📚🍂

The Upload

Şiir

ben her gece 3 gibi burada demlenirim

ŞİİR/ŞAİR

Turkish House Downtempo #9

-evime dünya sızıyor ciritçi abdullah-

Bosphorus Sessions Vol . 4

Welcome back to unforgettable 80s, great remixes from Foreigner, Sting, M.J,Paul Mc Cartney, Abba, Gazebo, Stevie Wonder, Duran Duran, Pet Shop boys, Madonna, Survivor and many more...

Eighties Besties

By copying and pasting your creative process over and over again, you end up taking the joy out of making music. Instead, to take a risk and learn what it means to play in a new genre, is a great way to boost my creativity and keep newness my process.

Yes, I’m sometimes hesitant to play in a new genres that I’m not much familiar because it makes me feel uncomfortable and that that’s exactly the point! Not knowing how a set will end up sounding before I start playing is a tried and true way to change up the workflow and your sound.
Hope you might enjoy.... 🎶

ETHNIC HOUSE GROOVES Vol.1

Serkan Keskin - Derinlik Sarhoşluğu

Amentü

İnsan
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
bu söz asıl anlamını kavradı
geçti çıvgınların, çıbanların, reklamların arasından
geçti tarih denilen tamahkâr tüccarı
kararmış rakamların yarıklarından sızarak
bu söz yüreğime kadar alçaldı
damar kesildi, kandır akacak
ama kan kesilince damardan sıcak
sımsıcak kelimeler boşandı
aşk için karnıma ve göğsüme
ölüm için yüreğime sürdüğüm ecza uçtu birden
aşk ve ölüm bana yeniden
su ve ateş ve toprak
yeniden yorumlandı.

Dilce susup
bedence konuşulan bir çağda
biliyorum kolay anlaşılmıyacak
kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın
yanık yağda boğulan yapıların arasında
delirmek hakkını elde bulundurmak
rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için
bana deha değil
belgeler gerekli
kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza
gençken
peşpeşe kaç gece yıllarca
acıyan, yumuşak yerlerime yaslanıp uçardım
bilmezdim neden bazı saatler
alaturka vakitlere ayarlı
neden karpuz sergilerinde lüküs yanar
yazgı desem
kötü bir şey dokunmuş olurdu sanki dudaklarıma
Tokat
aklıma bile gelmezdi
babam onbeşli olmasa.

Meyan kökü kazarmış babam kırlarda
ben o yaşta koltuğumda kitaplar
işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı
cebimde kırlangıçlar çılgınlık sayfaları
kafamda yasak düşünceler, Gide mesela.
Kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana
gecenin anlamı tıkansın diye ıslık çalar
resimli bir kitaptan çalardım hayatımı
oysa hergün
merkep kiralayıp da kazılan kökleri
Forbes firmasına satan babamdı.

Budur
işte bir daha korkmamak için korkmaz görünen korku
işte şehirleri bayındır gösteren yalan
işte mevsimlerin değiştiği yerde buharlaşan
kelepçeler, sürgünler, gençlik acılarıyla
güçbela kurduğum cümle işte bu;
ten kaygusu yüklü ağır bir haç taşımaktan
tenimin olanca ağırlığı yok oldu.
Solgun evler, ölü bir dağ, iyice solmuş dudak
bile bir bir çınlayan
ihtilal haberidir
ve gecenin gümüş ipliklerden işlenmiş oluşu
nisan ayları gelince vücudu hafifletir
şahlanan grevler için kahkahalarım küstah
bakışlarım beyaz bulutlara karşı obur
marşlara ayarlanmak hevesindeki sesim
gider şehre ve şaraba yaltaklanarak
biraz ağlayabilmek için
fotoğraflar çektirir
babam
seferberlikte mekkâredir.

