تویِ شرجیِ ساحلِ گُمها
توی افزایشِ موجها
چنگ میزنم به ماسهی رویا
به دنبالِ بارِ یکُمها
پیِ قایقِ نوپا
که دوباره بشم واردِ دنیا
سینهم زیرِ زانویِ شعر
دست به گردنِ واژهی خُنیا
من بیمار می شم از عادت
از چَشمهایِ بیح…
وااااااای...
وای...
وای...
خیال صاحب دست