دکلمه

=====================persian (my translation)
نان را از من بگیر، اگر می‌خواهی
هوا را از من بگیر، اما
خنده‌ات را نه
ان گل سرخ را از من نگیر 
غنچه ای را که می چینی
آبی را که به ناگاه
در شادی تو سرریز می‌کند
موجی ناگهانی 
از نقره را که در تو متولد  می شود.
از پس نبردی سخت باز می‌گردم
با چشمانی خسته
که دنیا را دیده است
بی هیچ دگرگونی
اما خنده‌ات که رها می‌شود
 پروازکنان در آسمان مرا می‌جوید
و تمامی درهای زندگی را به رویم می‌گشاید 
عشق من , خنده ی تو
 در تاریک ترین لحظات راه گشاست 
و اگر دیدی، به ناگاه
خون من بر سنگفرش خیابان جاری است
بخند، زیرا خنده تو
برای دستان من 
شمشیری است آخته 
خنده تو
کنار دریا در پاییز،
موج کف‌ آلوده‌اش را بالاتر میبرد 
و در بهاران، عشق من
خنده ات را می‌خواهم
چون گلی که در انتظارش بودم 
آن گل  آبی ,آن گل سرخ طنین بخش سرزمین من   
بخند بر شب
بر روز، بر ماه
بخند بر پیچاپیچ خیابان‌های جزیره،
بر این پسر بچه کمرو
که دوستت دارد
اما تا هنگامی که چشم می‌گشایم و می‌بندم،
تا وقتی که  پاهایم می‌روند و باز می‌گردند
نان را، هوا را
روشنی را، بهار را
از من بگیر
اما خنده‌ات را هرگز!
تا چشم از دنیا نبندم
=============================English
Your Laughter

Take bread away from me, if you wish,
take air away, but
do not take from me your laughter.

Do not take away the rose,
the lance flower that you pluck,
the water that suddenly
bursts forth in joy,
the sudden wave
of silver born in you.

My struggle is harsh and I come back
with eyes tired
at times from having seen
the unchanging earth,
but when your laughter enters
it rises to the sky seeking me
and it opens for me all
the doors of life.

My love, in the darkest
hour your laughter
opens, and if suddenly
you see my blood staining
the stones of the street,
laugh, because your laughter
will be for my hands
like a fresh sword.

Next to the sea in the autumn,
your laughter must raise
its foamy cascade,
and in the spring, love,
I want your laughter like
the flower I was waiting for,
the blue flower, the rose
of my echoing country.

Laugh at the night,
at the day, at the moon,
laugh at the twisted
streets of the island,
laugh at this clumsy
boy who loves you,
but when I open
my eyes and close them,
when my steps go,
when my steps return,
deny me bread, air,
light, spring,
but never your laughter
for I would die. 
Pablo Neruda
===========================French
Tu peux m’ôter le pain,
m’ôter l’air, si tu veux :
ne m’ôte pas ton rire.

Ne m’ôte pas la rose,
le fer que tu égrènes
ni l’eau qui brusquement
éclate dans ta joie
ni la vague d’argent
qui déferle de toi.

De ma lutte si dure
je rentre les yeux las
quelquefois d’avoir vu
la terre qui ne change
mais, dès le seuil, ton rire
monte au ciel, me chercha
et ouvrant pour moi toutes
les portes de la vie.

A l’heure la plus sombre
égrène, mon amour,
ton rire, et si tu vois
mon sang tacher soudain
les pierres de la rue,
ris : aussitôt ton rire
se fera pour mes mains
fraîche lame d’épée.

Dans l’automne marin
fais que ton rire dresse
sa cascade d’écume,
et au printemps, amour,
que ton rire soit comme
la fleur que j’attendais,
la fleur guède, la rose
de mon pays sonore.

Moque-toi de la nuit,
du jour et de la lune,
moque-toi de ces rues
divagantes de l’île,
moque-toi de cet homme
amoureux maladroit,
mais lorsque j’ouvre, moi,
les yeux ou les referme,
lorsque mes pas s’en vont,
lorsque mes pas s’en viennent,
refuse-moi le pain,
l’air, l’aube, le printemps,
mais ton rire jamais
car alors j’en mourrais.