İnsanın
gölgesiyle tanımlandığı bir çağda
marşlara düşer belki birkaç şey açıklamak
belki ruhların gölgesi
düşer de marşlara
mümkün olur babamı
varlık sancısıyla çağırmak:
Ezan sesi duyulmuyor
Haç dikilmiş minbere
Kâfir Yunan bayrak asmış
Camilere, her yere

Öyle ise gel kardeşim
Hep verelim elele
Patlatalım bombaları
Çanlar sussun her yerde

Çanlar sustu ve fakat
binlerce yılın yabancısı bir ses
değdi minarelere:Tanrı uludur Tanrı uludur
polistir babam
Cumhuriyetin bir kuludur
bense
anlamış değilim böyle maceralardan
ne Godiva geçer yoldan, ne bir kimse kör olur
yalnız
coşkunluğu karşısında içlendiğim şadırvan
nüfus cüzdanımda tuhaf
ekmek damgası durur
benim işim bulutlar arşınlamak gün boyu
etin ıslak tadına doğru
yavaş yavaş uyanmak
çocuk kemiklerinden yelkenler yapıp
hırsız cenazelerine bine bine
temiz döşeklerin ürpertisinden çeşme
korkak dualarından cibinlikler kurarak
dokunduğum banknotlardan tiksinmeyi itiraz
nakışsız yaşamakları
silâhlanmak sayarak
çıkardım
boğaza tıkanan lokmanın hartasını
çıkınımda güneşler halka dağıtmak için
halkı suvarmak bin saçlarımda bin ırmak
ıhtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış
hazırmış zaten duvar sıkılmış bir yumruğa
fly Pan-Am
drink Coca-Cola

Tutun ve yüzleştirin hayatları
biri kör batakların çırpınışında kutsal
biri serkeş ama oldukça da haklı.
Ölümler
ölümlere ulanmakta ustadır
hayatsa bir başka hayata karşı.

Orada
aşk ve çocuk
birbirine katışmaz
nasıl katışmıyorsa başaklara ağustos sıcağı
kendi tehlikesi peşinden gider insan
putların dahi damarından
aktığı güne kadar
sürdürür yorucu kovalamacayı.

Hanidir görklü dünya dünyalar içre doğan?
Nerde, hangi yöremizde zihnin
tunç surlardan berkitilmiş ülkesi
ağzı bayat suyla çalkanmış çocuğa rahim olan
parti broşürleri yoksa kafiyeler mi?
Hangi cisimdir açıkça bilmek isterim
takvim yapraklarının arasını dolduran
nedir o katı şey
ki gücü
gönlün dağdağasını durultacak?
Hayat
dört şeyle kaimdir, derdi babam
su ve ateş ve toprak.
Ve rüzgâr.
ona kendimi sonradan ben ekledim
pişirilmiş çamurun zifiri korkusunu
ham yüreğin pütürlerini geçtim
gövdemi alemlere zerkederek
varoldum kayrasıyla Varedenin
eşref-i mahlûkat
nedir bildim.

 

1974

 

Amentü (İsmet Özel)

Yılmaz Erdoğan-Etme

Müşfik Kenter'in sesinden bir garip Orhan Veli.

-Karanfil
-Bizim Gibi 
-Gemilerim 
-İstanbul Türküsü 
-İstanbul'u Dinliyorum 
-Ayrılış 
-Hicret 
-Yalnızlık Şiiri 
-Tren Sesi 
-Anlatamıyorum 
-Dağ Başı 
-Beyaz Maslahlı Hanım 
-Yaşıyor musun 
-Deniz Kızı 
-Kitabe-i Seng-i Mezar 
-Ölüme Yakın 
-Söz 
-Son Türkü 
-Aşk Resmi Geçiti

Kaybedenler Kulübü - Müşfik Kenter'in Sesinden Bir Garip Orhan Veli

Hz. Ali'ye Mektup - Alper Gencer

MATARAMDA TUZLU SU
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

West Indies,Kızıl Elma,İtaki,Maçin! 
Uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 
Beyazların yöresinde nasibim kalmadı 
yerlilerin topraklarına karşı şuç işledim 
zorbaların arasında tehlikeli bir nifak 
uyrukların arasında uygunsuz biriyim 
vahşetim 
beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı 
kendime dünyada bir 
acı kök tadı seçtim 
yakın yerde soluklanacak gölge bana yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 

Uzak nedir? 
Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için 
gidecek yer ne kadar uzak olabilir? 
Başım açık, saçlarımı ikiye 
ortadan ayırdım 
kimin ülkesinden geçsem 
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek 
cesur ve onurlu diyecekler 
halbuki suskun ve kederliyim 
korsanlardan kaptığım gürlek nara 
işime yaramıyor 
rençberlerin o rahat 
ve oturmuş lehçesinden tiksinirim 
boynumda 
bana yargı yükleyenlerin 
utançlarından yapılma mücevherler 
sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin 
mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim. 

