راز و نیاز

شعر سعدی - صدای سایه - موسیقی فریدون شهبازیان

مراسم نکوداشت استاد شهرام ناظری 
کرمانشاه _ دیماه 1386 

تو نکن تهدیدم از کشتن که من
تشنه زارم به خون خویشتن
عاشقان را هر زمانی مردنیست
مردن عشاق خود یک نوع نیست
او دو صد جان دارد از نور خدا
هر دو صد را میکند هر دم فدا
آدمی خوارند اغلب مردمان
السلام علیکشان کو جو امان
چون بسی ابلیس آدم روی هست
پس به هر دستی نشاید داد دست
عشق آن باشد که حیرانت کند
بی نیاز از کفر وایمانت کند
حرف و گفت و صوت را بر هم زنم
تا که بی این هر سه با تو دم زنم
با لب دمساز خود گر جفتمی
همو چو نی من گفتنی ها گفتمی
سر پنهان است اندر زیر و بم
فاش اگر گویم جهان بر هم زنم

تکنوازی و آواز شهرام ناظری-تو نکن تهدیدم از کشتن

در آوارِ خونینِ گرگ ومیش 
دیگرگونه مردی آنک، 
که خاک را سبز می خواست 
و عشق را شایسته ی زیباترینِ زنان 

که این اش 
به نظر 
هدیّتی نه چنان کم بها بود 
که خاک و سنگ را بشاید. 

چه مردی! چه مردی! 
که می گفت 
قلب را شایسته تر آن 
که به هفت شمشیرِ عشق 
در خون نشیند 
و گلو را بایسته تر آن 
که زیباترینِ نام ها را  بگوید. 

شیرآهن کوه مردی از اینگونه عاشق 
میدانِ خونینِ سرنوشت 
به پاشنه ی آشیل درنوشت. 
رویینه تنی 
که رازِ مرگش 
اندوهِ عشق و غمِ تنهایی بود. 

« آه، اسفندیارِ مغموم! 
تو را آن به که چشم 
فروپوشیده باشی!» 

« آیا نه 
یکی نه 
بسنده بود 
که سرنوشتِ مرا بسازد؟ 

من تنها فریاد زدم نه! 
من از فرورفتن تن زدم. 

صدایی بودم من 
شکلی میانِ اشکال ، 
و معنایی یافتم. 

من بودم 
و شدم، 
نه زانگونه که غنچه یی گُلی 
یا ریشه یی که جوانه یی
یا یکی دانه که جنگلی 

راست بدانگونه 
که عامی مردی شهیدی؛ 
تا آسمان بر او نماز بَرَد. 

من بی نوا بند گکی سربراه نبودم 
و راهِ بهشتِ مینوی من 
بُز روِ طوع و خاکساری نبود: 

مرا دیگرگونه خدایی می بایست 
شایسته ی آفرینه یی 
که نواله ی ناگزیر را 
گردن کج نمی کند. 

و خدایی دیگرگونه آفریدم». 

دریغا شیرآهن کوه مردا 
که تو بودی، 
و کوهوار پیش از آن که به خاک افتی 
نستوه و استوار مُرده بودی. 

اما نه خدا و نه شیطان 
سرنوشتِ تو را 
بُتی رقم زد 
که دیگران می پرستیدند. 
بُتی که 
دیگران اش می پرستیدند. 


احمد شاملو - سرود ابراهیم در آتش - فریدون شهبازیان

تصنیف ارغوان
آلبوم آتشی در نیستان

ساخته شهرام ناظری
سه‌تار: جلال ذوالفنون 
دف: بیژن کامکار 
شعر: حافظ 

بتی دارم که گِرد گل ز سُنبل سایه‌بان دارد
بهارِ عارضش خطّی به خونِ ارغوان دارد

ز چشمت جان نشاید بُرد کز هر سو که می‌بینم
کمین از گوشه‌ای کرده‌ست و تیر اندر کمان دارد

