Amad

گاهی خودشان سر می‌رسند؛ به سفارشی یا پیشنهادی شاید و بعد دست‌آویز می‌شوند همین از خودرسیده‌ها!ـ
ماجرا همین بود؛ سفارش بازنویسی و بازخوانی ترانه‌ای شناس و قدیمی٬ از کارلوس اِلِتا آلماران. بی هیچ و خودش فقط.ـ
اصل‌ِ ترانه٬ حکایت عشقی از دست رفته است. حکایت معشوقی که رفته به مرگ.ـ
و همین مانده؛ـ 
حکایت رفته‌ها و مانده‌ها.ـ
گیرم به مرگ
یا به چمدان
گیرم از خود یا به٬ـ 
رفته یا مانده ...ـ

روایت یک عشق | Historia De Un Amor

بشنوید در تصنیف و آوازهای ایرانی-
دیدم رویش تصنیف قدیمی و بسیار زیبایی با صدای استاد صدیق تعریف 

ديدم رويش، گل باغ جنان
و آن ابرويش، خم تير و کمان
برگيسويش بنفشه نگران
دل رفت از کف

نوبر گلشن مهر و صفا
رو به عاشق بيچاره نما
بي تو جان مي رود از بر ما
دل رفت از کف

چشم جادوي تو
خم ابروي تو
شده کمند دلم
زحال خود غافلم

همه جا گر بينم دلبران
به تو دل بسپارم همچنان
جانا با ما بيا بيا تا دهم به تو از آن مي ارغوان به جام
جانا بر ما تا کي مي فکني از سر خواري نظر

يک دم بنشين با من
اي حبيب من با ناز ليلي از بر مجنون خود يک زمان جانا بگذر

دور از تو هر شب تا سحر گريان چو شمع محفلم
دور از تو هر شب تا سحر گريان چو شمع محفلم

تا خود چه باشد حاصلي از گريه ي بي حاصلم

چون سايه دور از روي تو افتاده ام در کوي تو
چون سايه دور از روي تو افتاده ام در کوي تو
چشم اميدم سوي تو واي از اميد باطلم

نوبر گلشن مهر و صفا
رو به عاشق بيچاره نما
بي تو جان مي رود از بر ما
دل رفت از کف

چشم جادوي تو
خم ابروي تو
شده کمند دلم
زحال خود غافلم

همه جا گر بينم دلبران
به تو دل بسپارم همچنان
جانا با ما بيا بيا تا دهم به تو از آن مي ارغوان به جام
جانا بر ما تا کي مي فکني از سر خواري نظر
يک دم بنشين با من
اي حبيب من با ناز ليلي از بر مجنون خود يک زمان جانا بگذر

دیدم رویش تصنیف قدیمی و بسیار زیبا با صدای استاد صدیق تعریف

از میان این لالایی، صدهزار سرباز می‌گذرد و گیس‌ِ بلند‌ِ صدهزار مادر سفید می‌ماند به انتظار و از.ـ‌ 
تبار زنانه‌گی‌‌ِ این زمین است انگار، انتظار... ـ
ـ(سهم‌ِ من، سی شب خواندنش بود در نمایش «ننه دلاور، بیرون پشت‌ِ در» به نویسندگی و کارگردانی سجاد افشاریان)ـ

https://soundcloud.com/shahr-zad/laylay

لالایی کُردی | Kurdish Lullaby

درباره زب و حانیا:
http://www.gooshe.net/?p=16609

لیلی‌جان - گروه زب و حانیا

تصنیف قدیمی کشمکش که محمد معتمدی در آلبوم جدید خود به نام " آواز کلاسیک ایران "  که تا کنون فقط در فرانسه منتشر شده آن را بازخوانی کرده . در این آلبوم سینا جهان‌آبادی : کمانچه ، پاشا هنجنی : نی ، آزاد میرزاپور : تار ، علی رحیمی : تنبک ، حسین رضایی‌نیا : دف محمد معتمدی را همراهی کردند

