از چشم های بی حرارت🙂🔥

هول ام بده با یه نغمه یه شاد ات

منطق مستی از منطقه هایی که دلبری میکنن منظره هاش

من یه جمله‌ی ضد ام
که تو کمینمه نقطه
عددها به باد می‌رن تا بگیره نسیمَم به چُرتکه
حقیقتش رو بخوای غریب‌ام به کُلِت و جریمم به جُرمت
جوری میخِ غرورم رو کوبیدم که فرو نمی‌ریزه حتی اگه کُلِ زمین هم بجنبه
به نظرتون من عجیبم یه خُرده
شما ورثه‌های وصیتِ مُرده
یه جمله‌ی ضد ام
واسه دفع کردنِ هرچی نصیحتِ خُرده
پلِکان رو دوست دارم و نمی‌خوره سلیقم به رتبه
مثلِ باری که گذاشته شریعت به گُرده
اجازه می‌دم احساسِ شدیدم یه جوک شه
تو این بداهه بودن و وضعیتِ مُضحک
آزادیِ من کنجکاوی‌هامه
شرم اگه پا برهنه پریدم به چُرتت
یه جمله‌ی ضد ام
همون زنده‌ای که پریشبش مُرده
از چشمهای خودم
یه مژگان دادم
اینه هدیه‌م به مُژده
ببرش به دلِ طبیعتِ خوشگل
که من تنها راه و مسیرم به قطبه و پُرِ شک و تردیدم به تغییرِ جمعی
وقتی عوض نمی‌شه هیچ کسی بعدِ مشکل
کتاب می‌میره اگه قریحه‌م بِخُشکه

تو دلِ حرفهای ضِدَم
من می‌شم شروع
می‌میرم بعدِ هر قصه‌م
باز می‌کنم طلوع
از کدوم درخت باروت بچینم؟
تصمیم ندارم که آروم بگیرم
تو دلِ حرف‌های ضِدم
من می شم شروع

من به بدبینیم مغرورم
نیروهم رو میگیرم از نبودنِ امید
تفاله های پوچی تو من داد می‌زنن همینه ضرورتِ تولید
از درونم ببُرید
همه‌ی زیست‌ها که نتونستید رو
گفتم حتی اگه دندون‌هام زبونم رو جوئید
من چیزی به جز نوشته‌هام نمی‌شم
نقطه انتهای من نیست
 قبولم بکنید
هنوز هم سبزم تو وسط‌های پائیز
بنیانِ متنِ حرکت‌ام قبلِ جا به جایی
جلو سواره نظامِ روشن فکریِ زرد
شعله می‌سازم با نفس‌های خالیم
صدا می‌زنمتون هست‌های بی‌سبب
فروشنده های جمله های بیشرف
روی مبل‌های راحتی با حرف‌هایی واسه تختخواب
من یه فلکه مخالفت ام وا می شم روتون
جوری خوش خط‌ ام که انشاء می‌شم روتون
مبل‌های راحتی و حرف‌هایی واسه تختخواب
نه نشستم نه که خوابیدم روتون
روبروتون می‌ایستم تا ابد تمام قد
زنده باد خُشکیِ جزیره
نه به دروغِ باطراوت
آسودگی نئشگی می‌زاد
درود به سختیِ تداومِ مهارت
رَدل من رو توی ضدیت ببین
یه مستاجرِ بی‌ملیت نشین
لبریزِ علت‌ام علیت بچین
ردِ من رو از این کیفیت بگیر
من از دلِ سنگ روئیدم
شکاف می‌دم دلِ پاراگراف
به اعتراض‌هام راه می‌دم
به اختلاف‌هام، دلم خوش نیست به اشتراک‌هام
ضدیت
من نورل تویل دلِ چراهام

تو دلِ حرفهای ضِدَم
من می‌شم شروع
می‌میرم بعدِ هر قصه‌م
باز می‌کنم طلوع
از کدوم درخت باروت بچینم؟
تصمیم ندارم که آروم بگیرم
تو دلِ حرف‌های ضِدم
من می شم شروع

آب و هوای من هوای تغییره
که زنگ می‌ده به تمامِ زنجیرِت
تو فهرست نمی‌آم چون خرابه تحلیلش و من اون شوکِ توی صفحه‌هام
اگه بده شرایط تغییرت و صادر بشه جوازِ تخریبت بیوفتی می‌ده زمانه ترتیبت
می‌کنه جواهر تقدیمت
یا که حل می‌شی تو سوادِ جمعی که می‌کنه توی قواره تعریفت
ضدیت تو دمایِ منفیمه
گرمایِ پوشالیِ شما من رو میخواد زمانِ تحویله
من ول می‌شم کشِ همه مراحل در می‌ره
یه کابوسِ آشفته که هیچ منبعی نیست برای تعبیرش و مخالفم با توده‌ی هوای سمی که با تبلیغش
عقاید جمع می‌شه و آدمیزاد مُنکِر روی همه دقایق لم می‌ده
حواسش حل می‌شه
یه دهن که به کُلِ این شرایط نه میگه
من خبرِ دست اولم جراید تعطیله
نمایِ نزدیکِ یه ایده که با بالا پائینِ همه‌ی قواعد ور می‌ره
مقاومت پیامِ تب می‌شه
جمله‌ی ضد جایی خم شده که به کُلِ وقایع خندیده
پاره کننده‌ی فضای تحمیله

