خاطره

تصنیف یاد ایام، ساخته محمدرضا شجریان
 غزل رهی معیری
تار داریوش پیرنیاکان
نی جمشید عندلیبی
تنبک همایون شجریان
صدابردار صحنه: سیامک شجریان

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم 
در میان لاله و گل ، آشیانی داشتم 
گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار
پای آن سرو روان ، اشک روانی داشتم
آتشم برجان ولی از شکوه لب خاموش بود 
عشق را از اشک حسرت ، ترجمانی داشتم
چون سرشک از شوق بودم خاک بوس در گهی
چون غبار از شکر ، سر بر آستا نی داشتم 
در خزان با سرو و نسرینم ، بهاری تازه بود 
در زمین با ماه و پروین ، آسمانی دا شتم 
درد بی عشقی زجانم برده طاقت، ورنه من
داشتم آرام ، تا آرام جا نی دا شتم 
بلبل طبعم « رهی» باشد زتنهایی خموش 
نغمه ها بودی مرا ، تا همزبانی داشت

Mohammadreza Shajarian - Yade Ayam یاد ایام-محمد رضا شجریان

از آلبوم سفر به‌خیر

دل زارم فغان کم کن
تو اشک از دیدگان کم کن
غم و ناله ز جان کم کن
وای چه ناله ها که از دل به راهت نمودم من
بهره ای از آن به عمرم به جز غم ندیدم من
مرا کشته نگاه تو
نشینم چشم به راه تو
که بینم روی ماه تو
گشته سجده‌گاه من ماه من کعبه رویت
دل شده اسیر دام خم و تاب گیسویت

بازا و بنشین یکدم , که به لب آمد جان عزیزم از انتظارت
قهر و جدایی بس کن که بستهء دامم و مرغ دل شد شکارت
بهر تو می‌سوزد دل ولی تو نداری ز حال زارم خبری
آه جگر سوزم را به دل تو زیبا ز چه نبود اثری
بیا بر من, بیا و ببین که آمده بی تو چه به سر من
مه پیکر من سیمین بر من بیا و ببین تو چشم تر من

جان
بت دیرین
شب پیشین که به خوابم ماهی آمد
شده آگاه دلم ای ماه که تو پیشم خواهی آمد
گذری کن
نظری کن
چه خوش اندام و شیرینی
دل مارا
تو دل آرا
ز وفا ده تسکینی

دل زارم، فریدون فرخزاد

ترجمه انگلیسی شعر

The Mother

They came,
They all here,
As soon as they heard the scream
She's gonna die, the Mother

They came
They came here,
Even from the south of Italy
There is even Giorgio, the cursed son
With arms full of presents

Kids all play in silence
Around the bed or on the floor
Even their games dont have any importance
It's a little bit their lasts presents
to the mother, to the Mother

We warm her with kisses
We put her pillows up
she's gonna die, the Mother
Virgin Mary, full of grace
who as her statue on the bedroom
Of course you open you arms to her
Singing the Ave Maria
Ave Maria...

There is so much love, memories
Around you, you the Mother
There is so much tears, and smiles
Trought you, you the Mother

And all men were so hot
on paths full of sun
She's gonna die, the Mother
They can go drink fresh the all new wine
The good wine of the good bottle
Whereas scarfs and hats are mixed on the bench

It's funny, we dont feel sad
Close of the big bed and of the affection,
there is even an oncle who plays guitar
Who plays, who plays being carefull
To the Mother, the Mother

And women had memories
About sad songs of the evenings
She's gonna die, the Mother
Slowly, eyes closed
Sing as we rock a baby
After a good day
For them to smile when they fall asleep
Ave Maria...

There is so much love, so much memories
Around you, you the Mother
There is so much tears and memories
Trought you, you the Mother
That never, ever, ever
You will leave us

La Mamma - Charles Aznavour

Photo: Young Charles Aznavour with his mother Knar (1920s)

مادر - ساخته شارل آزناوور

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم ... بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد ... مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد ... که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم
ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل		بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی		که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم
اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست ... حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

 غزل حافظ


محمّد رضا شجریان - به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

هر دمی چون نی، از دل نالان، شکوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، کز دل خونین
لحظه های عمر بی سامان، میرود سنگین
اشک خون آلود من دامان، می کند رنگین
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد!
زمان مهربانی طی شد!
آه از این دم سردیها، خدایا
آه از این دم سردیها، خدایا

نه امیدی در دل من
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی
که ناله ای خرد با آهی
داد از این بی دردیها، خدایا
داد از این بی دردیها، خدایا

نه صفایی ز دمسازی به جام می
که گرد غم ز دل شوید
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی خدایا
وای از این بی همرازی خدایا

وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراره از دل آذر بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد ..
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
چه فسون نافرجامی
به امید بی انجامی
وای از این افسون سازی، خدایا
وای از این افسون سازی، خدایا

تصنیف بی همزبان - آلبوم سرو چمان - استاد محمدرضا شجریان

Mohsen Namjoo - Dele Zaaram | محسن نامجو - دل زارم

تصنیغ در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی، مشکاتیان و شجریان at در آستان جانان