Bir hayatı,ısmarlama bir hayatı bırakıyorum 
görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta 
askerken kantinden satın aldığım cep aynası 
bazı geceler çıkarken 
uçarı bir gülümseyişle takındığım muşta 
gibi lükslerim de burda kalacak 
siparişi yargıcılar tarafından verilmiş 
bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya 
taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım 
burada bitti artık işim, ocağım yok 
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
 
İsmet Özel

Mataramda Tuzlu Su (1981)

Altıncı Bab - İns Ü Cin

-Bana ihanet etti. Beni bırakıp gitti. Ben onun yoluna toprak oldum. O beni ezip geçti. Lan oğlum kendine gel kendine. Kendine gel. Hatırla kendini. Kaç kişi senin gözüne bakıyor lan? Çok kişi. Çok kişi. O kadar adam senin lafına bakarak yan yana uyuduğu arkadaşını canlı canlı toprağın altına gömmedi mi oğlum ha? Duble, çok şeysin sen çok. O kahpenin önünde eğilmeyecek kadar çok şeysin. Duble'sin lan sen. Hiçim ben. Senin kavanoz iyice gitmiş oğlum, aklın gitmiş senin. Benim babam var babam. Babam. Senin baban orospu çocuğunun tekiydi. Avcıydı benim babam. Zalimdi oğlum senin baban. Babam var. Adam gibi adamdı. İbrahim Abimle beni ava götürürdü, kuş vururdu. Böyle yine gittiğimiz bir gün, elinde tüfeği vardı. Tam böyle kumruya nişan aldı, o sırada,  kumrunun erkeği çıkageldi. Ateş etti. Dişi kumru düştü, öldü, öyle yatıyordu yerde, ben ona bakakaldım. Sonra erkek kumru gözden kayboldu. Çok çaresizdi. Babam gözden kaybolana kadar takip etti onu sonra vazgeçti onu vurmaktan. Öldürmedi. İndirdi tüfeğini. N'oldu lan senin aşık kumru kaçmış? Yok. Aşıklar telef olur kaçamaz. Sonra erkek kumru böyle kapadı kanatlarını, vazgeçti uçmaktan, sapladı kendini yere. Paramparça oldu, öldü. Ben öyle ona bakakaldım. Ne yani şimdi, aşkından öldürecen mi kendini? Yok. Hayvanlar ölür, aşıklar ölmez.

Şubat - Duble: Hayvanlar ölür, aşıklar ölmez.

bir sokak, köşebaşı farketmez
aniden daralırcasına dünya
gölgeler dağılıverir apansız
çünkü ben delirircesine arsız

sahi, ben yaşıyor muyum bugünde
önceden başa çıkardım kendimle
şimdi bu bilinmeyenlerde durmam
çünkü ben köprülere şehir kurmam

bu nasıl kavga
bu nasıl mana
ah güzel dostum
bari sen yapma 

kalbin atmıyor 
aklın zorluyor
ah güzel dostum
tanrı ölüyor

bitsin bu delilik...

Bitsin Bu Delilik

Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde ,
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum..
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda..
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında..
Hiç bilmiyorum! 
Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor!
Baharın rahiyâsından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı..
Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı!
Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz..
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler ,
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz..

Erdem Bâyazıt / Biraz Yorgunum

Bu yaşa erdirdin beni,gençtim almadın canımı 
ölmedim genç olarak,ölmedim beni leylak 
büklümlerinin içten ve dışardan 
sarmaladığı günlerde 
bir zamandı 
heves ettim gölgemi enginde yatan 
o berrak sayfada gezindirsem diye 
ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende. 
Vakti vardıysa aşkın,onu beklemeliydi 
genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için 
halbuki aşk,başka ne olsundu hayatın mazereti 
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise 
vay ki gençtim 
ölümle paslanmış buldum sesimi. 

