Mor ve Otesi - 23 (Canli)

baran göç | canın olayım

3 Hürel - KolbastiRock

http://www.albumdinlesozleri.com/2014/07/nazan-oncel-ne-guzel-olur-dinle-sozleri.html

Nazan Öncel - Ne Güzel Olur - Www.AlbumDinleSozleri.Com

Şivekar'ın Yolculuğudur
eskiler iz sürerdi. 
biz muttasıl arıyoruz yeni insanlar. 
arıyoruz alemin iç yüzünden zihnimize 
yansıyan bir tasarımla gerçeği.

şivekar bizden biri 
yola çıktı yolu bilmeden 
arıyor bir hedef gözüne kestirmeden 
aradığı ne sevgili, ne efendi, ne sultan 
özünü harekete geçiren onun 
kanını kaynatan candır düpedüz kendi canı. 
yol canlılıkla mukayyet 
gitti deriz 
ölenler için 
yalnız yaşayanların işidir 
yola çıkmak, yolu katetmek.

şivekar olduğuna 
olmasını istediği için inandığı 
o bir, biricik can için yola koyuldu 
canını koydu yola 
öyle bir başka ben 
bulsun ki 
ben'i bütün şemaliyle onda bulunsun 
başkada bir ben yok ise 
yere çalınsın rüya 
benle 
başka yok olsun.

eskiler aramaz, iz sürerdi. 
bilirlerdi evet'le hayır arasına belki 
sokulduğunda 
felaket gelir. 
noksanı fark ederlerdi, çünkü bütünden 
nelerin koptuğu besbelli. 
dağılmak eskilerin dilinde 
ufalanmak anlamına gelirdi 
iz sürerlerdi irileşmek, ulaşmak, toparlanmak için 
biz yeniler bir an önce dağılsak bari deriz 
korkarız kaybolmaktan çokluk içinde.

şivekar korkmadı kaybolmaktan 
daldı çokluğa can havliyle 
dedi bulsam da hüsnü yusuf'u 
onun gibi kaybolsam keşke. 

kaç yıl geçirdi şivekar arayış içinde? 
neler yaşadı? 
biz yeniler yüz kızartan soruları hemen atlarız. 
saklarız 
arayan ve arayışın süre gittiği ortamın 
yek diğerinden ne paylar aldığını. 

dünyada 
çözülürse dünyayı 
ıssız kılacak bir çelişki vardı 
bir çekişme vardı dünyada azgınlık fışkırtan 
taraf olunduğunda.

aradı hüsnü yusuf'u şivekar 
hep geciktirilmesi gereken o çelişkinin 
susmayanı sağırlaştıran çekişmenin ortasında. 
yalnız arayan bilir acımasını 
aramamak acımamak demektir 
küçümsenecekse 
memnuniyet küçümsenmelidir 
dünyanın dönmekten memnuniyeti 
insanların utancı dünyaya dönüşmekten 
insanlar 
onların birer kırba hepsi 
dış tarafları köseledir 
hepsi içinde taşır içilecek şeyi 
utanır ıslanmış köseleden insanlar 
sahipsiz bir utanç hepsi. 

şivekar önceleri 
arayışın ilk aşamasında 
bu utancı sadece seyretmekteydi. 
evden ayrılırken bohçasına koyduğu birkaç altın 
takındığı birkaç parça mücevher 
bir şehirden başka şehre göçerken 
dağlar aşıp ormanlardan geçerken 
sıyrılıp yol bulmayı ona kolaylaştırdı. 
daha sonra ve fakat 
insan dedikleri o sahipsiz utançla 
yaptığı pazarlık fena tartakladı onu 
insanlık utancından 
en külliyetli payı o aldı.

aradı 
arayış ibresinden gözünü ayırmadı 
karnı aç 
üstü başı lime lime 
artık narin ayakları çiziklerle dolu 
dirsekleride yara kabukları 
gerçi bu kadarı, böylesi 
başlarken hiç akla gelmezdi 
lakin hayret! 
arayana yoksulluk eziyet vermiyor 
arayanın aramaktan başka derdi yok. 

vakti bilmek için 
diyor kendi kendine 
haber almak sadece bir başlangıçtı 
aradıkça dirisin 
aradıkça mecalsiz kaldı kibrin. 
aradın ve anladın 
haber almakla yol tüketilmiyor 
arayış sahicilik vaktine erişsin istiyorsan 
senin kendin 
haber olsa gerektir. 

bak işte 
bir parça kuru ekmek 
kim bilir kim düşürmüş 
kim bilir kim ekmeği bir kenara 
ayak altından çekmiş.

ne de sert! 

