other

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن
لب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لیلی تو بگو،حرف بزن،نوبت توست
بعد از من و جان کندن من نوبت توست

لیلی مگذار از دَم ِ خود دود شوم
لیلی مپسند این همه نابود شوم

لیلی بنشین، سینه و سر آوردم
مجنونم و خونابِ جگر آوردم

مجنونم و خون در دهنم می رقصد
دستان جنون در دهنم می رقصد

مجنون تو هستم که فقط گوش کنی
بگذاری ام و باز فراموش کنی

دیوانه تر از من چه کسی هست،کجاست
یک عاشق ِ این گونه از این دست کجاست

تا اخم کنی دست به خنجر بزند
پلکی بزنی به سیم آخر یزند

تا بغض کنی،درهم و بیچاره شود
تا آه کِشی،بندِ دلش پاره شود

ای شعله به تن،خواهرِ نمرود بگو
دیوانه تر از من چه کسی بود،بگو

آتش بزن این قافیه ها سوختنی ست
این شعر ِ پُر از داغ ِ تو آتش زدنی ست

ابیاتِ روانی شده را دور بریز
این دردِ جهانی شده را دور بریز

من را بگذار عشق زمین گیر کند
این زخم سراسیمه مرا پیر کند

این پِچ پِچ ِ ها چیست،رهایم بکنید
مردم خبری نیست،رهایم بکنید

من را بگذارید که پامال شود
بازیچه ی اطفالِ کهنسال شود

من را بگذارید به پایان برسد
شاید لَت و پارَم به خیابان برسد

من را بگذارید بمیرد،به درَک
اصلا برود ایدز بگیرد،به درَک

من شاهدِ نابودی دنیای منم
باید بروم دست به کاری بزنم

حرفت همه جا هست،چه باید بکنم
با این همه بن بست چه باید بکنم

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سَرم آوردند

من عشق شدم،مرا نمی فهمیدند
در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

بعد از تو به دنیای دلم خندیدند
مردم به سراپای دلم خندیدند

در وادیِ من چشم چرانی کردند
در صحن ِ حَرم تکه پرانی کردند

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر، هنرنمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک تو، وسط زندگیم گم شده است