برای دوستِ خوبم
با همه نقص‌هام
باور بکنی یا نه منتظره فردام
که ما خُنکا به ارمغان آوردیم
از همین دقایقِ مُشتعلِ شب‌ها
یه دلِ سیر چه وحشیانه خندیدیم
به کُلِ زخم‌های مدفون شده
دو ستاره نوشتیم از قدرتِ زایشگری
زیرِ آسمونِ مجبور شده
برای دوستِ خوبم
تو جنگ‌ایم تنها
نگاه می‌کنن کف می‌زنن مرد و زن‌ها
گفتم خیلی خسته‌ام از این درگیری با رگبار
گفتی هر طوری هست سنگر رو نگه دار
زخم خوردیم از تهِ وجودمون
از نو ساختیم هر دفعه غرورمون
ما گدشتیم از جلوی جوخه‌های وحشت
چه مهیبِ غریوِ این لحظه‌ی وقوعمون
برای دوستِ خوبم
تو خونه آخر
اتِکا می‌کنیم باز به ارتکابِ باور
تو قفسِ ساخته شده با یاوه‌های دیروز
چه بی‌مهابانه زد انزجارِ ما پر
ما اون اوجِ خواستن‌ایم تو اوجِ بی‌میلی
تو منطقه‌ی ممنوعه‌ی آب ما خودِ سیل‌ایم
تو لحظه خوب
تو لحظه بد
همزمان آری و همزمان خیر‌ایم

برای دوست خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم
نوشتم
برای دوستِ خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم

معنی دارند قصه ها
تو گوشِ شهر
هرچند ما نشنیدیم جز صدایِ اصطکاک
اون بیرون که همدیگه رو هُل می‌دن تو گور
انزوا بهایِ گزافِ ما زنده‌هاست
دوستِ خوبم ما با خونِ اشتیاق نوشتیم
تا تبعید شدیم از جایی که نبود شکلِ ما
روئیدیم از زیرِ نارُستنی‌ترین خاک
تصویرمون خط انداخت رو جدالِ جلوه‌ها
پیمویدم راه‌ها رو کرد مسیر ما رو گُم
نباشی نمی‌کنه کسی جات رو پُر
دوستِ خوبِ من 
تو این پهنه‌ی بی در و پیکر
دوباره جهان بیافرین از خیال و خود
تو با عشق نوشتی وقتی مهر گم شد تو مِه
هر چیزی که فک می‌کنی گم شد تومه
به این خمیرِ بدشکلِ زمان بخشیدیم یه معنا
ساعت تو چُرت بود
سه تا عقربه کِسل
برای دوستِ خوبم
اونجا که جفت چِشامون باریدن گرفت
بدون که بالیدم بهت
فهمیدم هنوزم زنده‌ایم حتی با شکوهِ بیشتر
بذار بذاریم مرگ شاکی‌تر بشه داداش
بذار بذاریم عصیان هُل بِدتِمون جلو
تا جایی که جریانِ بودن جاری‌تر بشه
هر دو به دنبالِ جایگزین با حذفِ دلیل‌ایم
ما خودِ نفسِ بدیل‌ایم

برای دوست خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم
نوشتم
برای دوستِ خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم

Baraye Dooste Khoubam

تویِ شرجیِ ساحلِ گُم‌ها
توی افزایشِ موج‌ها
چنگ می‌زنم به ماسه‌ی رویا
به دنبالِ بارِ یکُم‌ها
پیِ قایقِ نوپا
که دوباره بشم واردِ دنیا
سینه‌م زیرِ زانویِ شعر
دست به گردنِ واژه‌ی خُنیا
من بیمار می شم از عادت
از چَشمهایِ بی‌حرارت
از رهگذرانِ عبور
از تخت‌های بی‌عیادت
از بانداژِ زخمِ امید
از جعلِ صحنه و ریتم
تو صورتِ سدِ عظیمِ قدیم
من رو ضربه کنید
گاهی که کم می‌آرم زیر وزنم
کوچ می‌کنم به دره‌ی یاد
اونجا که لایِ مویِ خیال می‌پیچید صدایِ خنده ی باد
ایستادم لبِ وقفه‌ی ناب
هُلم بده با یه نغمه‌ی شادت
من رو مهمون کن یه سقوط
تا بیوفتم توی قهوه‌ی داغت
یا بشم یک صفحه کتابِت
عکسم بیوفته تو رنگِ نگاهت
من رو بنداز به ادامه‌ی راهِت
تا بیدار شم توی ورطه‌ی خوابِت
تیر بشم تو قلبِ سلاحت
پیروز شم به نفعِ سپاهت
تو ای خیالِ من
می‌خوام تو هر لحظه بپامِت

