how deep?

Vol.III

Sargashteh

شعر از داوود شاکرحق
به گویش قشمی (جزیرتی)

بو خاطرِ چِشمونِ تو بِی‌خو نَه دِریا اُم‌کِه خار
هر چه وا مِت گو ای عزیز، از جان و دل اُم‌بو به کار
وا مِت گو کار کاچاک بکن تا زودی تو پولدار بَشی
وا هم زن و شوهر اَبیم از پهلو تو نارَم کنار

زودی ناخداییم‌ کِه یاد زِ شوقت ای آرام دل
بو خاطه که زنُم بَشی خسته نه مَهبو مِه زِ کار
وا قایق وَ خَصب مَرَه سیگار مَزَه پنچ تا مَهوند
دِیرَه مَه هستَه روی تو ترسی نَه مَکِه از غبار 

بو خاطر چِشمونِ تو بِی‌خو نَه دِریا اُم‌کِه خار
هر چه وا مِت گو ای عزیز، از جان و دل اُم‌بو به کار
وا مِت گو کار کاچاک بکن تا زودی تو پولدار بَشی
وا هم زن و شوهر اَبیم از پهلو تو نارَم کنار 

به ماه بَه خونه نِه مَهوند شو و روز هَستَه بیمِ یَک
وختی اَه کایِک زیر مبو سیدَه مهوند پیت ای نگار
تا بت مَدی خوشحال مَبو نه جان خو مبودَه سُبُک
تا تَپُرسی از حال مِه کارکرد خو مَکِه بی تو شمار
وا توم گو اگه وضع خوب بَشِت بعد از دو ماه پولدار اَبُم
ناخدا هستُم مِه خودُم هم شریکُم داخل بار
تو تگو وا مه بهترن کز هر دو راه سود اَبری
فک نه مَکِه از عشک تو که کار کاچاکن قمار 

وینستون سی بستم زَخَن وا جفت موتور دویست و بیست
پیش که برسُم سرحدِ هفت یَک مَکینه خوب ننگ کار
ام‌دی که گشت ا بر رسی سینه‌ای به دریام دا چرخ
کایک مَه اَه رو اسکی کَه نَم‌دُنو بکنم فرار
شو گو که سیگارت کیان ام‌گو سیگار نین واگَرُم
ایطو کشیده زَه به مه که دنیا زیر چم مه ای که تار
کلاف شو زَه دستونُم به کابل فرمون شو کِه بند
خونه‌ی عشک خراب بَشِت دل مو پی تون ای گلعذار 

جاشوی مِه چیهار شَدا چن تا شو زَه بِی توسری
ام‌گو گِری مکُن که آزاد اَبی به گردُن اَگیرُم مِه بار
دست شناور بندِرِن یک راست بِی مو بندِر شو بو
صبح از مو بازجویی شوگِه اه دست مه شون‌گه اختیار
اُم‌گو که بارن مال خودُم کسی واگَر مِه نی شریک
وا مه شوگو گول اَخوری ای فکر از سر خو دربیار
پرونده ما کامل شوکِه  شو‌بو بِی ما دخانیات
جریمه بِی مِه شو‌بُری هفت میلیون و ششصدهزار 

از آنجا بِم دادگاه شو‌بو جریمه مِه هیچ نَهکِه کم
حکم بازداشت مِه اِه‌نوشت نَخَل ماشی شوکِه سُوار
به زندون شهرک شوبو قرنطینه تحویل شو‌دا
همرا معتادون چن نفر که پِل شون‌اَزَه بَه مثل مار
تا صُحب نرفتُم مِه به خُو ایشون شونگو چا بهم
مِه اَ فراق روی تو معتادون اَه درد و خمار
نَزیک ظهر جاروم شو‌زَه شوگو بدو برِیم به بند
آمار مِه بند هشت شو‌دا پلیدر یک اتاق چار
 
چوکون جزیرَه دور مِه شوگو که شهر چه خبرن
نه شوفهمی که کوه عشق بَه رو کوله اُم‌هسته بار
بعد از سه روز شنبه رَسی اُم‌فهمی ملاقات مَتَن
گوش به بلندگو نِشتَرُم ام‌شِنَفت که بِی مِه زَه جار
اُم‌دی موم‌‌خو وا چِم‌گری نیل‌بورکَه اَه روی اه‌کِرده زیر
اِه‌گو ماما گَپ نَت‌کِه گوش نَه مِه و نَه بَپ و نَه بِرار
پول جریمه ایشون شو نین که تا جریمه‌‌ی تو هادَن
مجبوری بُمونی دو سال داخل این زندان دورِت حصار 

آجیر توری ای‌کِه صدا هر چه شَگو نه‌َمِه‌شنفت
مسکین دس خو شَکِه بلند وا حد سر شَدا دوار
ابدَن نهوند رحم و دلُم لعنت به شیطان رجیم
فکر و خیال مِه هَستِر همه پهلو تو ای سیمین عذار
یک سال گذشتن ماجرا شریک مِه ملاقات نهوند
نه پیغومی اَه تو به مِه که اُم‌نهِر بی تو قرار
یَک رو مُم‌مِه اِه‌دا خبر بهم که نومزادتو ای‌کِردِه شو
عقل و هوش اَه سر مِه پَری  وان بو نَه دل مشعل نار 

ام‌گو بَه زور به ای شو‌دا؟ اِه‌گو نه... ای خودش بو گَنوغ
هوندوم که دیوانه بَشُم به یاد اون سالون پار
بعد از دو سال آزاد بودُم رفتُم جزیره بی‌خبر
بَه پی پدر و مادرم که هَستَرِن چِهم انتظار

اگر حرف موم نشنوی وه اه بَپ سرپیچیت بَشِت
ای قصه مِه خوب بشنوی وا درد مِه اَبی دچار
هر که که اول‌بین بَشِت یا آخر کار خو نَگین
اگه وا خو مغرور بَشی چَک اَخوری اَه روزگار
شاکر‌حق اگوت وا شما ای جوونو گوش بُکنی 
قول دُختون ای زمان وا کاچاک ای‌نین اعتبار 

27

fragile X