اوضاع خراب است،مراعات کنید
ته مانده ی آب است،مراعات کنید

از خاطره ها شکر گذارم، بروید
مالِ خودتان دار و ندارم، بروید

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سرم آوردند

من از به جهان آمدنم دلگیرم
آماده کنید جوخه را، می میرم

در آینه یک مردِ شکسته ست هنوز
مرد است که از پا ننشسته ست هنوز

یک مرد که از چشم تو افتاد شکست
مرد است ولی خانه ات آباد، شکست

در جاده ی خود یک سگِ پاسوخته بود
لب بر لب و دندان به زبان دوخته بود

بر مسندِ آوار اگر جغد منم
باید که در این فاجعه پرپر بزنم

اما اگر این جغد به جایی برسد
دیوانه اگر به کدخدایی برسد

ته مانده ی یک مرد اگر برگردد
صادق،سگ ولگرد اگر برگردد

معشوق اگر زهر مهیا بکند
داوود نباشد که دری وا بکند

این خاطره ی پیر به هم می ریزد
آرامش تصویر به هم می ریزد

ای روح مرا تا به کجا می بری ام
دیوانه ی این سرابِ خاکستری ام

می سوزم و می میرم و جان می گیرم
با این همه هر بار زبان می گیرم

در خانه ی من پنجره ها می میرند
بر زیر و بم باغ، قلم می گیرند

این پنجره تصویر خیالی دارد
در خانه ی من مرگ توالی دارد

در خانه ی من سقف فرو ریختنی ست
آغاز نکن،این اَلَک آویختنی ست

بعد از تو جهانِ دگری ساخته ام
آتش به دهانِ خانه انداخته ام

بعد از تو خدا خانه نشینم نکند
دستانِ دعا بدتر از اینم نکند

من پای بدی های خودم می مانم
من پای بدی های تو هم می مانم

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سرم آوردند

آواره ی آن چشم ِ سیاهت شده ام
بیچاره ی آن طرز نگاهت شده ام

هر بار مرا می نگری می میرم
از کوچه ی ما می گذری، می میرم

سوسو بزنی، شهر چراغان شده است
چرخی بزنی،آینه بندان شده است

لب باز کنی،آتشی افروخته ای
حرفی بزنی،دهکده را سوخته ای

بد نیست شبی سر به جنونم بزنی
گاهی سَرکی به آسمانم بزنی

من را به گناهِ بی گناهی کشتی
بانوی شکار، اشتباهی کشتی

بانوی شکار،دست کم می گیری
من جان دهم آهسته تو هم می میری

از مرگِ تو جز درد مگر می ماند
جز واژه ی برگرد مگر می ماند

این ها همه کم لطفی ِ دنیاست عزیز
این شهر مرا با تو نمی خواست عزیز

دیوانه ام،از دست خودم سیر شدم
با هر کسِ همنام ِ تو درگیر شدم

ای تُف به جهانِ تا ابد غم بودن
ای مرگ بر این ساعتِ بی هم بودن

یادش همه جا هست،خودش نوش ِ شما
ای ننگ بر و مرگ بر آغوش شما

شمشیر بر آن دست که بر گردنش است
لعنت به تنی که در کنار تنش است

دست از شب و روز گریه بردار گلم
با پای خودم می روم این بار گلم

شعر و صدای علیرضا آذر*

Ham Marg. علیرضا آذر

زهر ترین زاویه ی شوکران
مرگ ترین حقه ی جادوگران

داغ ترین شهوت آتش زدن
تهمت شاعر به سیاوش زدن

هر که تو را دید زمین گیر شد
سخت به جوش آمدو تبخیر شد

درد بزرگ سرطانی من
کهنه ترین زخم جوانی من

با تو ام ای شعر به من گوش کن
نقشه نکش حرف نزن گوش کن

شعر تو را با خفه خون ساختند
از تو هیولای جنون ساختند

ریشه به خونابه و خون میرسد
میوه که شد بمب جنون میرسد

محض خودت بمب منم ، دور تر !
می ترکم چند قدم دور تر !

از همه ی کودکی ام درد ماند
نیم وجب بچه ولگرد ماند

حال مرا از من بیمار پرس
از شب و خاکستر سیگار پرس

از سر شب تا به سحر سوختن
حادثه را از دو سه سر سوختن

خانه خرابی من از دست توست
آخر هر راه به بن بست توست

چک چک خون را به دلم ریختم
شعر چه کردی که به هم ریختم ؟

گاه شقایق تر از انسان شدی
روح ترک خورده ی کاشان شدی

شعر تو بودی که پس از فصل سرد
هیچ کسی شک به زمستان نکرد

زلزله ها کار فروغ است و بس ؟
هر چه که بستند دروغ است و بس

تیغه ی زنجان بخزد بر تنت
خون دل منزویان گردنت

شاعر اگر رب غزل خوانی است
عاقبتش نصرت رحمانی است

حضرت تنهای به هم ریخته
خون و عطش را به هم آمیخته

کهنه قماری است غزل ساختن
یک شبه ده قافیه را باختن

دست خراب است چرا سر کنم ؟
آس نشانم بده باور کنم

دست کسی نیست زمین گیری ام
عاشق این آدم زنجیری ام

شعله بکش بر شب تکراری ام
مرده ی این گونه خود آزاری ام

من قلم از خوب و بدم خواستم
جرم کسی نیست ، خودم خواستم

شیشه ای ام سنگ ترت را بزن
تهمت پر رنگ ترت را بزن

سارق شبهای طلاکوب من
میشکنم میشکنم خوب من

منتظر یک شب طوفانی ام
در به در ساعت ویرانی ام

پای خودم داغ پشیمانی ام
مثل خودت درد خیابانی ام

"با همه ی بی سر و سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام"

مرد فرو رفته در آیینه کیست ؟
تا که مرا دید به حالم گریست

ساعت خوابیده حواسش به چیست ؟
مردن تدریجی اگر زندگی ست

"طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی ام"

من که منم جای کسی نیستم
میوه ی طوبای کسی نیستم

گیج تماشای کسی نیستم
مزه ی لبهای کسی نیستم

"دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام"