şu akan derecikte biraz ıslatsam ekmeği 
diye düşündü şivekar 
o zaman dişim keser. 
pırıl pırıl dereye 
uzattı elindekini 
belki eski kibrinden 
kalma biraz halsizlik 
belki bu ince suyun 
cilveli alayişi 
ekmek 
dereye düşüverdi. 
hem karnı aç 
hem de avı nipet yaparmış gibi 
su üstünde kıpırdanıyor 
koştu o kuru ekmeğin 
peşi sıra şivekar 

bir süre öyle gittiler 

o da ne? 

dere görünmez oldu 
harap bir tahta perde girdi 
ekmekle şivekar'ın arasına 
genç kız gerilemedi 
hem zaten vazgeçerse 
ne yapacağı belli mi? 
dönülecek bir yer 
bilmiyor gitmezse ekmeğin ardı sıra. 

suya girdi bulmak için ekmeğini 
tahta perdeden öteye geçti.

aklı zorlayan bir yer o perdenin ötesi. 
bir bahçe. gerçekten buraya bahçe mi demeli? 
ağaç, yaprak, meyve, kuş hepsi tamam 
tastamam hepsi. 
sanki biraz önce tamamlanmış gibi. 

kokusu çiçeklerin 
otların, çalıların kısa cümlecikleri 
yukardan dua fısıldar gibi yüze değen esinti. 

insan bir resmin içine 
bu kadar girebilir. 

bu bahçede her şey hayran olunmak için 
her şey kendine özen göstermiş 
her şey kendine öyle bakıtıyor ki 
şivekar bir kuru ekmeğin peşi sıra buraya girdiğini 
bir daha aklına hiç getirmedi 
hangi garip kuşun rızkıydı ki o ekmek? 
kim bilir nereye gitti? 

şimdi artık bahçenin derinliği genç kızı cezbediyor 
bu bahçe keşfe açık bir kalbi bekler gibi 
yürüdükçe bahçeden bir şey siniyor kıza 
şivekar bahçeye tını salıyor adım attıkça 
çok geçmeden gözlerinin önüne 

ne diyelim? 
resim içinde resim mi?

edebiyat burada bize yardım edemez. 

bir çiçekle meşgul olan kelebekle meşgul olan bir erkek 
eskiler olsaydı betimleyeceklerdi 
biz yeniler alt dudağımızı ısırır 
ve terleriz 
şivekar bizden biri 
onun dilinden dökülen 
bizim kelimelerimiz 
saçma 
ama başka ne sorulurdu ki? 
"in misin, cin misin?" 
cevap verdi hüsnü yusuf: 
"ne inim, ne cinim" 
"ben de senin gibi bir beni ademim"

şivekar buldu 
kendi arayışında bir karşılık bulunduğunu. 
ya yusuf? 
peki hüsnü yusuf bulunmak istiyor muydu? 
harikulade bir bahçede 
cinlerin arasında geçmişti günleri 
öğrenmişti cinlerden yüzlerce hüner 
insanlar arasında kalsaydı eğer 
hükmetmek ve itaat etmekten başka bir alanda 
yusuf'a rahat vermezdi onlar. 
gülünç özlemleri insanların 
sinir bozucu tedirginlikle 
ve derinlik karşısında gösterdikleri 
şiddetli ve tamamen mankafa tepki 
bütün bunlar hüsnü yusuf için 
bezgin bir hayat demekti.