کش کش کشمکش و  گیرو دار اگر گذارد
(کج کج کجروی ، روزگار اگر گذارد
بانگ موذن مرا کشد به مسجد
ناله جانسوز تار اگر گذارد جانم اگر گذارد
ما همه مستیم فدای چشم مستت
چشم بد روزگار اگر گذارد جانم اگر گذارد
حبیب اگر گذارد جانم اگر گذارد

محمد معتمدی - تصنیف قدیمی کشمکش ( منتشر نشده در ایران)

Sepideh Raissadat - Chahargah - Ey Bahar-E Man
سپیده رییس سادات - ای بهار من - دستگاه چهارگاه
Ghasam Be Nargese Mast [Feat. Iman Vaziri & Ali Rahimi]

ای بهار من ای نگار من بیا بیا بنشین به برم
که بی تو از خود بی خبرم تو راحت جانی
می به جام تو غم به کام من به ساغری بنشان شررم
بیا بیا بنشین به برم به عهد و پیمانی
میسوزد همه پیکر من
بنشان با لبت اخگر من
بشکن ساغر می به سر من
که نشنوی فریاد مرا
چو برکنی بنیاد مرا به جور و بیدادی
چو جام جانم را شکنی
اگر نظر بر ما فکنی چه جای فریادی
ای ساقی گل سیما
بنما کرمی با ما
یک جرعه شرابی ما را
مست از می نابم کن
از باده خرابم کن
پر کن قدح مینا را
ما ییم و گدای خانه ی می
شد این دل ما ویرانه ی می
بنگر به دل بشکسته ی ما
در پای خود ای مستانه ی می
با ماااا مستی آآآ
با ما مستی ها تا کی
بیا بیا بنشین به برم
که بی تو از خود بی خبرم تو راحت جانی
به ساغری بنشان شررم
بیا بیا بنشین به برم به عهد و پیمانی

Sepideh Raissadat - Chahargahو Ey Bahar-E Man, سپیده رییس سادات - ای بهار من، دستگاه چهارگاه

تصنیف دوش دوش .. در مایه ی افشاری
شعر و آهنگ: علی اکبر شیدا
آواز: سولماز بدری
تنظیم و اجرا : گروه موسیقی پالیز
کمانچه: کیخسرو مختاری/ سنتور: علیرضا کدخدازاده/ سازهای کوبه ای: ستار خطابی
صدابردار: کیکاووس مختاری - استودیو توکاتا ، اسفند 93
(نسخه تصویری این کار در فیسبوک سولماز بدری و گروه موسیقی پالیز موجود است)

Doosh Doosh-دوش دوش

I mourn peace and freedom. I mourn checks and balances, and the democratic consensus. I mourn every innocent victim of war—every child, every dream crushed by every tyrant. How could I not? How can you not?

Being pro-people and pro-peace isn’t being anti-anyone, it’s refusing to let pain justify cruelty. I love my Jewish friends, but I also mourn the moral consensus we once called “Never Again.” Because safety matters—yours, mine, theirs, ours. Everyone’s safety matters… That’s why my heart can’t stop singing and praying for world peace. I’m not anti-anyone. I’m anti-dehumanization. My hope is that the Jewish story can end in healing, not repetition. 

I can’t help but hope… because I believe we can protect each other without inflicting new wounds. Empathy isn’t a zero-sum game; it’s what makes us human! It’s what helps us survive and thrive as one earthly, democratic tribe. In fact, empathy is the ultimate weapon against evil! That is exactly why those who cannot feel it try to divide and conquer by calling empathy weak or dangerous.

Simone Weil wrote: “Imaginary evil is romantic; real evil is gloomy, monotonous, barren.” So when I hear friends glorify revenge to justify genocide, I weep… as if trauma could explain violence because it gives despair a proud story; as if moral drama, fueled by hubris, could heal the multigenerational void of helplessness left by past and future trauma. When a pacifist says “no more heroes, no more villains, just humans,” it’s treated as a threat, as if “you’re with us or against us” were unquestionable truth. 

But Nietzsche warned that those who fight monsters must be careful not to become them, and Hannah Arendt reminded us that fear of being a victim can make us accept the role of the oppressor. Real humanism doesn’t erase trauma, it transcends it! Pacifism isn’t naïve; it’s a radical commitment to ending the cycle of identification with force. 