خدا را، دادِ من بِسْتان از او ای شَحنهٔ مجلس
که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گِران دارد

چو افتاده است، در این رَه که هر سلطان معنی را
در این درگاه میبینم، که سَر بر آسمان دارد

چو عاشق می‌شدم گفتم که بُردم گوهرِ مقصود
ندانستم که این دریا چه موجِ خون‌فشان دارد





تصنیف ارغوان: چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهرِ مقصود / شهرام ناظری و جلال ذوالفنون

داروگ
آهنگ: محمدرضا لطفی
آواز: محمدرضا شجریان
تنظیم: فرهاد فخرالدینی
شعر: نیما یوشیج
--------------------------------------------
خشک آمد کشتگاه من
در جوار کشتِ همسایه.
گرچه می گویند: «می گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران.»
قاصد روزان ابری، داروگ ! کی می رسد باران؟
بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه ی تاریک من که ذرّه ای با آن نشاطی نیست 
و جدار دنده های نی به دیوار اتاقم دارد از خشکیش می ترکد
- چون دل یاران که در هجران یاران -
قاصد روزان ابری ، داروگ ! کی می رسد باران؟


داروگ

ساز و آواز بیات اصفهان- محمد رضا لطفی- محمد معتمدی- شعر: فروغی بسطامی

مصاحبه‌ای با محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان در رادیو لندن
فایل صوتی از مصاحبه رادیو لندن با استادان شجریان ومشکاتیان در خصوص کنسرت‌های گروه عارف مربوط با اواخر دهه‌ی ۶۰ شمسی

http://01.khosousi.com
https://fb.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM


مصاحبه‌ای با محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان در رادیو لندن

مقام معروف الله در منطقه تربت جام خراسان
مرحوم غلام علی پورعطایی

غلامعلی پورعطایی دوتار خراسانی -  Dotar, Poorataii, Khorasan

اجرای خصوصی در کاروانسرای قصر بهرام گرمسار از شهرهای استان سمنان

اجرای ۱۵ مهرماه سال ۱۳۸۹ – بیات زند


دریافت از سایت خصوصی:
http://Khosousi.com/NKBAq


دریافت از کانال تلگرام
https://t.me/Khosousi/5054


غمش در نهان‌خانهٔ دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند
به‌نازم به بزم محبّت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند

فریاد از آن نرگس مستی که تو داری
آه از دل بیگانه پرستی که تو داری
ترسم که یکی زاهل وفا زنده نماند
در کشتن این طایفه دستی که تو داری

من چهره ام گرفته،
من قایقم نشسته به خشکی.
با قایقم نشسته به خشکی،
فریاد می زنم.

همه شب نالم چون نی
که غمی دارم ، که غمی دارم
دل و جان بردی از ما
نشدی یارم ، نشدی یارم
با ما بودی ، بی ما رفتی
چو بوی گل به کجا رفتی؟
تنها ماندم ، تنها رفتی
چو کاروان رود ، فغانم از زمین بر آسمان رود ، دور از یارم ، خون می بارم
فتادم از پا ، به ناتوانی ، اسیر عشقم ، چنان که دانی
رهایی از غم ، نمیتوانم ، تو چاره ای کن ، که میتوانی
گر ز دل برآرم آهی
آتش از دلم ریزد
چون ستاره از مژگانم
اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود ، فغانم از زمین بر آسمان رود ، دور از یارم ، خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر، که تو را جویم
ای شادی جان ، سرو روان ، کز بر ما رفتی
از محفل ما ، چون دل ما سوی کجا رفتی ، تنها ماندم ، تنها رفتی
به کجایی غمگسار من ، فغان زار من بشنو و بازآ، بازآ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو و بازآ ، بازآ سوی رهی
چون روشنی، از دیده ما رفتی
با خاطره باد صبا رفتی
تنها ماندم
تنها رفتی

تکنوازی و آواز شهرام ناظری-تو نکن تهدیدم از کشتن

rimA II