ایران؛ کشوری که فارغ التحصیلان بی‌کارند و بی‌سوادان رئیس جمهور

دلنوشته ای از مادر سعید زینالی در هفدهمین سالگردش. بعد از بیست و دو سال همچنان این سوال بی پاسخ است: سعید زینالی کجاست؟  هفده تیر گذشت. هفده تیری که بر من نگذشت از قلبم گذشت. هفده سالِ تمام از بازداشت سعیدم می‌گذرد و بازگوییِ ماجرای بازداشتش و تلاشها و پیگیریهای نافرجام من در طول این هفده سال تکرار مکررات است که به آن نخواهم پرداخت.بیست و سه سال برای به ثمر نشستن میوه باغ زندگیم تلاش کردم و هفده سال برای گرفتن جوابِ تنها یک سؤال سعید من کجاست؟

سعید زینالی کجاست؟

رئیسی در جمع احضار شده هیأت مرگ توسط منتظری
رئیسی در قتل عام ۶۷ چه نقشی داشت؟ آیا او در قتل‌عام زندانیان سیاسی نقش فعالی داشت؟ او در کشتار چه تعداد زندانی دست داشت؟ می‌خواهیم در این سلسه گزارش‌ها این سئوال را از زبان عفو بین الملل پاسخ بدهیم.

@iranazadie

اسرار به خون آغشته - قسمت دوم

آیا قیام تازه ای در راه است؟

تقلب در کنکور و دست پیدای عوامل حکومتی در فریبکاری

سونامی خودکشی در ایران محصول کدام سیاست ویرانگر؟

ششم دی سالگرد قیام تهران در عاشورای ۱۳۸۸- قسمت آخر

افزایش هولناک اعدام  زندانیان؛ چه باید کرد؟

برنامه ای با هدف آشنایی مختصر با تاریخ سازمان چریکهای فدایی خلق ایران 
 و همچنین محیط اجتماعی فعالیت آن در دهه پنجاه. 
آغازگر برنامه، ترانه – سرود «مه» از کارگاه هنر ایران و با شعری از احمد شاملو است
سپس گفتاری از رفیق مهدی سامع پیرامون تاریخ و مراحل تکوین سازمان بخش پخش خواهد شد  
آنگاه به تاثیر حماسه سیاهکل بر شعر و ترانه و موسیقی در دهه پنجاه پرداخته می شود و نمونه هایی از آثار مربوطه را خواهید شنید
بخش پایانی برنامه، سروده ای از رفیق فتحی الله کیائیها با نام «دوچرخه ام را برمی دارم» است که آن را با صدای خود شاعر می شنوید.

01-elam

برنامه ای به مناسبت  پنجاه و سومین سالگشت سیاهکل

Radio - P-siahkal53

قصه برای کودکی که قصه نمی‌دانست – قسمت آخر
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
رگه‌ای تند از یک احساس همذات‌پندارانه از خاطر زندانبان گذشت. او نیز خود کودکی در منزل داشت که گاه برایش کتاب می‌خواند و گاه... مکثی کرد. دلش می‌خواست بپرسد چرا باید به این موضوع اهمیت بدهد و به‌خاطر آن امنیت شغلی خود را به خطر بیندازد، اما التماسی عمیق در نگاه مرد بود. او به‌خاطر خودش التماس نمی‌کرد. هرگز ندیده بود که از سختی زندان شکایتی داشته باشد. متانت و غرور مبارزاتی‌اش اجازه نمی‌داد که در برابر امر و نهی زندانبانان و رئیس زندان سر خم کرده باشد. همین ویژگی، زندانبان را بیشتر به تأمل واداشت... شاید ندایی از اعماق وجدان خودش بود که به او می‌گفت پاسخ منفی به زندانی ندهد.