راهیِ سفر به خیال ام
من فکر نمی‌کنم به زیانم
واسه دیدی تازه
نوشتنِ بی‌اندازه
من پُره راز
پُره نیاز ام
راهیِ سفر به خیال ام
من فکر نمی‌کنم به زیانم
واسه دیدی تازه
نوشتنِ بی‌اندازه
من پُره راز
پُره نیاز ام

نویسنده‌ی کارهای زخمی
سرمایه‌داری از زخم‌های کاری
تا بلرزونم دلِ آینده رو
محکم کوبیدم تنها به تاریخ
دست تو دستِ دست‌های سایه
تانگویِ بدنامِ تاریک
طلسمِ دیروز کارش همینه که با توهم روی گنج‌ها بخوابی
گاهی رفتن بدونِ وداع
یه درود می‌شه به ادامه‌ی راه
بهایِ دیدنِ دردِ بودن
کندنِ چتره بدونِ نجات
من و آغوشِ بازِ خیال
یه گریز به کوچه‌ی ماه
جایی که عادت غوطه‌وره
نبوده خونه‌ی ما
بطریِ آشوب دستمه با
لیوانِ لب‌پَره خاطره‌ها
منطقِ مستی از منطَقه‌هایی که دلبری می‌کنن منظره‌هاش
من رو دور کرد از امنیِ نقطه
چون تعادل هیچی توی چَنته نداشت
ورطه‌ای که کُلش پیروزیه
نموندن تو جایِ دیروزیه
شکوفه‌ای تو قعرِ انفرادی که به کُلِ سلول‌ها می‌پیچه تنم
می‌خندم دیوونه وار
چی می‌مونه اگه بریزه غمَم؟
سنگین این کوله بار
دست هام به جیبِ بغل
توی فرسایشِ کوچِ دائم
یه فراز ام که مهیبِ همه‌ش
تابم زیاد
کی به جز من با من می‌آد؟
چون این واقعیت مثلِ یه دینه که خیلی از اوقات کافَر می‌خواد
یه پانتومیم صامتِ محض
که کُلی تئاتر رو به دامِ شکست می‌بره
و باید تن داد به نشیب
که تو سرعت حادثه هست
حادثه آغازِ یه ترس
ترکِ شجاعانه ی عقل
راه و رسمِ علاقه به رقص
با جنونی قابلِ بحث
توی تبَلوُرِ سختیِ زیست
زیرِ سایه‌ی هاله‌ی غرق
یک پنجه من رو بالا می‌کشه
خیاله صاحبِ دست

راهیِ سفر به خیال ام
من فکر نمی‌کنم به زیانم
واسه دیدی تازه
نوشتنِ بی‌اندازه
من پُره راز
پُره نیاز ام
راهیِ سفر به خیال ام
من فکر نمی‌کنم به زیانم
واسه دیدی تازه
نوشتنِ بی‌اندازه
من پُره راز
پُره نیاز ام

Khial

بعدِ کُلی سوخت دادن تو سفرِ وحشت
خستگی به تماشای من نشسته بود
تویِ سرم هنوز هرج و مرجی از صدا به پا
که این بار با تمامِ قُوا حمله کرده بود
یه ابر
باردارِ بارونِ اسیدی
تو کمینِ خونه‌های ناودون شکسته
یه انگشتِ پیر روی ماشه‌ی تپانچه‌ی تخریب
که هر لحظه شاید آروم بلغزه
هرچی بالاتر می‌رفتم پله تمومی نداشت
می‌کشیدنم پائین یا هُل می‌دادنم؟
ارواح بهم می‌گفتن که کُلی آدم ام
من یادم رفت تو شلوغی کدومشون ام
کنارم حضور نیست
من عبورشون ام؟
دستم بنده به کجا تو غروبِ شونه‌ام؟
هستیِ من آروم آروم نیستی می‌زائید ولی
نبودن نبودِش تو گروهِ خونم
دوباره برگشتم به خونه
همون کنجِ دورِ دورِ دور
چهار تا دیوار و سقف طبله کرده بودن
نمورِ نمورِ نمور
تابلوهای قدیمی رو کَندم
موریانه‌های زیرشون فرار کردند
خلوتِ من هنوز پر از سر و صدا بود
پنجره رو باز سکوت رو برقرار کردم

