختاری مختاری
این کویر زن آن کویر مرد این کویر کودک آن کویر آهو
این کویر طاووس آن کویر کفتر
همه می گویند مختاری مختاری مختاری
های هایا هایا هایا ها ها
های هایا مختاری مختاری مختاری
مرد می گوید ما اینجوری هستیم اینجوری اینجوری
مرد می گوید دریا را ما خالی می خواهیم خالی خالی خالی
مرد می گوید دریا را بی ماهی می خواهیم
جنگل را بی چلچله بی کفتر بی آهو می خواهیم
و خشن میگوید یک یک می گوید میخواهیم می خواهیم
و تماشا را بی طاووس
اما های هایا هایا هایا ها ها های هایا مختاری مختاری مختاری
باد می­ آید دریا می­ آید ماهی­ ها می­ آیند رؤیاها می ­آیند اما اما اما
اشک­ ها می­ آیند چشم ­های عاشق­ ها می ­آیند و زنی می گوید اما اما اما
آب می­ آید بابا می­ آید مادر می­ آید
و نفس می­آید و صدا می ­آید عشق می­ آید
زن زن زن زن زن آن فتنۀ زیبا می ­آید
های هایا هایا هایا ها ها های هایا مختاری مختاری مختاری
داغ می خواند سینه داغ میخواند زانو داغ می خواند خواهر داغ می خواند مادر
و کفن­ ها و پرچم ­ها و دکان­ ها و خیابان­ ها و دهان­ ها و دندان­ ها
هرچه هرجا و هرکه هرجا و حتی خود قاتل­ ها خود آمرها خود عامل­ ها
حتی خود او که آن بالاست بالای بالای بالای بالای بالای ما می گوید:
های هایا هایا ها یا ها ها های هایا هایا هایا مختاری مختاری مختاری
ممد مختاری ممد مختاری ممد مختاری مختاری مختاری مختاری

« رضا براهنی برای محمد مختاری می خواند || ــ با صدای شاعر ــ « رضا براهنی ||

از آثار اوایل انقلاب فداییان خلق

ای تو پیشاهنگ رفتن
در شب سرد زمانه
در ارس چون گل نشانده
گرمی خونت نشانه

ببین صمد
که راه تو
شد ره هر رودخانه
کلام تو
کتاب تو
می‌رود خانه به خانه

ماهی کوچک
در رهت پویا
دل پر از کینه
جان پر از پیکار
تا که بگشاید
راه دریا را
می‌ستیزد با
مرغ ماهی‌خوار
آتشی در دل
شعله‌ها در خون
می‌رود بیدار
می‌رود هوشیار

ای که هر موج ارس را
باشد از خون تو پیغام
ماهیان جویباران
می‌شناسندت به هر نام

ببین صمد

که راه تو
شد ره هر رودخانه
کلام تو
کتاب تو
می‌رود خانه به خانه


قصه‌های تو
راه آزادی
بازتاب رنج
انعکاس کار
ماهی کوچک
راهی دریا
می‌ستیزد با
مرغ ماهی‌خوار
آتشی در دل
شعله‌ها در خون
می‌رود بیدار
می‌رود هوشیار

Samad صمد

خیابان خواب ها | علیرضا عصار

سرود کوهستان

شعر خوانی | رضا براهنی | دو هفته با فرهنگ ایران در استراسبورگ 
سوم فروردین ۹۲ خورشیدی

...
بعدش نشسته بودی و حرفی نمی‌زدی
تنها از حواشی شاد نگاه بادامت
خورشيد می‌دميد
يک جفت چشم گوشتی از زير شانه‌هايت
عريان
نگاهم می‌کردند
و چشم‌هايم را می‌بستند
تا لذتم مرا ببرد سوی بازوی کوچه‌هايت
بوی اقاقيا و لمسِ خزه
در عمق آب‌های جنون‌آميز
وَ
بالا کشيده شدن چون موج در شب مهتابی
و بازگشت و، مهره‌ی ماهی مانند
و عطر شور تراشيده شدن از تو، وقتی که اختلال داغی از حد فاصل زانوها و قلبم زبانه کشيد
اسبی شبيه سبز که از يک ستاره به آن سرسرا سکوت سرازير ساز
و من، خدا خدا که دنيا پايان نيابد
و چرخش زمان و زمين جاودانه باز بماند
مثل همين تو که در يک همان متبلور می‌شد
ديروز من چه‌قدر عاشق بودم
عاشق‌تر از هميشه و امروز
...

شُرّا --- رضا براهنی


شعر خوانیِ رضا براهنی

می‌گذرد در شب آئینهٔ رود خفته هزاران گل در سینهٔ رود
گُلبُـن لبخنــد فــردائــی مــوج سـر زده از اشک سیمینهٔ رود

فَرازِ رود نغمه خوان
شکفته باغ کهکشان
مـی ســوزد شــب در ایــن میــان

رود و سرودش اوج و فرودش مـی رود تا دریـای دور
بـــــاغ آئینـــــه دارد در سینــه مـی رود تا ژرفای دور

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

فـردا رود افشـان ابـریشـم در دریـا مـی خوابــد
خورشید از باغ خاور می‌روید بر دریا می‌تابد

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

فـردا رود طغیـان شــورافکـن در دریـا مـی خـوابــد
خورشید از شرق سوزان می‌روید بر دریا می‌تابد

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

سرود کوهستان ـ آیینه رود

سازمان فدائيان (اقليت) يک سازمان کمونيست است که برای سرنگونی نظام سرمايه‌داری و برقراری یک جامعه کمونيستی مبارزه می‌کند.
سازمان فدائيان (اقليت) برای ايجاد جامعه‌ای بدون طبقات مبارزه می‌کند که در آن هر گونه استثمار، ستم، تبعيض، نابرابری اجتماعی و اختناق برافتاده باشد، تمام اعضا آزاد و برابر جامعه در رفاه و خوشبختی زندگی کنند و استعدادهای خود را شکوفا سازند.
هدف فوری سازمان فدائيان (اقليت) سرنگونی جمهوری اسلامی و برقراری حکومت شورائی کارگران و زحمتکشان است.
حکومت شورائی که مظهر پيگيرترين و کامل‌ترين شکل دمکراسی است، وسيع‌ترين و کامل ترين آزادی‌های سياسی را برقرار خواهد ساخت و با تحقق مطالبات دمکراتيک و رفاهی – اجتماعی عمومی، دگرگونی‌های سوسياليستی را آغاز خواهد نمود.

پاییز آمد

fadaian(aghaliyat)