دوبیتی‌ها از باباطاهر
سنتور پرویز مشکاتیان
از آلبوم قاصدک

غم عشقت به هر کس گفتنی نی

ساز و آواز دشتستانی
آلبوم: آستان جانان
آواز: استاد شجریان
سنتور: پرویز مشکاتیان
كلام: دوبيتي های باباطاهر

----------------------------------
دلا از دست تنهايي به جونم - ز آه و ناله خود در فغونم
شوان تار از درد جدايي - كره فرياد مغز استخونم
عزيزون از غم و درد جدايي - به چشمونم نمونده روشنايي
گرفتارم به دام غربت و درد - نه يار و همدمي نه آشنايي
فلك كي بشنوه آه و فغونم - به هر گردش زنه آتش به جونم
يك عمري بگذرونم با غم و درد - به كام دل نگرده آسمونم
نميدونم دلم ديوونة كيست - اسير نرگس مستونة كيست
نميدونم دل سرگشته مو كجا ميگردد و در خونة كيست
نصيب كس نوي درد دل مو - كه بسياره غم بيحاصل مو
كسي بو از غم و دردم خبردار - كه داره مشكلي چون مشكل مو
دلي ديرم كه بهبودش نميبو - نصيحت ميكرم سودش نمي بو
به بادش مينهم، نش ميبره باد - بر آتش مينهم دودش نمي بو
بود درد مو و درمونم از دوست - بود وصل مو و هجرونم از دوست
اگه قصابم از تن واكره پوست - جدا هرگز نگرده جونم از دوست
مو آن آزرده بيخانمونم - مو آن محنتنصيب سخت جونم
مو آن سرگشته خارم در بيابون - كه هر بادي وزه پيشش دوونم
به صحرا بنگرم صحرا ته وينم - به دريا بنگرم دريا ته وينم
به هر جا بنگرم كوه و در و دشت - نشان از قامت رعنا ته وينم
مو كه افسرده حالم چون ننالم - شكسته پر و بالم چون ننالم
همه گويند فلاني ناله كم كن - ته آيي در خيالم چون ننالم
به آهي گنبد خضرا بسوجم - فلك را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ار نه كارم را بساجي - چه فرمايي بساجي يا بسوجم
غم عشقت بيابون پرورم كرد - هواي بخت بي بال و پرم كرد
به مو گفتي صبوري كن صبوري - صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد 


Saz o Avaz  Dashtestani - ساز و آواز دشتستانی

آواز: محمدرضا شجریان
موسیقی: حسین علیزاده
تصنيف: اميد عشق از فريدون مشیری
مایهٔ شوشتری
آلبوم: دلشدگان

 
به کجا ها بَرَد این امید ما را ، به کجا ها بَرَد این امید ما را
به کجا ها بَرَد ما را ، به کجا ها بَرَد ما را

نشد این عاشق سرگشته صبور

نشد این عاشق سرگشته صبور
نشد این مرغک پَر بسته رها
به کجا می روم یارا، به کجا می‌بَرَد ما را

ره این چاره ندانم به خدا، به خدا
نشود دل نَفَسی از تو جدا، به خدا
به هوایت همه جا در همه حال
به امیدی بگشایم شب و روز پَر و بال
غم عشقت، دلِ ما را
غم عشقت، دلِ ما را به کجاها بَرَد ما را

محمدرضا شجریان؛ به کجاها بَرَد این امید ما را

نوا- مرکب خوانی

آواز: محمدرضا شجریان
آهنگ: پرویز مشکاتیان
شعر: سعدی

نوا-مرکب خوانی، محمدرضا شجریان

کلام: سعدی | آهنگساز: گروه آوا | آلبوم: آهنگ وفا

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد
آن کس که دلی دارد آراسته معنی
گر هر دو جهان باشد در پای یکی ریزد
گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد
ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
آخر نه منم تنها در بادیه سودا
عشق لب شیرینت بس شور برانگیزد
تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

ساز و آواز هشیار کسی باید | محمدرضا شجریان

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

اردوان کامکار | دریا

زلفای قجری رَ درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت رَ به روم بسته مکن واز
گر ما رَ مِخِی‌ ها، نِمِخِی نه‌، دو کلیمه
اینبار مو رَ مثل همه بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌مشو مَخَن‌ آوازه موذن
تام‌، خادم مَچِد، در گلدسته مکن واز
از زلف کُتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرُم رَ کُتا، رنجمَ پیوسته مکن واز
زلفای قجری رَ درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت رَ به روم بسته مکن واز
گر ما رَ مِخِی‌ ها، نِمِخِی نه‌، دو کلیمه
اینبار مو رَ مثل همه بار خسته مکن واز

Khorasaniyat

Zolfaye Ghejeri - زلفای قجری

ره میخانه(عطار) / محمدرضا شجریان

گوشه جایی است که چند نفر در آن از چیزهایی که می‌بینند، می‌شنوند و دوست دارند با 
 .بقیه شریک شوند، می‌نویسند. این گوشه، در دی‌ماه ۱۳۹۱ راه افتاده‌است
پادکست گوشه، «هنر با گوشه»، اول هر ماه در یوتیوب گوشه
https://www.youtube.com/gooshe
www.gooshe.com

محمدرضا شجریان؛ به کجاها بَرَد این امید ما را

gooshe.net

Recent comments

Shahla Rahimi

Narges Vazan

Nima.sharifi

shirin

Related tracks