دفتر و خودکارم از یه گوشه صدام می‌زدند
بلند بلند خندیدم بدون این که خوشحال باشم
باید می‌نوشتم

"بنویس جنسی
بنویس جنسیت
بنویس ملی تکرار
بنویس دروغ
بفروش بنویس
بنویس بفروش
بنویس متر معیار دجال ناجی
بنویس اخبار
انکار انکار
افسار
اجبار
منتظرم بنویس بنویس
منتظرم بنویس بنویس
منتظرم بنویس بنویس
منتظرم بنویس بنویس"

منم نویسنده‌ی بی‌ناشر
روی در و دیوارهای دردِ معاصر
جای دندون و نیشِ دیو پاک نمی‌شه من هرچقدر می‌مکم این زهرِ خُرافه
تویِ مجاورتِ جنگِ مُداوم
پریدم توی دره خلاصه و نوشته‌های من چَمدون بنده و می‌پرم واسه‌ی حملِ مسافر
چند سالی گذشت از قصه‌ی پرده‌ و غروبم
جا گداشتم توی داستانهام گرمیِ وجودم
بود بدونِ سهمیه ورودم
بکو می‌کشه کدوم تهویه خروجم؟
قدم برمی‌دارم به طرفِ سرزمینِ وحشیِ بُرودت
شطرنجیِ حضورم
می‌چکه رو این کاغذها از نَشتیِ وجودم
به خونِ عشقم و کودک دست‌هام آلوده‌ست
راحت رَدم رو می‌زنن چون پا گداشتم رو جسدهاشون
کفِ کفش‌هام آلوده‌ست
تَرَک‌هام تخمِ خباثتِ نیاکان
نصفم به جرمِ جنایتِ نیاکان
اونی که بی‌خبر از دیروزمونه
من شک ندارم که فرداش آلوده‌ست
چپ و راست چَک می‌باره
می‌نویسم از گونه‌ی سُرخ
من شرابِ تاریکی‌ام
مَستی با من شک می‌آره
نشریه چیه تُف توی چاپ
جوهرِ من شب بیداره
منم هدفِ تک تیراندازِ سُنت
ببین حمله پاتَک می‌آره
زنده ام به خلافِ میلِ جم با سیلِ حرف من دستگاهِ تولیدِ کلمه‌ام
اونی میگفت نمی‌ترسه دروغ گفت
چیزی پیش نمی‌رونه ما رو غیرِ ترس و چند تا شد سکته رد؟
تا جلوه‌گر شه چهره‌ی دیوی که بلعید نصفِ من
نشی گُم تو چرکِ بینِ خط
من رو می‌خونی از جلدِ چند؟
همزمان شیرم و خط
این یعنی شانسِ کم تو چالش‌ام که صاف راه برم تو راهِ کج
هنوز کُلی خوابِ بد خوابِ مقابلم
کسی تعیین نمی‌کنه جایِ من
نویسنده بی ناشرم
که پنجه تو پنجه‌ی دیوِ قاتل ام
همه قالب‌ها تُهی من عوض نمی‌کنم این قالبم
ایستادم توی روی غولی به طولِ تاریخ
با کوله باری از زمانِ مُرده تو شوره‌زاری
با استخون های جنازه‌ی مُهلت می‌کنم خونه‌سازی
بدونِ داشتنِ نورِ کافی
کتابی از دفنِ دقایق و تبعیدی به شهرِ درکِ شرایط و پمپاژ می‌شم از قلبِ حقایق
منم نقطه‌ی عطفِ نمایش

Nevisande

«سراب»

شعر و اجرا: راوی و سالک 
آهنگساز: علنی
 میکس مستر : سالک
طراح جلد: الف
ناشر: سرو

Sarab

Rapper And Lyricist: Saleck & Raavi
Music Producer: Alani
Mix and Mastering: Saleck
Cover Art: Alef
Publisher: Sarv


[راوی] 
دستاشُ می بست، با سرنوشت دردُ
جلوش روش سنگ پرت می‌کرد به پاش میگفت نلنگ،
وقتی آسمون سیاه میشد یادمون میداد اینُ 
قطره ها فقط رو سقف ما قشنگه

بد بیاریامُ میبرم 
چشممُ دوختم به شمایی که گیر پیرهنم بودید
خیلی بیشتر از سیاهیارُ دیده این تنم
که خیلی از شما سفید زاده ها نمیدونید

رنگ از روش پرید سبک خیالی پیشه کرد. 
هم،خونِ این چنار میشد رفیق سرو.
بلند پروازیا اینجا فقط تا زیر سقفه
اون که دفاع می‌کرد ازت خودش شریک قتل

