八、キャストフリートーク

七、都市伝説『メリーさんの電話』看破

六、そこは涯てに帰る場所

四、戻らないのは誰でしょう

参、囲われ呼ばれうしろが怖い

滿天星 梅莉

乙女熟肉KENN - 女朋友变成小孩子了

อาซึสะ : รุกิ .. เอานี่ไปสิ ..
รุกิ : หืม ? จดหมาย ? 
อาซึสะ : จดหมายจากอีฟ .. ถึงรุกิ .. 
รุกิ : อะไรนะ ? 
อาซึสะ : ฉัน .. ไปหาอีฟมา ได้เจอกับอีฟแล้วก็ได้รับมันมา .. อ่านสิ .. มันเขียนความรู้สึกของอีฟไว้อยู่ 
รุกิ : ... หยุดเถอะ .. 
อาซึสะ : รุกิ ?
รุกิ : ทำไม .. ทำไมถึงเอาของแบบนี้มา .. ! มันจบไปแล้ว ! ป่านนี้แล้วอย่ามาทำเรื่องอะไรไม่เข้าท่านะ ! 
อาซึสะ : ไม่ไ่ด้ทำเพื่อรุกิสักหน่อย !
รุกิ : ... !?
อาซึสะ : ไม่ได้ทำเพื่อรุกิ .. แต่ทำเพื่ออีฟต่างหากล่ะ .. เพราะงั้นจนกว่ารุกิจะอ่านมัน ฉันจะไม่ยอมแพ้ .. ฉันไม่อยากให้อีฟเศร้าไปมากกว่านี้อีกแล้ว .. 
รุกิ : ... 
อาซึสะ : อ่านสิ รุกิ .. ถ้าไม่อ่านมันต้องเสียใจทีหลังแน่ ๆ 
รุกิ : อ่านแล้วไงล่ะ ? ฉันไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว !
(01.45)
อาซึสะ : สามารถรู้ความรู้สึกของอีฟได้ยังไงล่ะ .. หลังจากนั้นจะทำยังไงก็ขึ้นอยู่กับตัวรุกิเองแล้ว .. 
รุกิ : ... 
*รุกิเปิดจดหมายดู*
อาซึสะ : อีฟดูเศร้ามากเลย .. ที่ห่างจากรุกิแล้วก็ไม่ได้เจอรุกิ .. นี่ .. รุกิเองก็รู้สึกเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ ? 
รุกิ : ...*ร้องไห้* .... ยุย ... 
*พวกโควเดินมา*
โคว : รุกิคุงเห็นอาซึสะ .. เอ๋ ..
ยูมะ : อาซึสะ ! แกไปไหนมาเนี่ย บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามไปไหนเงียบ ๆ 
โคว : รุกิคุง .. ?
ยูมะ : เดี่ยวนะ .. ตอนนี้เป็นสถานการณ์แบบไหนเนี่ย 
อาซึสะ : .. ไปเอาจดหมายจากอีฟมาน่ะ .. 
ยูมะ : ห๊ะ ? ทำไม .. อาซึสะอย่าบอกนะว่า .. !
อาซึสะ : ขอโทษนะแต่ว่าฉันไม่ได้ทำอะไรผิด .. 
โคว : เอาจดหมายนั่นมาสิ .. 
ยูมะ : มันเขียนว่าอะไรน่ะ ?
โคว : .. " ฉันอยากเจอคุณ " 
อาซึสะ : อีฟน่ะ .. อยากเจอรุกินะ ก็เท่านั้นเอง .. รุกิล่ะ ไม่รู้สึกเหมือนกันหรอ ?
(04.00)
รุกิ : ...*ร้องไห้* อ่า .. ใช่แล้วล่ะ .. ฉันเองก็อยากเจอยัยนั่นเหมือนกัน .. ที่จริงแล้วไม่อยากแม้จะปล่อยมือไปด้วยซ้ำ .. ! 
ยูมะ : รุกิ .. 
โคว : งั้นก็ไปเจอซะสิ ! ถ้าอยากเจอก็ไปหาซะสิ .. ! เดี๋ยวนี้เลย ! 
รุกิ : *ร้องไห้* ...
โคว : ก็จริงอยู่ที่พวกเราอาจจะไม่สามารถเป็นอดัมได้แต่ว่า ..! เรื่องนั้นน่ะจะเป็นยังไงก็ช่าง ! ก็เพราะว่าคนที่เธอคนนั้นอยากอยู่ข้างๆ ในโลกใบนี้มีแค่รุกิคุงคนเดียวเท่านั้น .. ! เพราะงั้นเพื่อเด็กคนนั้นพวกเราจะทรยศท่านคาร์ล ไฮนซ์ .. รุกิ !
รุกิ : .. โคว ... นี่นาย ..
ยูมะ : ใช่แล้วล่ะ .. ที่ผ่านมานายช่วยพวกเราไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แต่ว่าพวกเราสามารถเดินได้ด้วยตัวเองแล้ว .. แล้วพวกเราก็สามารถเป็นฝ่ายช่วยนายได้บ้างแล้ว .. เพราะงั้นนายมีชีวิตเพื่อตัวเองซะ รุกิ .. 
อาซึสะ : รุกิไม่อยู่แล้วถึงจะเหงาก็เถอะ .. แต่ถ้ารุกิกับอีฟเศร้าอยู่ นั่นทำให้ฉันรู้สึกเหงามากกว่าอีก ..
รุกิ : ยูมะ .. อาซึสะ .. หึ .. ห่างกันแค่แปปเดียวพวกนายนี่ ยอดเยี่ยมขึ้นเยอะนะ .. 
โคว : รุกิคุงแค่ไม่รู้สึกตัวเท่านั้นเอง .. พวกเราน่ะเติบโตขึ้นแล้ว .. 
รุกิ : นั่นสินะ .. ฝ่ายที่ไม่เติบโตขึ้นเป็นฉันมากกว่า .. 
ยูมะ : จะไปรึเปล่า ? 
รุกิ : อ่า .. ฉันแสดงท่าทางที่ไม่น่าดูให้เห็นซะแล้วสินะ .. อย่าบอกเรื่องนี้กับยัยนั่นล่ะ .. 
อาซึสะ : อื้ม .. เป็นความลับของพวกเราพี่น้อง ..
______________________________________________

# Credit : www.fb.com/dialoversth

Ruki Ecstacy (Read Letter)

heyyyaaa~ my other accounts are in the links below ^_^

七、都市伝説『メリーさんの電話』看破

amariri002