ای ماه عالم سوز من از من چرا رنجیده ای
ای شمع شب افروز من از من چرا رنجیده ای
یک شب تو را مهمان کنم تا جان دل قربان کنم
جای تو درچشمان کنم از من چرا رنجیده ای
ای جان من جانان من بر من نگر سلطان من
یک شب بیا مهمان من از من چرا رنجیده ای
من عاشق زار توام از جان وفادار تو ام
تا زنده ام یار توام از من چرا رنجید ه‌ای
من عاشق دیوانه ام اندر جهان افسانه ام 
تو شمع و من پروانه ام از من چرا رنجیده ای
رنجیده ای رنجیده ای از من گنه چه دیده ای
دایم گنه بخشیده‌ای از من چرا رنجیده‌ای 
بنگر ز عشقت چون شدم سرگشته و مجنون شدم
چون لاله دل پر خون شدم از من چرا رنجیده ای 
گر من بمیرم در غمت خونم فتد در گردنت
فردا بگیرم دامنت از من چرا رنجیده ای 
ای سر و خوش بالای من ای دلبر رعنای من 
لاله لبت حلوای من از من چرا رنجیده‌ای 
من سعدی دلخواه تو ، ابروی تو چون ماه نو 
من یار نیکو خواه تو از من چرا رنجیده ای

آرشیو هیوا باباحاجیانی
Hiwa Babahajiani

ای ماه عالم سوز من - پیام عزیزی

Hiwa B