بهش بگید برقصه.رو زین اسبش
اینجا یکی به میخ میزنن یکی به نعلش 
اون با دستایِ خالی باید بگیره دردشُ
حق باید بهش بدیم درد بگیره دستش

فرق ما چی بود؟
آویزون شدن از بندِ نافتُ همین چند قطره آبروت.
اربابِ ما خودش دلیلِ درد برده هاس 
راستی دلیلِ این نبرد ما چی بود.؟

این یه جنگ دو طرفس 
منِ متّهمُ قاضی کت تنم کرد 
گفت هم نوکرن اینجا تو مشکلت چیه؟
گفتم از سر صدای سکه گرفت سر قلکم درد

آقای محترم....
من
بالای پل قدم زدم
با لایه های لختم گرفتم خودمُ بغل.
من زندگی کردنِ بعد مردنُ بلدم
از یاد میبرم هرچی میپرسنُ ازم..

مصلحت میگه بزن چاک.
بزار برسه خاک به گرد پات
باید یکی از اونا بشه طرف حسابت
اون که بندِ باده بود،یا اون که بوده بنده باد


[سالک] 

نفس جامونده رو شیشه رو میبینی
که نوشته اینجام بو انتظار میده
من داغ مادری ام که سربلندی یاد داد و
واسه سره پسرش به التماس میره
هعی قشو کنید اسب سیاهتون و
تک سواره کابوسمونید نگاهتون و
سنگین حس میکنم رو شونه های کشیدم
به آغوشم میکشم مرم سلاحتون
من بازم رقص میکنم حتی باشه زین به پشت
از سیر بپرس که مزه ی غذاتو چشیدی
تو نگاه کردی دویدیم و اما تو رسیدی
تو سرخی با بزک، ما سرخیم با سیلی
تا بریدم بریدنم امون ندارم
من کشور چلچله ام جوون ندارم
رو صورت زنده ام مم نوار مشکی هست
درد و مزه میکنم و زبون ندارم
بذارید نباشه و خالی کنید جاش
خوشی بذارید بره دور شه بیاد بجاش
خورشید بالاست و بازم نوری نیست
سایه آدمارو دنبال کرد افتاد به خاک خوری
زبونا مجیز تنارو میگن
دستا سنگ راه میشن به لنگیا پا میدن
حسرت میخورن دندونا گردنا تا میشن
حلق پر ناگفته است شهر پره صداست
حرفا رو شیشه ها و نگاها بی نگاست
از همتون شاکی ام
ناز شصت اونی که چهل بودش و داد زد
موی سیاه سفید شد همین که اذان زد
راوی
این سفید زاده ها مارو درک نمی کنن
کلا سیاه است رنگیا سرابن
بنازم که نازه مارو غم میکشه فقط
به لنگیا عادت داریم سنگ میگه که نترس
توی دنیای رنگا باشه زنجیر به پات
چشم سیاهی میبینه چون یه رنگ میکنه قفس


مسلحت میگه بزن به چاک
بذار برسه خاک به گرد پات 
باید یکی از اونا بشه طرف حسابت
اونکه بند باده بود یا اونکه بوده بنده باد

Saleck & Raavi - Sarab [Prod. By Alani]

Mc Tes x Ben - Matadore Jonoun | Official Audio

"Matadore Jonoun" available everywhere:
https://fanlink.tv/MatadoreJonoun

Beat Producer: Faghan
Mix and Mastering : Sahand Mz
Art Direction: Farshad Nasaji
Support and Sales: 404
Distribution Manager: Arda

►Listen To Mc Tes On Platforms:
Listen On Spotify: https://spoti.fi/3x9TgJn
Listen On SC: https://bit.ly/3TvO3D1
Get On iTunes/AppleMusic: https://apple.co/3TzHKhG

►Follow Mc Tes Online: 
YouTube: https://bit.ly/49gp1gR
Instagram: https://bit.ly/3TvGnk3
X: https://bit.ly/3TviMQx
Telegram: https://bit.ly/3PAhcvA

"Matadore Jonoun" Lyrics:
دلم رنگی نبود، یکی بود یکی نبود
زیر آسمون قدرت پوست تنم کبود
مردم نا مهربون، خدا نا مهربون
من نمی‌خواستم اینجوری تموم شه قصه‌مون
همه پشت همیم، تیرشون نمیشه تموم
زندگی زیباست، ولی واس از ما بهترون
ما پر دردیم، نشون نمیده چهرمون
با دلم نون خوردم، ولی به دل نبود
آکورد میگرفت عطارد برام
قلم‌مو انداختم بینتون ازش یه موج درآد
میگن از صلح با قدرت، یه عده موج سوار
ولی ما درست وسط جنگیم، میریم با مشت براش
حالا این مشت کافیه؟ یا فوج فوج قافیه؟
نمی‌دونم
نامنده مرده، پاینده باد جنبش...
چمن رو‌ مزار کهنه‌ی شهسوارم شکفته فاک به نام نیک، من آهنگ میدانم هم حتی گنگه
من که دلم رنگی نبود، جیغ میکشید روحم
می‌گفت اینهمه سختی نبود تو هر تنی که بودم
گفتم این یکی ته دنیاست، تو رهایی، برو
کشته ندادیم که سازش کنیم ترجیح نبود!
خداتون مرده ولی زندست رنگین کمون
کیان زینبم، نوای ارغنون
به دویدن تن ندادم، سپر شد تن
ناراحت نباش اگه چیزی از این تن نموند...