kalkıp, çıkıp, uzaklaşıp 
insanların dünyasından 
yusuf'un mahremiyetine kadar uzanan 
bu pejmürde kız da neyin nesi? 
önce halinden ona hiçbir şey söylemedi 
bıraktı 
konuşsun şivekar. 
aman allahım ! 
şivekar konuştukça 
yusuf'un her yanına 
oklar saplandı sanki. 
dertli gönül neymiş 
gönüle dert neden düşermiş 
nasıl olurmuş göze almak 
gözlerden ötesini 
yağmadan, çapuldan, hazıra konmaktan uzak 
akları, karaları, bütün renkleri esirgeyip 
esirgenmeyi hak etmek 
ve dönenmek evrende arındırıcı 
itimada şayan bir rüzgar gibi. 
hayret ki cinler bu kızı kaçırmamış 
bu fevkalade gönlüyle. 

şivekar'ı dinledikten sonra yusuf 
ancak anlayabildi kendi başına neler geldiğini. 
sonra açarken uzun uzun halini kıza 
sanki ona birşeyler iade etti. 

bir yusuf, bir şivekar 
anlamı yoktu artık ayrı hayatlarının 
çabuk anladılar ki armağanmış yaşadıkları 
verilmeyi beklemişler birbirlerine. 
iki insan diyelim isterseniz artık onlara 
bizler de baş vuralım 
tarihin ve tabiatın 
güç yetiremediği 
o ifadeye.

iki insan bir araya gelince 
iki taşın beraberliği gibi olmaz 
diyelim iki salkım 
bir çift kuş, yılanlar, kurbağalar, göçmen sürüler 
yarasa aşiretleri, birbirine açılan tanrısız mağaralar 
yabancılık 
yalıtkanlık üretirler ha bire. 

insan soyu 
iletkenliğiyle ünlüdür öteki türler arasında 
iki insan 
başka hiçbir yaratıkta olmayan 
geçirgen bağın başlatıcısıdır 
anneler ve babalar 
oğullar, kızlar, hısımlar 
komşular, hemşehriler, yurttaşlar 
hangileri arasından seçilirse seçilsin 
iki insan bir araya gelince 
o geçirgen bağa bir ilmek atar 
bazen fiyonk olur arada 
bazen her şey düğümlenir 
yine de sonuna kadar 
bu bağın götürdüğü 
yere kadar gitmez 
insanlar 
dostluğa, kandaşlığa, aşka evet 
evet ama nereye kadar? 

bunun bir son kertesi vardır 
binlerce yıl iki insandan çok azı 
son kerteyi birlikte tanımıştır. 
süra üfürülürken, çan çalınırken, ölü gömülürken 
iki insan tahsil eder zamanı 
en doğrusu son kertede iki insan 
vakitsiz okunmuş bir ezandır 
yusuf ile şivekar 
vakitsiz okundular 
çünkü zaman 
iki insan 
ya da 
hiç...

Üçüncü Bab - Şivekar'ın Yolculuğudur

Bir Mendil Aldım Dereden 
Yolum Geçmez Yar Buradan 
Bin Bir Derdim Var Yaradan 

Güzel Seni Çok Özledim 
Üç Ay Oldu Yol Gözlerim 
Hakikattir Bu Sözlerim 

Bahar Çiçek Açar Dalda 
Ömür Geçer Hep Bu Yolda 
Benim Gönlüm Değil Malda 
Güzel Seni Çok Özledim
Üç Ay Oldu Yol Gözlerim 
Hakikattir Bu Sözlerim

Selam Gelir Mektub İle 
Mektup Değil Bu Bir Sille 
Sever İsen Beni Dinle 

Güzel Seni Çok Özledim 
Üç Ay Oldu Yol Gözlerim 
Hakikattir Bu Sözlerim.


Arif Sağ - Güzel Seni Çok Özledim ( Kamal Aslan | 2014 )

clone

Emre Sertkaya - Saçlarını Yol Getir   O Ses Türkiye 2016

Bir bilsen - HiraiZerdüş

Şehir FM

90BPM - Tekdüze (feat. Ağaçkakan)

Dadaşlar;
Electric Guitar – Fehiman Uğurdemir
Bass Guitar – Taner Öngür
Davul – Mehmet Gözüpek
Organ – Kılıç Danışman

Mor ve Otesi - 23 (Canli)

Hazal