نه از افسانه میترسم نه از شیطان
نه از کفر و نه از ایمان
نه از آتش نه از حرمان
نه از فردا نه از مردن
نه از پیمانه می خوردن
خدا را میشناسم از شما بهتر
شما را از خدا بهتر
خدا از هرچه پنداری جدا باشد
خدا هرگز نمیخواهد خدا باشد
نمیخواهد خدا بازیچه ی دست شما باشد
که او هرگز نمیخواهد چنین آیینه ای وحشت نما باشد
هراس از وی ندارم من
هراسی را از این اندیشه ها در پی ندارم من
خدایا بیم از آن دارم
مبادا رهگذاری را بیازارم
نه جنگی با کسی دارم نه کس با من
بگو زاهد پریشان تر تویی یا من

همای مستان_خدا را می شناسم

زاهدا خوش باش و خندان , پیش ما زاری مکن
می بخور منبر بسوزان, مردم آزاری مکن

پرواز همای - مردم آزاری مکن

زاهدا من که خراباتی و مستم به تو چه؟
ساغر و باده بود بر سر دستم به تو چه؟
تو اگر گوشه ی محراب نشستی صنمی گفت چرا؟
من اگر گوشه ی میخانه نشستم به تو چه؟
آتش دوزخ اگر قصد تو و ما بکند
تو که خشکی چه به من
 من که تر هستم به تو چه؟

homay and mastan  به تو چه؟؟؟**  همای و گروه‌ مستان**

خدا را می شناسم از شما بهتر -  همای و مستان

I want seme more

ناز مکن - همای و مستان

پندم ای زاهد مده - همای و مستان

این چه جهانیست ؟ - همای و مستان

آن دم که مرا می زده  بر خاک سپارید
زیر کفنم خمره ای از باده گذارید
تا در سفر دوزخ از این باده بنوشم
بر خاک من ساقه ای از انگور بکارید
آن لحظه که با دوزخیان کنم ملاقات
یک خمره شراب ارغوان برم به سوغات
هر قدر که در خاک ننوشیدم از این باده ی صافی
بنشینم و با دوزخیان کنم تلافی
جز ساغر و پیمانه و ساقی نشناسم
بر پایه پیمانه و شادی است اساسم.

همای مستان - ملاقات با دوزخیان

«  من از جهانی دگرم  »
 
من از جهانی دگرم من از جهانی دگرم             ساقـی از ایـن عالـم واهی رهـایـم کـن
رهـــــایـــــــــم کـــــن
 
نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم             بیا از این تـن آلوده و غمگین جدایم کـن
جــــدایـــــــــم کـــــن
 
تـو را اینجـا بـه صدهـا رنگ مـی جوینـد             تــو را بـا حیلــه و نیــرنـگ مـی جـوینــد
تـو را با نیـزه هــا در جنگ مــی جوینـد              تــو را اینجا بـه گرد سنگ مـی جـوینــد
تـو جــــــان مـــــی بخشـــی و اینجـــــا             بـــه فتـــوای تــو می گیرنـد جــان از مــا
نمیدانم کی ام من نمیدانم کی ام من              آدمــم روحـم خـدایـم یــا کــه شیطانـم
تو با خود آشنایم کن
 
اگــــــــــر روح خـــــداونــــــدی               دمیده در روان آدم و حواست
پس ای مردم خـدا اینجاست               خـدا در قـلب انسان هـاست
بـه خـود آی تــا کـه دریــابــی               خـدا در خـویشتـن پیـداسـت
 
همـای از دست ایــن عـالـم
پر پرواز خود بگشود و در خورشید و آتش سوخت
خداوندا بسوزانم همایم کن
 
نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم             بیا از این تـن آلوده و غمگین جدایم کـن
جــــدایـــــــــم کـــــن
 
مـن از جهانی دگـرم

پندم ای زاهد مده - همای و مستان

G#4