خسته از اندازه ی جنجال ها
از گذر سوق به گودال ها

از شب چسبیده به چنگال ها
با گذر تیر که از بال ها

"آمده ام با عطش سال ها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام"

شعر اگر خرده هیولا شدم
آخر ابَر آدم تنها شدم

گاه پریشان تر از این ها شدم
از همه جا رانده ی دنیا شدم

"ماهی برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی ام"

وای اگر پیچش من با خمت
درد شود تا که به دست آرمت

نوش خودم زهر سراپا غمت
بیشترش کن که کمم با کمت

"خوب ترین حادثه میدانمت
خوب ترین حادثه میدانی ام ؟"

غسل کن و نیت اعجاز کن
باز مرا با خودم آغاز کن

یک وجب از پنجره پرواز کن
گوش مرا معرکه ی راز کن

"حرف بزن ابر ِ مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی ام"

قحطی حرف است و سخن سالهاست
قفل زمان را بشکن سال هاست

پر شدم از درد شدن سال هاست
ظرفیت سینه ی من سال هاست

"حرف بزن حرف بزن سال هاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام"

*
روز و شبم را به هم آمیختم
شعر چه کردی که به هم ریختم ؟

یک قدم از تو همه ی جاده من
خون بطلب ، سینه ی آماده ؛ من

شعر تو را داغ به جانت زدند
مهر خیانت به دهانت زدند

هر که قلم داشت هنرمند نیست
ناسره را با سره پیوند نیست

لغلغه ها در دهن آویختند
خوب و بدی را به هم آمیختند

ملعبه ی قافیه بازی شدی
هرزه ی هر دست درازی شدی

کنج همین معرکه دارت زدند
دست به هر دار و ندارت زدند

سرخ تر از شعر مگر دیده اید ؟
لب بگشایید اگر دیده اید

تا که به هر وا ژه ستم میشود
دست ، طبیعی است قلم میشود

وا ژه ی در حنجره را تیغ کن
زیر قدم ها تله تبلیغ کن

شعر اگر زخم زبان تیز تر
شهر من از قونیه تبریز تر

زنده بمان قاتل دلخواه من
محو نشو ماه ترین ماه من

مُردی و انگار به هوش آمدند
هی ! چقدر دست برایت زدند !

علیـرضــا آذر «

تـومور 1 _ علیـرضــا آذر

ترانه فوق العاده زیبای "خواجه سلام علیک"  از خواننده ارزنده و خوش صدا روزبه نعمت اللهی
متن ارانه:
خواجه سلام علیک ، گنج وفا یافتی
دل به دلم نه که تو ، گمشده را یافتی ، گمشده را یافتی
هم تو سلام علیک ، هم تو علیک السلام
طبل خدایی بزن کاین ز خدا یافتی ، کاین ز خدا یافتی
ای مطرب خوش قاقا ، تو قی قی و من قو قو
تو دق دق و من حق حق ، تو هی هی و من هو هو
تو هی هی و من هو هو
**********************************
چون مست شوم جانا ، در هجر سخن گویم
من کان و لو کان ، یا من هو الا هو
یا من هو الا هو
بی همگان به سر شود ،‌ بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود
بی تو نه زندگی خوشم ، بی تو نه مردگی خوشم
سر ز غم تو چون کشم ، بی تو به سر نمی شود
بی همگان به سر شود ،‌ بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود
بی تو نه زندگی خوشم ، بی تو نه مردگی خوشم
**********************************
سر ز غم تو چون کشم ، بی تو به سر نمی شود
ای مطرب خوش قاقا ، تو قی قی و من قو قو
تو دق دق و من حق حق ، تو هی هی و من هو هو
تو هی هی و من هو هو
چون مست شوم جانا ، در هجر سخن گویم
من کان و لو کان ، یا من هو الا هو
یا من هو الا هو
خواجه سلام علیک ، گنج وفا یافتی
دل به دلم نه که تو ، گمشده را یافتی ، گمشده را یافتی
هم تو سلام علیک ، هم تو علیک السلام
طبل خدایی بزن کاین ز خدا یافتی ، کاین ز خدا یافتی

