مقصدم عمق قبره جفته مرگه به شوق بعدش
میرم جلو چون یه عمره فهمیدم اینکه زندم لطف حقه
فهمیدم که پشت من کی هست
نوشته اون کل تقدیرم دوره من میگشت
عاشق ایزدم نمیترسم جورش هم میدم
سینم سپر میرم فقط تلخی دنیا رو دیدم همش
قولمه که نشه مسیرم عوض میگم خطر (فحش)
زبونم سرخه سبز سرم آ رفته از سرم سقف هدف هام
آزادی تو قلب هر انسانه واسه همینه بی ترسه قدم هام
بسه کلنجار باور کردم
اونیکه جا زد بازندس تهش
از اینم بشه شاید بدتر میرم تو سینش بی شک و بی ترس
هرچقدر بشه راهم سخت تر من باز هم هستم
سفت توی جام داش قدم میزنم هی رو آسفالت
یه جوری که انگار امروزه پایانم
عددم سیزده تو میگی نحثه
برده پولی چون دوییدی سمتش
هزار بار دوختی و بریدی از صفر
شدی پیر هنوز میگی امیدی هست بهم؟
که وایسم رو پام خواستم تو راهم
راند آخره حبیب باز رفت رو کار
نوشتم تا که بشی آچمز تو داش رایمم کولاک بادم بوران
دارم تو کارت و سمت صدرم
یه سرو سبزم بی سقفه قدم
یه سنگ سرد هست تو سمت قلبم
که هردم بهم میگه بسه برگرد
و اوضاع سخت بشه هرچقدرم من اهل جنگم من اهل جنگم

دارم میرم واسه سال 24 توی سینمه تا ابد جای هیپ هاپ
تا به اینجا موندم پای این کار
گل نمیدی تو وقتی انقدر خاره دیدگاهت
واسه خاک اینجام ولی سرباز خودم
همواره خوشم یه حال میزان
منو پرواز بلند آدمیزاد بالای ایران ولی سایه نیست شاعر
سخته حرفم تلخه مزش بس که حسرت
میخوری و میگی پی برگه سبزم
میگم بیخی حاجی بیا کنیم جنگو از بر مرد تو صحنس
تو قلب لحظم تو دسته پرچمم وایسادم من بعد سنگرم
نیست توم دیگه ترس مرگ اصن
از رگ گردنم نزدیکتره بهم
دستش شمشیر جنگید بره عشق
گونش اشکی خندید تهش هی
وقتی فهمید تلخیش تهه پیکه
سرسنگین غمگین بره قصه
ببین پیشرو هم از اینوره ریلش
بی تردید تصمیم تشکیل میشه
میدم تضمین تقدیر همه چرته
اره هستم منم پس قوی تر از قبلم سرم سبز
دورم میگفتن احمق تر از قبل اونا میخواستن همرنگ شم من هم
مینوشتم هرشب از اول مامان میدونست که بچش برندس
بهشون میگفتم برگشتن اصلا حتی اگه با یه لشگر طرف شم
این خیابون منو شبهاش قدم میزنم تک و تنها
هنوز همونم دا بی کله تر از قبل ببین سرده قلب تنم لمس
دمش گرم اونیکه قبولم داشت بدیشو نبینم زبونم لال
من صبورم دا یه پا ایوبم تا
ببینم اون نورو درونم باز

Rahe Tarik

Habib MC