پا تو فساد میکنی شما تو پاتوق باد 
گرو میذاری سرو صداتو بدی داخل سرو نجات که چی؟ بشین یه چاره بچین‌ واسه اون بی ستاره که میمیره با یه اشاره ی دیو زیر پا بی دفاع آواز باد بعد ناکامی آقازاده پا داده گنگ رقص آزاده ها می‌جوشه ا درون ناسازگار با سازه ها اما درختا که تاب تبر ندارن از فجایع تازه اثر ندارن رقصشون چه ناز خبر ندارن هیزم شکن بسته کمر براشون دل تو چی خونه قله ماتادور جنونی قله هر پستی نمیمونه قله رقص واسه ی دیوونه پُله 
نگام کن کل غمتو حفظم سیاه سفیدی زیاد و کمتو حفظم جمله به کار نمیاد که نیاد نرم بدنتو بشکن
غریبه به دل ما سرک میزد رفیق به پله ها ترک میزد سوزن تو کمر شاپرک میکرد قبیله‌ی بدهکار طلب میکرد یادت نمیره که یه زندگی طلب دارم ازت شاکی و پلیس و قاضی تویی اما سند دارم ازت تموم خطها یه طرف خطوط لبها یه طرف خطای خطبه ی شما که ختمش خطاب به من و ما یه طرف سند میشه این خطای غم زودتر از موعد مقرر 
پشت صورت جوون دل پیر پیوست مورد مکرر شاهد ساییدگی کفشامون تو پله های ادارت رفته عبادت تو ساعت کاری جناب ادعای عدالت زیر پوستاتون آب دویده فربه تر ا منطق نون حلالتون دیوارای قصرای رو به زوالتون شاهدای این قتل و غارت سند کیف سیاه بخت سیاه شرطی شدن پای تخته سیاه شاهد چشمای تخلیه شده رو ساچمه هاتون خون لختگیاش سند کبودی چکمه هاتون رو بدن نحیف حق ما کو قانون همیشه مانع ماست تبصره هاش واسه بچه هاتوندشت بی بته و گل میخواستین کمر بستین به قتل بارون 
غبار شهرو گرفت چکاوکا میوفتادن زیر رد پاتون مجرم صاحب قانون وقت جارو بزن با رقص باتوم ساعتای خوابیده رو مشتای گره میگه وعده ی ما باشه وقت بارون

Matadore Jonoun

نهال

کلام؛راوی
آهنگ؛فغان
میکس مستر ؛ شهریار
جلد؛طاعون

————————

فصل ها که میگذشت
رنگ ها که میشدن عوض
قلب ها که میخورن ترک 
میدوام
عین خیالمم نیست چی شدن بی دلیل

پیِ دوامم فقط،بیدارم ، از خواب نپرم.
عین سراب، تشنه ها سوار کردنم
 شاید، من نمادِ اشتباه رفتننم. 

گلاویز گلایه هام
اشاره می‌کنم به این ستاره ها ، به ماه
به ته چاه، قبل اشتباه
قبل برملا شدن راز دست نوشته هام. 

یه روزی چکمهُ کلاهی داشتم 
با خدا برو بیایی داشتم
تو یه باغچه کوچیک گلُ گیاه میکاشتم.
ساز میزدم رقص آزادی داشتم.

هم صدای باد بود. هم صدای درد
یه صدایی میگفت از این نغمه ها بترس 
یالا نا لوتی بیا  طرف ما برقص ببینم.
 این شروعِ اصل حادثه س 

تو این مزرعه ی آفت زدت 
یه نهر آب بسه این بهار مسخرس 
گفتم من فقط نهالم نترس 
از یاد بردم قامتُ از یادم نرفت.