خواجه سلام علیک - روزبه نعمت اللهی

Artist: Alireza Azar
Song: Eshgh
Album: Non-Album Track
Year: 2013

Alireza Azar - Eshgh

آهنگ بسیار زیبای " حسود " با صدای مرجان عزیز . اجرا و ضبط 1356

مرجان  .  حسود

 
نقش یک مرد مرده در فالت توی فنجان مانده بر میزم
خط بکش دور مرد دیگر را قهوه ات را دوباره می ریزم
زندگی از دروغ تا سوگند خسته از زیر و روی رو در رو
زیر صورت هزارها صورت خسته از چهره های تو در تو
چشم بستی به تخت طاووسم در اتاقی که شاه من بودم
مرد تاوان اشتباهت باش آخرین اشتباه من بودم
چشم واکردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد
از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
مفت هم بوسه ام نمی ارزد وای از این عشق های دوزاری
هی فرار از دو سوی خود رفتن آخ از این مردهای اجباری
مثل ماهی معلق از قلاب زیر بار الاغ ها مردن
بر چلیپای تخت ها مصلوب با خودت در اتاق ها مردن
زندگی از دروغ تا سوگند خسته از زیر و روی رو در رو
خسته از چهره های تو در تو
بی گناه از شکنجه ها زخمی پشت هم اتهام ها خوردن
هق هق از درد و الکن از گفتن انتهای کلام رو خوردن
غرقه در موج های پیش آمد گوشه گوش های دور از من
پشت سکان خدا نشستم و باز ناخدا پرستیدم
دل به دریای هر چه باداباد غایقم را به بادها دادم
ناگزیز ار گریز از ماندن توی شیب مسیر افتادن
بادبان پاره عرشه بی سکان
قایقم رفت و قبل ساحل مرد پیکرش داشت وقت جان کندن روی گل ها تلو تلو می خورد
دستم از هرچه  هست کوتاه است از جهان قایقی به گل دارم بشنو ای شاه گوش ماهی ها
دل اگر نیست درد و دل دارم
چشم واکردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
با زبان با نگاه با رفتن زخم جز زخم های کاری نیست پای اگر بود پای رفتن بود
دست اگر هست دست یاری نیست
از کمرگاه چله ها رفتند از پی تیرها نباید گشت چشم بردار علیرضا بس کن از کمان رفته بر نخواهد گشت
آسمان هیچ سربلندی بود از صعودی که نیست افتادم لااقل با تو بال واکردم زندگی را اگر هدر دادم
استخوان وفا به دندانم زوزه از سوز مثل سگ مردن
زندگی چوب لای چرخم کرد پشت پا پشت استخوان خوردن
لاشه ی باد کرده ای بودم آمد از روبرو ولی نشناختم
صورتی را که دوستش میداشت چهره چرخاند و تف بر زمین انداخت
این منم مرد تا همین دیروز مرد پابند آرزوهایت مرد یک عمری کودکی کردن لا به لای بلند موهایت خاطرت هست روزگارم را
جایگاه مقدسی بودم وزن یک عشق روی دوشم بود من برای خودم کسی بودم
من برای خودم کسی هستم دور و برخورده عشق هم کم نیست
آنکه دل از تو برد هر کس هست بند انگشت کوچکم هم نیست
میشد از وردهای کولی ها باد و آه قسم طلسمت کرد
می شد آن سیب سرخ جادو را از تو پنهان و با تو قسمت کرد
میشد از خود بگیرمت اما زور بازو به دست هایم نیست
می شد از رفتنت گذشت اما جان در اندازه های پایم نیست
زندگی سرد بود اما خوب خانه و سقف و سایه ای هم بود
گهگداری نوشته ای چیزی از قلم دستمایه ای بود
زندگی سرد بود اما عشق می توانست کارگر باشد
میتوان قطب را جهنم کردم پای دل اگر در میان باشد
خواب دیدم که شعر و شاعر را هر دو را در عذاب میخواهی
از تعابیر خواب ها پیداست خانه ام را خراب میخواهی
دست در دست دیگری برگرد
خانه ام را خراب خواهی کرد
دیگر ای داغ دل چه میخواهی از چنین مرد زیر آواری رد شو ازن درخت افتاده میتوانی که دست برداری
گفته بودی همیشه خواهی ماند سنگ بارید شیشه خواهی ماند
گفته بودی ترک نخواهی خورد دین و دل از کسی نخواهی برد
گفته بودی عروس فردایی با جهانم کنار می آیی
گفته بودی دچار باید بود مرد این روزگار باید بود
گفته بودی بهار در راه است ماه باران سوار در راه است
گفته بودی ولی نشد انگار دست از این کودکانه ها بردار
گفته بودم نفاق می افتد اتفاق اتفاق می افتد
گفته بودم شکست خواهم خورد از تو هم ضربه شست خواهم خورد
گفته بودم در اوج ویرانی از من و خانه رو بگردانی هر چه بودو نبود خواهد مرد
مرد این قصه زود خواهد مرد
ماجرا زخم و داستان ها درد
نازنین پیچ قصه را برگرد
نازنین قصه ها خطر دارند نقش ها نقش زیر سر دارند
نازنین راه و چاه را گفتم
آخر اشتباه را گفتم
گفتم اما عقب عقب رفتی شب شنیدی و نیمه شب رفتی
دیدی آخر نفاق هم افتاد اتفاق از اتاق هم افتاد
از اتاقی که باز تنها ماند پر کشیدی و لای در واماند
چشم باز کردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد
از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
باید این درد مختصر میشد
حرف ها را به کوه می گفتم قلبش از موم نرم تر میشد
بین این ماههای هر جایی ماه من در محاق می افتد
اتفاق از اتاق می افتد
در اتاقی که پیش از این ها در سرت فکر رفتن داشت
در اتاقی که روی کاشی هاش پشت پاهات آرزو می کاشت
لای دیوارها چروکیدن در نمایی که تنگ تر میشد
هر چه این دوربین جلو می رفت مرگ من هم قشنگ تر میشد
خارج از قسمتی که من باشم
در اتاقی که ضرب در مردم نان از این سفره دور خواهد شد
ده طرف داس و یک طرف مردم
قهوه ات را دوباره می ریزم
چشم بستی به تخت طاوسم در اتاقی که شاه من بودم
مرد طاوان اشتباهت باش آخرین اشتباه من بود
دردسرهای ما تفاوت داشت
من سرم گرم پای بستن بود نقشه های می کشید چشمانت
در نگاهت اتاق زندان است

