یار عزیز، ابراهیم منصفی

یار عزیز (قامت بلند)

یار عَزیز قامَت بُلَندُم
بِی چه نِتای تا عَغدِت بُبَندُم

پات از حَنیرُن صدتا گل ایشَه
قلبُم تو سینَه ت ، صد مَنزل ایشَه

بی تو م ِحتّی وا خوم غریبُم
تنهایی و غم اِتکِه نَصیبُم

عِشق مِه وُ تو اینی …