music : Faramarz Assef | موسیقی: فرامرز آصف
lyric : Dr.Mostafa Rajabi | شعر: دکتر مصطفی رجبی
arrangement : Fred Mirza | تنظیم : فرد میرزا

تقدیم به همۀ فارسی زبانان جهان
فرامرز آصف

Azizam | Faramarz Assef \ عزیزم | فرامرز آصف

به گوش کس نمیرسد در این هوا صدای ما
همین خیال آشنا به گریه میکشد مرا
اشک بغض عاشقانه شد عشق شکوه شد ترانه شد
دلی شکسته داشتم که بی صدا نشانه شد
تا کی از خستگی پای دلبستگی با خیالی پریشان بمانیم
ناله شد کارمان گریه بازارمان با دل این داغ پنهان بمانیم
میرسد عطری از لاله‌های جوان بر سر عهد و پیمان چه کردیم
بغض صد ساله شد کودکی هایمان با الفبای باران چه کردیم
سواره های بی خبر پیاده های در به‌ در
چرا به هم نمیرسند دعا و گریه و اثر
به قصرهای زر نگار به داغ های بی شمار
به این سرای بی کسی رسد سواری از غبار
تا کی از خستگی پای دلبستگی با خیالی پریشان بمانیم
ناله شد کارمان گریه بازارمان با دل این داغ پنهان بمانیم
میرسد عطری از لاله‌های جوان بر سر عهد و پیمان چه کردیم
بغض صد ساله شد کودکی هایمان با الفبای باران چه کردیم

Khiale Ashena

خیال آشنا - محمد اصفهانی (شعر: عبدالجبارکاکایی)

دیدی آخر دل ما را شکستی 
ایرج خواجه امیری
ماهور

دیدی آخر دل ما را شکستی ایرج خواجه امیری.mp3

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
واندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
آنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

رو سینه را چون سینه ها هفت آب شو از کینه ها
آنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر تو سوی مستان شوی مستانه شو مستانه شو

هوای عشق جانان در سر ماست
جمال گلشن جان منظر ماست
به ما بیداد اگر آرد ستمگر
جواب داد ما بر داور ماست

گر عاشقی در عشق او دیوانه شو دیوانه شو
بر هوش داری زودتر مستانه شو مستانه شو

مستی چشم او ببین مستی گزین مستی گزین
زنجیر زلف او نگر دیوانه شو دیوانه شو

گر عاشقی تو غم مخور از آتش عشقش گذر 
رو پیش شمع روی او پروانه شو پروانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر تو سوی مستان شوی مستانه شو مستانه شو


مـستانه شــو ~ شکیلا

محمد اصفهانی - اندکی صبر سحر نزدیک است

آهنگ جدید و فوق العاده زیبای ‫داریوش‬ به نام "شب آخر" با ترانه ای از اردلان سرافراز، آهنگسازی فرید زولاند و تنظیم علی الهی 

شب آخر

FIVE - THE FIFTH SEASON
BOOKLET: https://eklektikaberlin.com/files/1377739/five-the-fifth-season-booklet.pdf

CHAPTER 1 - REVERIE. HOW THINGS USED TO BE
The poem captures winter as a season of memory and longing, where snow and silence become mirrors of love that has passed but still lingers in the heart. Each flake and ember recalls moments once shared, while frosted windows reflect not just the cold outside but the warmth of remembered smiles. Though time has taken away presence, it cannot erase intimacy—winter becomes both a keeper of absence and a guardian of love’s echo. The verses suggest that even in the darkest, coldest season, the heart preserves warmth, carrying nostalgia like a quiet fire against the vast hush of snow.

 
VERSE 1
Snow drifts across the silent lane, 
Each flake a memory, soft with pain. 
The world is hushed, the trees grown bare, 
Yet still I see your shadow there.

VERSE 2
The fire remembers how we dreamed, 
Its embers glow where laughter gleamed. The window frosts, yet in its glass 
Your smile returns, a ghost that lasts.

VERSE 3
The night is long, the stars are far, 
But love still glimmers where you are; 
Though time has stolen breath and years,
It leaves the warmth of vanished tears.


VERSE 4
So let the winter winds be kind, 
They guard the keepsakes left behind: 
A touch, a kiss, a fleeting song— 
The heart that held you still holds on.

خیال آشنا - محمد اصفهانی (شعر: عبدالجبارکاکایی)

HSN Rchd