sher khani

ابتهاج

پدرابتهاج

شعر

هوشن ابتهاج

تاسيان

شعرناب

سنتیی

موسم گل - هنگامه اخوان - محمدرضا لطفی

بوسه ... صدای استاد امیر هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

متن شعر:
ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده ی من

آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟

آفتابی ست هوا ٬

یا گرفته ست هنوز ؟

من درین گوشه

که از دنیا بیرون ست ٬

آسمانی به سرم نیست

از بهاران خبرم نیست

آنچه میبینم

دیوار است

آه

این سخت سیاه

آنچنان نزدیک ست

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته

که پرواز نگه

در همین یک قدمی می ماند

کور سویی ز چراغی رنجور

قصه پرداز شب ظلمانی ست

نفسم میگیرد

که هوا هم اینجا زندانی ست

هر چه با من اینجا ست

رنگ رخ باخته است

آفتابی هرگز

گوشه ی چشمی هم

بر فراموشی این دخمه نیانداخته است

اندرین گوشه ی خاموش فراموش شده

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید

چون دل من که چنین خون آلود

هر دم از دیده فرو میریزد

ارغوان

این چه رازیست که هر بار بهار ٬

با عزای دل ما می آید ؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است ؟

اینچنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید

ارغوان پنجه ی خونین زمین

دامن صبح بگیر

وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس

کی برین دره غم می گذرند ؟

ارغوان

خوشه ی خون

بامدادان که کبوترها

بر لب پنجره ی باز سحر

غلغله می آغازند

جان گلرنگ مرا

بر سر دست بگیر

به تماشا گه پرواز ببر

آه بشتاب

که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان

بیرق گلگون بهار

تو بر افراشته باش

شعر خون بار منی

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه نا خوانده ی من

ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده من ......

دکلمه شعر ارغوان با صدای استاد هوشنگ ابتهاج

آهنگ: موسی معروفی
آواز : سولماز بدری
شعر : وحید دستگردی
ضبط : استودیو توکاتا - خرداد 93 

Mooseme Gol موسم گل

شعر و صدای هوشنگ ابتهاج سایه - یگانگی

شعری از مولوی دکلمه رضا پیربادیان


http://www.facebook.com/pirbadian

نگفتمت مرو آنجا که آشنات منم_مولوی

شعری از قیصر امین پور -دکلمه رضا پیربادیان

خستهام از آرزوها، آرزوهای شعاری _قیصر امین پور

دل من گرفته زینجا_شفیعی کدکنی--- دکلمه رضا پیربادیان
http://www.facebook.com/pirbadian

دل من گرفته زینجا_شفیعی کدکنی دکلمه رضا پیربادیان

تعبیر : 

 حالا که همه چیز فراهم است خوش باش و این روزها را غنیمت دان. درب های رحمت به سویت باز شده است ولی مراقب باش کبر و غرور باعث نشود که غافل شوی زیرا خوشی نیز ماندگار نیست. از این روزها برای فرداهای بهتر استفاده کن.

ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

 من آن صبحم که ناگاهان چو آتش در شب افتادم 
 بیا ای چشم روشن بین که خورشیدی عجب زادم


Hooshang - Ebtehaj | هوشنگ ابتهاج - من آن صبحم

هوشنگ ابتهاج

امیرهوشنگ ابتهاج | بوسـه

حال همه ما خوب است-سید علی صالحی-دکلمه رضا پیربادیان

دلم برای کسی تنگ است-حمید مصدق-دکلمه رضا پیربادیان

اساتید لطفی و ابتهاج کنسرت بال در بال

یکی‌ از زیباترین غزل‌های سایه

لب خاموش - ه. ا. سايه‎

03 لب خاموش- هوشنگ ابتهاج

ارغوان- هوشنگ ابتهاج -سایه -- Arghavan - Sayeh

Houshang Ebtehaj  (Sayeh) Zendeh Bash

چه فکر می‌کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشستهای است زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده راه بسته‌ای است زندگی؟

چه سهمناک بود سیل حادثه
که هم‌چو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد

هوا بد است
تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی‌شود

تو از هزاره‌های دور آمدی
در این درازنای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
در این درشتناک دیولاخ
ز هر طرف طنین گامهای رهگشای توست
بلند و پست این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز
صدای تیشه‌های توست

چه تازیانه ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق
که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگاه کن
هنوز آن بلند دور
آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور
کهربای آرزوست
سپیده ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز

چه فکر می‌کنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای است
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت

زمان بی‌کرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی است این درنگِ درد و رنج

به سان رود
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش!
هوشنگ ابتهاج

ه. الف. سایه
نام اصلی شعر: زندگی
کتاب: تاسیان

Houshang Ebtehaj (Sayeh) Zendeh Bash هوشنگ ابتهاج - زندگی

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر خواهد گشت 
ابری هست به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خرد ؟
 آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر ؟
 آه ای واژه شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم آه 


دکلمه شعر تاسیان از هوشنگ ابتهاج

جواد معروفی دوا اثر از جاودانه پیانیست میهنمان

روزگارا قصد ایمانم مکن  /      زآنچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر  /  فضل محبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را /    دور دار از نام مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر /           از دلم امید خوبی را مبر

سایه این مثنوی را در سال 1368 برای احسان طبری سروده است

دکلمه شعر تاسیان از هوشنگ ابتهاج

foadhashemi