(Pablo Neruda)

Your Laughter_خنده ات_Pablo Neruda_ by E man

Omid Tootian - Rooyesh

کنسرت به رنگ صدا همایون شجریان و ارکستر سیاوش به رهبری ارش گوران
تیر ۱۴۰۱ سالن وزارت کشور

aseman abri

۴-آسمان ابری ( کنسرت همایون شجریان تیر ۱۴۰۱ سالن وزارت کشور)

تنی بردار است و این نه هر تنی است. پاره‌پوره شده اما هنوز باشکوه است. پیش خودم به این فکر می‌کردم حیفِ جانِ آدمی نیست که روی دار بمانَد؟

 آیا چنین شعر و تمثیلی فشرده‌ی همه‌ی رویاهای باشکوهِ بر باد و دار رفته را در خود نگه نداشته؟ یکجا همه تن‌های پِچ پِچ شده و خیالاتشان را در خود ندارد؟ تاریخِ آن سال‌ها را، سال‌های ۵۹، ۶۰، ۶۱ و ۶۲ را در خود نتنیده؟

این ترانه در رثای تنِ پِچ‌پِچ شده‌ی نعت‌الله بشخور نوشته شده است. برای دوازدهم خرداد ۱۳۶۱ و جنازه‌ی دو روز بر سر دار مانده‌ی او که پیش تر معلمی بود در بندرعباسی.  


روزُنِ جمعه (دهه شصت) | ابراهیم منصفی   Ebrshim Monsefi  |Roozone joma

Manifest [WikiSeda] 

"خوبِ خوب/شهیارقنبری-مهرداد آسمانی-گوگوش "آلبوم مانیفست

توسط کانال ساند کلود پسرکبریت فروش.امیــد


پرویز پرستویی ، دوستت دارم

Reza Yazdani - Hokm

Mohamad Motamedi - Bahaneyi Baraye Geristan
محمد معتمدی - بهانه‌ای برای گریستن

Mohamad Motamedi | محمد معتمدی - بهانه‌ای برای گریستن

استاد بنان - مستی عاشقان

نرو بمان

شب سیاه و چشم بیدار، شب سیاه و سایۀ تار

شب سیاه و باد و باران، شب سیاه و ماه پنهان

نرو ، بمان

ماااا به سایه های روی دیوار، ماااا به ابرهای تیره و تار

ماااا به کافه ها و دود و سیگار، ماااا به شب های تار

دل بستیم

مااا به خنده های زیر بارون، مااا به صبح باغ بهارون

مااا به بیداری شبانه، مااا به خواب روزها

دل بستیم

بهار ما گذشته شاید، بهار ما گذشته انگار

بهار ما گذشته شاید، گذشته ها گذشته انگار

نرو ، بمان

Naro Beman - Pallett Band

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی است
که آوازش را از دست داده است
ای کاش 
عشق را
زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد
در چشمان تو
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود
آن که می گوید
دوستت می دارم
دل اندوهگین شبی است
که مهتابش را می جوید
هزار آفتاب خندان 
در خرام توست
هزار ستاره گریان 
در تمنای من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود

(سهیل نفیسی:عاشقانه (احمد شاملو

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

من درد مشترکم مرا فریاد کن-شاملو-دکلمه رضا پیربادیان

سرود جذاب و زیبا و خاطره انگیز " بهاران خجسته باد " . « هوا دلپذیر شد گل از خاک بردمید / پرستو به بازگشت زد نغمه امید... » که شعر آن در سال 1339 توسط دکتر عبدالله بهزادی سروده شد . این سرود برای اولین بار در 29 بهمن در مراسم بزرگداشت این روز در سال 57 توسط اسفندیار منفردزاده و با آهنگسازی کرامت دانشیان و توسط خوانندگان گروه کر به اجرا در آمد . مدت زمان 02:31 

بهاران خجسته باد ‎

هیچوقت تـــــو را تــــــــرک نمیکنم-عباس معروفی-دکلمه رضا پیربادیان

روح انگیز - بسته دام

دکلمه ی بانو : کیکاووس یاکیده
کیکاووس یاکیده (زاده بهمن ۱۳۴۷ در تهران) دوبلور و شاعر ایرانی است.یاکیده اخیرا کتابی با نام بانو و آخرین کولی سایه فروش از طریق انتشارات کاروان، منتشر کرده که رویکردی متفاوت به شعر سپید است و به نوعی هایکو وارهایی بسیار ملموس

Your Laughter_خنده ات_Pablo Neruda_ by E man

imankh2

Recent comments

Monica

NfaA

mAziYe

nilo0o

Related tracks