اون که دیدنُ میخواد از آب چشمه میخوره
پی ناکجا تو قصه میدوئه 
تو خیس می‌شدی زیر بهارُ بارون
بی توجه به این که ابر داره گریه میکنه

هواشُ دارم قصه گو  بهش بگو صبور باشه 
این نمایشُ با دست باد نوشته بودم براش

سر گذشتِ مارو دید ،
اون که گذشته از سرش آب
اون که پهنایِ دریارُ برای لنگرش داشت.
اما میشد مرقدش خاک

شروع ماجرا می شد حضور آدم
 نگاشون کن چه جنونی دارن
با شور میزنن صدایِ این سرودِ بادرُ
افتخار میکنن همشون  یه خونوادن 

گهگداری گاریُ گاو 
تو این وادیِ صاف 
میاوردن پُرمیکردن این شهر خالیُ کاه
از این خون گذشتن، بهش شمّ هاری میداد
اهلی منم. من نهالِ بندِ تاریکیام 

 یه بذزم فقط 
یه نظمم که هیچی نمیفهمن ازم
یه جنگلِ سبزُ زیر سایه هام دارم
که رشد نکرده از ترس گردن زدن

همین قدر کوتاه
همین، قدر بی انتها 
سر میدادن شعار زنده بادُ
نهالم خشک می‌شده کنار سر چشمه ها 
یا ته چاه
بعد اشتباه

تو منُ دیدی
خوب بو کشیدی
لمس کردیُ حالا دیگه نمیری
چشیدی صدای نشنیده های من رو.
همه چیز من عشقِ 
چرا چیزی نمیگی؟

Nahaal (Prod.Faghan)

" گوشتلخ 2 / شهر کورا " 

شعر و اجرا : مات
آهنگساز : مافوق
میکس و مسترینگ : مهرداد
جلد : سعید الیاسی

---------------

متن :

همخوان : 
با اینکه شرایطم وخیمه نه میگم
اونا مثه همن من مثه خودمم عجیبم
جبران میشه یه روز همه کاراتون نصیحت
اونا که تو بازی میبازن عده ای کثیراً

با اینکه شرایطم وخیمه نه میگم
اونا مثه همن من مثه خودمم عجیبم
جبران میشه یه روز همه کاراتون نصیحت
اونا که تو این بازی میبازن عده ای کثیراً

ورس 1 :

هنو مثه قدیما گوشتلخم
تهدیده برا تو که توش کردی
تف مالی  در میاد بوش حتما
اون روزی که بشه دروغ تعطیل
نه دیگه هیشکی خودش نیست
اخه سادست که بگی دو بیتی
توی کارات که میگی گانگستری
ولی توی ذهنت مزدور بیتی
مارو میشناسه اونکه زرنگه
اون که میدونه دنیا فقط یه رنگه
به هم میخورم بدون اینکه plan شه
رفیق تهران کوچه هاش تنگه
مارو میشناسه اونکه تو زخمه
اونکه میخواد برگرده تو کمپه
مارو میشناسه اونکه از آبان
 هنو بین مرگ و زندگی شَکه
مارو میشناسه حتی اگه fame نیست
مارو میشناسه حتی اگه غیبیم
مارو میشناسه از رو عقیدمون
ماها واقعی ولی شما کیکی
تورو میشناسه تو بانکا
ما تو خوابم میجنگیم با تانکا
تو با فیمت هی میکنی سکس
ما هنوز تو خیابونیم آشغال
مادر جهان داره کورتاژ میشه
حالا این میگه تو دست دوستات چیه؟
جناب سروان ماها مورد داریم
 مورد هممونم اورژانسیه
میگه صورت انقلاب رنگیه؟
نه_ سیاهه تو اظطراب غرقیم
تار میزنم با نور تو کَلَم
هنو کار میکنه بدنم مثکه پاورچین

با اینکه شرایط وخیمه نه میگیم
اونا مثه همن ما مثه خودمون ندیدیم
جبران میشه یه روز همه کاراتون هشدار
تو این بازی میبازن عده ی کثیری

ورس ۲ :

نمیمیرم چون دارم کار
با دنیا حسابم پاک
مسافرم تو این زمین تخمی
شب نمیمونم برام جا ننداز

وقتی تو خوابی بیدارم
منطقیه وقتی بیداری من خوابم
نه_منو تو مثه هم‌ نمیشیم هیچوقت
حتی باشیم از یه مادر

نمیدونی تنهایی ازم چی ساخت
از حالا رشده واسم هرچی باخته
هرچقد میتونی بزن پشتم
من همتونو تو دلم کشتم

پام مثه خشابای تو جیبم‌ قرصن
تا برسه به جایی که میخواد محکم
تو کلمون جنگ تو کلتون بانک
باخت هرکی به جفتش دستبرد زد

ماتو شهر کورا تنهای تنها
امروزه بدتر فردای ترسناک
دروغ نساز با حرفای طعم دار
جون میدن اینجا سرما و گرما

ماتو شهر کورا تنهای تنها
امروزه بدتر فردای ترسناک
دروغ نساز با حرفای طعم دار
جون میدن اینجا سرما و گرما