Winning means grounding ourselves in moral coherence. Life is sacred. It’s not about picking sides between nations (or parties)… it’s about choosing compassion over cruelty. Sigh. 

And so well now, of course, I wrote yet another song—another “Letter to My Friend,” about Never Again. 💌

—
@bananasutra – Lyrics: “Letter to My Friend”

Hey love, 
I’ve been thinkin’, the air’s gone strange.
We built a bridge, but fear made the range. 
When did caring turn into crime? 
Since when did heartbeats choose a side in time?

You think my tears forgot their tribe, 
But pain’s one language, that’s the vibe. 
If I cry for Gaza, do I leave you dry? 
Or can both our ghosts learn to sigh and fly?

I’m not your enemy, babe, I’m the echo that remains. 
Every love I add don’t steal your chains. 
Peace ain’t a prize that one can win; 
It’s a wound that heals when we let it begin. 
Oh, Bananasutra sings again…

Your roots run deep in haunted clay, 
I feel that tremor every day. 
But if walls keep empathy out of sight, 
Ain’t we just living in longer nights?

You guard your story like sacred wine, 
But I sip my sorrow... it tastes like thine. 
Can’t “never again” be a door, not a wall? 
Must one rise so another can fall?

I’m not your rival, love, I’m the ache that understands, 
Two trembling souls with open hands. 
My heart don’t subtract when it starts to expand; 
It multiplies truth in foreign lands.

Pain is pain; it don’t wear flags. 
It needs no borders, no tags. 
Fear’s a thief, babe, it steals our sight, 
Makes day look wrong and wrong look right.

Would you rather win, or rather heal? 
Would you rather numb, or rather feel? 
If trust could hum a new refrain, 
Would you hear my note through your pain?

I’m not against you, I’m just against cruel. 
Love ain’t a weapon; it’s the rebel’s rule. 
Let’s rewrite Never Again for all, 
’Cause peace built on pride’s just another wall.

So hey, my friend, come dance instead? 
We’ll sing for the living, not just the dead. 
Bananasutra’s heart don’t bend, 
It blooms, it breaks, it mends. 🪽


[37] Letter to My Friend (Never Again) • GROWsutra PsyDestiny Banjo BLUES

محمدرضا شجریان _ آلبوم فریاد

شجریان _ تصنیف _ سمن بویان

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

در هضم‌ِ بَزم - یکُم /قُرمه‌سبزی
هر کس خاطره را یک جور نگه می‌دارد برای خودش. برای من این جور است؛ ترانه‌هایی با یاد و در هضم‌ِ بَزم‌ها.ـ
یکُم قُرمه‌سبزی بود... ـ

قرمه‌سبزی

اون نگاه گرم تو، اون نگاه گرم تو، جام شرابه
اما سرابه
زندگی بی چشم تو رنج و عذابه،
رنج و عذابه
آهِ من ترسم شبی، آهِ من ترسم شبی، دامنت بگيره
دامنت بگيره
با دلم بازی مکن، با دلم بازی مکن، عاشق و اسيره
ترسم بميره
زندگی بی چشم تو رنج و عذابه
رنج و عذابه
يک شب از روی صفا، يک شب از روی صفا
با دلم وفا کن
با دلم وفا کن
يا وفا کن با دلم
يا وفا کن با دلم
يا مرا رها کن
يا مرا رها کن
زندگی بی چشم تو رنج و عذابه
رنج و عذابه
ميشکنی شيشه دلــــــم
ميشکنی شيشه دلــــــم
قدرشو ندونی
قدرشو ندونی
مهربونی با همه
با من و دلِ من نامهربونی
زندگی بی چشم تو، زندگی بی چشم تو، رنج و عذابه
رنج و عذابه

unknown

تصنیف نگاه گرم تو   عبدالوهاب شهیدی

در هضم‌ِ بَزم - دوُم /محفل‌ِ میم 
هر کس خاطره را یک جور نگه می‌دارد برای خودش. برای من این جور است؛ ترانه‌هایی با یاد و در هضم‌ِ بَزم‌ها.ـ 
دوُم اما جوجه‌کباب بود٬ در محفل‌ِ «میم»... ـ