Hata yapmak 
fırsatını Adem’e veren sendin 
bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana 
gençtim ben ve neden hata payı yok diyordum hayatımda 
gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi 
haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne 
bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak 
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini 
tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş 
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi. 

Çeşme var,kurnası murdar 
yazgım 
kendi avcumda seyretmek kırgın aksimi. 

Gençtim ya,ne farkeder deyip geçerdim 
nehrin uğultusu da olur,dalların hışırtısı da 
gözyaşı,çiğ tanesi,gizli dert veya verem 
ne fark eder demişim 
bilmeden farkı istemişim. 
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine 
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık! 
Yola madem 
çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım 
hava bozar,yüzüm eğik giderdim yine 
yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar 
yola devam ederdim. 

Gençtim işte şehrin o yatık raksından incinen yine bendim 
gelip bana çatardı o ruh tutuşturucu yalgın 
onunla ben 
hep sevişecek gibi baktık birbirimize. 
bir kez öpüşebilseydik dünyayı solduracaktık. 

Oysa bu sürgün yeri,bu pıtraklı diyar 
ne kadar korkulu yankı bulagelmiş gizlerimizde 
hani yok burda yanlışı yoklayacak hiç aralık 
bütün vadilere indik bir kez öpüşmek için 
kalmadı hiç bir tepe çıkılmadık 
eriyeydik nesteren köklerine sindiğimizce 
alıcı kuş pençesiyle uçarak arınaydık 
ah,bir olaydı diyorduk vakar da yoksanaydı 
doğruydu böyle kan telef olmasın diye çabalamamız 
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladık 
gönendi dünya bundan istifade 
dünya bayındırladı: 
Bir yakış,bir yanış tasarımı beride 
öte yakada bir benî adem 
her gün küsülü kaldık. 

Bunca yıl bu gücenik macera beni tutuklu kılan 
artık bu yaşa erdirdin beni,anladım 
gençken almadın canımı,bilmedim 
demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş 
çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer 
çiğ tanesi sanmak ne cüret,gözyaşıymış 
insanın insana raptolduğu cevher. 

Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi 
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu 
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde 
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin 
tütmesi gereken ocak nerde?
 
İsmet Özel

Münacaat

Dinleyin ey vakti duymak doruğuna varanlar 
Falları grafiklerde bakılanlar siz de işitin.. 
Külden martı doğuran odalıklar 
Ve kahyalar 
Kara pıhtılarıyla damgalanmış veznelerde dili 
Şehvetsiz çilingirler, yaltak çerçiler 
Celepler ki sıvışık, natırlar ki nadan 
Ey hayat rengini sazendelik sanan 
Yırtlaz kalabalık! 
Dinleyin bendeki kırgın ikindiyi, 
Hepiniz kulak verin. 

Güneşin 
Koskoca beldeye suskunluk yaygısını serdiği 
Yazlar yok 
Yok artık altında suskun yolları saklı tutan 
Karla örtülmüş kırların kışı 
Gitti giden, yerine gelmedi başka biri 
Orada 
Duyumsatmadı kendini hiçlik bile 
Belli ki son yüzyılımız göğsümüzden 
Varla yok harman eden sesi uçursak 
Diye bize verildi 
Yetti bir yüzyıl böcekler ve otlarda 
Soluyuş izlerimiz silmek için 

Ne yesek 
Lokmaya vurulur gibi değil 
Yuduma gelmiyor içtiklerimiz 
Dernekler toplanıyor dışta tutmak için 
Kanat vuruşlarını yumuşak tutan etkeni 
Utançlı sessizliği tanımaz kalemlerle 
Kapanıyor bilanço 
Top mermisi, kör testere 
Defalarca boyanmış çaput parçaları 
Sıkıştırdık günlerimiz arasına ki 
Serazat kahkahalar atalım 
Yapmacıktan nefretimiz 
Sebep olsun kavgamıza 
Bekleyiş arzından kovsunlar bizi 
Ne yemen biraz öncemiz diyelim 
Ne biraz sonramız meksika 

