Ayçin Asan (Üstüme Basıp Geçme)

tesellilere olan inancım yüzünden kederden hiç kaçmadım, hepsinin tesellisi vardıysa da pek çoğunun telafisi yoktu..

sonucunu bile bile anlam yüklediğin her nesnenin, her öznenin aslında bir hiç olması ancak bunu bildiğin halde sürekli arayış içinde olman ve her seferinde hüsranla karşılaşıp, başlangıçtaki noktaya geri dönmen, bu kısır döngünün hayatın bütün evresinde devam ederek, bomboş hayatı daha fazla anlamsızlaştırması... ilk anlamsızlaşma, tanrı'yı öldürüp, kurallarını her şeyini alaşağı ettiğiniz an başlıyor çünkü kendini inşa etmeye, kim olduğunu işte o zaman aramaya başlıyorsun. kimliğini kim kaybetmiş de bizler bizimkisini bulmaya çalışıyoruz ki? bu da ayrı bir anlamsızlıklar silsilesi...
"düşünmek istemiyorum. 
düşünmek istemediğimi düşünüyorum. 
düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek. bitmek bilmeyecek mi bu?" :)

Hayat bir savaş 

ama güzel yaşamaya dayar

Ayçin Asan (Üstüme Basıp Geçme)

abdullahaTeS