وضعیت خوب نیس
پول نیس
 نور نیس

 رفیقام‌ کورن
مامانم بوو میکشه زخمو زودتر
میگه چرا با سیاست داری کدورت؟
میکشم بالا میبینه جای گلولست

نمیخوام مواد نمیخورم الکل
نیاز دارم این هشیاریمو
چون هیشکی دو دستی نمیده بهم حقو
(هیشکی دو دستی نمیده بهت)

آیینه شکست
امید به زمین بایر پدر
یا باید بکارم یا آتیش بزنم
یا از ترسام خاطره بگم
خواستم تنهام 
ایده آله
با همه دردام
ایده آله
حیرونو گنگم
ایده آله
تو میدون جنگم
ایده آله
اگه باز گم شم
ایده آله
حتی اگه مردم
ایده آله

وقتی برندم شانسه یا فرصت؟
اینو از اون که رسیده پرسیدم!
گفت هیچکدوم فقط ایده آله
ایده آلت چیه ها؟ایده آلت ایده ایده...

[ایده آلت چیه ها؟موفقیت روباتا؟
یا میخوای شادیه بی دلیل تو دل نوزادا
که اونم اَشک داره...از گور تا گهواره]

Taa Gahvareh

GooshTalkh 2 / Shahre Koora

GooshTalkh 2 / Shahre Koora [Prod. Mafogh]

WET JEN 21

Pelle

نسخه
شعر و اجرا : دیگرد
آهنگسازی و تنظیم : سعید دهقان
طراح جلد : حب
تاریخ انتشار : سیزدهم آذر نود و هشت
.
.
.

متن آهنگ
قست اول
یه صدایی از توم
جیغ میکشه هر روز
دیو زیر تختم خط 
میندازه رو دستم
صبحونه م دو پرس جنونه از 
مرز تعادل رد شم
زنجیرامو پاره کنم 
لخت تو خیابون
حر کت
چشم نظاره گر
راوی یه زبون تلخ
شعر من یه نسخه س 
مرهم بشه پا چش کبود شهر
زورمون نمیرسید میخندیدن
قه قه
دندون لق کرم خورده ی حسرت
نه راه رفتنی 
نه راه برگشت
از من دیوونه میپرسن
چرا و چند و چون تلو خوردن
جواب تلخ دیوونه ؟
کجا رو گرفتم کجا رو بردم ؟
زد زیر پاش رو خالی کرد از کمر پرت شد رو آسفالت تشنه
زل زد تو افق به چشم آفتاب
افتاد به سکته

غنیمت این جنگ تباهی بود
انتظار این فصل طولانی بود 
اون
زنده شد به این مستی تا خط آخر خوند
شهر میسوخت اون دور کله ش دود

خاور رو گاییدن چه میان چه دور
سوپورا خسته ن وطن زباله دونه
گذشته ده سال
بخواب با ساعتت آویزون موند
به ایران پاندولتون
عشق
طناب لخت این وصل
با نفرت بکوب به این طبل
آزاد میرقصم رو این مرز
باد باز دست کشید به ریشم
دنیا زندونه به این فرض
خود خواسته باس سر به نیست شم
کفتار به گرگ نهیب زد
زوزه هات کلیشه ست
میلولم مثل کرم لا کوچه های این شهر 
هر
کثافتی که هست رو با چشمام میلیسم
کشتار روان
کباب میشه روح
آشپزباشی 
میفروشیمون سیخی چند ؟
خونه م تو کویر این مرز ریه هاش خشکه
میبلعید عربده هام رو شنزار گشنه
این عمق تعفنه
خوب نگاش کن از دور
مریضم کرد 
ولی
نکردم پشت بش

غنیمت این جنگ تباهی بود 
انتظار این فصل طولانی بود 
اون
زنده شد به این مستی تا خط آخر خوند
شهر میسوخت اون...

واسه تو نوشتم
همه ش همینجاست
رو دیوارای کاهگلی
میکشن سیمان 
لا جهنم زجر
تو برزخ بی حسی
برنامه ی فردا چیه ؟
سنگ کاغذ قیچی!
حضورت فاسده پشت نقاب مشکیت 
درد تو دوریه درد من درد بغض نزدیک 
که اگه اسلحه بودم
اسمم می شد دمپر
تن من آرشه ست
کشورم کمونچه ی کلهر
شکارچی زد شکار رو
ضجه زد پا طعمه ش
تف به سیاستی که تهش رسید به کشتن
پطروس انگشت رو فرو کرد تو سوراخ خورشید 
به آسمون نگاه میکنم
حس کنم تو تنگم

...

Daygard - Noskhe [Prod. by Saeed Dehghan]

Producer, Composer , Hip-Hop Artist Based In Tehran

Khial

Farshad

Recent comments

mirass

Hamood

Sarina

FeshBlader

Related tracks