Canı pek bir dünya son yüzyılda yaşadığımız 
Yüzü perdahla kavi, peçesi paramparça 
Üstü başı kükürtlü bu dünyadan 
Kancıklık 
Sıçradı çevirdiğimiz sayfalara 
Artık kimse bize haber vermeyecek 
Hemen şu tepenin ardında 
Saldırmaya hazır ve müsellah 
Bir düşman taburu durduğunu 
Çünkü gerçekten yok 
Böyle bir ordu 
Bir düşmanımız kaldı 
Kendi 
Dudaklarımız 
Arasında. 

Biliyoruz günden güne çopurlaşan yer yuvarlağında 
Bizleri yan çizen birer hemşehri haline sokan nedir 
Çırpını çırpını giden atlardan indik 
Girmek için patavatsız yurttaşlar sırasına 
Zihnimiz, acizlerin şikayetleri sığacak kadar 
Kanırtılırken ses etmedik 
Öcümüz alınacak korkusuyla irkildik 
Kaldıysa bir soru içimizde 
O da birşey: 
Nerdedir yerle gök arasındaki ulak, 
Nerde biz? . 

Kimseden bir işaret gelmeyecek 
Bir melek kimsenin alnını sıvazlamazsa 
Söylemez size kimse dünyadaki ömrü boyunca 
Hiçbir insana yan bakışı olmayan kimdi 
Kimdi yan gözle bakmadı kır çiçeklerine bile 
Öğretmek için cephe nedir 
Kıyam etti 
Torunu kucağında 
Dönünce bütün gövdesiyle döndü 
Bir bu anlaşılsaydı son yüzyılda 
Bir bilinebilseydi 
Nedir veche.. 

Dinleyin ey vakti duymak doruğuna varanlar 
Sıyırın kahkaha sırçasını cildinizden 
Omzunuzdan vaveyla heybesini atın 
Boşa çıksın reislerin, kahinlerin, şairlerin kuvveti 
Güler yüzlü olmak neydi onu hatırlayın 
Neydi söğüt gölgesinde gülümsemek 
Ağız dolusu gülmeden taşlıkta...
 
İsmet Özel

Naat

Oradaydık hepimiz,müheyya bekliyorduk 
salaştı mukadderat,bozulmuş bir nışandı 
gebe rüzgar,ihanete uğramış deniz,kerrat cetveli 
dünyaya sokunmuştuk,dünya hamdı 
külsüzdü ocak,tellal çarşısız 
ağzımız noksandı. 
Rımbaud'nun haberi yoktu Menelik'ten 
Nijinski delirmişti 
Mahler'in beş yaşındaki kızı ölmemisti daha 
nehre Haşim annesiyle karanlık geceler 
bazı çıkardı 
zonklardı öpülmek için kavlamış dudaklarımız 
bekliyorduk;alnımızın çatında 
hepimizin bir çarpı. 

Kopmamış birer çığlık diyesilerdi bıze 
verilmemiş birer söz 
daha hıç çıkılmamış 
birer iskeleydi bedenlerimiz 
alnımız birer sayıltı 
azalarımız yerli yerine çakılmamıştı 
bir çift göz,bır yumruk yürek arasında 
darma dumandık 
küşümle kapanırdı yüzümüz 
çünkü kazınmıştı oraya yekten 
başkalarına ait bir çarpı. 

Yaşamak çarpısı derlerdi buna,yaşamak çarpıntısı. 
Ne acelemiz vardı? Kime kavuşacaktık? 
Yokuşu göze almak mı? Niçin? 
Bir geçit 
nereye açılmak için gerekti bize? 
Susmak bilmiyordu tepemizde ses,saklı ve açık: 
Tamamla çabuk! Çabuk bitir! Hadisene! 
Sese bühtan etmedi aramızdan hiçbiri 
değil mi ki hepimizin 
işaretli ve yarım 
dünyaya sarkık.
 