علیرضا آذر , امیر عباس گلاب و میلاد بابایی بنام اتاق

Alireza Azar / Otagh (Ft Amir Abbas Golab And Milad Babaei)

شعر و دکلمه : علیرضا آذر
آهنگساز و خواننده : امیر عباس گلاب , میلاد بابایی 
تنظیم : علی تیرداد 
مدیر تولید : محمد رضا نیکفر 
با سپاس فراوان از استودیو مزو 

اتاق _ شعر و دکلمه علیرضا آذر / Alireza Azar

خواننده :داریوش اقبالی__شاعر:ایرج جنتی عطایی__آهنگساز:زنده یاد واروژان

DARIUSH . ESHGHE  MAN  ASHEGHAM  BASH

دکلمه بسیار زیبای داریوش بنام آزادی

Dariush

شعر: علیرضا طبایی | آهنگساز: حسن لشکری | آلبوم: دشتستانی

www.facebook.com/delnavazan.playlist

تنها با گلها گویم غمها را
چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم
به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم

نه کسی آید نه کسی خواند
ز نگاهم هرگز راز من
بشنو امشب غم پنهانم
که سخنها گوید ساز من
تو ندانی تنها همه شب باگلها
سخن دل را میگویم من
چو نسیمی آرام که وزد بر بستان
همه گلها را میبویم من
تنها با گلها گویم غمها را
چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم
به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم

چون ابری سرگردان
میگرید چشم من در تنهایی
ای روز شادیها کی باز آیی
امشب حال مرا تو نمیدانی
از چشمم غم دل تو نمیخوانی
امشب حال مرا تو نمیدانی
از چشمم غم دل تو نمیخوانی
تنها با گلها گویم غمها را
چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم
به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم

other

Hamid Yazdani