محفل‌ِ میم

در هضم‌ِ بَزم - سوُم /آن شبِ اردیبهشت 
هر کس خاطره را یک جور نگه می‌دارد برای خودش. برای من این جور است؛ ترانه‌هایی با یاد و در هضم‌ِ بَزم‌ها.ـ 
سوم٬ حکایت‌ِ بازی با نام‌ها بود و یادها؛ حکایت‌ِ آن شب‌ِ شیرین و آن حال‌ِ فرهاد؛ حکایت‌ِ آن شبِ اردیبهشت ...ـ


آن شبِ اردیبهشت

Gozal-
Haj Ghorban Soleimani-
گزل-
حاج قربان سلیمانی
 حاج قربان سلیمانی (۱۲۹۹[۱] - ۳۰ دی ۱۳۸۶[۱])، بخشی و نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی شمال خراسان بود.
حاج قربان در علی‌آباد قوچان به دنیا آمد. او زیر نظر پدرش کربلایی رمضان، که خود از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود، نواختن دوتار را آموخت و بعد از مرگ پدرش از بخشی‌های شمال خراسان همچون خان‌محمد، عِوَض (عیوض) و غلامحسین تعلیم گرفت.
حاج‌قربان به سه زبان ترکی، کردی و فارسی آواز می‌خواند.
وی در سال ۱۳۴۵ به دلیل توصیهٔ یکی از متشرعین، دست از موسیقی کشید؛ ولی در سال ۱۳۶۲، دوباره نواختن را آغاز کرد.[۲]
حاج قربان در کنسرت‌هایی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد و یک آلبوم از آثار او منتشر شد. وی همچنین به کشورهای بسیاری مانند پرو، هلند، تونس، ترکیه، بلژیک، انگلستان، سوئیس، کلمبیا، اکوادور، پاناما، فرانسه و چند شهر آمریکا نیز سفر کرد.[۳]
از جمله افتخارات وی می‌توان به کسب مقام اول جشنوارهٔ موسیقی لیون فرانسه و همچنین احراز مقام ستارهٔ جشنواره اوینیون فرانسه اشاره کرد[۴]. وی ده‌ها اجرای دوتارنوازی در کنسرت‌های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و امریکا داشت[۴].
حاج قربان در داخل کشور هم مقام‌های برتر جشنوارهٔ موسیقی فجر ایران بین سال‌های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و دوازده دورهٔ متوالی داور ثابت جشنواره‌های موسیقی مقامی کشور بود[۴]. همچنین وی نشان درجهٔ دو فرهنگ و هنر را نیز از محمد خاتمی رییس جمهور وقت، دریافت کرد.[۱]
او در آلبوم شب، سکوت، کویر، با شجریان همکاری کرد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Haj_Ghorban_Soleimani

Gozal-Haj Ghorban Soleimani | گُزل-حاج قربان سلیمانی

خواننده: سپیده رییس سادات 
آهنگ ساز: رضا قاسمی

منم آن مست دهل زن
که شدم مست به میدان 
دهل خویش چو پرچم
به سر نیزه ببستم
چه خوش و بی خود شاهی
هله خاموش چو ماهی 
چو ز هستی برهیدم
چه کشی باز به هستم 
به لب جوی چه گردی
بجه از جوی چو مردی 
بجه از جوی و مرا جو
که من از جوی بجستم
دل من رفت به بالا
تن من رفت به پستی 
من بیچاره کجایم
نه به بالا نه به پستم
ز من ای ساقی مردان
نفسی روی مگردان 
دل من مشکن اگر نه
قدح و شیشه شکستم

سپیده رییس سادات - مست دهل زن

لطفا «گوشه اصلی» را دنبال کنید، آهنگ‌های گوشه۲، ۳ و آهنگ های بیشتر:
@soundcloud.com/gooshe-net

لیلی‌جان - گروه زب و حانیا

Gooshe

Recent comments

Jasmin Frzana

Jasmin Frzana

mz

Jabbu

Related tracks