İsmet Özel

Dibace

Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız 
yaprakla yağmurun aşkı meselâ 
kim olsa serpilen coşturuyor bizi 
imreniyoruz başkalarının mahvına. 
Yağmur mahvoluyor çarparak 
kendini parçalıyor mâşukunun açılan kıvrımında 
yaprak dirimle irkiliyor nazlı ve mağrur 
silkiniyor vuran her damlayla. 

Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız 
bakıp başkasının başkayla kurduğu bağlantıya 
aşka dair diyoruz ilk anı bu olmalı 
ilkönce damarlarımızda duyuyoruz çağıltısını 
uzak iklimlerin 
kokusu gitmediğimiz şehirlerin önceden 
bir baş dönmesiyle kabarıyor hafızamızda 
sonra ayrılıklar düşüne dalıyoruz: 
Bize ait olan ne kadar uzakta! 

Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız 
başkalarının düşünceleriyle değil. 
“Üstümde yıldızlı gök”demişti Königsberg’li 
“içerimde ahlâk yasası”. 
Yasa mı? Kimin için? Neyi berkitir yasa? 
İster gözünü oğuştur,istersen tetiği çek 
idam mangasındasın içinde yasa varsa. 
Girmem,girmedim mangalara 
Yer etmedi adalet duygusu 
içimde benim 
çünkü ben 
ömrümce adle boyun eğdim. 
Yıldızlı gökten bana soracak olursanız 
kösnüdüm ona karşı 
onu hep altımda istedim. 

Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız 
ve devam ediyor başkalarının hınçlarıyla 
düşmanı gösteriyorlar,ona saldırıyoruz 
siz gidin artık 
düşman dağıldı dedikleri bir anda 
anlaşılıyor 
baştan beri bütün yenik düşenlerle 
aynı kışlaktaymışız 
incecik yas dumanı herkese ulaşıyor 
sevinç günlerine hürya doluştuğumuzda 
tek başınayız. 

Diyorum hepimizin bir gizli adı olsa gerek 
belki çocuk ve ihtiyar,belki kadın ve erkek 
hepimiz,herbirimiz gizli bir isimle adaşız 
yoksa şimdiye kadar hesapların tutması lâzımdı 
hayatımıza kendi adımızla başlardık 
bilmediğimiz bu isim,hesaptaki bu açık 
belki dilimi çözer,aşkımı başlatırım 
aşk yazılmamış olsa bile adımın üzerine 
adımı aşkın üstüne kendim yazarım.
 
İsmet Özel

Sebeb-i Telif

kan revan içindeyim

İsmet Özel - Yorgun (kofiakofo edit)

Yaşamak Umrumdadır - İsmet Özel

Ölene Kadar Gerçek Hiphop

Şehir ve Yalnızlık

Ebru Gündeş & Yılmaz Erdoğan - Gitme Gulum

Yilmaz Erdogan - Sana Bakmak

"ustam bana
düşleri onarmayı öğretti
filizi filize, tuncu tunca
rüyayayı rüyaya ulayarak,
ulayarak bir kırgın baharı
bir başkasına,
kaybolmuş geyiklerin
ve bulunmuş hüzünlerin
ustası olmayı öğretti
ustam bana..."

Saz: Sedat Karaçay 
Perküsyon: Erhan Boz 
Kayıt-Mix-Mastering: İsmail Ergenler 
*Edvard Munch, Ayrılık, 1896, Munch Museum, Oslo, Norveç

Ortaçağ Meslekler Atlası - İsmail Kılıçarslan

gitar : devrim 
vokal : murat



1998
stüdyo 2000 kayıtları..

siyasiyabend "kopruden gecti gelin"

Şiir: Adnan Yücel 
Seslendiren: Haydar Ertem

Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek

"Cîfe-i dünyâ değil kerkes gibi matlûbumuz
Bir bölük ankâlarız Kâf-ı kanâ’at bekleriz."

-evime dünya sızıyor ciritçi abdullah-

galburüstüsesler